Hayır, yani haklı olduklarını biliyorum. Birçok insana göre sakat, acınası hatta belki ezik. Dediğiniz gibi toplumumuzun büyük kısmı böyle bakıyor buna. Yaşadığım için biliyorum, durum onların bahsettiğinden çok daha kötü hatta. Ben sevgilimle ordan oraya gezeceğim bir zamanda onu tuvalete götürüyorum, durumun özeti tam olarak bu.
Vicdansız bulduğum nokta ise burası değil, evet haklılar, mantıklı ve gerçekci bir yaklaşım bunların bende tabiki farkındayım, fakat bana göre yanlış ve vicdansızca olan bunu bana defalarca belirtmeleri ve üslupları, ben haberi aldığımda hemen gidemedim hastaneye, arkadaşlarıma çevreme danıştım belki aptallıktı yaptığım ama içimden bunu yapmak geldi, sevgimden şüphem yoktu fakat hiç böyle bi durumda olmadığım için ne yapmam gerektiğini bilemedim şok ve afallamak diyebiliriz buna, yapılan yorumlar ise hastaneye gitmemem, gidersem bana daha çok bağlanacağı, şimdiden ayrılmam gerektiği yönündeydi, benim vicdansızca bulduğum bunlardı. Gerçekci olsunlar tabiki böyle birşey için kızma hakkım yok çünkü herkesin fikri aynı olamaz ama bana " bak arkadaşım, bunlar gerçekler malesef ki bunları yaşacayacaksın, ama tercih senin " demeleri gerekirdi diye düşünüyorum.
Üslupları çok acımasız geldi bana, yani bunu yazarak ifade edebilmem mümkün değil, söyleme şekillerinden dolayı bana göre bunun adı vicdansızlıktı.
Ya da ufacıkta olsa bir geçmiş olsun diyebilirlerdi, herşeyden önce genç bir adam, önünde kocaman bir hayat var ve en güzel dönemlerinde ayaklarını kaybetti hemde bir hiç uğruna, en azından bu sebepten bir geçmiş olsunu haketmiştik diye düşünüyorum, ama ufacık bir geçmiş olsun yerine hepsi dört bir yandan olumsuzluklar ile saldırınca bu bana vicdansızca geldi, daha sonraki süreçte ise ben ilk zamanlar hastanede hiç iyi durumda değildim tabiki, öyle görmenin şoku nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum ne yapsam ne söylesem kırılır nasıl davransam hoşuna gider diye kendim ile savaştım uzun bir süre, dediğim gibi gün oldu yemek yemedim, günlerce üstümü değiştirmedim, kendime kaçıp ağlayacak kıyı köşe aradım, ve arkadaşlarımın hepsinden haberi vardı, ama benim çok sevdiğim ve inanın her koşulda yanında olduğum arkadaşlarımdan bir tanesi bile 10 dk bile olsa hastaneye uğramadılar, ne olursa olsun ben dostuma kızsamda küssemde bu şartlar altında yanında olurdum, ben büyük bir destek beklemedim benim kafamı dağıtmak için uğraşsınlar koştursunlar istemedim, ama en azından bana karşı biraz daha vicdanlı ya da biraz yardımcı olabilirlerdi..
Çalışıyorum ben, işten çıkıp 1 saatte buraya ulaşıyorum o da en erken, burdan çıkıp eve gitmem yaklaşık 2 saat.. Daha hiç ağızlarından bir ihtiyacın var mı sorusunu duymadım..
Hiç tanımadığımız insanlar bile bizim için ufacık bile olsa birşeyler yaparken, benim yakınım dostum dediklerimin yapmaması tabiki zoruma gider ve vicdansızlık olduğunu düşünürüm ben bunun.
29 Ekim'de velilerim düşünmüş, çocuklarına resim yaptırmışlar, asker,polis resimleri türk bayrakları vs.. Konu ile ilgili yani.. Hepside birer kağıt iliştirmiş kenarına, tüm velilerim notlar yazmış kendileri ve çocukları adına. Bana getirdi çocuklar sevgilime götürmem için..
İşte bu gibi sebeplerden hiç tanımadığım, tanıdığım ama ufacık samimiyetim olmayan insanlar bu denli düşünceli olabiliyor iken benim dostlarımın bana böyle davranmaları, en azından onaylamasalar dahi durumun hassasiyetinden dolayı bana destek olmamaları arkamda durmalaları bana bunu düşündürür.
Yazıya bu kadarını dökebiliyorum, evet bu son nokta idi ama çok dolmuştum bu konu ile ilgili. İyi günlerimde hepsi yanımdaydı deli gibi gezdik güldük eğlendik lokmamızı bölüştük yıllarca, ama şimdi en kötü günümde ben hiç birini göremiyorum. Bana göre malesef bu vicdansızlık..