9 Mart eşimin doğumgünüydü..evde herkes vardı cok guzel eğleniyorduk güzel bi gündü ama bende bi huzursuzluk vardı..Sanki regli öncesi huzursuluk gibi zaten bir kaç gün öncesinde de nişanım gelmişti ama biliyordum ya o gün doğum olurdu yada 1 hafta içinde..10 mart günü olmuştu tüm gün hafif hafif regli sancısı gibi sancılar çektim artık bebeğim gelicekti 1-2 güne..arada artık sancılar gelmeye başlamıştı ama diyorum ya regli ağrısı gibiydi cok rahattı ve ben her ihtimale karşı sancı suresını ve sıklığını not ediyordum..hatta eşimi aradım sancılarım başladı hazırlıklı olalım die. ama aıleme haber vermedim cunku annem paniktir benıde panıkletir cok emındım:) akşam eşim evden geldi sancılarım tüm gun devam etmişti ama o kadar duzensızdı kı 30 dkda bir 10 dakkıka da bir 20 dakkıda bir 5 dakkıda bir baya duzensızdı..ama okudugum kadarıyla sancıların giderek sıklıgının azalmasıydı öyle olmasıgerekıyordu.benkı ıse bı azalıyor bı sıklaşıyordu sancılarım..dedim sanırım bunlar yalancı sancı..baktık tumgun ben sancı cekıyorum,aksam 9 gıbı hastanede ebeyi aradık durumu anlattık.dediği "bazen kadınların ılk doğumu olduğunda sancılar düzensiz olabılır,bı gel alttan kontrol edeilim.durumu öğrenelim".panıkledık ama durumuzu da bı ontrol edeilim nedir durum ne değildir. annemleri aradık yola koyulduk..arabada hala sancıların suresını ve sıklıgını yazıyorduk..aralar bıraz daha duzene girmişti ve sıklaşmıştı ama cok cok sık degıldı..ve sancılarım baya baya atlatılır durumdaydı cok rahattım,konusuyor gulusuyorduk ama herkesde belli etmediği bi panik durumu vardı:)..hastaneye vardık gule oynaya.gırısımızı yaptık once nst.ye bagladılar hersey ıyı sancılarım var hıssedıyorum kalp atısı ıyı bebeğimin..alttan muane yaptılar baya bı zorlandım..ama hemsıre o guzel haberi verdi 3 cm acıklıgın var bebek kanala cok guzel oturmus doğum başlamış dedi..ama dediğim gibi sancı aralarım sık değildi ve ben doğru nefes alışverişlerle cok guzel atlatıyordum sancıları..ebemız bu haberi doktorumuza telefonla bıldırdı..saat aksam 9.30 olmuştu..serum taktılar bende serumla sureklı yurudum, cunku acıklıgımı hızlandırcagını bılıyordum.sancılarımıda ıyı gelıyordu..sancı agrım bıraz daha artmıstı ama ben yıne gayet guzel sekılde atlatıyordum durumu..sonra gece 11.30 gıbı sunı sancı verılecegını soyledı ebe..asla dedim almam dedim yapmak zorundayız dedi..panıkledık heyecan yaptık..asla sunı sancı almıcak olan ben o iğneyi bi güzel aldım..aldım ki ne aldım..sancılarım 11.30 gıbı bır anda tavan yaptı..bir başladıı sancılar kendımı parçalıcam..sancılar arası uzun da degıl dınlenemeden ıkıncısı gelıyor..dedım kendı kendıme allaım ne olur cabuk acıklık 10 cm olsun yoksa ben burdan sag cıkamam:) ebe arada yanımıza ugruyor, çatala alıyım senı kontrol yapıcaz diyor..cıktık masaya sancın gelınce haber ver dedi.sancı geldı alttan nasıl kurcalıyor benı.. aklımı kacırcam artık..sancım gelıyor ıkın dıyor ıkınıyorum, kurcalıyor ,basını goruyorum dıyor ben son istedıgı ıkınmayı yapamadan bırakıyorum kendımı artık elını ıttırıyorm,yalvarırım kurcalama artık dıyorum bırakıyor mecbur..sonra yıne annem ben eşim sancılarımla başbaşa..oturuyorum olmuyor kalkıyorum olmuyor..gidicem diye tutturuyorum sezeryana alın dıe yalvarıyorum:)..doktor gelsin dıyorum benı dınleyen yok..ıyıkıde dınleyen yok..ebe sureklı sancın geldiğinde ıkın diyor ama çatalda değilim sancı odasındayım..sancı bı gelıyor ıkınıyorum ama bayılcam artık biraz dinleneyim diyorum ikinisi geliyor hemen..hatta dıyorum allahım bayılsamda benı sezeryana alsınlar dıe ama ne bayılıyorum ne sezeryana alan var..ama dediğim gibi iyikide sezeryana goturen yok:) 2 saatte bir ebe alttan muane ediyor içim dışıma cıkıyor sankı..ebenın ellerini parçaladım belkide her alttan muane ettiğinde bılemıyorum..:) butun sancılar boyunca gozlerımı hemen hemen hıc acamadım agrıdan..bır ara actıgımda hatta bulanık gordugumu farkettım ve yıne kapadım..en son artık yıne ebenın korkunc catal muanesınden sonra artık doğuma alıyoruz dedi ve bır ebe daha geldi..sonrasında doktor..saat bızımkılerın dediğine göre artık 11 mart ve saat sabah 3.20 olmustu.dotoru gorunce benı bıraz olsun rahatlama sardı..sankı acılarıma son verıcek tek kişiyi kurtarıcımı görmüş gibi oldum. kahramanımdı o sankı..doktor sancıların geldiğinde buyuk tuvaletın gelırmıs gıbı ıkın dedi..sancım gelıyor nefısımı tutup ıkınıyorum.nefesım bıtıyor hemen hızlıca nefes alıp ıkınmaya devam edıyorum ama cok uzun ıkınamıyorum..cunku 48 saat hemen hemen hıc uyumamıştım ve ıkınmaktan sancılardan cok yorgun dusmustum, uzun sure ıkınamıyordum gucum kalmamıstı artık..bırakma kendını ıkınmaya devam et diyorlar da yapamıyorum kı nefesım yetmıyor gucum yetmıyor o kadar uzun ıkınmaya..sancım gıdıyor ıkıncı sancıyı beklıyoruz ben catalda bayılmış vazıyette bızımkılerde(doktor ve ıkı ebe) dedıkoduda..aman başım agrıyor su ılacı aldım kac gundur ,aman şu ebe bılmem nereye gıtmıs aman karımı suraya goturdum..benle ılgılenen yok..beklıyorum kı ..bak cok az kaldı bebeğine kavuşmana,sancın geldiğinde sunu yap bunu yap.cok guzel bı kız dunyaya gelıcek herseyı unutucaksın, cok az kaldı..sen cok guclusun herkes normal doğuramaz..gaz versınler ıstıyorum kısaca:)..yok arkadas benle ılgılenen yok..kendı kendıme sınırlenıyorum o sırada ıkıncı sancı bır daha vuruyor benı..yıne aynı terane cok uzun ıkınamıyorum..bu bole baya bı gıttı..ha bu arada doktorun kesi yaptığını hissettim.hissettim derken acı değil sadece karton kesermiş gibi bir his..ama acı felan hiç yok..neyse sonra doktor kafası cok yakın cıkısa son kez bı ıkın dedı..artık dedim ya yapıcaksın yada burda daha kaç saat bu sancıyı cekıceksın kızına kavusman cok daha uzucak. ıkın artıkda bıtsın dedim..nasıl topladım kendimi nasıl ıkındım da o baş çıktı bılemıyorum....cunku o anda basardım doğdu artık dedim kendi kendime..gurur duydum kendimle cunku hıc bıtmıcek sanmıstım bu seruven..evet kızım 11 Mart sabahı 4:30 da 3.400 ve 51 cm doğmuştu..allahım bu mucızeyı bende gercekleştırmıştım:) neyse başı çıktı bunu baya bı hıssetmıstım.hıssettım cunku acım hemen ve baya azalmıstı ve hemen sonrasında ebenın karnıma bastırmasıyla vucudu içimden balık cıkar gıbı kaydı gıttı ve doktorun hemen bebeği kucagına alıp kontrol edılsın dıe arkamdakı masaya goturdugunu yarım gozlerle gordum..ne sevıne bıldım ne ağladım ne guldum..sadece yarım gozlerle kızıma baktım,guzl kızımın sesını duydum ve esımle ben esmer olmamıza ragmen sarısın doğmasını farkedebıldım ve gozum kapalı doktorun içimden eşımın cıkarmasını bekledım..allahtan eşim kısa surede cıktı hatta bana gosterdı baya karacıger buyuklugunde et parcası..sonra dıkıs asamasına gectık ve dıkıslerı hıssettıgımı soyledım .sanırım bır ıgne yaptı agrı kesıcı ama etkısı olana kadar bıraz hıssettım dıkıs acısını.. dıkısler atılırken bır ara artık nasıl rahatladıysam bebeğim aklıma geldi saglıklı mı die sordum cok saglıklıydı hersey yolundaydı ve ben yıne bayılma modunda ama cok huzurlu dıkışlerimin atılmasını bekledim ve sonunda bebeğimi yanıma emzirmeye getirdiler..mememe yapıştığı an asıl mutluluğu hıssettım işte..artık bır omur beraberdık ,onu kalbımde en guzel yerıne koyucagım zaman baslamıstı..doktor da bır ara esın ne ıs yapıyor sen ne ıs yapıyorsun gıbı sacma sorulara başladı..aferin dedi sezeryan ıstemedın dedı dayandın butun sancıya dedi..hıyar bunları doğurmadan once destek olmak ıcın söylesene..bılemıyorum belkıde bılıncım acık mı onu kontrol için konustu..sonra cektı gıttı zaten.aılem geldi..ama ben yorgunluktan ölmüş bitmiş,ama ınanılmaz rahatlamış butun sancılarım agrım sızım bıtmış bir savaşçı gıbıydım..çataldan ındığım an ınanılmaz bır usume aldı benı..allahım nasıl tıtrıyorum..çeneme mukayet olamıyorum dişlerim birbirine nasıl vuruyor o derece ,meğer kan kaybettıgımden ve ıcım bosaldığından olurmus..kat kat gıydırdıler benı ve odamıza gectık..artık bebeğim ve aılem başbaşaydık..o kadar mutluydum ama yorgundum kı ,bunlara ragmen gozumu kırpmadan her agladıgında bebeğimi emzirdim sevdım kokladım bol bol kaşını kulağını heryerını ınceledım cunku o artık benım kalbımın sahıbıydı.kocam annem babam butun sevgıler bır yana bebeğinizin sevgısı bı yana bunu gordum şaşırdim ve sonunda ağladım sessizce..
İşte benim hikayemde bıraz olsun zor ama en guzel en inanılmaz en unutulmaz andı..yınede hep şükrettim sezeryan olmadığıma cunku hemen ayaklandım hemen emzirdim herşeyi gördüm hissettim ..o duygu sonsuz acılara ragmen herseyıyle son anına kadar degerdı kesinlikleee ..cunku acılar o kadar unutuluroluyormuş ki..bir daha bir daha normal doğurabılıyorsunuz..herseyden onemlısı bu işin en doğalını yapıyorsunuz..
Ama şuna yemin ettim..inşallah bir daha hamile kalırsam ve cıddı bı sorunla karşılaşmazsam asla suni sancı almıcam asla ve bunu vermeyi teklif eden doktora gıtmıcem..biz buna aylar oncesınden kararverdıgımız halde ılk doğumun heyecanından yınede kabul ettık sunı sancıyı..ama ıkıncıye aslaa:))
İşte benim hikayemde bıraz olsun zor ama en guzel en inanılmaz en unutulmaz andı..yınede hep şükrettim sezeryan olmadığıma cunku hemen ayaklandım hemen emzirdim herşeyi gördüm hissettim ..o duygu sonsuz acılara ragmen herseyıyle son anına kadar degerdı kesinlikleee ..cunku acılar o kadar unutuluroluyormuş ki..bir daha bir daha normal doğurabılıyorsunuz..herseyden onemlısı bu işin en doğalını yapıyorsunuz..
Ama şuna yemin ettim..inşallah bir daha hamile kalırsam ve cıddı bı sorunla karşılaşmazsam asla suni sancı almıcam asla ve bunu vermeyi teklif eden doktora gıtmıcem..biz buna aylar oncesınden kararverdıgımız halde ılk doğumun heyecanından yınede kabul ettık sunı sancıyı..ama ıkıncıye aslaa:))
