- 24 Mayıs 2010
- 7.753
- 9.873
- 448
- Konu Sahibi pinkperest
-
- #21
Çok teşekkür ederimİnanın şu an bile gözlerim doluyor. Minnacık o daha benim için, küçükken biz annelik yapardık ona... Doktorun uzmanlık alanını karıştırmış olabilirim ikisinin farkını kavrayamadım henüz.
O benim canım ciğerim ailem dışlasa bile benimle yaşamasına müsade ederim. Korkum belki geçici bir hevesse, ihmalkarlık olmasın en doğru kararları almam lazım bu süreçte. Ben de hastalık olduğuna inanmıyorum.
Öncelikle annenizin babanızın tutumunu kıyamet kopar olarak tanımlıyorsanız onlara konuyu şimdilik açmayın.Çok teşekkür ederim empati kurabildiğin için... Verdiği ilaç sayesinde, takıntıları gerçekten azaldı, aids şüphesini atlattı artık.
5 gün falan oldu sanırım arkadaşına gitti zaman. Bugün Ygs sınavı olduğu için S.... bildiğimi hissettirmedim sınavda konsantrasyonunu etkilemesin diye. Bugü tekrar alayım mı karşıma konuşalım mı dersiniz?
Ah kızlar Allah razı olsun hepinizden. O kadar zor bir durum ki, annem ataerkil bir baskının altında. Ona anlatırsam boş boş konuşup çocuğu rencide edip, iyice depresyona sokmaktan korkuyorum... Aids korkusu gerçekten var, hastalıktan korkar, sağlığına önem verir.
En çok beni yıpratan ise, o kadar hassas bir çocuk ki. Yaşlıya merhameti vardır, büyüğüne saygısı vardır. .Masaya herkes oturmadan başlamaz. Bunlar gibi nicesi pırlanta gibi bir çocuk inanın kardeşim olduğu için söylemiyorum. Kültürlü bir çocuk. Eğriyi doğruyu fazlasıyla tartabilen bir çocuk.
Tek kızdığım ise babamızın yeterince ilgilenmeyişi kardeşimle. Ben, annem, ablam hep biz büyüttük o çocuğu acaba bir erkeğin vermesi gerektiği veremediğimizden mi oldu. Sonuçta kadınız kız gibi mi yetiştirdik çocuğu kendimi de suçlar oldum
Son dediğiniz olabilir belki.. Benim de bir öğrencim var, ortaokulda.. Çocukta gözlemlediğim feminen davranışlar, hareketler var. Biraz araştırınca 4-5 tane ablası olduğunu öğrendim, aklıma da takılmadı değil bu çocuk bu yüzden mi böyle diye.. Üzülüyorum ona ama benim şu durumda yapabileceğim bir şey yok, sadece arkadaşları tarafından rencide edilmemesini kontrol edebiliyorum.Ah kızlar Allah razı olsun hepinizden. O kadar zor bir durum ki, annem ataerkil bir baskının altında. Ona anlatırsam boş boş konuşup çocuğu rencide edip, iyice depresyona sokmaktan korkuyorum... Aids korkusu gerçekten var, hastalıktan korkar, sağlığına önem verir.
En çok beni yıpratan ise, o kadar hassas bir çocuk ki. Yaşlıya merhameti vardır, büyüğüne saygısı vardır. .Masaya herkes oturmadan başlamaz. Bunlar gibi nicesi pırlanta gibi bir çocuk inanın kardeşim olduğu için söylemiyorum. Kültürlü bir çocuk. Eğriyi doğruyu fazlasıyla tartabilen bir çocuk.
Tek kızdığım ise babamızın yeterince ilgilenmeyişi kardeşimle. Ben, annem, ablam hep biz büyüttük o çocuğu acaba bir erkeğin vermesi gerektiği veremediğimizden mi oldu. Sonuçta kadınız kız gibi mi yetiştirdik çocuğu kendimi de suçlar oldum
Kardeşinizin yaşı daha 18... Ben herkes gibi tercih meselesi demeyeceğim kusura bakmayın bu tercih dışı bir şey ki zaten bu gay olayı erkekler arasında bir an boşlukta olma durumundan dolayı+sosyal paylaşım sitelerinde üzülerek söylüyorum ki sapıklığa kadar gitmiş,gay konusunu hayat tarzı olarak benimsemiş yaşça daha büyük kişilerle iletişime geçmeyle başlıyor. Gay meselesi koca bir akıma girdi gibi bir şey. Aslında çocuk öyle bir şey hissetmiyor sadece kopamadığı kötü çevre... Ben sizin yerinizde olsam sırf onun geleceği için şehir bile değişirim. Rabbim yardımcınız olsun.18 yaşında.
Bugün sizce alıyım mı karşıma güzel güzel konuşayım, içine sinmeyen karar veremediğin şeyler mi var gibisine. Geçen hafta sınavı var etkilenmesin diye konuşmadım. Asla yargılamadan incitmeden, içine daha fazla atmasın yaşadıklarını ne dersiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?