Birini unutmanın en etkili ve basit yolunun başkasını bulmak olduğunu söylerler.
Ben bunun sadece erkekler için geçerli olduğunu düşünüyorum, nitekim o gittikten sonra onun yerine bi başkasını koymaya kalkışmak çok komik geliyordu bana. zor günlerdi, ama "bilirim güçlüdür zaman, bu acıtan" demiş feridun düzağaç. zamanla üstü kapanır gibi oluyor işte, tek başına yürümeyi mecburen öğreniyorsun, hafif hafif bi başkası yüzünü güldürebiliyor, içini kıpırdatabiliyor sanki.. hepsi bi yalancı serap gibi şuan bende, ama biliyorum bigün her şey düzelecek ! :)
onu hatırlatacak hiç bir şeyi ortadan kaldırmadım ben, buna imkanım yoktu. şimdi ders çalışırken ikinci sınıftaki bi defterimden bi şeye bakmam gerekti, ve onun adının yazılı olduğunu gördüm sayfalarda, hadi bakalım ! :) insanın kendi kokusu bile "o"nu hatırlatınca unutma eylemi de bayağı zor oluyor.. ama büyüyor insan, istemese de..
ben başka bi erkeği değil eşimi istiyorum