7 senedir calisiyodum.cocuguma bakacak kimse bulamadigim icin mecbur ayriliyorum.annem calisiyor.kv bakamayacagini soyledi.bi kac aklimizda guvenebilecegimiz akraba vardi onlarda olmayinca birakmak zorunda kaldim.ayaklari uzerinde duran bi insanim aciz bi insan degilim.benim hatam boyle bi adama guvenerek kendi isimden hayatimdan vazgecmek oldu.istedimki cocuguma ben bakayim buyurken yaninda ben olayim.daha sonra biraz buyuyunce yine is bulurum dedim.simdi ona muhtac kaldigimi o olmasa ben bir hicim falan zannediyo heralde.ondan bu tavirlar.cocugum icin bi sure bekleyip ona gore karar verecegim ne yapacagima.ama bi yandan da bu ev dar geliyo su an bana.aksam eve gelecek ve yuzunu gormek evde varligini hissetmek dahi istemiyorum.alip basimi anneme gitsem hepten dallanip budaklanacak diye dusunuyorum.onun olaylardan haberi yok cunku.
Çalışmayan kadın aciz değildir. Çalışıyor diye her resti çekecek güç olmayabilir.
Bunun çalışıp calismamakla ilgisi yok. Kişiyle ilgili tamamen.
Boşanma niyetinde değilseniz , bu konuyu onunla konuşmak zorundasınız.
Size o şekilde vurmasinin yarattığı güvensizlik , onur zedelemesini teker teker anlatmak zorundasınız.
Gitmekle kalmak arasında kaldiginizi , gitmeye yakın olduğunuzu , bir dahaki yanlış hareketinde gemileri yapacağınıza emin olmak zorunda.
Aileye giderek , kuserek olmaz bu işler.
Şimdiki adımlarınızı sağlam atın. Kavgaya zemin hazırlayan bir ortamdan uzak durun lütfen.
Söyle düşünün ; sizlerin yaptığı bu bu yanlışlar yavrunuzun yuvasına sebep oluyor.
Dolayısıyla, anne baba olduğunuzu unutmamalisiniz.
Hepimizin eli dili , öfkesi kavgası var.
Ancak bunları kullandığımız zaman sonuçlarını hesaplamak zorundayız.
...
Yillarca çalışan bir kadının evde 10 ay boyunca çocuk bakması , temizlik yapması işkence , sizi çok iyi anlıyorum.
Kim ne derse desin çalışmak ev hanımı olmaktan on kat kolay. Bedenin yoruluyor ama her türlü gideri, kıymeti var. Üstüne iki insan görüp nefes alıyorsun.
Koşturarak yediğin yemek bile keyifli.
Diğerinde hem beden , kafan hem ruhun yoruluyor , zerre kıymeti yok. ( Kıymetini bilen erkekler var elbet , altın gibi yetiştirilmiş )
Fakat böyle giderse kayar gider evliliğiniz. Uzattigimin farkındayım.
Yaz geliyor. Bebeğinizi arabaya koyar , gezersiniz. Akşamları bir saat bebeği bırakıp yürüyüşe gidersiniz.
Az daha sabredin. Bu zor günler geçecek . Bebeğinizle birlikte çok egleneceginiz zamanlariniz gelecek.
Her anının tadını çıkarın, bir daha asla gelmiyor bu halleri. :)
Şimdilik sizlerin görevi yavrunuzun yuvasına sahip çıkmak.