Herkese Merhaba,
Benim hamileliğim gerçekten sıkıntılı bir dönemdi, bu dönem boyunca büyüyen karnıma bakıp, nasıl doğuracağım konusunda endişe ve korkuya kapılıyordum. Hamileliğim boyunca yaşadığım problemlerde ve doğumumda bana en büyük desteği doktorum Doç.Dr. Yusuf Üstün verdi. Öncelikle buradan kendisini teşekkürlerimle ve hayır dualarımla anmak istiyorum. Ve henüz doğum yapmamış bayanlara şu tavsiyeyi vermek istiyorum: doktorunuz gerçekten çok önemli: bilgili, tedbirli, sizi takip edecek ve asla panik yaptırmayacak bir doktor seçin...
İşte hikayem:
Temmuz aynının ortalarına doğru, ağrıyan dişime dolgu yaptırmak için dişçiye gitmek zorunda kaldım. Ve dişimin filmi çekilirken önlük giydirilmedim. Aradan bir hafta geçmesine rağmen mensturasyon periyoduma girmeyince, bir test alıp uyguladım ve HAMİLEYDİM!!!!
6 aylık evliydim ve ilk bebeğimdi. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Bu panikle sora sora kendime bir doktor buldum: Ankara Medicana'dan Doç. Dr.Yusuf Üstün. Kendisi önce panik olmamamı sağladı. Sonra konu hakkında beni bilinçlendirdi ve riski anlattı. Sonra onun da tavsiyesi ile bir karar aldık, bebeğimin yaşaması için herşeyi yapacaktık.
Haftalar birbirini kovaladı. Derken bulantılarım başladı. Herkeste sabah 1-2 defa kusma şeklinde olan bulantılar, bende tüm gün hatta rüyamda bile devam ediyordu. Su içsem kusar hale gelmiştim. En kötüsü de, kendim de dahil herkes ve herşey kokmaya başlamıştı... Derken aşırı kusma ve beslenememe den dolayı doktorum beni hastaneye yatırdı. Birkaç gün yattıktan sonra aşırı kusmam normal düzeye çekilmiş bir şekilde hastaneden taburcu edildim...
4-6. aylar arası çok rahattı. Derken ağırlaşmaya başladım, zaman geçti ve 9. ayım geldi... Hazırlıklarım tamamlanmış, bebğimi beklerken karnımdaki çatlaklarda başlayan sivilce ve döküntüler heryerimi sardı ve kaşınmaya başladım, PUPP olmuştum... Böyle bir kaşıntı daha önce yaşamamıştım... Geceleri 2 saat uyuyor kalan zamanımı kaşınarak değerlendiriyordum.
Normal doğum isterken bu kaşıntılar beni hayattan bezdirmişti. 9 ayı tamamlamıştım, daha 10 günüm vardı. Doktorum, istersem beni sezeryan yapabileceğini söyledi. Seçim benimdi ve artık kaşınmak istemiyordum.
Önceden üstüne para verseler istemeyeceğim şeyi istedim ve sezeryan istiyorum dedim. Ama sezeryandan da normal doğumdan da öyle korkuyordum ki...
Doğum yapacağım sabah, hastaneye 7 de geldim. Hemşireler beni odama yerleştirip üstümü değiştirdiler ve saat 8 de sedye ile ameliyathaneye indirildim. Ameliyathanede 10 kadar kişi vardı. En son eşim ve doktorum geldi...Ekipte 2 pediatrist, 2 anestezi uzmanı, 2 kadın doğumcu ve ebe ve hemşireler vardı...
Doktorum bana: birazdan başlayacağız, sen hiç merak etme dedi. Anestezi uzmanı omurgamdan bir iğne vurdu ve bacaklarımı hissetmemeye başladım. Önüme bir örtü gerdiler ve başladılar... Eşim elimi tutuyordu, 10 dk sonra doktorum bebek geliyor dedi, ve ekledi, bebek saçlı... Sonra kızımı gördüm, doktorumun elindeydi, hemen pediatristler kızımı aldılar ve ilk muayenesini yaptılar, sonra giydirip eşimle beraber odama gönderdiler; ben de dikişlerimin tamamlanmasıyla odama alındım. Kızımı kucağıma verdiler hemen. Ve ilk defa emzirdim. Anneliğin ne olduğunu o anda anladım. Ve 9 ay boyunca yaşadığım herşey bir anda yokoldu...
Aynı gün yürüdüm. Hiçkimseden yardım istemeden tuvalate çıkmaya ve yürümeye devam ettim. 2 gün sonra taburcu edildim. Evde de gider gitmez kendi işimi görmeye başladım. Bir hafta sonra kızımın ve kendimin tüm işini kendim görüyor, önceki gibi yürüyor ve merdiven çıkıyordum...
Doğumum spinal sezeryan idi ve hiç acı çekmedim. Aynı gün yürüdüm. Herşeyimi kendim yaptım. Hamileliğim boyunca boşu boşuna doğumdan korkmuşum... Doktorum Yusuf Üstün'e ve Medicana Ankara ebe ve hemşirelerine özellikle Nilüfer ebe'ye buradan teşekkürlerimi gönderiyorum. Ve bu yazıyı buraya kadar okumuş bayanlar, korkmayın; doğum inanın çok kolay...
Benim hamileliğim gerçekten sıkıntılı bir dönemdi, bu dönem boyunca büyüyen karnıma bakıp, nasıl doğuracağım konusunda endişe ve korkuya kapılıyordum. Hamileliğim boyunca yaşadığım problemlerde ve doğumumda bana en büyük desteği doktorum Doç.Dr. Yusuf Üstün verdi. Öncelikle buradan kendisini teşekkürlerimle ve hayır dualarımla anmak istiyorum. Ve henüz doğum yapmamış bayanlara şu tavsiyeyi vermek istiyorum: doktorunuz gerçekten çok önemli: bilgili, tedbirli, sizi takip edecek ve asla panik yaptırmayacak bir doktor seçin...
İşte hikayem:
Temmuz aynının ortalarına doğru, ağrıyan dişime dolgu yaptırmak için dişçiye gitmek zorunda kaldım. Ve dişimin filmi çekilirken önlük giydirilmedim. Aradan bir hafta geçmesine rağmen mensturasyon periyoduma girmeyince, bir test alıp uyguladım ve HAMİLEYDİM!!!!
6 aylık evliydim ve ilk bebeğimdi. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Bu panikle sora sora kendime bir doktor buldum: Ankara Medicana'dan Doç. Dr.Yusuf Üstün. Kendisi önce panik olmamamı sağladı. Sonra konu hakkında beni bilinçlendirdi ve riski anlattı. Sonra onun da tavsiyesi ile bir karar aldık, bebeğimin yaşaması için herşeyi yapacaktık.
Haftalar birbirini kovaladı. Derken bulantılarım başladı. Herkeste sabah 1-2 defa kusma şeklinde olan bulantılar, bende tüm gün hatta rüyamda bile devam ediyordu. Su içsem kusar hale gelmiştim. En kötüsü de, kendim de dahil herkes ve herşey kokmaya başlamıştı... Derken aşırı kusma ve beslenememe den dolayı doktorum beni hastaneye yatırdı. Birkaç gün yattıktan sonra aşırı kusmam normal düzeye çekilmiş bir şekilde hastaneden taburcu edildim...
4-6. aylar arası çok rahattı. Derken ağırlaşmaya başladım, zaman geçti ve 9. ayım geldi... Hazırlıklarım tamamlanmış, bebğimi beklerken karnımdaki çatlaklarda başlayan sivilce ve döküntüler heryerimi sardı ve kaşınmaya başladım, PUPP olmuştum... Böyle bir kaşıntı daha önce yaşamamıştım... Geceleri 2 saat uyuyor kalan zamanımı kaşınarak değerlendiriyordum.
Normal doğum isterken bu kaşıntılar beni hayattan bezdirmişti. 9 ayı tamamlamıştım, daha 10 günüm vardı. Doktorum, istersem beni sezeryan yapabileceğini söyledi. Seçim benimdi ve artık kaşınmak istemiyordum.
Önceden üstüne para verseler istemeyeceğim şeyi istedim ve sezeryan istiyorum dedim. Ama sezeryandan da normal doğumdan da öyle korkuyordum ki...
Doğum yapacağım sabah, hastaneye 7 de geldim. Hemşireler beni odama yerleştirip üstümü değiştirdiler ve saat 8 de sedye ile ameliyathaneye indirildim. Ameliyathanede 10 kadar kişi vardı. En son eşim ve doktorum geldi...Ekipte 2 pediatrist, 2 anestezi uzmanı, 2 kadın doğumcu ve ebe ve hemşireler vardı...
Doktorum bana: birazdan başlayacağız, sen hiç merak etme dedi. Anestezi uzmanı omurgamdan bir iğne vurdu ve bacaklarımı hissetmemeye başladım. Önüme bir örtü gerdiler ve başladılar... Eşim elimi tutuyordu, 10 dk sonra doktorum bebek geliyor dedi, ve ekledi, bebek saçlı... Sonra kızımı gördüm, doktorumun elindeydi, hemen pediatristler kızımı aldılar ve ilk muayenesini yaptılar, sonra giydirip eşimle beraber odama gönderdiler; ben de dikişlerimin tamamlanmasıyla odama alındım. Kızımı kucağıma verdiler hemen. Ve ilk defa emzirdim. Anneliğin ne olduğunu o anda anladım. Ve 9 ay boyunca yaşadığım herşey bir anda yokoldu...
Aynı gün yürüdüm. Hiçkimseden yardım istemeden tuvalate çıkmaya ve yürümeye devam ettim. 2 gün sonra taburcu edildim. Evde de gider gitmez kendi işimi görmeye başladım. Bir hafta sonra kızımın ve kendimin tüm işini kendim görüyor, önceki gibi yürüyor ve merdiven çıkıyordum...
Doğumum spinal sezeryan idi ve hiç acı çekmedim. Aynı gün yürüdüm. Herşeyimi kendim yaptım. Hamileliğim boyunca boşu boşuna doğumdan korkmuşum... Doktorum Yusuf Üstün'e ve Medicana Ankara ebe ve hemşirelerine özellikle Nilüfer ebe'ye buradan teşekkürlerimi gönderiyorum. Ve bu yazıyı buraya kadar okumuş bayanlar, korkmayın; doğum inanın çok kolay...
(((
.