Ben şöyle anlatayım psikologluktan kasıtı. Böyle konuşuyorum diye psikologluk yapmıyo muyum, yapıyorum. Tam bir iki yüzlüyümdür bu konuda
Sizin kediniz var diye oradan gideyim. Hasta sahibi geliyor, acil bakın lütfen çok kötü durumda bebeğim, ölüyor diye ağlayarak. Bekleyen insanları es geçip pat diye odaya alıyoruz bir bakıyoruz ki sadece kusmuş.. Hem de tek bir sefer. Hasta sahibinin pimpirikli olmasını elimizdeki bilgilere ekleyip kan testi bakalım diyoruz. Kedi bık dediğinde ayy napıyosunuz, nasıl tuttunuz, bağırtmayın bebeğimi ölecek zaten siz öldürüyorsunuz diye sesler yükselince gelin hanımefendiciğim biraz oturalım. Su ister misiniz siz diye başlayan, esas işimiz olan kediyi bırakıp hanımefendiyi sakinleştirme, endişelerini azaltma durumuna geçiş yapıyoruz. Şimdi bu psikologluk değil midir? Benim işim kediyi tedavi etmek değil midir? Odaya alıp bu kedinin durumu acil değil, dışarıya çıkıp sıranızı bekleyin lütfen demem yapılması gerekenken, bunu yaptığımda vicdansız, hayvan sevgisinden bir haber kötünün kötüsü veteriner benim. Herkese de anlatır acil götürdüm, odadan çıkardı beni diye.. Bezdiriyorlar off çok doluyum.