Empati kurarak cevap verecek arkadaşlar

Adam iyi birimis , o kadar artı yönünü saydınız ne güzel, tek eksisi rahatsız olması , buda onun eksisi değil aslında insanız sonuçta herşey olabilir ,çok sağlıklı anne ve babadan hasta çocuklar doğabiliyor , yaşadığım yerde annesi ve babası yürüme engelli olan ama çocukları sağlıklı kişiler tanıyorum.
 
Evlenirseniz çocuk sahibi olabileceğinizin bile garantisi yok biliyorsunuz değil mi? İstiyorsanız eğer nasip olsun inşallah ama böyle bir ihtimal de var.

Olacağı bile kesin olmayan çocuğun düşük bir ihtimal yaşayacağı bir hastalığı hesap etmenin ne anlamı var.

Sağlam doğanın hasta olmayacağını, sıfır hastalıklı ana babadan hasta çocuk olmayacağını da bilemeyeceğimize göre gereksiz düşünceler bunlar.

Doğru insanmış seviyormuşsunuz bitmiştir benim gözümde. Şurada yaşayacak 1 ömrümüz var bu kadar ufak hesaplara girip mutluluğu ertelemeye gerek yok.

Eş adayınız aradığınız insanmış. Gerisi umrumda olmaz.
 
Aklıma genç yaşta kalp hastası olduğu için kalp pili taktırınca evlilik yolunda bırakılan bir tanıdık geldi. Herhâlde kendince yarım erkek olarak gördü. Bu arkadaşı bırakan kız başkasıyla evlendi, kızın çocuğu olmadı, kısır diye hep eksik hissettirilip, eş ve eş ailesi tarafından köpek gibi muameleye maruz kalıp, çöp gibi kapının önüne konuldu. Kocası tekrar evlendi ve üç çocuğu oldu. Kız da babasının evinde ayak altında kaldı. Bahsettiğim tanıdık da evli, çocukları da şu anda gayet sağlıklı.
 
Merhabalar,
Arkadaşlar kafama takılan bir sıkıntım var , farklı görüşlere ihtiyacım var .
30 yaşındayım erkek arkadaşımda 32 yaşında . 1 senedir birlikteyiz. Herhangi bir sıkıntımız yok çok iyiyiz aradığımı buldum diyebilirim her anlamda. Benim için iş,kariyer,aile yapısı,merhamet ,sakinlik,kibarlık önemli kriterler ve bu konuda iyiyiz. Sadece şöyle bir durum var kendisi çocukluktan beri şeker hastası (tip 1 diyabet. Öncelikle hastalığından bahsedeyim, günde 4 kez insülin iğnesi vurur ve sağlıklı beslenir. Şimdiye kadar hiç takmadım sonuçta kimin başına ne zaman ne gelir bilemeyiz benim için iyi niyet şu devirde çok daha önemli çünkü.
Şimdi ne değişti ne kafana takıldı derseniz şöyle anlatayım. Artık adım atmayı planlıyoruz evlenmek istiyoruz. Fakat şöyle bir durum var tip 1 diyabeti olan bireyşn çocuğunda çıkma oranı da %5-6 civarı . Evet erkek arkadaşım artık yaşam biçi olarak benimsediği için daha az zorlanıyor ve bilincinde . Ama minicik çocuklarda çok çok zor bir durum. 1-2 yaşındaki çocuğa iğneler vurmak şekerini kontrol altında tutmak, onu yeme bunu yeme demek, şekeri düşünce farkına varmasını sağlamak kolay bir durum değil. (Evet şimdiden kötü düşünme diyeceksiniz ama bu düşük bir ihtimal de değil ne yazık ki). Öyle bir durımda işimi dahi bırakmam gerekecek. Evet belki allah korusun bu hastalıktan daha beter bir durum ileride çocuğum olursa çıkacsk evet o ihtimaller hepimiz için var . Ama o ihtimaller onbinde bir ise bu yüzde 6 bildiğimiz hir durum. Canımı sıktı bu durum sadece
Yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim . Eleştiriye de açığım:)
sağlıklı iki insanın çocuğunda da hastalıık çıkabiliyor. dayımın çocuğunda çıktı anne de baba da görünürde sağlıklı ama annesi taşıyıcıymış yani kimin ne olacağı belli değil hayat böyle hesaplar yapmaya gelmiyor. bence sevdiğiniz kişiyle evlenin
 
Aklınızda şüpheler varsa evleneyin.
Evlilik her daim güllük gülistanlık degil cunku

Hiç-bir sekilde büyük konuşmam o yuzden tekrar söylüyorum korkularınız büyükse evlenmeyin!
 
Ciddi rahatsizliklarda cocuk dusunuyorsam ben de evlenmezdim ya da evlensem de cocuk yapamazdim ama diyabet ciddi bir rahatsizlik degil. Oldukça yakinim bebeklikten beri diyabet evet igne oluyor ama cocukluktan beri taniyorum diyet disinda zorlandigi olmadi, diyete uymakta cocukken zordu. :) Onun disinda hiç bir şeyine engel olmadi ve evli cocuklu kendisi.
 
Kayınvalidem kayinpederim şeker hastası değil iken görümcem tip1 şeker hastası 4 defa insülin kullanıyor..Oğlu var onda şeker rahatsızlığı yok inşallah hiçbir zamanda olmaz..

Evet risk var ama kesin olacağı yada sağlıklı insanların çocuğunun şeker hastalığı olmayacağının garantisi var mı?
 
Bir insan bir insani seviyorsa boyle seyleri dusunmez. Akliniza bunlar geliyorsa gercekten sevmiyorsunuz. Onu seviyorsaniz evlenirsiniz. Gerekirse cocuk yapsak mi meselesi soru isaretiniz olur, daha sonra. Ama boyle bir ihtimali göz önüne alarak o kisiden ayrılmayı dusunmek baya sacma. Birini sevmek ondan saglikli çocuklar dunyaya getirme amacını icermez bence
 
Ciddi rahatsizliklarda cocuk dusunuyorsam ben de evlenmezdim ya da evlensem de cocuk yapamazdim ama diyabet ciddi bir rahatsizlik degil. Oldukça yakinim bebeklikten beri diyabet evet igne oluyor ama cocukluktan beri taniyorum diyet disinda zorlandigi olmadi, diyete uymakta cocukken zordu. :) Onun disinda hiç bir şeyine engel olmadi ve evli cocuklu kendisi.
Maşallah. Çocuğunda var mı diyabet peki
 
Seker bence cagimizin hastaligi cok abartmissiniz simdi ailede seker olmayan kisiler bile seker hastasi oluyor çocuğuda siz nasil beslerseniz oyle alisir ki cok dusuk bir ihtimal ayrica binbir ceait hastalik var cocugunuz onlardan birine sahip dogabilir yada hic cocugunuz olmayabilir boyle ihtimalleri dusunurseniz hayat gecmez hicbisey yapamazsiniz. Esimde herhangi bir hastalik olsaydi boyle bisey dusunurmuydum sanmiyorum
 
Bu riskler bir çoğumuzda var bence..Kronik sedef hastasıyım, bu da genetik bir hastalık çocuğuma da geçme ihtimali var...Allah korusun ama çocuğumda olsa hayatı boyu cildine dikkat edilp, iyi beslenmesi ve hep dikkatli olması gerek..Konunuzu okuyunca eşim de böyle düşünebilirdi dedim bir an,çok üzücü olurdu ..Bu düşüncenizi karşı tarafa belli etmemişsiniz, bence belli de etmeyin..Hepimiz her an neyle karşılaşacağımızı bilmiyoruz bu hayatta..
 
Bu riskler bir çoğumuzda var bence..Kronik sedef hastasıyım, bu da genetik bir hastalık çocuğuma da geçme ihtimali var...Allah korusun ama çocuğumda olsa hayatı boyu cildine dikkat edilp, iyi beslenmesi ve hep dikkatli olması gerek..Konunuzu okuyunca eşim de böyle düşünebilirdi dedim bir an,çok üzücü olurdu ..Bu düşüncenizi karşı tarafa belli etmemişsiniz, bence belli de etmeyin..Hepimiz her an neyle karşılaşacağımızı bilmiyoruz bu hayatta..
Geçmiş olsun size de ..
 
Merhabalar,
Arkadaşlar kafama takılan bir sıkıntım var , farklı görüşlere ihtiyacım var .
30 yaşındayım erkek arkadaşımda 32 yaşında . 1 senedir birlikteyiz. Herhangi bir sıkıntımız yok çok iyiyiz aradığımı buldum diyebilirim her anlamda. Benim için iş,kariyer,aile yapısı,merhamet ,sakinlik,kibarlık önemli kriterler ve bu konuda iyiyiz. Sadece şöyle bir durum var kendisi çocukluktan beri şeker hastası (tip 1 diyabet. Öncelikle hastalığından bahsedeyim, günde 4 kez insülin iğnesi vurur ve sağlıklı beslenir. Şimdiye kadar hiç takmadım sonuçta kimin başına ne zaman ne gelir bilemeyiz benim için iyi niyet şu devirde çok daha önemli çünkü.
Şimdi ne değişti ne kafana takıldı derseniz şöyle anlatayım. Artık adım atmayı planlıyoruz evlenmek istiyoruz. Fakat şöyle bir durum var tip 1 diyabeti olan bireyşn çocuğunda çıkma oranı da %5-6 civarı . Evet erkek arkadaşım artık yaşam biçi olarak benimsediği için daha az zorlanıyor ve bilincinde . Ama minicik çocuklarda çok çok zor bir durum. 1-2 yaşındaki çocuğa iğneler vurmak şekerini kontrol altında tutmak, onu yeme bunu yeme demek, şekeri düşünce farkına varmasını sağlamak kolay bir durum değil. (Evet şimdiden kötü düşünme diyeceksiniz ama bu düşük bir ihtimal de değil ne yazık ki). Öyle bir durımda işimi dahi bırakmam gerekecek. Evet belki allah korusun bu hastalıktan daha beter bir durum ileride çocuğum olursa çıkacsk evet o ihtimaller hepimiz için var . Ama o ihtimaller onbinde bir ise bu yüzde 6 bildiğimiz hir durum. Canımı sıktı bu durum sadece
Yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim . Eleştiriye de açığım:)
%5 ten bahsediyorsunuz.
Ona bakarsak sma taşıyıcısı da olabilirsiniz.
 
Kimin genetik havuzunda be oldugunu Allah bilir. Sahsen kronik hastaligi olan biri olarak söyliyim: Ill ögrendigimde en cok üzüldügüm noktalardan biri "acaba cocuklarima da gecer mi" düsüncesi oldu, yalan yok. Böyle düsüncüleriniz oldugu icin sizi yargiliyamam bu yüzden. Lakin esinizde oldugu cocuga gececek anlamina gelmez. Bana hastaligim ilk duyuldugu zaman resmen eksik muamelesi yapan bile oldu. Ben esime bastan herseyi oldugu gibi acikladim. O beni böyle sevdi, bende onu yolda ne karsimiza ciksa da severim. Hakkinizda hayirlisi. Ailede ön hastaliklar olunca cocuklarin kontrollerini aksatmazsiniz. Gerisi olur..
 
Haklısınız ama o %5 mi?
Annem als hastası idi. Ailede başka yok ya da akrabalarımız hastalık ortaya çıkmadan başka şekillerde ölmüş olabilirler. Ailesel als ise Genetik geçiş oranı %10-15 civarı. Bende de çıkabilir kızımda da çıkabilir.
Kumar oynamıyoruz ama dünyada binlerce hastalık var genlerimizde ne taşıdığımızı bilemiyoruz. Bahsettiğiniz oran oldukça düşük ancak bence tüp bebek yöntemiyle sahip olabilirsiniz bu şekilde çekinceleriniz var ise.
 
Bilemeyeceğiniz pek çok genetik rahatsızlık gelebilir. Şeker hastaları genelde en uzun ömürlü insanlardır daha dikkatli bir hayat sürdükleri için. Ben seviyorsam evlenirdim.
Bizim de genetikte kanser yatkınlığı var, tiroit var. Genelimizde pek çok genetik rahatsızlıklar geliyor. Bunlar tedbir alınırsa hayatı etkilemiyor. Mesela bende de tiroit kanseri olma riski olduğu için 30umda önlem için tiroidim alındı. Ama iyi ki evlenmişler de yapmışlar bizi valla 😄😄
 
Merhabalar,
Arkadaşlar kafama takılan bir sıkıntım var , farklı görüşlere ihtiyacım var .
30 yaşındayım erkek arkadaşımda 32 yaşında . 1 senedir birlikteyiz. Herhangi bir sıkıntımız yok çok iyiyiz aradığımı buldum diyebilirim her anlamda. Benim için iş,kariyer,aile yapısı,merhamet ,sakinlik,kibarlık önemli kriterler ve bu konuda iyiyiz. Sadece şöyle bir durum var kendisi çocukluktan beri şeker hastası (tip 1 diyabet. Öncelikle hastalığından bahsedeyim, günde 4 kez insülin iğnesi vurur ve sağlıklı beslenir. Şimdiye kadar hiç takmadım sonuçta kimin başına ne zaman ne gelir bilemeyiz benim için iyi niyet şu devirde çok daha önemli çünkü.
Şimdi ne değişti ne kafana takıldı derseniz şöyle anlatayım. Artık adım atmayı planlıyoruz evlenmek istiyoruz. Fakat şöyle bir durum var tip 1 diyabeti olan bireyşn çocuğunda çıkma oranı da %5-6 civarı . Evet erkek arkadaşım artık yaşam biçi olarak benimsediği için daha az zorlanıyor ve bilincinde . Ama minicik çocuklarda çok çok zor bir durum. 1-2 yaşındaki çocuğa iğneler vurmak şekerini kontrol altında tutmak, onu yeme bunu yeme demek, şekeri düşünce farkına varmasını sağlamak kolay bir durum değil. (Evet şimdiden kötü düşünme diyeceksiniz ama bu düşük bir ihtimal de değil ne yazık ki). Öyle bir durımda işimi dahi bırakmam gerekecek. Evet belki allah korusun bu hastalıktan daha beter bir durum ileride çocuğum olursa çıkacsk evet o ihtimaller hepimiz için var . Ama o ihtimaller onbinde bir ise bu yüzde 6 bildiğimiz hir durum. Canımı sıktı bu durum sadece
Yorum yapanlara şimdiden teşekkür ederim . Eleştiriye de açığım:)
Valla her şeyiyle bana uyan, kafa yapımın bir olduğu üstüne de kibar, saygılı bir eşi bulsam ne olursa olsun bırakmazdım hatta kısır olsa bile :KK70: Çocukta önemli elbet ama eşinin kötü olması otomatik olarak çocuğunun hem sağlığını hem de psikolojisini etkiliyor zaten. Böyle bir ihtimal olsa bile evlenirdim gerekirse ekstra o çocuk için doktora baştan gider ne yapmam ne yedirmem gerektiğini öğrenir uğraşırdım zaten böyle doğmasa bile ileride de aynı şekilde hastalanma riski var her zaman bir de küçük yaşta spora başlarsa çok çok faydası olacağından eminim. Ben ilkokul 5 te hentbola başlamıştım bana o tatlıları yiyip yiyip kilo almadığım için küfredenlerin sayısı çok :KK70: Ama o kadar ağır şartlar da antreman yaptık ki 3 saat aralıksız etlerim kesilinceye kadar spor yapardık nasıl kilo alayım ben vücudum şekeri kabul etmiyor zaten :KK70: Bana o kadar büyük bir katkısı oldu ki o sporun üstelik ilgin veya yeteneğin var mı diye sor asla :KK70: Spora her daim ilgim var hep hayalimdi o alanda ilerlemek lakin başarılı olamadım top korkusu olupta hentbolda oynayan birini gördün mü hiç? O bendim :KK70: Yani o alanda yeteneği yok diyerek uzak tutma spora yazdır ne bileyim belki de o kendini keşfeder böylece sağlıklı büyür bunları çok düşünme yoksa daha çok yaklaşırsın o hastalıklara. Sen çocuğu kaçırma :KK70:
 
diyabet amansız bir hastalık değil. diyelim ki evlendiniz çocuğunuz oldu Allah korusun diyabetten çok daha kötü hastalıklara sahip olabilir, bunu bilemezsiniz. hayatı bu tarz planlarla, olasılıklarla yaşayamazsınız. sma deseniz anlarım ama diyabet için de bu kadar düşünmezdim herhalde. hatta sevdiğim insan diyabet hastası olsa bunu düşünmek aklıma gelmezdi, forumda böyle bir konu daha vardı, biriyle tanışıyordu ama şeker hastalığını takıntı haline getirmişti.. anlayamıyorum. evlendiniz sizde hastalık olduğunu öğrendiniz? ne yapacaksınız o zaman. eşiniz boşansın mı sizden?
 
X