Merhaba herkese
Daha önceleri mevcut sorunlarımla ilgili konu açıp fikirler almıştım. Uzun süredir uğrayamıyordum bugün bi konu hakkında hem danışmak hem de düşüncelerimi paylaşmak adına yazmak istedim. Okuyup fikir verecek olanlara çok teşekkür ederim.
21 yaşındayım, 2014 kpss puanımla haziran atamalarında Nevşehir'e memur olarak atandım. Ağustosta göreve başladım. Öncelikle şunu söylemeliyim ki bana burda bi düzen kurup yerleştirecek, maddi destek çıkacak bi ailem yok. O durumda ve normal bi psikolojide bi ailem yok yani. Atandığım dönem, malesef babam olacak insan demek istemiyorum, o yaratığın tüm sülaleyi dolandırdığını öğrendiğimiz bi döneme denk geldi. Emeğimin karşılığını aldığıma, atandığıma tam anlamıyla sevinemedim her şeyi burnumuzdan getirdi ailemizi dağıtarak.. Neyse.
Özel sektörde bi süre çalışıp elimde olan paramla Ankara'dan Nevşehir' e geldim.Tek yandaşım valizim oldu. Öncelikli amacım burda bi ev tutup ufak tefek eşya alabilmekti. Ama şehri, olanaklarını tam bilemezken bunu yapabilmek benim için kolay değildi(ki hala değil) 2gün polis evinde kalıp kendimi bi apart dairesine atmıştım. 2 kız arkadaşımla beraber kalıyorum şuan. 425 lira kira + 30 40 tl elektrik su parası veriyoruz kişi başı. Teras ve çatı katı. Yakıt ve internet aparttan. Ama burayı hizmet odaklı değil para odaklı gördüğüm için bi an evvel çıkıp kendi evimi kurma fikrine dönüyorum sürekli. İstiyorum ki akrabalarım, arkadaşlarım geldiğinde misafir edebileceğim kendime ait bi evim olsun. Dairede kendime ait bi odam var. Oraya halı aldım, kitaplık aldım, takı dolabı aldım sırf kendi eşyalarımla oturayım aitlik hissedebileyim diye.
Öğle arasında da halam ve eşiyle konuştum. Eniştem emekli asker ve apart daire konusuna sıcak bakmadığını her fırsatta dile getirir. imkanlarımın ancak buna elverdiğini söylerim ben de her defasında. Pek kulak asmazdım bu meseleye ama ben de farkettim kendime ait sıcak, kutu gibi bi ev istediğimi.Üniversiteyi örgün okumadım, açıköğretim bitirip kpss ye hazırlanmıştım. Öğrencilik hayatım olmadı yani, yaşım da çok büyük olmadığından zorlanacağımı düşünmedim. Bi süre zaten para biriktiremeyeceğimin farkındayım, madem biriktiremiyorum en azından bi yere bağlayım paramın bi kısmını diyorum.. son günlerde ev kiralayıp eşya alma fikri var kafamda. Kazancımın bi miktarını annemlere de yolluyoken nasıl yaparım hiç bilmiyorum. En az 2 yıl burdayım hatta eş durumu vb gibi durumlar olmazsa (ki henüz düşünmüyorum evlilik) daha uzun yıllar da kalabilirim. Ya da memleket dışında başka bi şehire tayin isteyebilirim. Ne olur ne biter kestiremiyorum.. Kredi çekip ufak tefek eşyalarımı tamamlasam mı diyorum, sonra ışık hızıyla vazgeçiyorum. Hep bi düşünce, hep bi debeleniş içinde geçiyo vakitlerim.. Kaldığım yerin artılarını eksilerini düşünüyorum, bi evin sorumluluğunu da.. ama hiç bir sonuca bağlayamıyorum. Normal mi bu gelgitler, biraz daha beklemeli mi napmalı hiç bilmiyorum.. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız?
Daha önceleri mevcut sorunlarımla ilgili konu açıp fikirler almıştım. Uzun süredir uğrayamıyordum bugün bi konu hakkında hem danışmak hem de düşüncelerimi paylaşmak adına yazmak istedim. Okuyup fikir verecek olanlara çok teşekkür ederim.
21 yaşındayım, 2014 kpss puanımla haziran atamalarında Nevşehir'e memur olarak atandım. Ağustosta göreve başladım. Öncelikle şunu söylemeliyim ki bana burda bi düzen kurup yerleştirecek, maddi destek çıkacak bi ailem yok. O durumda ve normal bi psikolojide bi ailem yok yani. Atandığım dönem, malesef babam olacak insan demek istemiyorum, o yaratığın tüm sülaleyi dolandırdığını öğrendiğimiz bi döneme denk geldi. Emeğimin karşılığını aldığıma, atandığıma tam anlamıyla sevinemedim her şeyi burnumuzdan getirdi ailemizi dağıtarak.. Neyse.
Özel sektörde bi süre çalışıp elimde olan paramla Ankara'dan Nevşehir' e geldim.Tek yandaşım valizim oldu. Öncelikli amacım burda bi ev tutup ufak tefek eşya alabilmekti. Ama şehri, olanaklarını tam bilemezken bunu yapabilmek benim için kolay değildi(ki hala değil) 2gün polis evinde kalıp kendimi bi apart dairesine atmıştım. 2 kız arkadaşımla beraber kalıyorum şuan. 425 lira kira + 30 40 tl elektrik su parası veriyoruz kişi başı. Teras ve çatı katı. Yakıt ve internet aparttan. Ama burayı hizmet odaklı değil para odaklı gördüğüm için bi an evvel çıkıp kendi evimi kurma fikrine dönüyorum sürekli. İstiyorum ki akrabalarım, arkadaşlarım geldiğinde misafir edebileceğim kendime ait bi evim olsun. Dairede kendime ait bi odam var. Oraya halı aldım, kitaplık aldım, takı dolabı aldım sırf kendi eşyalarımla oturayım aitlik hissedebileyim diye.
Öğle arasında da halam ve eşiyle konuştum. Eniştem emekli asker ve apart daire konusuna sıcak bakmadığını her fırsatta dile getirir. imkanlarımın ancak buna elverdiğini söylerim ben de her defasında. Pek kulak asmazdım bu meseleye ama ben de farkettim kendime ait sıcak, kutu gibi bi ev istediğimi.Üniversiteyi örgün okumadım, açıköğretim bitirip kpss ye hazırlanmıştım. Öğrencilik hayatım olmadı yani, yaşım da çok büyük olmadığından zorlanacağımı düşünmedim. Bi süre zaten para biriktiremeyeceğimin farkındayım, madem biriktiremiyorum en azından bi yere bağlayım paramın bi kısmını diyorum.. son günlerde ev kiralayıp eşya alma fikri var kafamda. Kazancımın bi miktarını annemlere de yolluyoken nasıl yaparım hiç bilmiyorum. En az 2 yıl burdayım hatta eş durumu vb gibi durumlar olmazsa (ki henüz düşünmüyorum evlilik) daha uzun yıllar da kalabilirim. Ya da memleket dışında başka bi şehire tayin isteyebilirim. Ne olur ne biter kestiremiyorum.. Kredi çekip ufak tefek eşyalarımı tamamlasam mı diyorum, sonra ışık hızıyla vazgeçiyorum. Hep bi düşünce, hep bi debeleniş içinde geçiyo vakitlerim.. Kaldığım yerin artılarını eksilerini düşünüyorum, bi evin sorumluluğunu da.. ama hiç bir sonuca bağlayamıyorum. Normal mi bu gelgitler, biraz daha beklemeli mi napmalı hiç bilmiyorum.. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız?