teşekür ederim selen hanım. devlet hastahanesinde baktırıcam. ısrar ederim. bakmazlarsa bir ara özel hastanede yaptırırım.
şimdilk ağır bir durumum olduğunu sanmıyorum ama ilerisi için aday olabilirim.
sofraya oturduğumda 1 saatte ancak doyma hissim geliyor. sofraya bol bol marul koyup sürekli onları uzun uzun çiğniyorum.
sofradan erken kalkarsam içimdeki sürekli çiğneme hissi hiç gitmiyor. ve canımın çektiği şeyleri yemediğim zaman mutsuz, sürekli atrafına sataşan birisi oluyorum. ben bile kendime tahammül edemiyorum. çevremdekiler ne yapsın....
yiyeceklerle aramdaki duygusal ilişkiyi adlandırmak , sorunun köküne inmek istiyorum.
sofradan şişip patlamadan kalkmak istiyorum. midemin şişmesi beynimi doyduğuna ikna ediyor. midem rahatsız olmasa yemeye devam ederim. kalktıktan sonrada gerçekten acıkana kadar zihnimde yiyecek resimleriyle yaşamak istemiyorum.
yukarda bir arkadaş yazmış. bazen bana da çok olur. canım bir şey yemek ister ama ne olduğunu bilemem. tuzlu mu tatlı mı ekşi mi, onu bile ayırt edemem. o tadı ararken bir sürü saçma sapan şey yemiş olurum...
bazen özellikle peynir ve tuzlu krakeri canım çok çeker...
bazende kahve..
tatlılarda ağır tatlıları hiç sevmedim. genelde kendim evde normal toz şekerle ama şeker miktarını azaltarak yaptığım tatlıları seviyorum.
sizin höşmerimi deneyeceğim ama fırsat bulup tatlandırıcı alamadım bir türlü. peynir ve tatlıyı bir arada düşününce normal şekerle yapmak istedim ama, bir türlü fırat yaratamadım.
şimdilik tatlı diyet bisküvilerle, bitter çikolatayla idare ediyorum.
en kısa zamanda tatlandırıcı alıp tarifleriniz denemeye başlayacağım inşallah...