Erkek arkadaşım çocuk istemiyor.

Ampisilin · 3 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Haklısın . Ben bu yönden düşünmemiştim hiç. Korktuğu için de bahane uyduruyor olabilir

bence erkekler bu yönteme çok sık başvuruyorlar. çok mu karşı asla mı diyor??

Mysterywoman · 3 Ağustos 2017

JonWick .!.:
bence erkekler bu yönteme çok sık başvuruyorlar. çok mu karşı asla mı diyor??

Asla demiyor ama istemediğini söylüyor. Anksiyeteden kaynaklandığını düşünüyoorum ben

GeyikliGece · 3 Ağustos 2017

Daha okul bitmemis saglik sorunlariniz var ne bileyim cocuk dusunmek icin cok erken degil mi? Durum once bir tedaviniz ilerlesin okul bitsin is bulunsun duzen kurulsun.

O kadar genc yasta bir erkegin baba olmak istemeyisi bence cok normal.

Ampisilin · 3 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Asla demiyor ama istemediğini söylüyor. Anksiyeteden kaynaklandığını düşünüyoorum ben

aile sorunları olduysa yaşı genşse ki belli hayatta da toplumsal olarak zorlanıyor psikolojik olarak henüz yetersizdir çocuk için bence dert etme zorlama sen de zaten boşver bi okulun bitsin işe gir evinizi kurun hayatınızı yaşayın vakti geldiğinde Allah kısmet ederse olur

missagor · 3 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Merhabalar. Erkek arkadaşımla 3 senedir birlikteyiz. Ailelerimiz tanıştı. Aramızda söz nişan yok. okul bittiğinde evlenmek istiyoruz. Ama şöyle bir sorunumuz var. Ben anne olmayı gerçekten çok istiyorum, erkek arkadaşımın aksine. Ben epilepsi hastasıyım ve ileri derecede dikkat eksikliği bozukluğum var. Onun da sosyal fobisi, anksiyete ve hiperaktivitesi var. Eğer çocuğumuz olursa hastalıklı olacağını, ona bu acıyı çektirmek istemediğini söylüyor. Onu çok seviyorum. Onun da beni sevdiğinden eminim. ayrılmak istemiyorum ama onu bırakmak da istemiyorum. Nasıl ikna edebilirim ? Daha okulun bitmesine var ama ikna edemezsem zamanımı boşuna harcamış olacağım. Ne yapmam gerekiyor lütfen yardım edin.

Gerçekten sevgi varsa ortak bir çocuk doğurmak zorunda değilsin. Evlat edinebilirsiniz. Hem vebal çok ağır bence bu konuda.
Uzun zamandır kafa yorduğum bişey bu başkasıyla evlenseydim çocuğum olur muydu? Eşimde de bende de problem yok ama sonuca ulaşamıyoruz.
Geçenlerde evlilik yıldönümümüzde eşime sordum 6 sene önceye gitsek bu yaşadıklarımızı bilsek yine benle evlenir miydin?diye. Cevabı tabi evlenirdim bunlar yasanacakmış yaşandı başkasıyla evlensem neyin garantisi var ki dedi.
Yaniiii hayat sizin hayatınız ama ipler başka birinin elinde. Sevdiğinizi üzmeyin.

Editt · 3 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
epilepsinin geçme ihtimali yok muymuş ? Bana kalıtsal olduğu söylenmişti ama bazı koşullarda tabi. allah bağışlasın. İnşallah ileride de çıkmaz . Teşekkür ederim

İnşallah bir sorun çıkmaz saolun, geçme ihtimali Yok demişti evet ama dediğiniz gibi hastalığın hangi durumlarda ilk ortaya çıktığı ve başlangıcıda önemli bu konuda.Bir tanıdığımızın gelini var ileri derecede epilepsi hastası bi bayan, üç çocuğu var çocuklarda şuan bir sağlık problemleri Yok hamilelikte düzenli doktor takibi çok önemli tabiki

Mysterywoman · 3 Ağustos 2017

missagor .!.:
Gerçekten sevgi varsa ortak bir çocuk doğurmak zorunda değilsin. Evlat edinebilirsiniz. Hem vebal çok ağır bence bu konuda.
Uzun zamandır kafa yorduğum bişey bu başkasıyla evlenseydim çocuğum olur muydu? Eşimde de bende de problem yok ama sonuca ulaşamıyoruz.
Geçenlerde evlilik yıldönümümüzde eşime sordum 6 sene önceye gitsek bu yaşadıklarımızı bilsek yine benle evlenir miydin?diye. Cevabı tabi evlenirdim bunlar yasanacakmış yaşandı başkasıyla evlensem neyin garantisi var ki dedi.
Yaniiii hayat sizin hayatınız ama ipler başka birinin elinde. Sevdiğinizi üzmeyin.

Ben sadece çocukları sevdiğim için öğretmenlik okuyorum. Çocuk doğurmak ya da evlat edinmek benim için aynı şey açıkçası. Hiçbir şekilde ayrım yapmam. Ama onun böyle davranması beni üzüyor açıkçası. Ben hayatımı çocuklara adamışken çocuğumun olamayacak olması . bilmiyorum garip geliyor

Mysterywoman · 3 Ağustos 2017

Editt .!.:
İnşallah bir sorun çıkmaz saolun, geçme ihtimali Yok demişti evet ama dediğiniz gibi hastalığın hangi durumlarda ilk ortaya çıktığı ve başlangıcıda önemli bu konuda.Bir tanıdığımızın gelini var ileri derecede epilepsi hastası bi bayan, üç çocuğu var çocuklarda şuan bir sağlık problemleri Yok hamilelikte düzenli doktor takibi çok önemli tabiki

3 senedir epilepsi hastasıyım. 2 kere nöbet geçirdim sadece. İlaçlarımı düzenli kullanıyorum ve doktor seneye ilacı kesebileceğimizi söyledi. Eeg lerim temiz çıkıyor artık

missagor · 3 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Ben sadece çocukları sevdiğim için öğretmenlik okuyorum. Çocuk doğurmak ya da evlat edinmek benim için aynı şey açıkçası. Hiçbir şekilde ayrım yapmam. Ama onun böyle davranması beni üzüyor açıkçası. Ben hayatımı çocuklara adamışken çocuğumun olamayacak olması . bilmiyorum garip geliyor

Eşimin de evlilik ile ilgili tek hayali çocuktu.
Kesinlikle olmaz demiyor şuan istemiyorum diyor ilerde fikri değişir. Hem öyle yüzde yüz bi korunma yöntemi yok olacagi varsa kokusundan olur korkmayın. Üzülmeyin.

Mysterywoman · 3 Ağustos 2017

missagor .!.:
Eşimin de evlilik ile ilgili tek hayali çocuktu.
Kesinlikle olmaz demiyor şuan istemiyorum diyor ilerde fikri değişir. Hem öyle yüzde yüz bi korunma yöntemi yok olacagi varsa kokusundan olur korkmayın. Üzülmeyin.

inşallah . teşekkür ederim

deepsimply · 3 Ağustos 2017

Lütfen kusuruma bakmayın ,mantığım ve yaşadığım deneyimle iyi niyetle soruyorum ,
Varsayalım hiçbir hastalığınız bebeğinize geçmedi ,tamamen sağlıklı doğdu ,
İyi bir anne olacağınızı düşünüyor musunuz ,hiç bebekle bir kaç gün geçirdiniz mi ,aşırı dikkat eksikliğinizin bile bir bebek için ne kadar tehlikeli olabileceğini düşünüyor musunuz ?
bebeğiniz kucağınızdayken kriz geçirirseniz ne olacak düştüğünüzde onu ezme ihtimalini ,bir yere çarpma ihtimalinizi düşündünüz mü ?
herşeyi bırakalım ,stres hamilelik bu krizleri tetikliyor, annelik babalık çok uzun yorucu ve stresli bir koşu ,yorulunca bırakıp gidemiyorsunuz ,
Biz bunları kendi ailemizde yaşadık ,kardeşimin eşi rahatsız epilepsi ve türevi ilaçları vardı ,belirtiler hafifledi ilaçlar bırakıldı ,10 senelik evlilik ,tüm arkadaşlarımın var bende istiyorum diyip hamile kalmış ,
Bebek doğana kadar acaba ilaç kalıntısı var mı ,hasta doğar mı diye 9 ay bekledik ,bebek doğdu ,emzirmek bile zul geldi annesine stres ,doğumda ıkınmıyacam krizim tutabilir diye doktorla kavga eden bir anne ,
malesef rahatsızlıkları iyice arttı ,tedavi görüyor şu an bir müddet hastanede kaldı ,
30 günlükten beri halası (tarafımca ) büyütülen bir bebek ,şu an 5 aylık ona yazık dimi ,ya ben bakmasaydım ,ya eşim sorun çıkarsaydı ,
Bir anne önce evladını düşünmeli ,ben ona ne verebilirim demeli ,sevmek ,sevdiğinin iyiliğini kendinden önde tutmaktır ,
üzgünüm ama erkek arkadaşını haklı buluyorum

Mysterywoman · 4 Ağustos 2017

deepsimply .!.:
Lütfen kusuruma bakmayın ,mantığım ve yaşadığım deneyimle iyi niyetle soruyorum ,
Varsayalım hiçbir hastalığınız bebeğinize geçmedi ,tamamen sağlıklı doğdu ,
İyi bir anne olacağınızı düşünüyor musunuz ,hiç bebekle bir kaç gün geçirdiniz mi ,aşırı dikkat eksikliğinizin bile bir bebek için ne kadar tehlikeli olabileceğini düşünüyor musunuz ?
bebeğiniz kucağınızdayken kriz geçirirseniz ne olacak düştüğünüzde onu ezme ihtimalini ,bir yere çarpma ihtimalinizi düşündünüz mü ?
herşeyi bırakalım ,stres hamilelik bu krizleri tetikliyor, annelik babalık çok uzun yorucu ve stresli bir koşu ,yorulunca bırakıp gidemiyorsunuz ,
Biz bunları kendi ailemizde yaşadık ,kardeşimin eşi rahatsız epilepsi ve türevi ilaçları vardı ,belirtiler hafifledi ilaçlar bırakıldı ,10 senelik evlilik ,tüm arkadaşlarımın var bende istiyorum diyip hamile kalmış ,
Bebek doğana kadar acaba ilaç kalıntısı var mı ,hasta doğar mı diye 9 ay bekledik ,bebek doğdu ,emzirmek bile zul geldi annesine stres ,doğumda ıkınmıyacam krizim tutabilir diye doktorla kavga eden bir anne ,
malesef rahatsızlıkları iyice arttı ,tedavi görüyor şu an bir müddet hastanede kaldı ,
30 günlükten beri halası (tarafımca ) büyütülen bir bebek ,şu an 5 aylık ona yazık dimi ,ya ben bakmasaydım ,ya eşim sorun çıkarsaydı ,
Bir anne önce evladını düşünmeli ,ben ona ne verebilirim demeli ,sevmek ,sevdiğinin iyiliğini kendinden önde tutmaktır ,
üzgünüm ama erkek arkadaşını haklı buluyorum

Tabi kusura bakmıyorum estağfurullah. Teşekkür ederim vakit ayırarak kendi düşüncenizi belirtmişsiniz :) Ben epilepsi sayfalarını aktif olarak kullanan biriyim. Bu konuları epilepsi anneleriyle ya da çocuğu epilepsi olan annelerle konuşuyorum. Kimisi sorunlarının olmadığını, kimisi ise sorunlarının olduğunu ve nöbetlerinin devam ettiğini söylüyor. Kişiden kişiye değişiyormuş durum. Benim nöbetlerim aşırı şeklinde olmuyor. sadece gözüm dalıyor 4 5 dakika. o sırada hiçbir şey yapmayıp boş boş bakıyorum ve uyuya kalıyorum yarım saat. ağzımdan köpük çıkması ya da ne bileyim diş sıkma titreme gibi durumlar olmuyor. Lakin, insanların yüzde 90ında epilepsi olduğunu ve bu hastalıığın ileriki yaşlarda çıkma ihtimali olduğunu da biliyorsunuz sanırım. .Sonuçta çocuk olduktan sonra da insanlarda epilepsi şeker tansiyon da çıkabiliyor. Sinir ve stres konusuna gelince, arkadaşlarım ve ailem çok sakin olduğumu söylüyor ve çabuk sinirlenen birisi değilim. Daha önce 2 sene özel bir anaokulunda ingilizce öğretmenliği yaptım. Şu an da 1 yılı aşkın süredir dershanede ingilizce öğretmenliği yapıyorum. Emin olun sabır ne demek ailelerden çok daha iyi biliyorum :) O kadar çocukla uğraşıp bir de formasyon+Derslerle uğraşınca stresle başa çıkma yolunu buluyorsunuz. Ben çocuğuma ne vereceğimi çok düşündüm. Maddi imkan olarak hiçbir sıkıntı çekmeyeceği kesin. Özel kolej ve kursları çok rahat bir şekilde karşılayabilir, yurtdışında okutabilir ve ona çok yüklü miktarda miras bırakabilirim. Manevi açıdan her annenin karşıladığını yapabileceğimi düşünüyorum. Onun dışında, bebeği düşürmek vs diye bahsettiniz. Bunun için de gelişimi için zaten donanımlı ve yatılı bir bakıcısı olacak. Sağlığı konusuna gelince, o konuda emin olamıyorum işte. Hayatında maddi manevi hiçbir şeyi eksik etmeyeceğim garanti altında. Ama sağlığı konusunda hiçbir güvencem yok . Gerçi hangi annenin var ki ? Affedersiniz ama ben de bir şey sormak istiyorum. İnsanlar çocuk yaparken benim ailemde ve eşimin ailesinde şeker hastalığı var, göz bozukluğu, renk körlüğü var, guatr hastalığı ya da ne bileyim astım , kanser, herhangi bir kalıcı rahatsızlık var diye kontrol yaptırıyor mu ? Eğer yapılan araştırmalara bakarsanız, Türkiye'nin %60'ının aşırı stresten yaşadığı psikolojik bozuklukları görebilirsiniz. Türkiye'deki sosyal fobi oranını araştırırsanız, yüzde 10'un üstünde olduğunu görürsünüz. Anneniz babanız sizi dünyaya getirmeden önce kaç kere aile bireylerinin olduğu hastalıkları listeleyip sizin hasta olma durumunuza bakmış mı ? Ya da siz çocuğunuzun yüzde kaç ihtimalle şeker hastası olacağını biliyor musunuz ? Sizde ya da eşinizin ailesinde olmasa bile çocuğunuzda epilepsi çıkma ihtimalini biliyorsunuz değil mi ? ya da çocuğunuzun kısır olma ihtimali. Bunların hepsi ihtimaller. Ben iyi ya da kötü bir anne olabilirim . Eşim iyi ya da kötü bir baba olabilir. Ama şunu unutmamak lazım hastalık sahibi olmayan çok az insan var bu dünyada. Hele ki bu koşullarda. Şimdi bana diyeceksiniz ki sizin yaptığınız bile bile çocuğunuzu ya da kendinizi bile bile kuyuya atmak olacak. Peki, siz de bunları söylemenize rağmen, çocuğunuzun yüzde kaç olasılıkla hangi hastalığı taşıyıp taşımayacağını bilebilir misiniz ? Belki çocuğum sizin çocuğunuzdan daha sağlıklı olup sizden daha iyi bir anne olacağım ? Bu da bir olasılık değil midir ? İyi düşünmek yerine neden kötü düşünmeyi seçmek sizin tercihiniz ? Mesela, mantığınız ve yaşadığınız olaylar eşiğinde edindiğiniz tecrübelere göre, kötü düşünüyorsunuz. Kötü düşünmek de bir psikolojik rahatsızlıktır ve çocuğunuza sürekli bu tarafınızı gösterdiğinizde çocuğunuz da sizin gibi karamsar olacaktır. Eğer epilepsi olan başka anne ve babaları görseydiniz bu fikriniz değişebilirdi, benim amcamı görmüş olmam gibi. Epilepsi olup tedavi görmesine rağmen çocuğu bundan hiç etkilenmedi, kendisi gibi. Gördüğünüz gibi örnekler kişiden kişiye değişebiliyor. Okuduğunuz ve zaman ayırdığınız için teşekkür ederim :)

Bones and Stones · 4 Ağustos 2017

Bende de vardı epilepsi eskiden. Düzenli ilaç kullandım ve geçti gibi. Çok nadiren hafif bir göz kararması, bacaklarda hissizlik oluyor. O da çok sinirlendiğimde veya üzüldüğümde. 8 yaşında evladım var, hiç sorun yaşamadım şimdiye kadar.

deepsimply · 4 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Tabi kusura bakmıyorum estağfurullah. Teşekkür ederim vakit ayırarak kendi düşüncenizi belirtmişsiniz :) Ben epilepsi sayfalarını aktif olarak kullanan biriyim. Bu konuları epilepsi anneleriyle ya da çocuğu epilepsi olan annelerle konuşuyorum. Kimisi sorunlarının olmadığını, kimisi ise sorunlarının olduğunu ve nöbetlerinin devam ettiğini söylüyor. Kişiden kişiye değişiyormuş durum. Benim nöbetlerim aşırı şeklinde olmuyor. sadece gözüm dalıyor 4 5 dakika. o sırada hiçbir şey yapmayıp boş boş bakıyorum ve uyuya kalıyorum yarım saat. ağzımdan köpük çıkması ya da ne bileyim diş sıkma titreme gibi durumlar olmuyor. Lakin, insanların yüzde 90ında epilepsi olduğunu ve bu hastalıığın ileriki yaşlarda çıkma ihtimali olduğunu da biliyorsunuz sanırım. .Sonuçta çocuk olduktan sonra da insanlarda epilepsi şeker tansiyon da çıkabiliyor. Sinir ve stres konusuna gelince, arkadaşlarım ve ailem çok sakin olduğumu söylüyor ve çabuk sinirlenen birisi değilim. Daha önce 2 sene özel bir anaokulunda ingilizce öğretmenliği yaptım. Şu an da 1 yılı aşkın süredir dershanede ingilizce öğretmenliği yapıyorum. Emin olun sabır ne demek ailelerden çok daha iyi biliyorum :) O kadar çocukla uğraşıp bir de formasyon+Derslerle uğraşınca stresle başa çıkma yolunu buluyorsunuz. Ben çocuğuma ne vereceğimi çok düşündüm. Maddi imkan olarak hiçbir sıkıntı çekmeyeceği kesin. Özel kolej ve kursları çok rahat bir şekilde karşılayabilir, yurtdışında okutabilir ve ona çok yüklü miktarda miras bırakabilirim. Manevi açıdan her annenin karşıladığını yapabileceğimi düşünüyorum. Onun dışında, bebeği düşürmek vs diye bahsettiniz. Bunun için de gelişimi için zaten donanımlı ve yatılı bir bakıcısı olacak. Sağlığı konusuna gelince, o konuda emin olamıyorum işte. Hayatında maddi manevi hiçbir şeyi eksik etmeyeceğim garanti altında. Ama sağlığı konusunda hiçbir güvencem yok . Gerçi hangi annenin var ki ? Affedersiniz ama ben de bir şey sormak istiyorum. İnsanlar çocuk yaparken benim ailemde ve eşimin ailesinde şeker hastalığı var, göz bozukluğu, renk körlüğü var, guatr hastalığı ya da ne bileyim astım , kanser, herhangi bir kalıcı rahatsızlık var diye kontrol yaptırıyor mu ? Eğer yapılan araştırmalara bakarsanız, Türkiye'nin %60'ının aşırı stresten yaşadığı psikolojik bozuklukları görebilirsiniz. Türkiye'deki sosyal fobi oranını araştırırsanız, yüzde 10'un üstünde olduğunu görürsünüz. Anneniz babanız sizi dünyaya getirmeden önce kaç kere aile bireylerinin olduğu hastalıkları listeleyip sizin hasta olma durumunuza bakmış mı ? Ya da siz çocuğunuzun yüzde kaç ihtimalle şeker hastası olacağını biliyor musunuz ? Sizde ya da eşinizin ailesinde olmasa bile çocuğunuzda epilepsi çıkma ihtimalini biliyorsunuz değil mi ? ya da çocuğunuzun kısır olma ihtimali. Bunların hepsi ihtimaller. Ben iyi ya da kötü bir anne olabilirim . Eşim iyi ya da kötü bir baba olabilir. Ama şunu unutmamak lazım hastalık sahibi olmayan çok az insan var bu dünyada. Hele ki bu koşullarda. Şimdi bana diyeceksiniz ki sizin yaptığınız bile bile çocuğunuzu ya da kendinizi bile bile kuyuya atmak olacak. Peki, siz de bunları söylemenize rağmen, çocuğunuzun yüzde kaç olasılıkla hangi hastalığı taşıyıp taşımayacağını bilebilir misiniz ? Belki çocuğum sizin çocuğunuzdan daha sağlıklı olup sizden daha iyi bir anne olacağım ? Bu da bir olasılık değil midir ? İyi düşünmek yerine neden kötü düşünmeyi seçmek sizin tercihiniz ? Mesela, mantığınız ve yaşadığınız olaylar eşiğinde edindiğiniz tecrübelere göre, kötü düşünüyorsunuz. Kötü düşünmek de bir psikolojik rahatsızlıktır ve çocuğunuza sürekli bu tarafınızı gösterdiğinizde çocuğunuz da sizin gibi karamsar olacaktır. Eğer epilepsi olan başka anne ve babaları görseydiniz bu fikriniz değişebilirdi, benim amcamı görmüş olmam gibi. Epilepsi olup tedavi görmesine rağmen çocuğu bundan hiç etkilenmedi, kendisi gibi. Gördüğünüz gibi örnekler kişiden kişiye değişebiliyor. Okuduğunuz ve zaman ayırdığınız için teşekkür ederim :)

Keşke ,yazdığımı dikkatli okuyabilseydiniz ,çocuğum yok ,yeğenim var ,annesi sizinkine benzer biraz daha farklı bir rahatsızlığı olan ,doğum depresyonu ve hamileliğin verdiği yorgunlukla hastalığını tetiklenen ,tedavi görüyor onun için bebek benimle yaşıyor ,
Bana gelince ben çocuk yapmayı da düşünmüyorum çünkü insulin direncim var ,şekere dönme ihtimali var ,bunu bilerek benimle evlenen ,kararıma saygı duyan bir eşim var ,mantıklı düşündüğüm için ailecek memnunuz ,
Maalesef önümdeki örnek beni yeteri kadar üzüyor ,hiçbir bakıcı bir bebeğe aşkla sarılamaz umarım en azından şefkatle sarılacak olanı bulunursunuz ,
en azından benim yeğenim şanslı ,bir hala olarak aşkla sarılıyorum ,gerçekten seviyorum ,para ,mecburiyet için bakmıyorum ,
Bizimde evimizde yardımcımız var ,bebek içinde birisi olabilir ama bu sevginin ,şefkatin yerini tutmuyor ,
Bugün olasılıkları yazmak gerçekten çok kolay ,yarın öbür gün insanın evladının acı çektiğini görmesi ,o vicdan azabı % kaç eder acaba ya suçluluk duygusu ,
İnsanın bazen egosunu törpülemesi gerekiyor ,çocukları çok seven ,yeğenine aylardır bakan biri olarak ,şeker hastası olur korkusu ile anne olamıyorum ,
Kıyamıyorum ,çocuğuma ,bencil olamıyorum ,benim annelik anlayışımda bencil olmamak üzerine kurulu
umarım sizin içinde evladınız içinde her şey iyi olur ,

burbuk · 4 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
Tabi kusura bakmıyorum estağfurullah. Teşekkür ederim vakit ayırarak kendi düşüncenizi belirtmişsiniz :) Ben epilepsi sayfalarını aktif olarak kullanan biriyim. Bu konuları epilepsi anneleriyle ya da çocuğu epilepsi olan annelerle konuşuyorum. Kimisi sorunlarının olmadığını, kimisi ise sorunlarının olduğunu ve nöbetlerinin devam ettiğini söylüyor. Kişiden kişiye değişiyormuş durum. Benim nöbetlerim aşırı şeklinde olmuyor. sadece gözüm dalıyor 4 5 dakika. o sırada hiçbir şey yapmayıp boş boş bakıyorum ve uyuya kalıyorum yarım saat. ağzımdan köpük çıkması ya da ne bileyim diş sıkma titreme gibi durumlar olmuyor. Lakin, insanların yüzde 90ında epilepsi olduğunu ve bu hastalıığın ileriki yaşlarda çıkma ihtimali olduğunu da biliyorsunuz sanırım. .Sonuçta çocuk olduktan sonra da insanlarda epilepsi şeker tansiyon da çıkabiliyor. Sinir ve stres konusuna gelince, arkadaşlarım ve ailem çok sakin olduğumu söylüyor ve çabuk sinirlenen birisi değilim. Daha önce 2 sene özel bir anaokulunda ingilizce öğretmenliği yaptım. Şu an da 1 yılı aşkın süredir dershanede ingilizce öğretmenliği yapıyorum. Emin olun sabır ne demek ailelerden çok daha iyi biliyorum :) O kadar çocukla uğraşıp bir de formasyon+Derslerle uğraşınca stresle başa çıkma yolunu buluyorsunuz. Ben çocuğuma ne vereceğimi çok düşündüm. Maddi imkan olarak hiçbir sıkıntı çekmeyeceği kesin. Özel kolej ve kursları çok rahat bir şekilde karşılayabilir, yurtdışında okutabilir ve ona çok yüklü miktarda miras bırakabilirim. Manevi açıdan her annenin karşıladığını yapabileceğimi düşünüyorum. Onun dışında, bebeği düşürmek vs diye bahsettiniz. Bunun için de gelişimi için zaten donanımlı ve yatılı bir bakıcısı olacak. Sağlığı konusuna gelince, o konuda emin olamıyorum işte. Hayatında maddi manevi hiçbir şeyi eksik etmeyeceğim garanti altında. Ama sağlığı konusunda hiçbir güvencem yok . Gerçi hangi annenin var ki ? Affedersiniz ama ben de bir şey sormak istiyorum. İnsanlar çocuk yaparken benim ailemde ve eşimin ailesinde şeker hastalığı var, göz bozukluğu, renk körlüğü var, guatr hastalığı ya da ne bileyim astım , kanser, herhangi bir kalıcı rahatsızlık var diye kontrol yaptırıyor mu ? Eğer yapılan araştırmalara bakarsanız, Türkiye'nin %60'ının aşırı stresten yaşadığı psikolojik bozuklukları görebilirsiniz. Türkiye'deki sosyal fobi oranını araştırırsanız, yüzde 10'un üstünde olduğunu görürsünüz. Anneniz babanız sizi dünyaya getirmeden önce kaç kere aile bireylerinin olduğu hastalıkları listeleyip sizin hasta olma durumunuza bakmış mı ? Ya da siz çocuğunuzun yüzde kaç ihtimalle şeker hastası olacağını biliyor musunuz ? Sizde ya da eşinizin ailesinde olmasa bile çocuğunuzda epilepsi çıkma ihtimalini biliyorsunuz değil mi ? ya da çocuğunuzun kısır olma ihtimali. Bunların hepsi ihtimaller. Ben iyi ya da kötü bir anne olabilirim . Eşim iyi ya da kötü bir baba olabilir. Ama şunu unutmamak lazım hastalık sahibi olmayan çok az insan var bu dünyada. Hele ki bu koşullarda. Şimdi bana diyeceksiniz ki sizin yaptığınız bile bile çocuğunuzu ya da kendinizi bile bile kuyuya atmak olacak. Peki, siz de bunları söylemenize rağmen, çocuğunuzun yüzde kaç olasılıkla hangi hastalığı taşıyıp taşımayacağını bilebilir misiniz ? Belki çocuğum sizin çocuğunuzdan daha sağlıklı olup sizden daha iyi bir anne olacağım ? Bu da bir olasılık değil midir ? İyi düşünmek yerine neden kötü düşünmeyi seçmek sizin tercihiniz ? Mesela, mantığınız ve yaşadığınız olaylar eşiğinde edindiğiniz tecrübelere göre, kötü düşünüyorsunuz. Kötü düşünmek de bir psikolojik rahatsızlıktır ve çocuğunuza sürekli bu tarafınızı gösterdiğinizde çocuğunuz da sizin gibi karamsar olacaktır. Eğer epilepsi olan başka anne ve babaları görseydiniz bu fikriniz değişebilirdi, benim amcamı görmüş olmam gibi. Epilepsi olup tedavi görmesine rağmen çocuğu bundan hiç etkilenmedi, kendisi gibi. Gördüğünüz gibi örnekler kişiden kişiye değişebiliyor. Okuduğunuz ve zaman ayırdığınız için teşekkür ederim :)

Yazdıklarınız hayatı tecrübe etmeyen birine etkileyici gelse de benim gibi hayat tecrübesi olan biri için etkili olmadı.
Yaşadığımız sürede garanti olan tek şey bir gün öleceğimizdir. Ancak bazı hastalıkların kalıtsal olması, diğer nesillere geçme ihtimalinin olması durumunda biraz frene basıp düşünmek lazım. Benim ailemde felç durumu yüksek oranda var. Yıllardır bu ihtimalle yaşayıp hayatımı buna göre organize ediyorum. Çocuğum yok mu? Var. Ama şimdiki aklım olsa belki düşünmezdim.
Hastalığınız tamamen geçebilme ihtimali olan, ilaçla kontrol edilebilen veya zaman içerisinde artan ve kriz tipi değişebilen bir hastalıktır. Çevremde 2 kişi bu hastalıkla yaşıyor. Biri hiç evlenmedi diğeri 2 çocuk sahibi. Çocuk sahibi olan arkadaşım çoookkk zorluk çekiyor. En kötüsü de kriz geçirdikten sonra kendine geldiğinde 2 çocuğunun başında onu bekliyor olmaları.
Tabi kim çocuk ister, kim istemez, isteyen yapar istemeyen yapmaz bizi ilgilendirmez. Burada herkes şahsi düşüncelerini söylüyor.
Ben olsam şimdiki aklımla sizin yaşınızda olsam çok çok düşünürdüm.

demlicaykeyfi · 4 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
aşağıda sağlıkla ilgili bilgi verdim. Epilepsi nöbeti geçirmiyorum. o yüzden bir sıkıntı olacağını düşünmüyorum. doktorum yüzde 95 ihtimalle ilacı seneye bırakabileceğimi söyledi. dikkat eksikliğim için bir şey diyemiyorum ama bu sorumluluklarımı etkilemiyor. Erkek arkadaşımın kaygı bozukluğu var. her şeye bir kaygı duyuyor. şüpheci yaklaşıyor . bilmiyorum . bunlar ebeveynliği çok fazla etkileyebilecek şeyler mi sizce?

kaygi bozuklugu olan birisi bence sizi bile etkiler ama? Hele ki cocuguna asiri korumaci, surekli basina bir sey gelecek gibi davranir. Sizin hastaliginiz tedavi ediliyormus, erkek arkadasiniz psikologa vs gidiyor mu? Mumkun mertebe kendi bireysel sorunlarinizi cozup oyle evlenip evlenmemeye karar verseniz daha saglikli bir karar olmaz mi?

ATTRAENTE · 4 Ağustos 2017

Mysterywoman .!.:
sadece epilepsinin geçme ihtimali var. Ama benim nöbetlerim kontrol edilebilir. onun ailesinde yok. benim ailemde de sadece amcamda var . Diğerlerinin geçme ihtimali yok.
çocuğun anksiyetesi olacağını düşünüyor. Türkiyede yaşanan sorunlar nedeniyle. bizim çektiğimiz sıkıntıları o da mı çeksin vs diyor. ders, iş , emeklilik vs

Haksız mı ?
Sırf annelik, aile güdüleri tatmin edilsin diye ebeveyn oluyor insanlar
Yaşadığımız ülke şartlarında bir çocuğa güvenlik ve gelecek sağlamak çok zor, bence endişelerinde çok haklı sevgilin
Bizler yani sizden önceki nesil ucundan kıyısından kurtardık bazı şeyleri, sizler için hayat daha acımasız, sizin çocuklarınız için daha da zor olacak.
Çocuğu olmayan biri olarak diyebilirim ki çocuksuz evlilik hiç de kötü bir şey değil, sevgi, saygı ve geçim olduktan sonra evlilik keyifli bir şey. Bu kadar sağlık sorunu ile bu işe kalkışmak bana çok mantıklı gelmedi. Belki sizin açınızdan sağlık sorunları aşılabilecek durumda peki ya eş adayınız ? Baba olmak istemeyen ya da bu konuda kendine güvenmeyen bir adamı zorla bu yola sokarsanız büyük sıkıntı yaşarsınız. O çocuğun annesi kadar babasına da ihtiyacı var. Ve ben kendisini bu konuda tartabilen insanlara hayranım, ben baba olamam diyorsa o adamı baba yapmaya çalışmayın, kendi babamdan biliyorum sonu hüsran olur ve bunu bile bile bir bebeğe yaşatmayın

Ysmdfn · 4 Ağustos 2017

İnsanlar çocuk istemek zorunda değil. Bu konuda uyuşamıyorsanız ayrılırsınız olur biter. Evlenince ya sen mutsuz olacaksın yada eşin.. zorla baba yaparsan senden ve bebekten uzak olma ihtimali yüksek.. sonuç olarak mutsuz evlilik..

NeverOne · 4 Ağustos 2017

Çocuk sahibi olmaktan önce düşünmeniz gereken başka şeyler yok mu? Erkek arkadaşınız tedavi olup psikolojik rahatsızlıklarını atlatmadan evlenmeyin derim.

Began · 4 Ağustos 2017

sen her anlamda hazırsın gibi görünüyor.
bence önemli engel sevgilinin kaygı bozukluğu.
senin gebeliğin, doğumun, lohusalığın, bebek büyütme aşamaların normal geçse bile sevgilinin psikolojisi normal seyrinde mi devam eder, daha mı kötü olur?
sen evliliğin ve bebeğin sorumluluğunu kaldırabilirsin ama sevgilin kaldıramayabilir.

bence sevgilinin ruh sağlığı açısından sıkıntı olur mu, onu irdelemelisin.

Erkek arkadaşım çocuk istemiyor.

Üye

Üye

gider geyikli gecede uyurduk...

Üye

Guru

O yüzden..Ben O’na Meftunum..

Üye

Üye

Guru

Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Taklaya geldik...

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Nirvana

Ve dünya bir çölse durma. Seraba su getir.

ACTA EST FABULA

Guru

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Benzer Konular