Bazen bazen der bazenlerle yaşarsın!
Öylece oturur bakarsın o duvara. Kim geçer aklından, ne geçer kendin dahi bilmezsin. O an gelsin kurtulayım dersin. O anın ne zaman geleceğini hiçbir zaman bilemezsin! Biri gelir seni alır götürür o yalnızlıktan kurtarır. Sonra yeniden yalnız kalırsın. Bu sefer o birini özlersin, o gelsin diye dört gözle beklersin. O beklenen gelmez, sen eskisinden de beter olursun. Ee tamam işte yalnız doğdum, yalnız öleceğim! Ama yalnız yaşamasaydım bari diye hayıflanırsın. Yalnızlık bir süre sonra sırdaşın olur. Birine bir şey bile diyemezken sen ona dünyaları anlatırsın. Yaşadığın onca güzel şeyi anlatır, acılarını dindirmek için çabalarsın.Sonra biri gelir seni çok sevdiğini söyler. Sense onun için ölmek bile istersin. Onda kendini bulursun. Onun bazı özelliklerini sevip, o sevdiğin şeyleri yaşarsın. Ondan bilmediğin o kadar çok şey öğrenirsin ki hayatın boyunca bunlar hep sana onu hatırlatır.O seni sen yapan şeyleri değiştirmek ister, sen direnirsin. Zamanla karşı koymayı bırakıp vazgeçersin. Onun için her şeyi yaparım dersin. Oysa hiç bunu hak etmeyecektir. Başkalarında arar kendini. Anlamazsın hatanı. Hata onu sevmen değil, kendinden ödün vermendir! Geceler gene gelir. O duvar yine karşına dikilir. Bu sefer mazin büyür, içer acıları unutmak istersin. İçer daha çok acı çekersin. Duvarları yumruklarsın, acıyla inlersin. Dalar gidersin.Sabah uyanır kendine bir söz verirsin; bir daha öyle olmayacağını tekrar tekrar söylersin.Hiç tutamayacağın sözlere kendini inandırmak istersin. Hiçbir zamanda bu sözünü tutamazsın. Bile bile kendini yakar. Bazen de başkalarını yakarsın!..Bazen hiç başlamamak bazense bitirmek istersin. Bazen bazen der bazenlerle yaşarsın!
