Allahım bu nasıl bir acı ki dün akşam üzeri, bebeğimi ,esat paşamı ,kollarımın arasında kaybettim..
Salı günü 22.12.2009 rahatsızlandı esat devamlı uyumak istiyordu..soluk alış verişi zor oluyordu..dudaklarıda hafiften morarmaya başlamıştı hastanenin acil bölümüne götürdüm..orada ilaçlı hava verdiler biraz daha iyi gibiydi sanki doktorlara kalbinin yarısı olmadığını anlattım..herkes şaşkınlıkla suratıma bakıyordu...geçirdiği anjiden bahsettim ve yakında ameliyat olacagındanda .bu arada esatın eli ayağı buzz kesmişti..doktorlar hastaneye yatıracaklarını söylediler banada o sırada esatın rontgen filimini çektir dediler ..esatı kucağıma aldım suzan yazıcı (kartal)acil bölümüne gittim filimin çekilmesi için sedyeye yatırdım baktımki esatın gözleri sabitleşmiş dudakları mosmor olmuştu..hemen bağırdım doktorlar koştuğu gibi müdahale ettiler ama tam yarım saat uğraştıktan sonra kurtaramadılar meğerse esat kollarıma ilk aldığımda can vermiş...
Kendimi kaybetmişim..ne yaptığımın farkında değilim..ağlamaktan bitkin düştüm ama yapılacak birşey yoktu...artık esat paşam yoktu..yavrum kollarımın arasında son nefesini vermiş...ne büyük bir acı anlatamam...
Bugün de yavrumu toprağa verdim..rabbim demekki benden daha çok seviyormuş esatımı..şimdi sakin kafayla düşünüyorumda en azından yavrum çok çekmedi...bunada binlerce şükür diyorum...
...rabbim kimseye böyle acılar nasip etmesin...
Sen melek oldun artık yavrum......
Mekanın cennet olsun...esatım...
...
