- 8 Kasım 2014
- 4.824
- 10.486
-
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #21
Hic taviz vermiyorum, hatta cok üstüme gelinirse direkt kaynima soylicem acik acik belli edicem. Eşimle bişey çözülmüyor çünkü.
Hic taviz vermiyorum, hatta cok üstüme gelinirse direkt kaynima soylicem acik acik belli edicem. Eşimle bişey çözülmüyor çünkü.Eşinize taviz vermeyin , kayın aileye açıkça gerekeni söyleyin, gerekirse de boşanın böyle adamlara hayatınızı vermeyin , kendinizi daha fazla kullandırtmayın...
Bir de şunu merak ediyorum. En başından beri bu eş böyle, ailesi böyle diyorsunuz. Senelerdir gündeminiz aynı. Madem size göre boşanmanız için mesleğiniz olması lazım, hala neyi bekliyorsunuz? Bu zamana kadar bu problemi çoktan halletmeniz gerekirdi.Evet zaten bi meslek edinmem sart biseyler yapmam şart, bosanabilecek seviyeye gelmem şart çünkü başka türlüsü olmuyor.
Küçücük bir ev de yaşamaya razı olmuyorsunuz ama eşinizin o sözlerine katlanıyorsunuz .Arkamda dururlar o ayrı ama maddi olarak onlar da sıkıntıya girerler, evleri küçücük kalacak yer bile yok bize kendileri zor sığıyor. Bosanirsam bana cocuklarimla ayri ev sart. Ona da maddiyat gerekir meslek is gerekir.
Bunu kaç yıldır söylüyorsunuz. Kaç yıl geçti şu dediğinizi yapmak için hiç bir adım atmadınız. Siz eşim değişsin diye bekliyorsunuzSuan bosanirsam ne olur nasil olur hepsini dusundum hesapladim olmuyor. Benim kendi parami kazanmam sart öncelikle. Bu sekilde mesleksiz işsiz güçsüz çocuklarla bi gelecegim olmaz. Keske zamaninda meslegimi elime alsaydim en büyük pismanligim
Bir de şunu merak ediyorum. En başından beri bu eş böyle, ailesi böyle diyorsunuz. Senelerdir gündeminiz aynı. Madem size göre boşanmanız için mesleğiniz olması lazım, hala neyi bekliyorsunuz? Bu zamana kadar bu problemi çoktan halletmeniz gerekirdi.
Bu arada mesleğiniz olsa bile iki çocukla boşanmış kadın olmak zor, onu da bilin. Şu an bir kadın öğretmen boşansa yardım edeni, destek çıkanı yoksa kirada iki küçük çocukla yine sürünür. Çok pembe hayallere kapılmayın bununla ilgili.
Bunu kaç yıldır söylüyorsunuz. Kaç yıl geçti şu dediğinizi yapmak için hiç bir adım atmadınız. Siz eşim değişsin diye bekliyorsunuz
Senelerdir evden napabilirim diye uğraşıyorum bu network isleri vs onlari cok denedim ama olmadi beceremedim satmaya calistim olmadi ekip kurmaya calistim olmadi, açıköğretim lisans bölümüne kayitliyim ona da uğraşıyorum da onu bitirince de ne olur bilmiyorumSenelerdir konularınız aynı, is yok, meslek yok diye değil söylüyorsunuz hep. Bunun değişmesi için en ufak bir şey yaptınız mı burada zamana kadar?
Yapabileceğiniz en iyi şey açıktan üniversiteyi bitirip KPSS ile düz memur olup atanmak olur. O bile çocuklarla çok zor. Bu zamana kadar çoktan yapmış olmanız gerekiyordu. Gerçekten boşanmak niyetindeyseniz boşuna erteleyip kendinizi yiyip bitirmeyin bu insanların içinde. Ailenizin desteğiyle yavaş yavaş toparlanırsınız. Anneniz çocuklara bakarsa marketlerde, mağazalarda falan işe girersiniz. Adam sizi saymıyor. Arada kalsa, sizi de ailesini de kırmamaya çalışsa neyse derim ama değer görmediğiniz yerde durmak size hiçbir şey kazandırmayacak.Ne önerirsiniz peki ne yapmak lazim ki kendime ve çocuklarıma yetebilmek icin
Tahin Helva Açikogretimde lisans bölümüne kayitliyim, cocuklarla ne kadar olursa işte calismaya bitirmeye çalışıyorum ama onu da bitirince ne olacak ki cok umutsuzum, atanabilsem falan ancak öyle bi miktar kurtulus olur
Arkamda dururlar o ayrı ama maddi olarak onlar da sıkıntıya girerler, evleri küçücük kalacak yer bile yok bize kendileri zor sığıyor. Bosanirsam bana cocuklarimla ayri ev sart. Ona da maddiyat gerekir meslek is gerekir.
Kizlar artik canim burnuma geldi gerçekten. Ben bu işin içinden nasil çıkacağımı bilmiyorum. Senelerce esimin ailesine yakın oturduk, haftasonlari gelir yok köye gidelim der haftasonlarindan nefret ederim gelmesini istemem. Annesi babasi sehre gelir cat kapi bi bakarim yarim saat bi saat öncesi esimden mesaj gelir bize geliyolar diye. Görümcem bekarken zirt pirt bize gelir kalirdi aramiz hic iyi olmadığı halde. Ne hastane isi biterdi ne dersane isi biterdi ne carsi isi biterdi sürekli zirt pirt müsait misiniz demeden damlardi. Geldiginde de laf sokmalari gıcık etmeleri emir vermeleri, evimde olanı gidip köyündeki herkese anlatmasi vs vs her geldiginde biz esimle kavga ederdik.
Kaynim da farkli degildi zaten hastane olsun carsi pazar olsun ne isleri olursa olsun gelir hep bende kalirlardi artik o kadar bıktım ki ben bu eş ailesini cekmekten. Ne evliligimi yasayabildim ne akil sagligimi biraktilar. Esim deseniz zaten hicbir sorunu çözmez beni evimde rahat ettirmeye calismaz, benim rahatsiz olmam umrunda olmaz onlar yüzünden benimle kavga eder.
Sonra baska sehre geldik, bu geldigimiz sehirde de kaynim zaten 2 senedir okuyordu ama biz tasindigimizda zaten 2 senesi dolmustu okulu bitmisti evine döner nasilsa saniyordum, ben bu sehre gelirken gönül rahatlığıyla geldim oh cekicem dedim çok şükür ben de evimin kapısını kapaticam rahat edicem özel alanıma kimse giremiycek dedim. Ama burnumdan getirdiler bu sehirde de.
Bu çocuğun okulu da bitti dogru düzgün isi de yok ısrarla bu sehirde kalmaya çalışıyor. İlk geldiğimizde 2 haftada bir bizdeydi yatılı. Sonra kavga dövüş derken ben bunu ancak 3 haftaya cikarabildim. Esim yokken benle kalmasindan rahatsiz oldugum icin bi kavga kiyamet daha yasadik geliyosa bile pazar aksami esim evine birakicak diye anlastik. Veya yemeğe vs geliyorsa aksam evine götürüp birakiyordu son zamanlarda. Zaten esim birakmasa kendinde gram düşünce yok vakitlice kalkip gideyim demez o gece kalir ertesi gün abisi bile yokken tepemde oturur o günümü de hiç edip gider.
Neyse simdi de evini su basmis. Bi baktim esimden mesaj " x in evini su basmis bize gelecek" . Ve suan annem de bizde kalicak yer bile yok. Bari misafirim varken rahat birakin değil mi o da yok. Bu geldi bi kac esyasini birakip gitti arkadasimda kalicam diye, ben annemi gördükten sonra öyle yaptığını düşünüyorum annem olmasa benle kalicakti bence.
Simdi de arkadasi da istemedi sanırım otelde kalıyormuş. Tabi biz esimle yine birbirimize girdik. Üslup yok alttan alma yok. Beni rahatsiz ettiği icin mahcup olma vs yok, hala bana had bildirmeye çalışıyor kendince. "Yok kardesim istedigi gibi gelir de kalir da rahatsiz oluyosan da ol , rahatsiz oluyosan sen git" üslup hep bu sekilde. "Ben senin annenden rahatsiz oluyor muyum bisey diyor muyum" diyor. Benim annemden sen neden rahatsiz olasin ki? Erkek neden rahatsiz olsun kayin aileden? Annem geldiğinden beri işimizi de yapıyor cocuklara da bakıyor, yemeğimizi de yapıyor herseyimize yardımcı oluyor. Maddi olarak bile faydasi oluyor habersiz markete gidip bisey eksikse alip geliyor. Çayını bile damadinin önüne koymaktan gocunmayan birisi, kendisi yine her zamanki gibi isten geliyor ayaklarini uzatiyor yemeği önünde cayi önünde. Sonra odasina gecip uyuyor, cani isteyince disari cikiyor geç gelebiliyor. Rahatsiz olacagi ne var ki aksama kadar annemle bir evde oturmuyor ki basbasa.
Üstelik annem zaten uzaktan gelmesine ragmen cok az kalacak yalvarsan bunaltana kadar kalmaz.
Kendi kardesi benim yanimda hic hareketine giyimine de dikkat etmiyor bacaklarını ayirip uzaniyor biri yerde biri gökte, hiç yengem var bu evde bi kadin var diye çekinmiyor. Dis fircasini tutmus benim bardagima koymus benim dis fircama değe değe, huylandim laf ettim diye bile kavga ettik esimle.
Ben o var diye ne rahatça giyinebiliyorum ne salonda uzanip yatabiliyorum, ne diledigim gibi hareket edebiliyorum. Ben koskoca yetiskin bi erkekle sabahtan aksama aksamdan sabaha ayni evde kalmak zorunda mıyım?
Esimle konus konus konus asla fayda etmiyor tartisiyorum kavga ediyorum anlatiyorum söylüyorum güzellikle konuşuyorum yok ikna olmuyor. Kardesim benim evimde gelir de kalir da ben yokken de kalir rahatsiz olsan da kalir diyor.
Ya ben bu sehre geldiğime bin pisman oldum sogudum evimden hayatimdan sehirden sogudum, senelerdir zaten onun ailesi hep bi problem hep cekiyorum uzak sehre geldim şimdi de bu çıktı başıma ya bıktım artik gerçekten.
Şunu anladim eşimle hicbir problemi çözemem ben. Adam kendini hakli görüyor, beni de fesat çirkef, haksız görüyor. Ben bu problemi nasil çözücem cidden bilmiyorum.
(Bosan diyeceksiniz bu kısa vadede mümkün değil, sartlarim müsait degil, ne meslegim ne isim var suan, cocuklarin rahati konforu simdiki gibi olmayacak bosanirsam, ama ilerde uzun vadede bunu zaten düşünüyorum, insallah bi meslek edinip kendi ayaklarim ustunde durduğumda ama simdi degil malesef.)
Eşekten düşenin halini eşekten düşen anlar.Benim konuma da yazmıştınız hatırlıyorum.Kizlar artik canim burnuma geldi gerçekten. Ben bu işin içinden nasil çıkacağımı bilmiyorum. Senelerce esimin ailesine yakın oturduk, haftasonlari gelir yok köye gidelim der haftasonlarindan nefret ederim gelmesini istemem. Annesi babasi sehre gelir cat kapi bi bakarim yarim saat bi saat öncesi esimden mesaj gelir bize geliyolar diye. Görümcem bekarken zirt pirt bize gelir kalirdi aramiz hic iyi olmadığı halde. Ne hastane isi biterdi ne dersane isi biterdi ne carsi isi biterdi sürekli zirt pirt müsait misiniz demeden damlardi. Geldiginde de laf sokmalari gıcık etmeleri emir vermeleri, evimde olanı gidip köyündeki herkese anlatmasi vs vs her geldiginde biz esimle kavga ederdik.
Kaynim da farkli degildi zaten hastane olsun carsi pazar olsun ne isleri olursa olsun gelir hep bende kalirlardi artik o kadar bıktım ki ben bu eş ailesini cekmekten. Ne evliligimi yasayabildim ne akil sagligimi biraktilar. Esim deseniz zaten hicbir sorunu çözmez beni evimde rahat ettirmeye calismaz, benim rahatsiz olmam umrunda olmaz onlar yüzünden benimle kavga eder.
Sonra baska sehre geldik, bu geldigimiz sehirde de kaynim zaten 2 senedir okuyordu ama biz tasindigimizda zaten 2 senesi dolmustu okulu bitmisti evine döner nasilsa saniyordum, ben bu sehre gelirken gönül rahatlığıyla geldim oh cekicem dedim çok şükür ben de evimin kapısını kapaticam rahat edicem özel alanıma kimse giremiycek dedim. Ama burnumdan getirdiler bu sehirde de.
Bu çocuğun okulu da bitti dogru düzgün isi de yok ısrarla bu sehirde kalmaya çalışıyor. İlk geldiğimizde 2 haftada bir bizdeydi yatılı. Sonra kavga dövüş derken ben bunu ancak 3 haftaya cikarabildim. Esim yokken benle kalmasindan rahatsiz oldugum icin bi kavga kiyamet daha yasadik geliyosa bile pazar aksami esim evine birakicak diye anlastik. Veya yemeğe vs geliyorsa aksam evine götürüp birakiyordu son zamanlarda. Zaten esim birakmasa kendinde gram düşünce yok vakitlice kalkip gideyim demez o gece kalir ertesi gün abisi bile yokken tepemde oturur o günümü de hiç edip gider.
Neyse simdi de evini su basmis. Bi baktim esimden mesaj " x in evini su basmis bize gelecek" . Ve suan annem de bizde kalicak yer bile yok. Bari misafirim varken rahat birakin değil mi o da yok. Bu geldi bi kac esyasini birakip gitti arkadasimda kalicam diye, ben annemi gördükten sonra öyle yaptığını düşünüyorum annem olmasa benle kalicakti bence.
Simdi de arkadasi da istemedi sanırım otelde kalıyormuş. Tabi biz esimle yine birbirimize girdik. Üslup yok alttan alma yok. Beni rahatsiz ettiği icin mahcup olma vs yok, hala bana had bildirmeye çalışıyor kendince. "Yok kardesim istedigi gibi gelir de kalir da rahatsiz oluyosan da ol , rahatsiz oluyosan sen git" üslup hep bu sekilde. "Ben senin annenden rahatsiz oluyor muyum bisey diyor muyum" diyor. Benim annemden sen neden rahatsiz olasin ki? Erkek neden rahatsiz olsun kayin aileden? Annem geldiğinden beri işimizi de yapıyor cocuklara da bakıyor, yemeğimizi de yapıyor herseyimize yardımcı oluyor. Maddi olarak bile faydasi oluyor habersiz markete gidip bisey eksikse alip geliyor. Çayını bile damadinin önüne koymaktan gocunmayan birisi, kendisi yine her zamanki gibi isten geliyor ayaklarini uzatiyor yemeği önünde cayi önünde. Sonra odasina gecip uyuyor, cani isteyince disari cikiyor geç gelebiliyor. Rahatsiz olacagi ne var ki aksama kadar annemle bir evde oturmuyor ki basbasa.
Üstelik annem zaten uzaktan gelmesine ragmen cok az kalacak yalvarsan bunaltana kadar kalmaz.
Kendi kardesi benim yanimda hic hareketine giyimine de dikkat etmiyor bacaklarını ayirip uzaniyor biri yerde biri gökte, hiç yengem var bu evde bi kadin var diye çekinmiyor. Dis fircasini tutmus benim bardagima koymus benim dis fircama değe değe, huylandim laf ettim diye bile kavga ettik esimle.
Ben o var diye ne rahatça giyinebiliyorum ne salonda uzanip yatabiliyorum, ne diledigim gibi hareket edebiliyorum. Ben koskoca yetiskin bi erkekle sabahtan aksama aksamdan sabaha ayni evde kalmak zorunda mıyım?
Esimle konus konus konus asla fayda etmiyor tartisiyorum kavga ediyorum anlatiyorum söylüyorum güzellikle konuşuyorum yok ikna olmuyor. Kardesim benim evimde gelir de kalir da ben yokken de kalir rahatsiz olsan da kalir diyor.
Ya ben bu sehre geldiğime bin pisman oldum sogudum evimden hayatimdan sehirden sogudum, senelerdir zaten onun ailesi hep bi problem hep cekiyorum uzak sehre geldim şimdi de bu çıktı başıma ya bıktım artik gerçekten.
Şunu anladim eşimle hicbir problemi çözemem ben. Adam kendini hakli görüyor, beni de fesat çirkef, haksız görüyor. Ben bu problemi nasil çözücem cidden bilmiyorum.
(Bosan diyeceksiniz bu kısa vadede mümkün değil, sartlarim müsait degil, ne meslegim ne isim var suan, cocuklarin rahati konforu simdiki gibi olmayacak bosanirsam, ama ilerde uzun vadede bunu zaten düşünüyorum, insallah bi meslek edinip kendi ayaklarim ustunde durduğumda ama simdi degil malesef.)
Pastaya çok yetenegim yok ama hic dusunmemistim bunu bi arastirayimGirin bir pastaneye pasta ustasının yanına çırak olun. İyi bir yer seçin. Veya para alın eşinizden halk eğitim aşçılık kursları oluyor. Yıllardır evde yemek yapıyorsunuz. Bir yerde başlarsınız.
Butik pastacılık çok revaçta ve nereye giderseniz gidin çalışacak bir yer bulursunuz.
Pastaya çok yetenegim yok ama hic dusunmemistim bunu bi arastirayim