Erkek Çocuk Kimliği

Merhaba.. Benim annem kreş öğretmeniydi emekli oldu. Haliyle çok çocuk geldi geçti.. Ve ben de de izlediği yol şu olmuştu. Ben 3 yaşlarımdayken en fazla 4.. Erkekler ve kızlar aynı lavaboya girerdik. Lavabo dediğimde baya büyük bi yerdi ve herkesle tek tek öğretmenleri ilgilenirdi. Ben bi erkek arkadaşımı ayakta ihtiyacını giderirken gördüm O günden beri düşünmeye başladım. Ya ben salak mıyımda eğilipte yapıyorum ben de ayakta yapcam felan Annem bu davranışımı gördü kızım sen çok cici bi kızsın o erkek o ondan ayakta yapıyo desede ben tatmin olmadım.. Zaten bana bunu 1 kere söyledi. Eve geldiğimizde beni banyoya götrdü. Hadi yap kızım çişini dedi. Ben ayakta yaptım annemin yanında. Annemden en ufak bi tepki gelmedi ama benim dediğim şu oldu. ANNE BEN PİS OLDUM Annem de kendi cinseytinin verdikleri her zaman en iyisidir kızım dedi. Ondan sonrada erkekler gibi kavgaya merak saldım. Anneme hergün şikayet gidiyodu kızın birini dövdü diye. Sonrada arabalara silahlara savaş oyunlarına merak saldım. Sokakta pazarda erkekler gibi su satmaya.. Anlıcan her türlü erkek şeysini denemeye kalktım. Annemde hep izledi ve ben her seferinde anne ben yanlış yaptım yaa diye yanına geldim.. İzledi derken bana tabiki doğrusunu anlattı.. Ve o davranıştan vazgeçtimde ödüllendirdi. Bu şekilde şimdiki gibi cici gerçekten kız gibi düşünüp hisseden biri oldum

Herkese çoook teşekkür ederim, fakat aslında konuyu ben anlatamadım,çocuğun bir problemi yok yalnızca taklit ediyor. aslında şunuda demeliydim, kedi, köpek, bebek, vs. taklitlerinide çok yapıyor, benim derdim neden çok fazla taklit yapıyor olacaktı(( gözlemlediğim diğer çocuklar bu kadar taklit etmiyor bir şeyleri?? Tşk.

Birde Şunu söyelemek içimden geldi. Ben ANNE' yim. Bazı ark. konuya o kadar narin ve iyileştirici yaklaşmışlarki onlar kendilerini biliyor çok tşk. ederim. Herhangi bir konuda fikir danışan birine itinalı yaklaşıp, fikir kıbarca belirtilmeli diye düşünürüm hep. olsa olsa mantığı hiç bir zaman fikir olamaz diye dününenlerdedim. Tşk.

ehlimana .!.:

benim yeğenim var.
ilk önce 4-5 yaşlarında başörtü takmak istedi.
evin içinde öyle geziyordu.
sonra konuşmalar, hareketler falan ikizinden farklıydı.
şu an 9 yaşında kol çantası ile geziyor.
annesi kabullenmek istemiyor ama çaresini arıyacak.

Genişletmek için tıkla...

Epey zaman geçmiş tesadüf konuyu gördüm nasıl oldu yeğeniniz normal gelişim gosterdimi

Anasınıfı zamanı öğretmenimiz bize ; çocuklar sınıfta, evde olmadığı gibi davranabilir. Sırf takdir görmek , kabullenilmek için hayvan v.b taklitleri yapabilir demişti . Bunun çok normal ve geçici bir durum olduğunu söylemişti. Gerçekten de kısa sürdü bizde.