Herkese merhaba.
Ben açık myomektomi ameliyatı oldum. Büyük bir myom aldılar ve de 3 4 cm bir kist. Çok zor bir 4 5 gün geçirdim, ara ara ağladım, ki rahmimi kaybetme korkusuyla girdim. Psikolojim kötüydü baya. Her kadın anlar bu psikolojiyi aslında. Anne olmayı çooook isteyen ama henüz değil anne, evli bile olmayanlar. Sonra çok şükür ameliyattan çıktım rahmim yerinde. Ama yatıp kalkarken azcık da kilom olduğu için baya acılar çektim, "bir daha çıkar mı türer mi?" diye karamsarlıklara kapıldım vs.
Sevgiye ihtiyacım vardı kısacası. Ameliyat öncesi bi güzel evi dip temel temizlettik, börek yaptırdık dışarıya, eve gelecekler için. Ben herkese koşan biri olduğumdan, babam sandı : Bana da koşarlar. Haha. Koşmadılar. Biri hastaneye geldi, ki bebeği olmasına rağmen ve türlü sıkıntıları olmasına rağmen bırakıp, allah razı olsun. Biri eve geldi gece gündüz çalışıyor olmasına rağmen allah razı olsun. Zaten bi ikisi dostum galiba benim. Neyse 15 yıldır dostum olan, evinde tadilat vardı taşıyordu "özür dilerim yanında olamadığım için malum telaşlarımı biliyorsun, sen iyileş gel yeni eve" dedi. Bu bana bahane geldi. Altında arabası var. 15 dk bana uğrayacak. İşi de yoğun değil. Ki evine yerleşti, misafir bile ağırlamış dün akşam. Misafir ağırlamaya vakti olup bana 10 dk uğrayamaması...
Sonrası diğeri, ailesinin yanına başka şehre gitmişti. Ben de "burada değil ya gelememesi normal sonuçta yılbaşı haftası ailesinin yanına gidecek tabi" diye düşündüm hiç durmadım üzerinde. Ama döndü, bugün görüyorum gezmeye giderken fotoğraf paylaşmış. Bana gelmedi. 2.haftam olucak salı günü. Gelebilirdi. Bilmiyorum. Ben olsam ilk işim dostuma, kardeşim dediğime koşmak bi yüzünü görmek, ona sevgimi vermek olurdu. Ve bu kişinin de altında arabası var. Her fırsatta sen benim aynı anneden doğmadığım kardeşimsin, ruh ikizimsin der. Ses kayıtları vs gönderdi ama ses kaydını bana uzaktaki normal bir arkadaşım da gönderiyor. Ya da İnternetten edindiğim arkadaşım.
Ki benim koştuğum koşacağım insanlardı bu ikisi. Bilmiyorum sizce açık açık söylemeli miyim? Kırıldım, bundan sonra merhaba merhaba mı demeliyim. Yoksa hiçbir şey demeden soğuk mu davranmalıyım? Yoksa amannn deyip kahve içmelik, eğlenmelik arkadaş sıfatına mı ayırmalıyım ikisini? Bilmiyorum napardınız siz olsanız? Dostluk nedir? Dostunuz ameliyat olup, zor günler geçirirken sizler napardınız? Ne beklersiniz?
Şimdiden olumlu olumsuz herkese çok teşekkür ederim sevgiler. Mutlu yıllar