doğumumu unutamıyorum,saplantım oldu

balpetegim

küçük prensin annesi
Kayıtlı Üye
16 Eylül 2007
6.256
18
kızlar ben 57 gün önce doğum yaptım,sağlıklı,güzel bir oğlum oldu Allahıma bin şükür:nazar:...
sorun şu ki benim doğumum çok zor geçti,normal doğum olması için saatlerce beklememe rağmen,yaklaşık 24 saat sonra sezeryan oldum:1no2:...o zaman çok mutluydum,kendimi kurtulmuş,rahatlamış hissediyordum,bebeğimle ilgilenmekten pek aklıma da takılmıyordu ama artık tek düşündüğüm şey bu doğum...ne zaman boş kalsam bu konu aklıma geliyor,nerdeyse sürekli bunu düşünüyorum,rüyalarımda bile görüyorum,acayip takıntı yaptım resmen saplantım oldu,kafamdan atamıyorum:uhm:...
sizlerden yardım istiyorum,kafama takılan konularda belki sizler bana yardımcı olursunuz :bbo:
doğumumu anlatıyorum...saat 14:10 da suyum geldi,şırıl şırıl ama sürekli akıyordu,dr hastaneye gelmemi söyledi,gittim muayene etti ve bana hastanede yatacağımı,doğumun başladığını söyledi,açıklığımın 1 cm kadar olduğunu söyledi...
ve ben yattım ama ne ağrı ne sancı hiç bi şey yoktu ama su sürekli yavaş yavaş akıyordu...gece 1-2 gibi benim sancılarım başladı,çok acı çekiyordum ama açılmam bi türlü olmuyordu.doğum sancılarını çekenler bilirler...ben saatlerce sancı çektim,yerlere yattım,duvarları tırmaladım ama açılmam çok azdı...orda benden sonra gelen kişiler bağırıp çağırıp 2 -3 saatte doğurup gidiyorlardı ama ben bi türlü açılamıyordum...neyse ben epidural istiyordum çünkü dr um bana epidurali çok methetmişti,hiç ağrı sızı duymadan çok konforlu doğum yapacağımı v.b söylemişti,burda da öyle şeyler okuduğum için çok ümitliydim ve epidurali alınca çok rahat doğuracağımı sanıyordum...:1no2:
neyse sabah 10,30 da açılmam 4,5 cm olmuştu(o saate kadar çektiklrimi siz düşünün) epidurali yaptılar,bi yarım saat falan rahatladım,uyudum hatta...sonra doğum masasına aldılar ve kabus başladı...epiduralin etkisi geçmişti ve ben yalvarmam rağmen 2.dozu yapmıyorlardı,ıkınamazsın diye..sancılar deli gibi geliyordu ve ben tüm gecenin yorgunluğuyla bitmiş durumdaydım :1no2:bu arada açıklık 9 cm olmuş...
ebeler üstüme çıkıyor,elleriyle bilek güreşi yapar gibi yapıp dirseklerini göğsümden bastırıyorlardı,ölecek gibi oluyordum,ağrı geldikçe ıkın diyorlardı,ben ıkınıyordum ama bebeğin başının bi yere takıldığını söylüyorlardı...hatta bu arada ebeler beni bırakıp yemeğe gittiler,başımda birini nöb. bıraktılar...geri geldiklerinde ben hala aynı durumdaydım,saatler geçmiş,defalarca alttan muayene olmuş(sonlara doğru içim çıkacak gibi oluyordum),lavman yapılmış,idrarı boşaltılmış,nst ye defalarca bağlanmış,susuzluktan kavrulan,herkese beni kurtrın nooolur diye yalvaran bi kadın...
neyse saat 2 civarı dr um teşrif etti...dr bebeğin kafası çıkana kadar gelmiyormuş saçmalığa bakar mısınız?bu arada ebe son nst de bebeğin kalp atışlarının yavaşladığını söylemişti,ben ölüp bitmiştim,takaatim kalmamıştı,dr a canımın acısıyla benim epiduralim var beni sezeyana götür dedim,hiç bi şey demeden tamam dedi ve beni ameliyata aldılar fisfisfis
ameliyata giderken yakınlarımdan bazıları tepki göstermiş ve dr um benim ıkınmak istemediğimi,biraz ıkınsam bebeğn geleceğini söylemiş :kızgın: oysa dikişlerimi aldırmaya gittiğimde bana daha 2-3 saatim olduğunu,bağıra bağıra,üstten bastırarak doğuracağımı söyledi...Çok üzgünüm çoook
burda epiduralli doğuranlardan 'hiç bi şey hissetmedim,2 ıkındım sıkındım doğurdum v.b yazanları okudukça,normal doğum hikayeleri okudukça kahroluyorum...ben neden her şeyi hissediyordum?(bu arada sezeryanımı genel anesteziyle yaptılar çünkü her şeyi hissediyordumÇok üzgünüm çoook)
bana bi akl verin kızlar,ben dr un uğraşmak istemediği için mi,gerçekten bebeğin kalbi yavaşladığı için mi,ıkınamadığım için mi,suyum erken bititği ve çok zorlanacağım için mi...neden neden doğuramadım? o kadar yaklaşmışken neden sonu gelmedi?hep o anı hayal ediyorum,iyice psikolojim bozuldu,çok yaklaşmıştım..ve bu şansı artık ömür boyu kaybettim
dr umun bana orda destek olması,moral vermesi v.b gerkmez miydi,beni rahatlatacak bi şeyler yapamazlar mıydı?o kadar saat sancı çekmiş,normal doğumun bütün rezil evrelerini yaşamış bi kadın 9 cm açıklıkla sezryana alınır mı?lütfen bi akıl verin,ben içinden çıkamıyorum
 
Son düzenleme:
bende 15 saat normal doğum için sancı çektikten sonra bebeğin kafasının yamulmaya başlamasıyla beraber mecburen sezeryan oldum.
o yüzden seni çok iyi anlıyorum.
anladığım kadarıyla doktor ve hemşirelerde biraz özensiz davranmışlar.
ama ne olmuşsa olmuş.bitmiş gitmiş.sen şimdi kollarındaki meleğin tadını çıkar ve bunları artık kafana takma.
herkes normal doğuracak diye bi kural yokki.sen elinden geleni yaptın sonuçta...
öyle yada böyle kurtulduğun için şükret ve geride kalan olayları düşünme.
bebeğini sağlıkla büyütmeni dilerim:nazar:
 
teşekkür ederim orası öyle,yazdıların doğru ama çok çektim...sen de çekmişsin beni anlarsın,bi türlü içimden atmıyorum..bütün her şeyi yaşadım ama sonuna ulaşamadım,manyak gibi hep o anı hayal ediyorum,şöyle yapsaydım,yapsaydılar...şöyle doğuracaktim falan...aaah aaah...üzerinden epey zaman geçmeden unutamayacağım galiba,içime dert oldu resmen
 
Canım olan olmuş, bebişini sağlıklı bir şekilde kucağına almışsın. Doğum anını hatırlaman ve kafana takman boşuna. Benim bir arkadaşımda aynen senin gibi bir doğum yaşadı, yattığı servisin şefi benim jinekoloğumdu ve gidip rica etmiştim, kızcağız yaklaşık 1 güne yakın doğumhanedeydi. 10 dk. sonra sezaryanla doğumunu yaptırmışlardı. Arkadaşımda unutamaz o anları ama yapılacak bir şey yok. Oluyor işte böyle durumlar. Geçmiye kafayı takmaktansa, bebişinle mutlu ve sağlıklı günler geçirmeye bak güzelim.
 
teşekkür ederim orası öyle,yazdıların doğru ama çok çektim...sen de çekmişsin beni anlarsın,bi türlü içimden atmıyorum..bütün her şeyi yaşadım ama sonuna ulaşamadım,manyak gibi hep o anı hayal ediyorum,şöyle yapsaydım,yapsaydılar...şöyle doğuracaktim falan...aaah aaah...üzerinden epey zaman geçmeden unutamayacağım galiba,içime dert oldu resmen

düşünmemeye çalış.Allah'ın gücüne gider valla:1hug:
topikleri bi oku bak burdaki.ölü bebeğini normal doğumla doğurmaya çalışanlar,neredeyse yaşına gelmiş bebeklerini kaybeden anneler,bebeklerini normal doğurup şu anda ciddi hastalıklarla uğraşanlar.oku ve düşün.
herkesin çekeceği bi sıkıntı olacak.seninkide bu olsun.bebeğini sağlıkla kucağına almışsın,çektiğin sıkıntıda diyetin olsun,sadakan olsun...
şükret sadece.
boşver öyle olması gerekiyormuş olmuş.
Allah izin veriyorda oluyor her şey.O'ndan daha iyisini bilemeyiz.
vardır bir hikmeti:)
 
düşünmemeye çalış.Allah'ın gücüne gider valla:1hug:
topikleri bi oku bak burdaki.ölü bebeğini normal doğumla doğurmaya çalışanlar,neredeyse yaşına gelmiş bebeklerini kaybeden anneler,bebeklerini normal doğurup şu anda ciddi hastalıklarla uğraşanlar.oku ve düşün.
herkesin çekeceği bi sıkıntı olacak.seninkide bu olsun.bebeğini sağlıkla kucağına almışsın,çektiğin sıkıntıda diyetin olsun,sadakan olsun...
şükret sadece.
boşver öyle olması gerekiyormuş olmuş.
Allah izin veriyorda oluyor her şey.O'ndan daha iyisini bilemeyiz.
vardır bir hikmeti:)

çok doğru,çok güzel yazmışsın...teşekkür ederim,Allah senden razı olsun,düşünemediğim bi şeyi bana hatırlattın...a.s.
aslında farkındayım,halime bin şükrediyorum,oğlum sağ salim kucağımda...çok şükür...ama nedense kafamdan atamıyorum işte...galiba bana zaman gerek
 
düşünmemeye çalış.Allah'ın gücüne gider valla:1hug:
topikleri bi oku bak burdaki.ölü bebeğini normal doğumla doğurmaya çalışanlar,neredeyse yaşına gelmiş bebeklerini kaybeden anneler,bebeklerini normal doğurup şu anda ciddi hastalıklarla uğraşanlar.oku ve düşün.
herkesin çekeceği bi sıkıntı olacak.seninkide bu olsun.bebeğini sağlıkla kucağına almışsın,çektiğin sıkıntıda diyetin olsun,sadakan olsun...
şükret sadece.
boşver öyle olması gerekiyormuş olmuş.
Allah izin veriyorda oluyor her şey.O'ndan daha iyisini bilemeyiz.
vardır bir hikmeti:)

Bak ben bu yazının altına imzamı atarım. Ne güzel anlatmış kronick'im olayı.
Ben şimdi gene kendimden örnek vereyim sana. 6 yıllık uğraşlarım sonuç vermemiş ve ben bir türlü hamile kalamamıştım. Sonunda kendi kendine hamile kaldım. 8 aylık hamileydim her şey yolundaydı. Bir sabah kalktığımda lekelenmem olduğunu gördüm. Hemen hastaneye gittik. Doktor (bebeğim makat geliyordu) normal doğumun başladığını rahmin açıldığını ve tekrar kapandığını, bebeğimin makat gelişi olduğu için doğumun gerçekleşmediğini, kordonun sarktığını ve bebişimin ölmüş olduğunu, beni zehirlemeye başladığını söyledi. Koridordo soyarak ve kan alarak beni ameliyathaneye götürdüler. Doktor avazı çıktığı kadar bağırıyordu, hasta ölüyor çabuk ameliyathaneyi hazırlayın diye. Neyse beni hemen ameliyata aldılar, hocaları geldi ve hocalarına "bebek ölmüş anneyi zehirlemeye başlamış" dediler. Aynı filmlerdeki gibi bir koşuşturma yaşanıyordu ameliyathanede. O anda "Allahım eğer bebeğim öldüyse bu ameliyat masasından kalkmayı nasip etme bana" demiştim.
Sonuçta bebişim doğdu ve şimdi 12 yaşında koca bir dana oldu. Ama ben 1,5 gün narkozdan çıkamamışım. Bir türlü uyanmıyormuşum. Çok uğraşmışlar. En sonunda hocanın aklına gelmiş ve bebeğimi yanıma koyup göğsümü tutmasını sağlamışlar. Biri bana "bebeğin yaşıyor" diyordu devamlı. Meğer psikolojik olarak uyanamıyormuşum.
Ben şimdi o günleri bir anı olarak hatırlıyorum. Önemli olan bulunduğumuz andır güzelim.
 
Bak ben bu yazının altına imzamı atarım. Ne güzel anlatmış kronick'im olayı.
Ben şimdi gene kendimden örnek vereyim sana. 6 yıllık uğraşlarım sonuç vermemiş ve ben bir türlü hamile kalamamıştım. Sonunda kendi kendine hamile kaldım. 8 aylık hamileydim her şey yolundaydı. Bir sabah kalktığımda lekelenmem olduğunu gördüm. Hemen hastaneye gittik. Doktor (bebeğim makat geliyordu) normal doğumun başladığını rahmin açıldığını ve tekrar kapandığını, bebeğimin makat gelişi olduğu için doğumun gerçekleşmediğini, kordonun sarktığını ve bebişimin ölmüş olduğunu, beni zehirlemeye başladığını söyledi. Koridordo soyarak ve kan alarak beni ameliyathaneye götürdüler. Doktor avazı çıktığı kadar bağırıyordu, hasta ölüyor çabuk ameliyathaneyi hazırlayın diye. Neyse beni hemen ameliyata aldılar, hocaları geldi ve hocalarına "bebek ölmüş anneyi zehirlemeye başlamış" dediler. Aynı filmlerdeki gibi bir koşuşturma yaşanıyordu ameliyathanede. O anda "Allahım eğer bebeğim öldüyse bu ameliyat masasından kalkmayı nasip etme bana" demiştim.
Sonuçta bebişim doğdu ve şimdi 12 yaşında koca bir dana oldu. Ama ben 1,5 gün narkozdan çıkamamışım. Bir türlü uyanmıyormuşum. Çok uğraşmışlar. En sonunda hocanın aklına gelmiş ve bebeğimi yanıma koyup göğsümü tutmasını sağlamışlar. Biri bana "bebeğin yaşıyor" diyordu devamlı. Meğer psikolojik olarak uyanamıyormuşum.
Ben şimdi o günleri bir anı olarak hatırlıyorum. Önemli olan bulunduğumuz andır güzelim.

bittiğim andır....:asigim: o göğsüne koyma olayı mahvetti beni...ayyy ne kötü,ne zor bi şey yaşamışsın...bak bunu hiç duymamıştım...Allah evladınla mutlu,uzun bir ömür nasip etsin inşallah..sağol paylaştığın için...a.s.
 
Canım çok geçmiş olsun, artık bitmiş herkezin dediği gibi ama çok kafana takılıyorsa mutlaka bi psikoloğa yada psikiyatriste görün.. Bana biraz anksiyete bozukluğu yaşıyorsun gibi geldi. Ağır şeyler yaşamısın ve psikolojinin etkilenmesi çok normal.
 
bende sezeryanla doğum yapmıştım doğumda bir sorun yoktu ama doğumdan sonra yaşadığım o acı inanılmazdı...yanlış anestezi sonucu tam 7 gün can çekiştim,resmen felç inmiş gibiydim kafamı oynatamıyordum,hareketsizliğini bırakın acısını çekmemek için yattıgım yatagın önündeki pencereden kendimi atmak istemiştim o acıyı çekmemek için,oysa en mutlu anlarımdı kızım sağlıklı idi ama gözüm bir şeyi göremez olmuştu,o acının beni öldüreceğini düşünmüştüm.dr a sordugumuzda geçistiriyorlardı,tabi derler mi bizim anestezi uzmanımızın hatası diye biz bunu sonradan araştırıp ögrendik..omuriliğime sıvı''narkoz''ulaşmış nasıl oluyorsa, zaten damarı da 7-8 denemeden sonra anca bulmuşlardı ve ben yarı baygındım,araştırıp ulaştıgım bilgi bu sağlık çalışanlarından ve binde bir kişiye denk gelen bir durum imiş bu...anestezi uzmanı çok önemli arkadaşlar aman dikkat edin ne olur...(ki ben özel yaptım doğumumu )... bu arada sezeryanla alakalı diil sorunum,okuyan arkadaşlarımı korkutmayım... üstüne basa basa söylüyorum;anestezi uzmanınızı iyi seçin,bu çok önemli... sizede geçmiş olsun diliyorum..bebeğiniz sağlıklı buna şükür edin ... ben bahsettiğim bu acıyı yaşarken bile bebeğim için şükrettim ve iyiki benim acım vardı, ya kızıma verse idi bu acıyı,ona gelen bana gelsin razıyım..kızım için yine çeker,ölür ölür dirilirim..yeter ki ;onun canı hiç yanmasın..şimdi kızım 2.5 yasında ve ben bu acıyı bir anı olarak kabul ediyorumhem de herşeye rağmen güzel bir anı.. ve 2. bebek düşünüyorum ve asla korkmuyorum...lütfen sizde düşünüp kendinizi hırpalamayın...buda sizin bir anınız acı yada tatlı,bebeğinize bakın,gülümseyin ve unutun bu acınızla barışın... sevgiler...
 
Son düzenleme:
ebtunacım bende senin gibi çok kötü bi doğum tecrübesi yaşadım. sen benim doğum hikayemi dinlesen haline şükredersin. bende normal doğumla kızımı dünyaya getirdim ama sezeryanla getirmek için neler vermezdim. çünkü kızımı kaybedebilirdim. ama çok şükür kızım sağlıklı ve benimle... doğumdan sonra birdaha çocuk yapmıcam diye tövbe ettim ama 6 gün sonra kızımı kucağıma alınca herseyi unuttum...şimdi inanır mısın 2.sini bile düşünüyoruz :)))
hem normal doğum yapabilmek bi şeref değildir ki... sakın bunu bi şans olarak görme...
kısaca anlatıyım sana doğumumu. ben hamileliğimde çok şişmiştim heryerimi su toplamıştı. doğumdan 2 gün öncede hiper tansiyon çıktı. hiper tansiyon şikayetiyle gitmiştim hastaneye. meğer preeklamsi olmuşum.biraz daha geçiksem bende kızımda ölebilirmişiz. neyse sancı odasına aldılar beni tansiyonumu düşürmek için magnezyum serum taktılar.altımda sonda kolumda serum bi yandan nstye bağlıyım kıpırdayamıyorum. 00:40da girdiğim hastanden 7:30 da tansiyonumun normal seyretmesiyle taburcu olcaktım.fakat o saate kadar yapılan çatı muayenelerinden oldu sanırım 7:!5 de suyum geldi ve doğum için sunu sancı taktılar. bnde 7 saat çektim bu sancıyı. suni sancı çekerken tansiyonum sürekli yükseliyordu, bi ara bebeğimin kalbi durmuştu drların çok uzun uğraşları sonunda bebeğimin kalbini tekrar atmaya başlamıştı. o an inan çektiğim acıları düşünmüyordum tek istediğim kızımın canlanması gerekirse benim ölmem...kaburgalarım kırıldı sandım bu işlem yapılırken ama umrumda değildi. neyse sonra doğum masasına gitmiştik. açılmam 8 cmdi. bana bu sürede ne lavman yapıldı ne aneztesi. kızımın başının geldiğini söyledi dr. ben bağırdım aneztesi ypmıcakmısınız diye ondan sonra yapılmıştı.kızım 2 ıkınmayla dünyaya geldi ama ağlamıyordu.. hemen acil mudahale yapmışlar ben sandım ki kızım ölmüştü :KK43:((yarım saat sonra dr geldi ve doğum esnasında kızımın bıynuna kordın dolandığını ve o yüzden ağlamadığını söyledi.. halbuki preeklamsi sikayetiyle giden hastalar sezeryanla doğum yapaar.bende sezeryanla doğum yapmış olsaydım beki bunlar başıma gelmicekti.neyse kızımı canlandırmışlar bana vermilerdi. odama geçtim kızım beni emerken mosmor kesilmiş annemde bunu farketmiş ve hemen dra teslim etmişti kızımı. meğer siyanoz gelişmesi şikayetiyle kızımda nefes darlığı olmuş.eğerki annem yanımda olmasaydı ve farketmeseydi kızım hayatta olmayabilirdi...ben 4 gün kızım 6 gün yoğun bakımda kaldık. kızımı 6 gün boyunca koklayamadım...yinede çok şükür ki kızım suan benimle vede gayet sağlıklı...ben hastanedeyken kendime çok dersler çıkardım. gerçekten beterin beteri varmış bunu öğrendim...
yani demem o ki unut artık geçmişi cnm. sen şimdi yavrunla olan geleceğine bak. bak çok şükür sağlıklı bi bebeğin var.. çektiğin sıkıntılar geride kaldı...
öpüyoruz seni ve miniğini a.s.
 
Son düzenleme:
bende seni çok iyi anlıyorum sürekli benimde yaşadıklarım aklıma geliyor unutmaya çalışıyorum bende 42 haftada dogum yaptım 24 saat açılmayı bekledim olmadı 3 kere suni sancı verdiler olmadı suyum gelmedi kanamam olmadı zaten 42haftaya kadar o kadar olumsuzluklar yaşadımki bebegimin suyunun azaldıgını söylediler sezeryana öyle aldılar 9 ay boyunca hep yalnızdım ben kimse yanımda olmadı 3. ayımda kanamam oldu doktorlar hep olumsuzluklardan bahsetti ve o pskolojiyi anlatamam rabbime şükürler olsun kızım saglıklı ve yanımda sende bunu düşün ve evladınıda kendinide mutlu et ben şu anda bebegimi ve kendimi düşünüyorum bi düşün babasıyla aynı evdeyiz ama kızımın herşeyiyle ben ilgileniyorum o bizimle ilgilenmiyor umrunda degiliz ya bunları da yaşamış olsaydın o yüzden rabbim sana çok güzel bir evlat vermiş onun için şükret moralini yüksek tut birbirinize ihtiyacınız var hayatta daha ne çok olumsuzluklar yaşayan insanlar varmış de ve bu zamanların mutlulugunu beraber yaşayın ben sana 9 ay boyunca yaşadıklarımı anlatsam ki o yüzden hayat güzel evladınla sana bir ömür boyu sağlık sıhhat ve mutluluklar diliyorum rabbime emanet olun inşallah:Saruboceq:
 
ben de aynı senin gibiydim canım doğumun piskolojisini baya bir atamadım üzerimden geceleri rüyama giriyoduu kafamı her yastığa koyduğumda doğumhaneye gidiyodumm ..sürekli ama sürekli doğum geliyodu aklıma..benim doğumum zor olmadı çok şükür 5 saat suni sancı çektikten sonra normal doğumla kızımı dünyaya getirdim ama o çektiğim sancıyı sancı çekerken doktorlaın tepemde habire ıkınnn ıkın demesini artık ıkınmaktan gücümün kalmayışını sürekli bayılacak gibi olduğumu susuzluktan dudaklarımın kuruyup bir damla su diye yalvarışımı beni sezeryana alın ben doğuramıycam diye yalvardım doktorlara şimdi diyorum iyki normal doğum yapmışımm..
ben bile etkisinden yeni yeni kurtuldumm seni düşünmek bile istemiyorum canım çok zor bir doğum yaşamışssınn .ama tek çare aklına getirmemekk olmuş bitmiş artıkk..oğlun sağlıklı yanında ya çok şükürr gerisini boş ver unut gitsinn..
 
Canım ben 9 ay kontrollerde normal doğum yapacaksın diyen bir dr.un hastasıydım takiplerimde hep normal doğum dedi.ama öyle olmadı.en son gittiğimiz gün apar topar sezeryane alındım ve berbat bir ameliyat sonrası eve ambulansla yürüyemez halde geldim.ayrıntıları yazmadım kabaca olay böyle oldu ve bende 2.çocuğu bu kötü sezeryan tecrübesi dolayısı ile düşündükçe korkuyorum.

bende aklıma geldikçe uyuyamıyorum ama şükret bebiş sağlıklı ben öyle yaptım.şükretmek lazım Allah daha beterinden korusun ..
 
anladığım kadarıyla normal doğurmayı bebeğin doğduğu anı görmeyi çok istiyordun ben de çok istemiştim ama bebek iri olduğu için ve herhangi bir doğum başlangıcı belirtisi olmadığı için sezeryan oldum hiç problem yaşamadım ama içimde ukte kaldı doğuramamak olsun napalım kısmetim böyleymiş diyorum burda yazan herkese de çok çok geçmişler olsun neyse ki hepimizin bebeği kucağında:)
 
teşekkür ederim orası öyle,yazdıların doğru ama çok çektim...sen de çekmişsin beni anlarsın,bi türlü içimden atmıyorum..bütün her şeyi yaşadım ama sonuna ulaşamadım,manyak gibi hep o anı hayal ediyorum,şöyle yapsaydım,yapsaydılar...şöyle doğuracaktim falan...aaah aaah...üzerinden epey zaman geçmeden unutamayacağım galiba,içime dert oldu resmen
meraba.öncelikle geçmiş olsun.ben henüz 35+3deyim.allah kısmet ederse bi aydan az bi zaman sonra doğum yapacağım.aslında bu yazılanları okumakla iyi mi kötü müyapıyorum bilmiyorum ama bence allaha şükretmelisin.onca yaşanan şeyden sonra sen ve bebeğinin sağlık durumunuz iyi anladığım kadarıyla...sende bebeğinde hayatınızı kaybedebilirdiniz ki allaha şükür böle bişi olmamış...doktor ve ebedewn yanada pek şansın olmamış ne yazık ki.ama bence artık kafana takma.bebeğine odaklan..onunla geçireceğin zamanların değerini bil.psikolojisi bozuk bi anne ne kadar ilgili olabilir ki..bu doğum olayı kötü bi tecrübe olmuş senin için....açıkçası normal doğumdan çok tırstım.galiba sezeryan şansımı deneyeceğim..tabi bellide olmas sancılarım geldiğinde neye karar vereceğim göreceğiz bakalım....
son cümle olarak bir daha bu olayı düşünme derim.bi kabus gördün sadece öle farzet..gerçi kabusların etkisinden bile kurtulmak zor olduğuna göre bunu atlatman bayağı bi zaman alacaktır sanırm.allah yardımcın olsun.bebeğinle geçireceğin güzel günlere ..
 
Bende benzer bir olayı rahim filmi çekilirken yaşamıştım ama benim çektiğim 15 dakikayı geçmez hem personelin yaklaşımı hem çektiğim acı resmen bende travma yaratmıştı 1-2 ay kendime gelemedim hatta aklıma gelince birazda sinirimden ağlıyordum bu yüzden doğum için doktor ve hastane seçiminde çok dikkat ettim ve Allaha şükür doğumda bir aksilik olmadı sonra kendimi olumlu düşünerek teskin ettim. Arkadaşlara katılıyorum sonuçta evladında bir sorun olmadıysa boşver normal doğum veya değil çektiğin acı belki daha kötü birşey olmasını engelledi pozitif düşünmeye çalış eğer hala takılıyorsan (ki loğusalıkta bu tür duygusal şeyler çok ağır geçiyor) ya zamana bırak yada bir psikologla görüş derim...
 
canim hic dusunup uzulme bak hemen hemen ayni kaderi paylasiyoruz burdaki arkadaslarla, benim dogumum da cok zordu, 22 saat suni sanci cektim 9 cm acilmam oldu, 42+3 olmustum ve bebegim hala karnimdaydi, kalp atislari azalmisti neler cektim neler.. sonra yuzu baska tarafa mi dönmustu neydi anlamadim o sirada hemen sezeryana alacaz dediler, cook sevinmistim. cunku o kadar aci cekmistim ki gucum kalmamisti dogurmaya ve bebegim 20 dakika icerisinde dogmustu cook mutluydum..

aynen senin dedigin gibi zamana ihtiyacin var, hepimizin zamana ihtiyaci var aslinda, tabiki de unutulmaz olay yasadigimiz ama bebegin icin kendine iyi bakmalisin ve hep olumlu dusunmelisin, yasadigin acilari degil, mutlulugunu dusun a.s.
 
bende suni sancı ile 15 saat sancı çekip 10 cm açıklığa ulaştıktan sonra oğlumun başının takılması sonucu sezeryana alındım. ama doktoruma yinede minnettarım normal doğum istediğim için hep beni motive etti saat başı yanımdaydı.ama kısmet işte ağlaya ağlaya sezeryana gittim sonunda yoksa oğlum ölecekti. bende de dayanacak güç kalmamıştı artık.

uyanırken etraftan sesler duyuyordum bebeği getirin,göğüsünü açın diye. kendime gelmeye çalışırken barışımın beni emmeye çalıştığını gördüm. dünya durdu sanki hayatımın en inanılmaz anıydı. sezeryan acısını bile yaşamadım oğlumu eve çıkınca bile kimselere kucağa bile vermedim.herşeyini ben yaptım.

bunları yaşayacağımı bilseydim kesinlikle başta sezeryan olurdum hiç o acıları çekmezdim. sonuçta şuan hatırlıyormuyum düşünüyormuyum hayır.önemli olan sağlıklı bir şekilde beraber olmanız gerisi boş.
 
meraba.öncelikle geçmiş olsun.ben henüz 35+3deyim.allah kısmet ederse bi aydan az bi zaman sonra doğum yapacağım.aslında bu yazılanları okumakla iyi mi kötü müyapıyorum bilmiyorum ama bence allaha şükretmelisin.onca yaşanan şeyden sonra sen ve bebeğinin sağlık durumunuz iyi anladığım kadarıyla...sende bebeğinde hayatınızı kaybedebilirdiniz ki allaha şükür böle bişi olmamış...doktor ve ebedewn yanada pek şansın olmamış ne yazık ki.ama bence artık kafana takma.bebeğine odaklan..onunla geçireceğin zamanların değerini bil.psikolojisi bozuk bi anne ne kadar ilgili olabilir ki..bu doğum olayı kötü bi tecrübe olmuş senin için....açıkçası normal doğumdan çok tırstım.galiba sezeryan şansımı deneyeceğim..tabi bellide olmas sancılarım geldiğinde neye karar vereceğim göreceğiz bakalım....
son cümle olarak bir daha bu olayı düşünme derim.bi kabus gördün sadece öle farzet..gerçi kabusların etkisinden bile kurtulmak zor olduğuna göre bunu atlatman bayağı bi zaman alacaktır sanırm.allah yardımcın olsun.bebeğinle geçireceğin güzel günlere ..
canım okuduklarından kesinlikle kötü etkilenme..bak burda çok kolay doğum hikayeleri de okuyoruz,herkesin doğumu bir olmuyor...kesinlikle her kadın farklı bir doğum tecrübesi demek...inşallah rahat bi doğum geçirirsin...
ben doğum anıyla ilgili çok fazla şey okumamıştım şimdi keşke daha çok okusaymışım diyorum,o anda neler oluyor,ne kadar sürüyor,rahatlamak için neler yapmalıyız falan...bunları bilseydim belki işim kolaylaşacaktı...
hepinize çok teşekkür ederim,benim gibi pek çok kişinin olduğunu bilmek beni inanılmaz rahatlattı :1hug:...beni doğru anlamışsınız,uyurken uyanıkken sürekli o anı düşünmekten kendimi alamıyorum ve hep sorular soruyorum...bi türlü açıklayamıyorum...içimde kalan şey onca şeyi yaşadıktan sonra,o kadar yaklaşmışken bebeğimin doğum anını yaşayamamam ...:çok üzgünüm:
şimdi dr umda hata bulmaya başladım,bence benimle uğraşmak istemedi,beni destekleyecek,yüreklendirecek hiç bi şey yapmadı,direk sezeryana aldı...
neyse dediğimiz gibi,bizi sağ salim kurtaran,evlatlarımızı sağ salim kucağımıza almayı nasip eden Allahıma bin şükür :Saruboceq:
 
X