merhabalar ben daha öncede yazmıştım bu sitede. ahh kızlar nasıl anlatcam nerden gircem konuya bilmiyorum ama artık sabrımın sınırındayım. acaba ben mi abartıyorum
bilmiyorum ama dayanılmaz acılar içindeyim. benum durumumda eşim beni desteklemiyor maalesef. dayanamıyorum artık. bırakıp gitmek kaçıp gitmek istiyorum ama yapamıyorum.
ben yaklaşık 3 yıllık evliyim eşimle çok severek evlendik. benim 2. evliliğim. ilk evliliğim nikah üstünde 3.5 ay sürdü düğün olmadan ayrıldık. eşim ve eşimin ailesi önemli değil oğlumuz seni seviyor , olabilir böyle işler herkesin başına gelebilir dediler.neyse evlendik herşey mükemmel olmasa da tartışmalar kavgalar yaşanmış da olsa arada sırada, biz hep birbirimize döndük affettik. onun ailesi her ne kadar hep korkutmaya çalışsa da ben onların bu korkutma oyunlarına maalesef kandım ve eşimle barıştım elimi uzatan hep ben oldum.
son tartışmamızdaa eşimle 3 hafta ayrı kaldık.(8 ay önce) sonra yine ben elimi uzattım ve barıştık. yalnız eşimin erkek kardeşi bbana cephe aldı hep. sevmedi beni ben de onlara bayılmadım ama saygımı korudum. neyse bu 3 haftalık ayrılık zamanımızda eşimin erkek kardeşi bana cephe almış konuşmamış aramamış sormamış hatta eşime boşanması için yol göstermiş de olsa eltim bi kez bile aramadı konuşmadı ne oldu ne bu durumlar demedi. ben bu tavrına çok kırıldı. sonra aradan 3-4 ay geçti eşimin erkek kardeşiyle ve eşiyle hiç bir araya gelmemeye çalıştım kayınvalidemlere gittiğim zamanlarda özelikle eltimin ve kaynımın gitmedikleri zamanları seçtim onlarda öyle yaptılar. sonra bir gün karşılaştık benimle hiç konuşmadı kaynım tokalaştı eltim hiç yüzüme bile bakmadı. ben de umursamadım ben de konuşmadım. sonra eşim bana tavır aldı neden böle yapıyorsun diye ben de o bana soğuk davrandığı için dedim. o mesafeli oldğundan dedim. kayınpederim girdi araya kızım siz küçüksünüz yapmayın falan dedi tabi kaynanam eksik olurmu hiç hemen daldı carcarcar... ben önemli değilim varsa yoksa eltim ve diğer oğlu. tamam dedim ben gittimğimde elimi uzatcam ona gittiğimizde sırtını döndü bana. kayınvalidemde git öpüş dedi eşim de o anda anne görmüyormusun kaçıyor ısrar etme dedi. tamam tamam dedi kayınvalidem. o ande benim yanımda olan eşim ailesi ile ne konuştuysa artık birden karşıma geçti yine annem babam sizin bu küslüğünüzden dolayı hasta oldular. kabahat bizim o kaçsada sen git halini hatrını sor konuş yüzünü asma falan dedi. ama benimle konuşmayan beni görünce arkasını dönüp kaçan birine neden öyle davranayım. öyle küçülmüş hissettim ki kendimi anlatamam. eşim de yanımda değil artık. ailesi kendine çekmeyi başarıyor. eşimin küs olduğumuz zamanlarda bana "senin için ailemi kaybetmeyi göze alamam" dediği hiç aklımdan çıkmıyor. bu sözü aklıma geldikce içim yanıyor. ama eşimi çok seviyorum onun da beni sevdiğine inanıyorum yine de. ne istesem yapar kırmamaya çalışır lakin ailesi araya girince bana cephe alıyor trip yapıyor yüz göz yapıyor buna tahammül edemiyorum çok yalnız hissediyorum kendimi
bilmiyorum ama dayanılmaz acılar içindeyim. benum durumumda eşim beni desteklemiyor maalesef. dayanamıyorum artık. bırakıp gitmek kaçıp gitmek istiyorum ama yapamıyorum.
ben yaklaşık 3 yıllık evliyim eşimle çok severek evlendik. benim 2. evliliğim. ilk evliliğim nikah üstünde 3.5 ay sürdü düğün olmadan ayrıldık. eşim ve eşimin ailesi önemli değil oğlumuz seni seviyor , olabilir böyle işler herkesin başına gelebilir dediler.neyse evlendik herşey mükemmel olmasa da tartışmalar kavgalar yaşanmış da olsa arada sırada, biz hep birbirimize döndük affettik. onun ailesi her ne kadar hep korkutmaya çalışsa da ben onların bu korkutma oyunlarına maalesef kandım ve eşimle barıştım elimi uzatan hep ben oldum.
son tartışmamızdaa eşimle 3 hafta ayrı kaldık.(8 ay önce) sonra yine ben elimi uzattım ve barıştık. yalnız eşimin erkek kardeşi bbana cephe aldı hep. sevmedi beni ben de onlara bayılmadım ama saygımı korudum. neyse bu 3 haftalık ayrılık zamanımızda eşimin erkek kardeşi bana cephe almış konuşmamış aramamış sormamış hatta eşime boşanması için yol göstermiş de olsa eltim bi kez bile aramadı konuşmadı ne oldu ne bu durumlar demedi. ben bu tavrına çok kırıldı. sonra aradan 3-4 ay geçti eşimin erkek kardeşiyle ve eşiyle hiç bir araya gelmemeye çalıştım kayınvalidemlere gittiğim zamanlarda özelikle eltimin ve kaynımın gitmedikleri zamanları seçtim onlarda öyle yaptılar. sonra bir gün karşılaştık benimle hiç konuşmadı kaynım tokalaştı eltim hiç yüzüme bile bakmadı. ben de umursamadım ben de konuşmadım. sonra eşim bana tavır aldı neden böle yapıyorsun diye ben de o bana soğuk davrandığı için dedim. o mesafeli oldğundan dedim. kayınpederim girdi araya kızım siz küçüksünüz yapmayın falan dedi tabi kaynanam eksik olurmu hiç hemen daldı carcarcar... ben önemli değilim varsa yoksa eltim ve diğer oğlu. tamam dedim ben gittimğimde elimi uzatcam ona gittiğimizde sırtını döndü bana. kayınvalidemde git öpüş dedi eşim de o anda anne görmüyormusun kaçıyor ısrar etme dedi. tamam tamam dedi kayınvalidem. o ande benim yanımda olan eşim ailesi ile ne konuştuysa artık birden karşıma geçti yine annem babam sizin bu küslüğünüzden dolayı hasta oldular. kabahat bizim o kaçsada sen git halini hatrını sor konuş yüzünü asma falan dedi. ama benimle konuşmayan beni görünce arkasını dönüp kaçan birine neden öyle davranayım. öyle küçülmüş hissettim ki kendimi anlatamam. eşim de yanımda değil artık. ailesi kendine çekmeyi başarıyor. eşimin küs olduğumuz zamanlarda bana "senin için ailemi kaybetmeyi göze alamam" dediği hiç aklımdan çıkmıyor. bu sözü aklıma geldikce içim yanıyor. ama eşimi çok seviyorum onun da beni sevdiğine inanıyorum yine de. ne istesem yapar kırmamaya çalışır lakin ailesi araya girince bana cephe alıyor trip yapıyor yüz göz yapıyor buna tahammül edemiyorum çok yalnız hissediyorum kendimi