Son bir buçuk haftadır duygusallıkta tavan yaptım resmen. En ufak şeye kırılıyorum ama belli etmemeye çalışıyorum saçma sapan şeyler çünkü.
Saçlarım aşırı çok dökülüyor neden bilmiyorum, doktora gidemedim henüz. Okulda çok vakit geçirdiğim bir erkek arkadaşım (emre) evde elma yerken senin saçın çıktı sarı sarı parlıyordu falan dedi (montuna takılmış) zaten sürekli bahsediyor ben de sonra toplayarak gelmeye özen gösterdim saçımı son bir kaç gündür. Bugün tokamı kaybettim toplayamadım, yine aynı konu saçım konuşuldu saçını kestir sıfıra vurdur falan dediler. Kızlardan biri de (semra) takılıyoruz ya üzülme dedi ve emre yoo ben gayet ciddiyim dedi. Evet haklılar tamamen çok iğrenç bir durum ama ben kırılmadan edemedim içten içe. Bu vol 1.
Geçen hafta bi kaç kişi benden not istemişti ben normalde vermek istemiyordum (biz afedersiniz eşşek gibi yazıyoruz onlar da bir taraflarını kaldırıp gelsinler), ama 2 kişiye verecektim kimseye vermeyin notları diye de tembihledim, semra da benim notlarımı verme dedi tamam dedim. Bu sabah not isteyen arkadaşlardan biri geldi ve notlarımı aldı fotokopi çektirmek için, o sırada ders çıkışıydı ve ben hocaya bir şeyler soruyordum semranın bana verdiği notlar da masanın üstünde kalmış toparlayamadım hocayla konuştuğum için not isteyen arkadaş da ani geldi semranın notlarını gördü, ben de onlar semranın benim değil verir mi bilmem dedim. O da semraya sordu (kız hayır diyemedi aslında ben hayır demesini umarak topu ona atmıştım başka bişey gelmedi aklıma). Sonra kız çok üzüldü biz o kadar yorulalım sonra millet notlarımızı alsın enayi gibi falan dedi. Ben de özür dilerim suç benim masanın üstünde bırakmamalıydım dedim ve suratım düştü baya kız üzülünce, o da kıyamadı bana önemli değil ya kızmadım falan dedi, emre de ben olsam kızardım kızmalıydın tarzı bişeyler dedi sonra lafı çevirdi falan ama anladım ben. Bu da vol2. Baya içerledim yani isteyerek mi oldu sanki millete not mu saçtım ben?
Akşam da (öğlen okulda yemek yememiştim ama yemek fiyatları dışardan yemekle hemen hemen aynı), eve gelince aç değilim dedim. Annem de dışarda mı yedin para veriyoruz hemen harca eve gelene kadar bekleseydin bilmem ne bir sürü saydırdı, yarın öğlen yemiycem ben de zaten. Kaç saat kızdı zaten bir olaya daha moralim bozulmuştu (bu sefer haklı olarak bozulmuştu ama) acayip hassastım, anne sonra konuşalım ben şimdi yine üzülcem başım ağrıycak ders çalışamıycam vizelerim var haftaya dedim 50 kere (çok hassas bir noktada olduğum için her an ağlayabilirdim, annem sağolsun baya ağır konuşur) annem de tabi ki beni dinlemedi. Sen bize teşekkür etceğine neler diyosun nankör bilmem ne diyerek gitti ben artık tutamadım kendimi patlama noktasına ulaştım ve ağlamaya başladım.
İnsanları kafama çok takan bir yapım var ve artık bunun getirdiği duygusallıktan kurtulmak istiyorum. Şu olayların hepsinde muhtemelen ben suçluyum ve üzülcek bir şey yok dimi? Nefret ediyorum kendimden.
Saçlarım aşırı çok dökülüyor neden bilmiyorum, doktora gidemedim henüz. Okulda çok vakit geçirdiğim bir erkek arkadaşım (emre) evde elma yerken senin saçın çıktı sarı sarı parlıyordu falan dedi (montuna takılmış) zaten sürekli bahsediyor ben de sonra toplayarak gelmeye özen gösterdim saçımı son bir kaç gündür. Bugün tokamı kaybettim toplayamadım, yine aynı konu saçım konuşuldu saçını kestir sıfıra vurdur falan dediler. Kızlardan biri de (semra) takılıyoruz ya üzülme dedi ve emre yoo ben gayet ciddiyim dedi. Evet haklılar tamamen çok iğrenç bir durum ama ben kırılmadan edemedim içten içe. Bu vol 1.
Geçen hafta bi kaç kişi benden not istemişti ben normalde vermek istemiyordum (biz afedersiniz eşşek gibi yazıyoruz onlar da bir taraflarını kaldırıp gelsinler), ama 2 kişiye verecektim kimseye vermeyin notları diye de tembihledim, semra da benim notlarımı verme dedi tamam dedim. Bu sabah not isteyen arkadaşlardan biri geldi ve notlarımı aldı fotokopi çektirmek için, o sırada ders çıkışıydı ve ben hocaya bir şeyler soruyordum semranın bana verdiği notlar da masanın üstünde kalmış toparlayamadım hocayla konuştuğum için not isteyen arkadaş da ani geldi semranın notlarını gördü, ben de onlar semranın benim değil verir mi bilmem dedim. O da semraya sordu (kız hayır diyemedi aslında ben hayır demesini umarak topu ona atmıştım başka bişey gelmedi aklıma). Sonra kız çok üzüldü biz o kadar yorulalım sonra millet notlarımızı alsın enayi gibi falan dedi. Ben de özür dilerim suç benim masanın üstünde bırakmamalıydım dedim ve suratım düştü baya kız üzülünce, o da kıyamadı bana önemli değil ya kızmadım falan dedi, emre de ben olsam kızardım kızmalıydın tarzı bişeyler dedi sonra lafı çevirdi falan ama anladım ben. Bu da vol2. Baya içerledim yani isteyerek mi oldu sanki millete not mu saçtım ben?
Akşam da (öğlen okulda yemek yememiştim ama yemek fiyatları dışardan yemekle hemen hemen aynı), eve gelince aç değilim dedim. Annem de dışarda mı yedin para veriyoruz hemen harca eve gelene kadar bekleseydin bilmem ne bir sürü saydırdı, yarın öğlen yemiycem ben de zaten. Kaç saat kızdı zaten bir olaya daha moralim bozulmuştu (bu sefer haklı olarak bozulmuştu ama) acayip hassastım, anne sonra konuşalım ben şimdi yine üzülcem başım ağrıycak ders çalışamıycam vizelerim var haftaya dedim 50 kere (çok hassas bir noktada olduğum için her an ağlayabilirdim, annem sağolsun baya ağır konuşur) annem de tabi ki beni dinlemedi. Sen bize teşekkür etceğine neler diyosun nankör bilmem ne diyerek gitti ben artık tutamadım kendimi patlama noktasına ulaştım ve ağlamaya başladım.
İnsanları kafama çok takan bir yapım var ve artık bunun getirdiği duygusallıktan kurtulmak istiyorum. Şu olayların hepsinde muhtemelen ben suçluyum ve üzülcek bir şey yok dimi? Nefret ediyorum kendimden.
Sanırım antidepresan etkileri bunlar, kendi isteğimle bıraktım kimsee dnaışmadan. Hata ettim galiba, ama hayat bana bir yük gibi geliyor halbuki ne zorluk gördüm ne bişey daha 19 yaşındayım yani. Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için
Sizi iyi gelecek her yol mübahtır 
