Ebeveynliğe eş olmayı feda etmek

Çocuktan önce çok sevgi dolu şefkatli anlayışlı iletişimli insanlar mıydınız? İnanasım gelmiyo buna pek. Bir de yatak ayırmak duyduğum en saçma şey evliliklerde. Biz küselim aynı yatakta elektriklenir sokuluruz. Barışma vesilesi işte. Sen kadınsın o da erkek aslına bakarsan tüm ilişki cinsellik üzerine kurulu. Senden acilen bi adım gitmesi lazım. Aldatmıyosa bile yakında aldatmayacağı ne malum.
 
5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..

Güzel bir tatile çıkın, bol gezmeli. Bol sohbetli
 
Hayır çabalamıyor ya da onun çabadan anladığı sadece herşeye susmak

Bir erkek sevmediği kadının yanında durmaz, karakteri düzgünse tabi. Eşiniz boşanmak istiyorsa, sizden bir adım bekliyor sanki, ilk zamanlardaki gibi olmanızı istiyor, sizden bir kıvılcım bekliyor.

Biz de bir süre çok soğuk yaşadık, boşanmak istedim ben de, eşim istemedi, sonra düşündüm böyle hayat geçmez, bir gün eşimle sakince konuştum kendimi anlattım, o an Allah işte öyle bir huşu geldi ki içime, güzel güzel ifade ettim kendimi, eşimin bakışları tavrı anında değişti, işte bunu duymak istiyordum senden dedi. O günden sonra tabi birden sihirli değnek değmedi, ama ben eşim bana aşık olduğunda nasılsam o halime dönmeye başladım. Sinirlerim çok bozuktu, gergindim, ilaç kullandım, kişisel gelişim dini kitaplara yöneldim, beni ilk tanıdığı günlerdeki gibi sakin, sessiz, anlayışlı insan oldum, ilgi gösterdim ama ilgi istemedim kendi haline bıraktım, onun sevdiği şeyleri yaptım, mesela akşam film açar ben bakmıyorsam sıkılır kapatır, ben de o film açtığında bilgisayarımı kapatıp filmi izlemeye başlarım onunla hoşuna gider. Maç izlerken arada yorum yaparım sevinir. Ufak ama etkili şeyler.

Eşinizi en iyi siz tanırsınız, eskiden nasıldınız şimdi nasılsınız, neleri sever, sizden ayrılmak istemiyorsa hala seviyor ve umudu var demektir.

Birçok kitap var kadın erkek ilişkileri hakkında; Erkekler Marstan Kadınlar Venüsten, Mars Venüs yatak odasında (cinsel hayat için çok güzel rehber oldu bana)...gibi.

Sizi burdan çok gergin ve sinirli olarak gezdim, bir de sanki çocuğunuzu içten içe suçluyor gibisiniz. Çocuğum yok bu konuda anne olan arkadaşlar daha iyi yardımcı olur diye düşünüyorum.
 
Başbaşa bişe yapmak istemiyor, yani bana göre bahane ona göre o çok haklı.. çocuğu annemlere bıraksak sen şimdi çocuğu düşünmekten rahat edemezsin,yok annenler isteksizdi.. bilmiyorum beni tatmin etmiyor ama o sebebin bunlar olduğunu söylüyor

Bir şeyleri düzeltmek istiyorsanız eşinizin söylenmelerine bir süre kulağınızı tıkamanızı tavsiye ederim. Size sinirli ve dolmuş, bazı laflar söyleyebilir, bunları bir süre yutacaksınız mecbur. Sizin kararlı olduğunuzu görünce susacaktır.
 
Belki de öyle ama ona sorsanız onun duygularında değişen bir şey yok,o da benden etkileniyormuş..
Benik öfkeli halim soğutmuş onu.. ben artık onu sevmiyormuşum sıkılmışım o da napsın düzelir diye sabrediyormuş..

Ah aynı eşimin lafları :) Çok sinirlisin, beni artık sevmiyorsun...Dediklerimi yapın düzeleceksiniz bence.
 
Ondan haber almazsam endişelenmem,görüyor da açmıyor derim,onu tamamen kaybedersem yani allah gecinden versin ölürse üzülürüm ama bi temiz dayak yese veya iş yerinda kötü şeyler yaşasa biraz içime su bile serpilir .. ne yalan söyleyim, belki de kötü düşünceler bunlar ama canının yanmasını bir şeylere üzülmesine isterim yürekten

Benim kızgın halimi yaşıyorsunuz, Allah affetsin bazen o kadar kızardım ki eşime, yatakta uyurken ölsün derdim, şimdi kendime inanamıyorum, bana kötü davrandığı için böyleydim, yani duygusuz umarsız...Meğer o da benim onu sevmediğimi, önemsemediğimi düşünüyormuş.
 
Sevgi, saygı değil en azından bir öfke, kin olmalı aranızdakileri düzeltebilmek için. Bi enkaz bile ümittir. Ama sizde hiçlik var. Adam sizle ilgili hiçbir şeyi umursamıyor. Kavga edemeyecek kadar uzaklaşmış durumda. Bu geri kazanılabilecek bir ilişki değil ki. Sizi tanımış, sevmiş, çocuk yapmış biri bağlarını sizinle tamamen koparıyor. Ne şekilde etkileyebilirsiniz ki? Bence hiçbir şekilde.

Konu sahibinden bir adım bekliyor bence. Tamamen kopsaydı boşanırdı, beklemezdi. Adam boşanmak istemiyor, eşinin sevgisinden emin olmak istiyor. Konu sahibi çok kızgın, sinirli; eşi de bunu beni artık sevmiyor önemsemiyor bana kızgın olarak algılayıp, her şeye susuyor ki daha fazla öfkelenmesin.
 
5 yıllık evliliğim çocuk sahibi olmakla birlikte tepetaklak oldu,sanırım çoğu evli çift gibi. Çocuğumuz yaklaşık 3 yaşında,ikimiz de ona karşı ilgiliyiz ama birbirimize verdiğimiz hiç bir şeyimiz yok,birbirimizden habersiz yaşayıp gidiyoruz karı koca olarak..
Eşimin işi çok geç biter,bana göre epey geç yatıyor,ilk başta beni uyandırmamak için salonda yatıyordu,sonra ben tek başına yatmanın konforuna alışınca o oraya yerleşti diyebilirim.
Eşim harika ilgili bir baba,bu konuda çoğunlukla benim anneliğimden daha iyi olduğunu düşünüyorum,annelik zaten hep bir yetersizlik duygusuyken bir de aşırı ilgili baba insana kendi anneliğini daha çok sorgulatıyor,ve aşağılık komplexi mi bu bilmiyorum rekabeti sevmediğimden çocuğumla ilişkimde bile kendimi çektiğim oldu,onun babalığı benim anneliğimin önüne geçti hep..
Yataklar ayrı olunca doğal sonuç cinsel ilişkinin olmayışı oldu,6 ayda 1 belki senede 1 uçuk rahatsız edici rakamlar.. duygudan yoksun bir görev gibi o da..
İçimde ona karşı bitmeyen geçmeyen kırgınlık, karşımda duvar ğibi bir adam.. aynı çatı altında ağlama krizlerine girsem ğelip sebebini bile sormayacak kadar bana uzak yabancı biri..
Şans eseri konuşabilmişsek ya çocuk hakkında olur ya benim ailemi arkadaşlarımı çekiştiririz-çünkü onun çevresi asla konuşulamaz tam bir dokunulmazlık alanı- ya da internetteki o komik capsleri gösterir bana alakasız bir yerde..ne bir duygu ne bir hayal ne bir sorun konuşulabilir..
Bazen sırf sarsmak için onda bir duygu oluşturmak için kavgalarımızda ağır konuşurum ben ne kadar yükselirsem yükseleyim o hep aynı frekanstadır, belki bastırılmış bir öfkesi var belki de fazla duyarsız, sonra onca hakareti etmemişim gibi kaldığımız yerden devam ederiz..
Gün içinde ne yaptığını bilmem,ben anlatmasam onun da benden haberi olmaz ne arar ne sorar ne de merak eder..
Bir kez bile eline sağlık demez,teşekkür etmez herhangi bir şey için özür dilemez işin acısı ben de ona benzedim zamanla..
Sorunlarımız bir günde çözülecek gibi değil biliyorum nasıl çözülür onu da bilmiyorum ama iyi hissetmeye çok ihtiyacım var onu da biliyorum
Lütfen boşanın diyecekler yazmasın bile,çünkü bunu yapamıyoruz ne o ne ben..
Ben içimi dökmek istedim belki aynı veya benzer şeyler yaşayanınız vardır..
adam kırgın size..
 
Ya insanlara da gıcık oluyorum bazen , ev kitap va dolu. Açıp oluyorum ‘ah ah öyle kitapta yazdığı gibi değil gelsin de görürsün’ diyorlar . Sanki canavar doğacak . İnsanı direkt buna kodluyorlar :KK70: sana da bana da kolay gelsin bacım ne diyelim :)
Canim kimseyi takma cünkü dogunca da her kafadan bir ses cikicak oyle tutma boyle tut boyle yapki sütün gelsin vs.vs. Illa iclerinden sana faydali olani ayiklarsin ama sen rahat oldukca psi
Bunun tek bir sebebi yok maalesef, hatta buna sebep olabilecek şeyler bebeğin huyu, ayrıca manevi desteğinizin olup olmamasından tutun da maddi sıkıntılara kadar dayanır. Arada sevgisizlik yoksa tabii, Benim bebeğim çok zor bir bebekti ve manevi desteğim yoktu eşimle sorumluluğu paylaştık (ben dinlenirken, o ilgileniyordu akşamları) haliyle birbirimize ayıracak vaktimiz olmuyordu. Geç uyurdu, seslere duyarlıydı, uyku süreleri kısaydı terlikle bile yürümezdik o uyuyunca, evde zaman dururdu resmen. Uyku sorunundan baya yıprandık açıkçası..


Bir yere giderdik genelde ağlar, inat ederdi bir bakardık onu susturmaya çalışmakla geçmiş zamanımız, hiç bir şey anlamadan geri dönmüş olurduk. Gece zaten 3-5 arası uyuduğundan eşim çoktan uyumuş olurdu falan, yani hiç bilmem 2 senedir evde film keyfi yaptığımızı, oturup rahatça çay kahve içtiğimizi..:KK14:
Aileden destek almak bu noktada cok önemli sizi düsünen kimse yokmuydu ? Eltimin cocugu var 4 yasinda onlardan cok bende kaynanamda büyudü onlarin dogumgunlerinde evlilik yildonumlerinde falan cocugu alirdik hep rahat vakit gecirsinler diye mesela sizin sanirim yardimci olacak kimseniz yokmus oda sizi epey zorlamistir.
 
Konu sahibinden bir adım bekliyor bence. Tamamen kopsaydı boşanırdı, beklemezdi. Adam boşanmak istemiyor, eşinin sevgisinden emin olmak istiyor. Konu sahibi çok kızgın, sinirli; eşi de bunu beni artık sevmiyor önemsemiyor bana kızgın olarak algılayıp, her şeye susuyor ki daha fazla öfkelenmesin.
Tam da dediğiniz ğibi
 
Aileden destek almak bu noktada cok önemli sizi düsünen kimse yokmuydu ? Eltimin cocugu var 4 yasinda onlardan cok bende kaynanamda büyudü onlarin dogumgunlerinde evlilik yildonumlerinde falan cocugu alirdik hep rahat vakit gecirsinler diye mesela sizin sanirim yardimci olacak kimseniz yokmus oda sizi epey zorlamistir.


Maalesef eşiminde benimde annelerimiz hayatta değil. Kız kardeşim çalıştığından dolayı destek olamadı fazla, oğlum 23 aylık toplamda 5 kez kız kardeşime bırakmamışımdır zaten genelde yorgun olduğunu söyler ve ya uyuyacağını..:KK66:

Bir teyzem var doğduğundan beri sağ olsun o yardımcı olmaya çalıştı ama ne kadar da olsa anne gibi olmuyor çünkü herkesin kendi hayatı, telaşı var o da yoğun bir insan, haftada 1 veya 2 kez sevmek için uğrarsa 1-2 saat bende insan görmüş olurdum :)))

Annem olsa kesinlikle bu kadar yıpranmazdım.

O yüzden midir bilmem şuan tek olsam şunu yapardım, gecenin bir yarısı çıkar dolaşırdık zaman kısıtlaması olmadan, hafta sonu kaçamakları yapardık falan diye düşünüyorum kendi kendime :KK70:
 
Son düzenleme:
Çocuk sahibi olmadan önce böylemiydiniz bilmiyorum ama çokta umutsuz vaka gibi durmuyorsunuz. Sadece adım atmak için birbirinizi bekliyorsunuz gibi geldi .Çocuğunuzu bırakabileceğiniz birileri varsa bırakın başbaşa zaman geçirin,konusun çözülemeyecek şeyler değil bunlar .
 
Çocuğunuzu büyükannelere bırakın bir hafta sonu 2 gün dahi olsa bir yerlere baş başa gidin.
Ve bunu imkan el verdiğince yapın hiç birşey yoksa bir yemek bir sinema bir yürüyüş.
Ortak alanlarınızı çoğaltın.
 
Evet biraz önce konuştum buraya ne yazdıysam onunla da paylaştım,benim umudum var dedi..
Peki ne zaman vazgeçeceksin ümit etmekten dedim,sanırım ölünce dedi..
Aşırı duyğulu bir andı,sarılıp ağladık ikimiz de.. başka bir şey konuşamadık..

Ay çok duygulandım, siz birbirinizi çok seviyorsunuz aslında ama kırgın ve kızgınsınız. İş hayatı, sorumluluklar sizi yıldırmış, biz de aynı durumdaydık. İkimiz de sınavdan geçiyor gibiydik.

Bir şey diyeyim mi, bazen yapılması için yıkılması lazım, bu olayı atlatırsanız daha çok kenetleneceksiniz bence. Ben eşimi ne kadar çok sevdiğimi, onu suçlarken kızgınken aslında beni ne kadar savunduğunu anladım, ailesine bile şu an rest çekti benim için.

Ben düzeleceğinizi düşünüyorum, ama önce bir sakinleşmeniz lazım, terapi ve sakinleştirici ilaç bende mucize yarattı, ilaç alerjim var ve kullanmaktan nefret ederim ama bence kullanın, niye bu eziyeti kendime çektirmişim diyeceksiniz. Beynimizin o an salgılayamadığı mutluluk hormonları var o ilaçlarda, yani hormonlarımızı düzenliyorlar, yeniden doğru şekilde çalışmasını sağlıyorlar.
 
Konu sahibinden bir adım bekliyor bence. Tamamen kopsaydı boşanırdı, beklemezdi. Adam boşanmak istemiyor, eşinin sevgisinden emin olmak istiyor. Konu sahibi çok kızgın, sinirli; eşi de bunu beni artık sevmiyor önemsemiyor bana kızgın olarak algılayıp, her şeye susuyor ki daha fazla öfkelenmesin.
Bende zaten eve geç geliyor, eşini pek görmüyor. Geç gelmediği zamanda hiçbir şekilde rahatsız edilmiyor ve kafasına göre takılabiliyor. E çocuğuyla da bi evin içinde. Ondan ayrılmak istemiyor. İşi gücüde yapılıyor bi yandan. Öyle sessizce yaşayıp gidiyor olarak yorumladım.

Bu kadar uzun bi zaman bi insan muhakkak tepki verirdi. Öfkelenirdi, sinirlenirdi. Bundan bu kadar memnun gözüküp yaşamaya böyle devam etmesi pek adım atılsın diye değil bence.
 
Kk elbirliğiyle bi yuvayı daha kurtardı diyebilir miyiz En Büyük KK
Çook sevindim ya, bozmayın lütfen Araya tekrar soğukluk girmesine izin vermeyin. Buradaki kadınlar toplaştık sizi düşünüyoruz:halay:
 
Tam da dediğiniz ğibi

Aynen çünkü birebir yaşadım. Ben çok gururlu bir insanım ama inanın bunun gururla alakası yok, erkekler sizden ne görürse onu alıyorlar. Dolayısıyla eşinizin size nasıl davranmasını istiyorsanız ona öyle davranmalısınız. Ayna gibi düşünün, ya da kendinize böyle davrandığınızı düşünün. Adım atıyorum falan diye düşünmeyin çünkü cidden alakası yok. Kendiniz için yapıyorsunuz bunu.

Ufak testler yapın mesela, ben deniyorum, ben neşeliysem eşim de neşeli oluyor, sonra kendi kendime gülüyorum cidden doğru diye. Maç izlerken sinirli ise, gülerek espri yapıyorum bakıyorum o da gülüyor biraz sonra. Erkekleri biz istediğimiz hale getirebiliriz, ama önce biz istediğimiz gibi olmalıyız, onlar zaten otomatik olarak yansıtacaklar...
 
Bende zaten eve geç geliyor, eşini pek görmüyor. Geç gelmediği zamanda hiçbir şekilde rahatsız edilmiyor ve kafasına göre takılabiliyor. E çocuğuyla da bi evin içinde. Ondan ayrılmak istemiyor. İşi gücüde yapılıyor bi yandan. Öyle sessizce yaşayıp gidiyor olarak yorumladım.

Bu kadar uzun bi zaman bi insan muhakkak tepki verirdi. Öfkelenirdi, sinirlenirdi. Bundan bu kadar memnun gözüküp yaşamaya böyle devam etmesi pek adım atılsın diye değil bence.

Ben birebir aynısını yaşadım. Eşim de beni bekledi aylarca. Kimi insan sabırlı oluyor, ben o kadar değilim mesela.

Bence eşi seviyor konu sahibini. Belki sabrının son sınırında onu da bilemeyiz. Çünkü benim eşim de durdu durdu patladı birden.
 
zaten kastım bu değildi,
anne gibi sevmek derken aç mısın, iyi misin, iyi uyudun mu vs vs gibi,
erkekler annelerine benzeyen kadınları sever diye de bir laf var ve kastedilen şey bu bence ..




Ana gibi yar olmaz diye bir soz var, yuzde yuz dogru. hic hir kadin kocasini, kocasinin annesi gibi sevemez ki. Seversede arzulayamaz :/
 
X