selam kızlar
sonunda o muhteşem günü anlatma fırsatını buldum hayatımın en güzel gününü sizinle paylaşabildiğim için çok mutluyum
biliyorsunuz 3 kasımda kanama sonucu gittiğimiz kontrolde 1 cm açıklık olduğunu öğrenip eve dönmüştük
aynı gece artık oğluma kavuşmama az kaldığını hissediyordum çünkü sancılar şiddetini artırmıştı
sabaha karşı saat 4.30 da sancıyla uyandım ve kendimi dinlemeye başladım
önce 10 dk.da bir sonra giderek 7 ve 5 dk.da bir giren sancılar sonucu eşimi uyandırdım
heyecanla sancıları takip ediyorduk ve sanki vakit geçmek bilmiyordu
saat 7.30 a kadar evdeydik sonra hatanenin yolunu tuttuk
nst.de sancılar çıkmıştı ve dr. muayenesi sonucu 2 cm açılmam vardı saat 10.00 gibi yaışımı yaptık yanımda eşim ve kardeşim sabırsızlıkla minik mucizeme kavuşmayı bekliyorduk
5 cm açıklık olana kdar sancı çektim her sancıda eşimin ellerine sarılıp güç buluyordum sonra epiduralim takıldı ( korkuyordum ama korkulacak birşey değilmiş )
sonra hiç birşey hissetmedim
suni sancı verildiği sırada bebeğin kalp atışlarının yavaşladığı farkedildi hemen oksijen getirdiler ve suni sancıya son verdiler herşey yoluna girmişti
sancılar nstde tavan yapıyordu ama ben gülerek sohbet ediyordum ve ebeler sık sık açılmamı kontrol ediyorlardı
önce 5 sonra 7 sonra 8 veeee 9 cm derken gitme vakti geldi
inanamıyordum az sonra oğluma kavuşacaktım vedalaştım yakınlarımla ve doğumhaneye giderken herkes için dua ettim
ebeler kasılma hissettiğimde bbği itmemi ve ıkınmamı söylediler her kasılmada haber verip ıkınıyordum herşey yolunda gidiyordu dr.um geldiğinde daha güçlü ıkınmamı artık bebeğimin saçları görüldüğünü söyledi
var gücümle ıkınıyordum ama bir şeyler yolunda gitmiyordu tıpkı sancı çekerken olduğu gibi bebeğimin kalp atışları yavaşlamıştı birden bir telaş dr. bağırmaya başladı çabuk ıkın bebeğin sıkıştı diyordu ve 3 ebe sırayla karnıma bastırıyordu
ben bu bastırmanın etkisiyle nefes alamıyordum ama bebeğim için ıkınmam gerekiyordu
çok korktum ve sonunda bebeğimi vakumla çekmek zorunda kaldılar bebeğimin çıkışını gördüm ama hiç sesi çıkmıyordu yine bir koşuşturma başladı herkes bir şey diyordu
önümdeki perde hızla çekildi dr. hemen oksijen istedi çocuk dr.u çağrıldı ama bebeğimin sei çıkmıyordu hala ve ben ağlıyordum
ona bir şey oldu sandım bana bir ömür gelen dk.lar sonra bebeğimin ağlaması duyuldu dünyalar benim olmuştu Allah'a şükrettim hemen temizlediler ve yanıma getirdiler mis gibi kokuyordu oğlum ve ikimizde çok yorgunduk
Allah'ım kimseyi bu yolda eylemesin ve herkese bu güzel duyguyu yaşatsın inşallah
Emir'im 4 kasım 2008 salı günü 3.370 gr ve 48 cm. olarak dünyaya geldi
maşallah deyin teyzeleri
sonunda o muhteşem günü anlatma fırsatını buldum hayatımın en güzel gününü sizinle paylaşabildiğim için çok mutluyum
biliyorsunuz 3 kasımda kanama sonucu gittiğimiz kontrolde 1 cm açıklık olduğunu öğrenip eve dönmüştük
aynı gece artık oğluma kavuşmama az kaldığını hissediyordum çünkü sancılar şiddetini artırmıştı
sabaha karşı saat 4.30 da sancıyla uyandım ve kendimi dinlemeye başladım
önce 10 dk.da bir sonra giderek 7 ve 5 dk.da bir giren sancılar sonucu eşimi uyandırdım
heyecanla sancıları takip ediyorduk ve sanki vakit geçmek bilmiyordu
saat 7.30 a kadar evdeydik sonra hatanenin yolunu tuttuk
nst.de sancılar çıkmıştı ve dr. muayenesi sonucu 2 cm açılmam vardı saat 10.00 gibi yaışımı yaptık yanımda eşim ve kardeşim sabırsızlıkla minik mucizeme kavuşmayı bekliyorduk
5 cm açıklık olana kdar sancı çektim her sancıda eşimin ellerine sarılıp güç buluyordum sonra epiduralim takıldı ( korkuyordum ama korkulacak birşey değilmiş )
sonra hiç birşey hissetmedim
suni sancı verildiği sırada bebeğin kalp atışlarının yavaşladığı farkedildi hemen oksijen getirdiler ve suni sancıya son verdiler herşey yoluna girmişti
sancılar nstde tavan yapıyordu ama ben gülerek sohbet ediyordum ve ebeler sık sık açılmamı kontrol ediyorlardı
önce 5 sonra 7 sonra 8 veeee 9 cm derken gitme vakti geldi
inanamıyordum az sonra oğluma kavuşacaktım vedalaştım yakınlarımla ve doğumhaneye giderken herkes için dua ettim
ebeler kasılma hissettiğimde bbği itmemi ve ıkınmamı söylediler her kasılmada haber verip ıkınıyordum herşey yolunda gidiyordu dr.um geldiğinde daha güçlü ıkınmamı artık bebeğimin saçları görüldüğünü söyledi
var gücümle ıkınıyordum ama bir şeyler yolunda gitmiyordu tıpkı sancı çekerken olduğu gibi bebeğimin kalp atışları yavaşlamıştı birden bir telaş dr. bağırmaya başladı çabuk ıkın bebeğin sıkıştı diyordu ve 3 ebe sırayla karnıma bastırıyordu
ben bu bastırmanın etkisiyle nefes alamıyordum ama bebeğim için ıkınmam gerekiyordu
çok korktum ve sonunda bebeğimi vakumla çekmek zorunda kaldılar bebeğimin çıkışını gördüm ama hiç sesi çıkmıyordu yine bir koşuşturma başladı herkes bir şey diyordu
önümdeki perde hızla çekildi dr. hemen oksijen istedi çocuk dr.u çağrıldı ama bebeğimin sei çıkmıyordu hala ve ben ağlıyordum
ona bir şey oldu sandım bana bir ömür gelen dk.lar sonra bebeğimin ağlaması duyuldu dünyalar benim olmuştu Allah'a şükrettim hemen temizlediler ve yanıma getirdiler mis gibi kokuyordu oğlum ve ikimizde çok yorgunduk
Allah'ım kimseyi bu yolda eylemesin ve herkese bu güzel duyguyu yaşatsın inşallah
Emir'im 4 kasım 2008 salı günü 3.370 gr ve 48 cm. olarak dünyaya geldi
maşallah deyin teyzeleri
Son düzenleme:
