İki yıl boyunca sürekli ilaçlar iğneler. Neredeyse tedavi görmediğim ay yok. Bu yüzden çok kırıldı ruhum olmayacak korkusu çöktü üstüme elimde olmadan. Ben 32 yaşındayım eşim 39 belki yaş faktörünün de etkisi vardır. Ve abartmıyorum ailedeki herkesin gözü üzerimizde yaşınız geçti hadi hadi. Sürekli böyle. Ben artık cevap vermekten bıktım. Kendimi uzaklaştırdım herkesten. Seni de anlıyorum çok doğru yazdıkların bende böyle düşünüyorum ama bir yerden sonra insanın elinde olmadan evlat istemesi ve elinde olmadan üzülmesi durumu olabiliyor. Ben kendisine değer vermeyen biri değilim ama benim için evlat ve eş te o kadar değerli. Tabi herkesin hisseleri yaşadıkları duygular farklı. İnanın özellikle iki gündür güçlü olmak olmak İçin ayrı bir çaba sarf ediyorum. Eşime olumsuz bir cümle kurmuyorum artık.
Sasece ilaçlarımı kullanıp duaya sığındım.
