Eimden nefret eder oldum

ofof23 .!.:

bence gittiği yere kadar götürmeye çalışın ki aayrıldığınız da içiniz rahat olsun. bizim evlilik sürecimizde bu şekilde başlamıştı ne cinsel madan ne de manevi anlamada hiç bir ilgisi yoktu eşimin. o evlenmeden önce devamlı sarılan öpen adam gitmiş yerine beni iten bana dıokunmak dahi istemeyen bir adam gelmişti.bu duyguları iyi bilirim. çocuğum yok iyi ki de olammış. seana da tavsiyem çocuk yapmaman konusunda. evlilik kurtarılmak için çocuk yapılmaz kanaatindeyim. bence biraz daha bekle derim bekle ki iyice için soğusun ve pişman olma. ben diyorum ki iyi ki beklemişim aklıma ilk boşanma fikri geldiğinde iyi ki ayrılmamışım. çok çektirdi bana ama çok da güçlendim. şimdi eminim ki o adam iğrenç herifin tekiymiş ve kesinlikle beni haketmiyormuş. tabi acı veriyor acıyorsun hayallerine hevesklerine kendine ama ne yapabiliriz ki kimse mutsuz olmak istemez bile bile....

Genişletmek için tıkla...

nefretleDoluyum .!.:

merhabalar arkadaşlar...
ben siteye yeni üye oldum aslında sitenin takipçisiyim fakat üye olmak bir türlü kısmet olmadı. ama artık farklı fikirlere ihtiyacım var çünkü artık ben bile yaşadığım hayatın içinden çıkamaz hale geldim. 1 seneye girmek üzere evliliyim ama pişman mutsuz bir şekilde. evliliğim üzerinden çok geçmeden anladım aslında çok farklı kişiler olduğumuzu ancak yapacak pek birşey kalmamıştı. inanın o kadar fedakarlık yaptım ki anlatamam herşeyi sineye çektim unuttum ama olmuyor evlilik yürümüyor. ne eşim benim beklediğim gibi biri nede ben onun istediği gibi biri. nişanlı iken anlamadınızmı derseniz inan ki ikimizde hiç fark etmedik. sorunlarımıza gelirsek eşim beni sevdiğini söylüyor ama bunu gösteren hiçbir şey yok işten gelir ben sarılır öperim ama o beni çaktırmadan iter. iş sebebi ile farklı bir şehire yerleştim burada sabahtan akşama kadar evdeyim artık bunalıyorum burada akşam biraz çıkıp yürüyüş yapalım diyorum ama yorgun olduğunu söylüyor. gelince internetin başından hiç kalkmıyor ne bir ilgilenme ne bir konuşma. bazen dışarı çıkıyoruz arkadaşları filan görünce sanki sosyal bir arkadaşım gibi oluyor elimi bırakıyor onların yanında bana hiç değer vermiyor. ben bunları dile getirdiğimde ise o kadar sinirli ki bağırıp çağırıyor hakaretler ediyor çok sinirleniyor ne dediğini bilmiyor bunalara örnek verecek olursam birgün tartıştığımızda benimle neden evlendiğini biliyorum buldun yağlı kapıyı evlendin diyor. bunları bu şekilde anlattığımda eminim dışarıdaki kişiler için o kadar ağır olmaya bilir ama yaşayan bir kişi için o kadar ağır ve acı verici oluyor ki anlatamam. evlendiğim ilk günden beri gözümden yaş hiç eksilmedi. balayı denen süreyi ben yaşayı olarak geçirdim senağlama. küçücük şeylerde beni küçümsüyor neden böyle yaptığını anlamıyorum yani anlam veremiyorum ki. bana değer vermesini bugünlerin tadını çıkarmak istiyorum ama OLMUYOR OLMUYOR...o kadar kaba ki bazen yaptığı hareketler beni kendine karşı soğutuyor bunu ona söylüyorum ama o şaka filan zannediyor herhalde. bu ayrım sadece bana değil aileme karşıda böyle ilk anneler günüydü kendi annesine hediye aldı ama benim anneme almadı bu o kadar zoruma gitti ki anlatamam.senağlama ve şimdi artık istemiyorum böyle bir evliliği böyle bir eşi istemiyorum ona söyledim bir kez ayrılmak istediğimi yapamadığı ama hayır diyor bırakmam diyor. değişmeye gelince ise onuda yapmıyor. EEE dostlar ben ne yapayım sevginin s- kalmadan mutlu bir izlenim verip yaşamaya devam mı edeyim yoksa artık bazı şeyler için elimi taşın altına atayım mı??? ne olur yardım edin fikirlerinizi paylaşın.:çok üzgünüm:

Genişletmek için tıkla...

frenetico .!.:

daha önce detaylı olarak hislerinden eşine bahsettin mi? bana kalırsa yapıcı bir şekilde nasıl hissettiğini anlatmalısın. bak böyle yapıyorsun ama bana böyle hissettiriyorsun diye. yapıcı olarak detaylı bir konuşmayı denemelisin bana kalırsa. incinmişliklerinden bahset. ve konuşmaya başlamadan önce ilişkimiz hakkında konuşmak istiyorum diye başla ki durumun ciddiyetini anlasın cnm.

Genişletmek için tıkla...

umitli .!.:

nerden buldunuz acaba 2009 konusunu??

Genişletmek için tıkla...

frenetico .!.:

2009 konusu olduğuna dikkat etmemişim. yeni zannetmiştim sırada çıkınca saatler ve ayda beni yeni bir konu olduğu konusunda ikna etti sanırım. tarihe bakmamıştım. menü biraz karışık geliyor. forum kısmında sırada çıkınca eski konuların orada olabileceğini düşünmemiştim.

Genişletmek için tıkla...

umitli .!.:

hmm bazen eski konuları özelikle hortlatıyolarda canım kusura bkma...

Genişletmek için tıkla...

nefretleDoluyum .!.:

merhabalar arkadaşlar...
ben siteye yeni üye oldum aslında sitenin takipçisiyim fakat üye olmak bir türlü kısmet olmadı. ama artık farklı fikirlere ihtiyacım var çünkü artık ben bile yaşadığım hayatın içinden çıkamaz hale geldim. 1 seneye girmek üzere evliliyim ama pişman mutsuz bir şekilde. evliliğim üzerinden çok geçmeden anladım aslında çok farklı kişiler olduğumuzu ancak yapacak pek birşey kalmamıştı. inanın o kadar fedakarlık yaptım ki anlatamam herşeyi sineye çektim unuttum ama olmuyor evlilik yürümüyor. ne eşim benim beklediğim gibi biri nede ben onun istediği gibi biri. nişanlı iken anlamadınızmı derseniz inan ki ikimizde hiç fark etmedik. sorunlarımıza gelirsek eşim beni sevdiğini söylüyor ama bunu gösteren hiçbir şey yok işten gelir ben sarılır öperim ama o beni çaktırmadan iter. iş sebebi ile farklı bir şehire yerleştim burada sabahtan akşama kadar evdeyim artık bunalıyorum burada akşam biraz çıkıp yürüyüş yapalım diyorum ama yorgun olduğunu söylüyor. gelince internetin başından hiç kalkmıyor ne bir ilgilenme ne bir konuşma. bazen dışarı çıkıyoruz arkadaşları filan görünce sanki sosyal bir arkadaşım gibi oluyor elimi bırakıyor onların yanında bana hiç değer vermiyor. ben bunları dile getirdiğimde ise o kadar sinirli ki bağırıp çağırıyor hakaretler ediyor çok sinirleniyor ne dediğini bilmiyor bunalara örnek verecek olursam birgün tartıştığımızda benimle neden evlendiğini biliyorum buldun yağlı kapıyı evlendin diyor. bunları bu şekilde anlattığımda eminim dışarıdaki kişiler için o kadar ağır olmaya bilir ama yaşayan bir kişi için o kadar ağır ve acı verici oluyor ki anlatamam. evlendiğim ilk günden beri gözümden yaş hiç eksilmedi. balayı denen süreyi ben yaşayı olarak geçirdim senağlama. küçücük şeylerde beni küçümsüyor neden böyle yaptığını anlamıyorum yani anlam veremiyorum ki. bana değer vermesini bugünlerin tadını çıkarmak istiyorum ama OLMUYOR OLMUYOR...o kadar kaba ki bazen yaptığı hareketler beni kendine karşı soğutuyor bunu ona söylüyorum ama o şaka filan zannediyor herhalde. bu ayrım sadece bana değil aileme karşıda böyle ilk anneler günüydü kendi annesine hediye aldı ama benim anneme almadı bu o kadar zoruma gitti ki anlatamam.senağlama ve şimdi artık istemiyorum böyle bir evliliği böyle bir eşi istemiyorum ona söyledim bir kez ayrılmak istediğimi yapamadığı ama hayır diyor bırakmam diyor. değişmeye gelince ise onuda yapmıyor. EEE dostlar ben ne yapayım sevginin s- kalmadan mutlu bir izlenim verip yaşamaya devam mı edeyim yoksa artık bazı şeyler için elimi taşın altına atayım mı??? ne olur yardım edin fikirlerinizi paylaşın.:çok üzgünüm:

Genişletmek için tıkla...

Evremx .!.:

Merak ettim şimdi ne durumdasınız seninle az çok aynı şeyleri yaşıyorum da suan.

Genişletmek için tıkla...

lavantakokulusandik .!.:

Konu neredeyse 10 yıllık..
Yeni konu acsaniz daha cok fayda görürsünüz..

Genişletmek için tıkla...

Evremx .!.:

Konuyu açmadık. Şimdi aynilarini yaşıyorum ve merak ettim ne yaptı ne karar verdi diye. Rahatsız olduysaniz. Tarihine baktıktan sonra bidaha okumazsiniz

Genişletmek için tıkla...

Evremx .!.:

Konuyu açmadık. Şimdi aynilarini yaşıyorum ve merak ettim ne yaptı ne karar verdi diye. Rahatsız olduysaniz. Tarihine baktıktan sonra bidaha okumazsiniz

Genişletmek için tıkla...