Dediğin gibi gerçekten eşte bitiyor olay. Ama ı'm huzur bozmak olduktan sonra bir telefonla her şey oluveriyor. Yaklaşık bir saat önce yine bir konuşma yaptık. Artık o kadar dolu ve öfkeliyim ki eşime bağırmadan konuşamaz hale gelmiştim. Sakinliğimi korudum, bu evlilik benim için yükten başka bir şey değil artık dedim. Durdu, düşündü uzun uzun. Üzüldü de böyle hissettiğimi bilmiyormuş. Bür şeyleri değiştirmek için elimden geleni yapacağım dedi.
Kırılmasın diye eşime bir şey demek istemiyordum, anlatmıyordum yaşadıklarımı,duygularımı.anlatmadıkça birikip beni tüketiyor ve çözülmeden, karşı tarafın haberi bile olmadan ben kendi kendimi yiyip bitiriyorum.
iyi ki varsınız. Burada yazmak, paylaşmak o kadar iyi geliyor ki. Anlaşılmak, dıygularımı rahatça ifade edebilmek beni rahatlatıyor. Hepinize çok ama çok teşekkür ederim. Hakkınızı helal edin.