merhaba arkadaşlar. uzun bir hikaye ama özet geçmeye çalışacağım fakat ufak ayrıntıları anlatmam lazım ki bana yardımcı olabilesiniz 
3 yıldır bazen sabahları karşılaştığım daha sonra annelerimizin tanıştığı ve bir gün ne olursa olsun yapacağım diyerek büyük bir cesaret ile komşu oğluna telefon numaramı verdim. kısa bir süre sonra ilk konuşmamız gerçekleşti. çok şaşkın olduğunu fakat benimle tanışmak istediğini söyledi. ilk buluşmamız tabiki benim kendimi ona anlatmamla geçti aklımda fikrimde kötü bir niyet olmadığını sadece bir merhaba demek istediğimi vs. çok olgun bir şekilde karşıladı ve sevindiğini görüşmek istediğini dile getirdi. güzel bir akşam yemeğiydi. sonlarına doğru rahatsız olup olmayacağımı sorarak abisini davet etti. ve abisiylede çok hoş bir sohbet tanışma ortamı oldu. devam eden günlerde çok fazla üzerine gitmemek adına araya mesafe koyarak arkadaşça görüşmeye başladık. ilerleyen günlerde biz artık ne istediğimizi biliyorduk ve güzel bir beraberlik başladı. sıkıntılarım şunlardı haftada 1 gün görüşüyor olmamız telefon konuşmalarımızın kısa ve günde 1 belki 2 kere olması. evet ben ona daha yakın olmak istiyordum. devam eden günlerde arkadaşlarıyla tanıştım sohbetler muhabbetler. fakat haftanın bir günü yanında olduğum sürede sevgiliyim yanından ayrıldıktan sonraki gün normal arkadaşı gibiyim. içki muhabbeti dışında başka bir ortamda görüşmedik. sevmiyormuş rahat edemiyormuş sık görüşmelerden sık aramalardan hoşlanmıyormuş. eyvallah dedim. nereye gittiysem davet ettim şunu yapıcam gel dedim buraya gidicem hadi gidelim dedim arkadaşlarımın yanına gidicem gel azcık oturup kalkarız dedim hepsinede bir şekilde yok dedi. araya ramazan ayı girdi ve 1 ay boyunca benimle görüşmedi. ne zaman arasam erkeklerin takıldığı bir yer var oradaydı. doğum gününde bile hediyesini vermek için oraya gittim ve 5 dakika gördükten sonra yanından ayrıldım. bayramdan sonrası bu güne kadar hep bu şekilde devam etti. o ne zaman görüşmek isterse o zaman görüşüldü o ne yapmak isterse o yapıldı. şikayetçi miyim? hayır ben onun yanında kendimi mutlu hissediyorum. veeee bir gün patladım açtım ağzımı yumdum gözümü yetmedi üstüne birde mesaj yazdım. kendimi kötü hissetmeye başlamıştım gel deyince gel git deyince git dur işte güzelim elimin altında ben böyle olmasını istemiyordum. 1 hafta sonra aradı ve tekrar görüşmeye başladık. son görüşmemiz 3 hafta önceydi kalabalık ve keyifli bir ortamdaydı benimle ilgileniyor. ilk buluşmamızdaki konuşmalarımı hatırlıyor daha sonra ne zaman nerde ne dediğimi hatırlıyor çok şaşırtmıştı beni ogün tanıdığım kişi o olamazdı. içimden "evet isyanlarımı anladı demiştim" 3 haftadır yine o malum gittiği yere gidiyor görüşmüyoruz görüşelim dediğimde bahaneler buluyor konuşmaya başladığımda sana öyle geliyor sen garip şeyler düşünüyosun bence bi sıkıntı yok her şey yolunda tavrına bürünüyor. bir akşam sabaha kadar telefonumu kapattım (oda yapıyor bazen) ertesi gün aynı onun yaptığı gibi hiç bir şey olmamış gibi aradım ve hiç bir şey sormadı bana. en son konuşmada bu oldu naber iyi senden bendende oldu o zaman görüşürüz...
geçen hafta ben yine dellendim sen benimle görüşmek istemiyosun elinden gelen herşeyi yapıyosun beni kendinden soğutmak için fakat ben anlamıyorum dimi dedim saçmalama niye böyle düşünüyosun vs biz bi konuşalım böyle olmuyor dedi daha görüşcez...
söylemem gereken herşeyi söyledim olmadı mesajla yazdım. rahatsız olduğum şeyleri hoşlanmadığım şeyleri ondan beklediğim şeyleri fakat hep kaçamak cevaplar hep sen yanlış anlıyosun sen kompleksli bir insansın akışına bırak vs tarzı cevaplar aldım.
seviyorsa neden yanımda değil sevmiyorsa neden bırakmıyor beni ? (ikimizdede ister istemez bir çekingenlik var annelerimizin yakın olmaları benim annesiyle tanışmam hatta 1 keresinde evlerine gitmem (ki çok hoşuna gitmişti bu bizdemisin ne güzel otur dışarı filan çıkma demişti) )
zamanamı bırakmalıyım yoksa hiç uzatmamalı mıyım ?
büyük dip not : ASLAN burcu ve tamamen ben ne istersem o olur mantığında egosuda tavanlarda. bende tam tersi balık burcuyum
3 yıldır bazen sabahları karşılaştığım daha sonra annelerimizin tanıştığı ve bir gün ne olursa olsun yapacağım diyerek büyük bir cesaret ile komşu oğluna telefon numaramı verdim. kısa bir süre sonra ilk konuşmamız gerçekleşti. çok şaşkın olduğunu fakat benimle tanışmak istediğini söyledi. ilk buluşmamız tabiki benim kendimi ona anlatmamla geçti aklımda fikrimde kötü bir niyet olmadığını sadece bir merhaba demek istediğimi vs. çok olgun bir şekilde karşıladı ve sevindiğini görüşmek istediğini dile getirdi. güzel bir akşam yemeğiydi. sonlarına doğru rahatsız olup olmayacağımı sorarak abisini davet etti. ve abisiylede çok hoş bir sohbet tanışma ortamı oldu. devam eden günlerde çok fazla üzerine gitmemek adına araya mesafe koyarak arkadaşça görüşmeye başladık. ilerleyen günlerde biz artık ne istediğimizi biliyorduk ve güzel bir beraberlik başladı. sıkıntılarım şunlardı haftada 1 gün görüşüyor olmamız telefon konuşmalarımızın kısa ve günde 1 belki 2 kere olması. evet ben ona daha yakın olmak istiyordum. devam eden günlerde arkadaşlarıyla tanıştım sohbetler muhabbetler. fakat haftanın bir günü yanında olduğum sürede sevgiliyim yanından ayrıldıktan sonraki gün normal arkadaşı gibiyim. içki muhabbeti dışında başka bir ortamda görüşmedik. sevmiyormuş rahat edemiyormuş sık görüşmelerden sık aramalardan hoşlanmıyormuş. eyvallah dedim. nereye gittiysem davet ettim şunu yapıcam gel dedim buraya gidicem hadi gidelim dedim arkadaşlarımın yanına gidicem gel azcık oturup kalkarız dedim hepsinede bir şekilde yok dedi. araya ramazan ayı girdi ve 1 ay boyunca benimle görüşmedi. ne zaman arasam erkeklerin takıldığı bir yer var oradaydı. doğum gününde bile hediyesini vermek için oraya gittim ve 5 dakika gördükten sonra yanından ayrıldım. bayramdan sonrası bu güne kadar hep bu şekilde devam etti. o ne zaman görüşmek isterse o zaman görüşüldü o ne yapmak isterse o yapıldı. şikayetçi miyim? hayır ben onun yanında kendimi mutlu hissediyorum. veeee bir gün patladım açtım ağzımı yumdum gözümü yetmedi üstüne birde mesaj yazdım. kendimi kötü hissetmeye başlamıştım gel deyince gel git deyince git dur işte güzelim elimin altında ben böyle olmasını istemiyordum. 1 hafta sonra aradı ve tekrar görüşmeye başladık. son görüşmemiz 3 hafta önceydi kalabalık ve keyifli bir ortamdaydı benimle ilgileniyor. ilk buluşmamızdaki konuşmalarımı hatırlıyor daha sonra ne zaman nerde ne dediğimi hatırlıyor çok şaşırtmıştı beni ogün tanıdığım kişi o olamazdı. içimden "evet isyanlarımı anladı demiştim" 3 haftadır yine o malum gittiği yere gidiyor görüşmüyoruz görüşelim dediğimde bahaneler buluyor konuşmaya başladığımda sana öyle geliyor sen garip şeyler düşünüyosun bence bi sıkıntı yok her şey yolunda tavrına bürünüyor. bir akşam sabaha kadar telefonumu kapattım (oda yapıyor bazen) ertesi gün aynı onun yaptığı gibi hiç bir şey olmamış gibi aradım ve hiç bir şey sormadı bana. en son konuşmada bu oldu naber iyi senden bendende oldu o zaman görüşürüz...
geçen hafta ben yine dellendim sen benimle görüşmek istemiyosun elinden gelen herşeyi yapıyosun beni kendinden soğutmak için fakat ben anlamıyorum dimi dedim saçmalama niye böyle düşünüyosun vs biz bi konuşalım böyle olmuyor dedi daha görüşcez...
söylemem gereken herşeyi söyledim olmadı mesajla yazdım. rahatsız olduğum şeyleri hoşlanmadığım şeyleri ondan beklediğim şeyleri fakat hep kaçamak cevaplar hep sen yanlış anlıyosun sen kompleksli bir insansın akışına bırak vs tarzı cevaplar aldım.
seviyorsa neden yanımda değil sevmiyorsa neden bırakmıyor beni ? (ikimizdede ister istemez bir çekingenlik var annelerimizin yakın olmaları benim annesiyle tanışmam hatta 1 keresinde evlerine gitmem (ki çok hoşuna gitmişti bu bizdemisin ne güzel otur dışarı filan çıkma demişti) )
zamanamı bırakmalıyım yoksa hiç uzatmamalı mıyım ?
büyük dip not : ASLAN burcu ve tamamen ben ne istersem o olur mantığında egosuda tavanlarda. bende tam tersi balık burcuyum
Son düzenleme:
