güzel bir konu olmuş teşekkürler öncelikle...
gelişen ve değişen zamanda kadın ve erkek olarak her birimiz bir takım değişimlere maruz kaldık..eski ve yeni arasında mutlak farklılıklar olsa da özümüzden bu denli kopmamalıydık..heleki bunu erkeklere yıkmak ne kadar doğru acaba? sonuçta erkek çocuklarını hayata hazırlayanalar kadınlar..yeni nesil bir toplum olarak hep ön yargılıyız erkek ve ailesine karşı..gerçi biraz bu sanırım kadının da içinde yaşadığı şartlara göre değişebiliyor...misal benim babamla aram pek çok arkadaşıma göre iyidir..annem karşıda sevgisini her fırsatta gerek hareket-davranışlar gerekse sözler olarak belli eder..yani kısacası sevgiyi yaşayan bir ailede büyüdüm çok şükür..diğer yandan bunun tam tersi ,daha zor bir iletişim ve sevgisizlik içinde büyümüş,anne-babasıyla ilişkileri gelşmemiş veya annesi babası arasındaki ilişkiler sürekli sorun teşkil eden insanlar da, hayatta karşılarına çıkan erkekleri hep olumsuz bir rol model olarak görüyorlar...asla feminist duygular barındırmadım içimde,erkekleri de sürekli yerden yere vuranları anlamış değilim,herkes önce kendisini elden geçirmeli..haa bazıları da var mesela evlenmeyi çok ister ,mutluluk ve sevgi içinde olmak ister ama kendini tamamlayak erkekte sürekli bir eksiklik arar..insanları olduğu gibi kabul etmek gerekiyor...eğri oturup doğru konuşalım...eğitim düzeyini her geçen gün yükselten başarılı kadınlardan bahsederken,yine eşinin şiddetine " ama çok seviyorum,vazgeçemem" diyen bireylere şahit oluyorz....bana kalırsa kadın/erkek ayrımı doğru yapılsın...Allah bizi eşit yaratmadı .bariz bir gerçek var ortada,birbirimizi tamamlayıcı unsurlarız..çocuk bile tek başına olmuyor..herkes kendine yakın kişilerle birlikte oluyor bu da farklı bir durum..
