Az once evi terkettim ve abime geldim.gelirken haber vermedim.bi mektup yazip biraktim masanin uzerine.aksam eve geldiginde gorecek.beni istemedi bunaldigini soyledi.yaptiklarini dusundukce sindiremez oldum ve gittim.mutlu olsun simd...
Konunuza daha önce yazmamıştım. Yorumlar feciydi. İtiş kakış arasında sizin yaptığınız ile eşinizin öldürücü darbesi
kesinlikle bir tutulamaz..
Geçenlerde bir konu açılmıştı. Eşi konu sahibine sinirlendiği için "çakarım, döverim" falan dedi diye, konu sahibi eşine tokat atmış, ballandıra ballandıra "o vurmadan ben vurdum oh iyi oldu artık yapamaz" diye kendini savunuyordu.
Orada konu sahibini haksız bulmuştum. Çünkü şiddeti bir anda kendisi başlatmıştı. Eşinin de ağrına gitmek dışında karşı bir şiddeti olmamıştı. Ki konu sahibi misliyle karşılık görmediği için şanslı olduğunu anlayamıyordu.
Nitekim herkes bilir ki erkeğin bir yumruğu kadında şimşek çaktırmaya yeter..
Siz bu konuda hiç bir aşamada haksız değilsiniz.
Haksız olduğunuz tek nokta defalarca yemek yapıp insanlık göstermeniz.
Evladı hasta olan baba götünün üstüne oturup o ateşi beraber düşürttürecek. Ben aksini bilmem. Aksini yapan iskele babasıdır benim gözümde.
Derdi oyun değil ki evden kaçmak..
Oğlum 2 buçuk yaşında. Defalarca hasta olduğu için tecrübe kazandığımız halde geceleri ikimiz de uykusuz kalırız..
Eşinizin bu evliliği yürütmeye niyeti yok çok bariz. Zaten eşinizde adam olacak göz yok.
Bir süre ayrı kalıp düşünün. Ama bir çocuğun huzurlu bir evde büyümesi, kavgacı geçimsiz babasıyla büyümesinden daha önemlidir. Unutmayın..
Bekarlar ve çocuksuzlar korkmasın. Çocuk kötü evliliği kötü etkiler. Bir erkeğin sorumsuz, rahat, zora gelmeyen, eşine karşı düşüncesiz biri olduğu öncesinde de bellidir zaten.
Bazı kadınlar çocuk sahibi olmak için görmezden gelir sadece.
Keşke vahşi doğadan feyz alıp çiftleşmeden önce dişiler olarak en iyi en zeki en güçlü erkek için seçici olsak. Ama akıllanmıyoruz malesef :)