Banban seni cok iyi anliyorum, ilk yillarda bende cok ama cok üzülüyordum bu duruma. Aman esim farketmesin diyede ayrica kendimi yiprattigim oldu. Zamanla degisti tabi duygularim, simdi daha olgun davranabiliyorum. Diyelimki hic cocuk sahibi olamadim, ne olur diye kendime sordum hep.
Eminim Allah bizi öyle olursa ahirette mükafatlandiracak, yeterki biz isyan etmeyelim. Boynumuz bükük kalacak, ama evlenip ayrilan, cocuklari ortada kalan aileler, yetim cocuklar veya cocugunu kaybeden annelerin acisi. Bütün bunlari düsünelim ve ailemizdeki huzuru bozmamaya calisalim.
Örnegin bu durum esimle bizim birbirimize daha cok kenetlenmemizi sagladi. Bir cok cocuklu ailelerden daha iyi geciniyoruz. Cünkü bütün sevgimizi birbirimize veriyoruz.