Bu satirlari yazmak oyle zorki... 38+5 gunluk hamileyken kizimi kaybettim.
Pazartesi gunu doktorumuzda nst kontrolumuz vardi ve sezeryan icin gun kararlastiracaktik cunku bebegim ters duruyordu. Dogum seklini alamamisti. Doktorumuz herseyin yolunda oldugunu bebegin kalp atislarinin saglikli oldugunu ve carsamba sabahi dogumu gerceklestirecegini soyledi.
o aksam cok heyecanliydim.Nihayet yillardir bekledigim bebegime kavusacaktim. Kizimiza tup bebek tedavisi sonucu hamile kalmistim. o aksam yemegimi yedim, televizyon seyrettim ve guzel bir uyku cektim. Sali sabahi kalktigimda yatakta once karnimi sevdim ve dedimki "guzel kizim yarin sana kavusuyorum".
Tuvalete kalktim tuvateletimi yaparken icimde birseyin patladigini hissettim. Ayaga kalkinca kovadan bosalircasina kan geldi. Anneme seslendim ama kan ayni yogunlukta gelmeye devam ediyordu. Anne kotu bisi oluyor diye bagirdimi hatirliyorum. Annem beni sakinlestirmek icin yok kizim korkma dogum basladi diyordu. Ama dogumda su gelir bu kadar kan gelmez dedigimi hatirliyorum. Sonrasinda hersey cok hizli gelisti. Apartopar taksiye bindik . Doktorumuzu aradik ve yarim saat icinde hastaneye yetistik.
Hemsireler beni nstye bagladilar. Sagdan soldan asagidan yukaridan heryerden denediler ama bebegimin kalp atislarini alamadilar. Ben se surekli kotu bisi oldu bebegim oldu diye sayikladigimi hatirliyorum. sonra ultrason getirildi ve ultrasonda cok zayifta olsa kalp sesini duyduk. Nasil umutlandigimi anlatamam. Sanki dunyalar benim oldu. Az da olsa ses geliyordu. Hemen ameliyathaneye indirildim. Doktorum henuz gelmemisti. Ben ameliyathanede nolur doktorum gelmediyse baska doktor yapsin sezeryani dedidimi hatirliyorum. Sonrasinda spinal anestesi yapmaya calistilar, doktorum geldi bu arada. Spinalde basarili olunmayinca genel anestezi yapildi ve uyusmadan once allahim olur kizima ve bana yardim et dedim.
Sonrasinda gozumu odada actim. Hemsireler annemden pijama istiyordu giydirmek icin, Odada sadece ben annem ve hemsireler vardi. Bebegim yoktu. Soramadim bebegim nerede diye. Duyacagim cevaptan cok korkuyordum. o Sirada doktorum geldi. plasentanin erken ayrildigini (dekolman plasenta dedikleri durum) bu sebeple bebegime bi sure kan ve oksijen gitmedigini. Dogumda bebegimin kalbinin atmadigini ama mudaheleyle kalbini calistirdiklarini ve o an icin bebgimin kuvozde solunum cihazina bagli oldugunu soyledi. Acikcasi cok umut verici konusmadi ve ilk 24 saat onemli dedi. Ama seni kaybedebilirdik. cok sukurki zamaninda hastaneye geldiniz kanaman durdu. Senin hayatini kurtarabildik dedi. Icimden insallah bebegimde kurtulucak dedim.
Sonraki 24 saat cin iskencesi. bebegimle ilgili hic bir sey soylenmedi, Ama yanima giren cikan annemlerin ve esimin yuzlerinden umut verici bi gelisme olmadigini anlamak zor degildi. Ertesi sabah doktorum geldi yanima ve bebegimin kalbinin iki kez durdugunu mudahele ettiklerini ama ucuncude artik sonuc alamadiklarini ve bebegimin melek oldugunu soyledi. Sonrasi bosluk...
Isyan etmedim, etmiyorum. Muhakkakki sinaniyorum. Allahim sabrini ver diye dua ediyorum. Melegimi yanindan ayirma, yalniz kalmasin diye dua ediyorum. Kucagim bos eve donmek o kadar zorduki. Odasina girmek oyle aciydiki. Dogum yaptim ama bebegim yok. Allah kimseye evlat acisi yasatmasin... Kimseyi evladiyla terbiye etmesin...
Benzer bir kaderi bende yasadigim icin paylasmak istedi. 20gundur bu siteyi acip yazsam mi diyorum vazgeciyorum 2 yil olmus bu konu acilali ama yazmak istedim. İkiz bebek bekliyordum hicbir saglik problemim yoktu. Ne bebeklerde ne bende. Kontrole gitmistim ilk bebek icin dr. İyi dedi kilosu sagligi gayet normaldi. İkinci bebege bakinca ölmüş dedi. Sok olduk acil ameliyata alindim. Oglan dogdu. Kizi kaybetmistik zaten. 20 gundur oylesibe yasiyorum bir travmadayim. Sezeryan gunu almaya gitmistik yaklasik 1 hafta vardi planlanan doguma. Bu haberle yikildim. 1 saat icinde hem hamileligim sonlandirildi hem bebegimi mezara gonderdim ertesi gun. Cok buyuk aci insan ne kadar inincli olursa olsun an geliyor neden ben niye diye dorguluyor. Etraftan hep hayirlisi boylesmis sozlerini duyuyorsun ama teselliye yetmiyor bu. Kontrollerde oglani hic goremedik diyebilirim son aylarda. Hep kiziz goruyorduk ultrason resimlerine henuz bakmaya cesaret edemiyorum. Herseyden iki tane almistik. Esyalarini kaldirdim. Hatirlatacak o kadar cok sey varki. Hecevle santim santim dusunerek hazirladigimiz odalarinin hicbir anlami yok ihtiyac oldukca giriryorum. Besikleri didsinde ayrica odamiz icin 2 tane oark yatak da almistik. İkiz arabasi, tasima kotuklari ana kucagi daha bir suru sey. Bu aci nasil gecer bilmiyorum. Omur boyu her ikiz gordugumde icim ciz edecek mutlaka. Allah tum evladini kaybedenlere sabir versin. Karnimda vefat edeli yaklasik 9gun olmus oyle dedi dr. Biyopsi yaptirdik hicbirsey cikmadi. Bilmiyorum cok karmasik duygular icicndeyim. Vicdanen huzursuzum. O topraga verilirken ben hastanedeydim. Babasi ve ailesi ilgilendi. Bebegi gormedik ikimizde. Elimizde ultrason resimleri var ona da bakamiyorum dayanamam diye. Benim hikayemde boyel. İkiz gebelige gore beklenen hicbir sorunu yasamamistim. 1 kez dahi kusmadim. Kilom iyiydi. Bebeklerin gelisimi cok iyiydi. Bu mutluluktan bu travmaya ne ara geldik o 1 saat bizi nerelere getirdi. Butun hazirliklarim bosa gitti. Ameliyattan ciktim hastane odasinda buldum kendimi. O gunden beridir de ruh gibiyim. Daha cok detayi var ama ozetle durum bu. Cok kisis yasamis bu durumu ama teselliye bunlar da yetmiyor maalesef.
üzülme diyemiyorum çünkü aynı acıyı bende yaşadım geçen yıl Şubat ayında ... bilirim ne kadar zor olduğunu Allah sanada banada ve bebeklerini kaybeden diğer annelerede sabır versin .... ama yinede şanslısın bence iyi tarafından bak en azından bebeklerinden birisi hayatta ben ikiz bebeklerimin ikisinide kaybettim hastaneden kucağın bomboş çıkmak nasıl bir travma tarif edilemez bir acı alınan eşyaları giydirememek sütün geldiğinde emzirememek insanı kahrediyor ama yinede isyan etmemek lazım şimdi yine bebek bekliyorum Rabbim bu bebeğimi sağlıkla kucağıma almayı nasip etsin inşallah:26:
Bu satirlari yazmak oyle zorki... 38+5 gunluk hamileyken kizimi kaybettim.
Pazartesi gunu doktorumuzda nst kontrolumuz vardi ve sezeryan icin gun kararlastiracaktik cunku bebegim ters duruyordu. Dogum seklini alamamisti. Doktorumuz herseyin yolunda oldugunu bebegin kalp atislarinin saglikli oldugunu ve carsamba sabahi dogumu gerceklestirecegini soyledi.
o aksam cok heyecanliydim.Nihayet yillardir bekledigim bebegime kavusacaktim. Kizimiza tup bebek tedavisi sonucu hamile kalmistim. o aksam yemegimi yedim, televizyon seyrettim ve guzel bir uyku cektim. Sali sabahi kalktigimda yatakta once karnimi sevdim ve dedimki "guzel kizim yarin sana kavusuyorum".
Tuvalete kalktim tuvateletimi yaparken icimde birseyin patladigini hissettim. Ayaga kalkinca kovadan bosalircasina kan geldi. Anneme seslendim ama kan ayni yogunlukta gelmeye devam ediyordu. Anne kotu bisi oluyor diye bagirdimi hatirliyorum. Annem beni sakinlestirmek icin yok kizim korkma dogum basladi diyordu. Ama dogumda su gelir bu kadar kan gelmez dedigimi hatirliyorum. Sonrasinda hersey cok hizli gelisti. Apartopar taksiye bindik . Doktorumuzu aradik ve yarim saat icinde hastaneye yetistik.
Hemsireler beni nstye bagladilar. Sagdan soldan asagidan yukaridan heryerden denediler ama bebegimin kalp atislarini alamadilar. Ben se surekli kotu bisi oldu bebegim oldu diye sayikladigimi hatirliyorum. sonra ultrason getirildi ve ultrasonda cok zayifta olsa kalp sesini duyduk. Nasil umutlandigimi anlatamam. Sanki dunyalar benim oldu. Az da olsa ses geliyordu. Hemen ameliyathaneye indirildim. Doktorum henuz gelmemisti. Ben ameliyathanede nolur doktorum gelmediyse baska doktor yapsin sezeryani dedidimi hatirliyorum. Sonrasinda spinal anestesi yapmaya calistilar, doktorum geldi bu arada. Spinalde basarili olunmayinca genel anestezi yapildi ve uyusmadan once allahim olur kizima ve bana yardim et dedim.
Sonrasinda gozumu odada actim. Hemsireler annemden pijama istiyordu giydirmek icin, Odada sadece ben annem ve hemsireler vardi. Bebegim yoktu. Soramadim bebegim nerede diye. Duyacagim cevaptan cok korkuyordum. o Sirada doktorum geldi. plasentanin erken ayrildigini (dekolman plasenta dedikleri durum) bu sebeple bebegime bi sure kan ve oksijen gitmedigini. Dogumda bebegimin kalbinin atmadigini ama mudaheleyle kalbini calistirdiklarini ve o an icin bebgimin kuvozde solunum cihazina bagli oldugunu soyledi. Acikcasi cok umut verici konusmadi ve ilk 24 saat onemli dedi. Ama seni kaybedebilirdik. cok sukurki zamaninda hastaneye geldiniz kanaman durdu. Senin hayatini kurtarabildik dedi. Icimden insallah bebegimde kurtulucak dedim.
Sonraki 24 saat cin iskencesi. bebegimle ilgili hic bir sey soylenmedi, Ama yanima giren cikan annemlerin ve esimin yuzlerinden umut verici bi gelisme olmadigini anlamak zor degildi. Ertesi sabah doktorum geldi yanima ve bebegimin kalbinin iki kez durdugunu mudahele ettiklerini ama ucuncude artik sonuc alamadiklarini ve bebegimin melek oldugunu soyledi. Sonrasi bosluk...
Isyan etmedim, etmiyorum. Muhakkakki sinaniyorum. Alndlahim sabrini ver diye dua ediyorum. Melegimi yanindan ayirma, yalniz kalmasin diye dua ediyorum. Kucagim bos eve donmek o kadar zorduki. Odasina girmek oyle aciydiki. Dogum yaptim ama bebegim yok. Allah kimseye evlat acisi yasatmasin... Kimseyi evladiyla terbiye etmesin...
Benzer bir kaderi bende yasadigim icin paylasmak istedi. 20gundur bu siteyi acip yazsam mi diyorum vazgeciyorum 2 yil olmus bu konu acilali ama yazmak istedim. İkiz bebek bekliyordum hicbir saglik problemim yoktu. Ne bebeklerde ne bende. Kontrole gitmistim ilk bebek icin dr. İyi dedi kilosu sagligi gayet normaldi. İkinci bebege bakinca ölmüş dedi. Sok olduk acil ameliyata alindim. Oglan dogdu. Kizi kaybetmistik zaten. 20 gundur oylesibe yasiyorum bir travmadayim. Sezeryan gunu almaya gitmistik yaklasik 1 hafta vardi planlanan doguma. Bu haberle yikildim. 1 saat icinde hem hamileligim sonlandirildi hem bebegimi mezara gonderdim ertesi gun. Cok buyuk aci insan ne kadar inincli olursa olsun an geliyor neden ben niye diye dorguluyor. Etraftan hep hayirlisi boylesmis sozlerini duyuyorsun ama teselliye yetmiyor bu. Kontrollerde oglani hic goremedik diyebilirim son aylarda. Hep kiziz goruyorduk ultrason resimlerine henuz bakmaya cesaret edemiyorum. Herseyden iki tane almistik. Esyalarini kaldirdim. Hatirlatacak o kadar cok sey varki. Hecevle santim santim dusunerek hazirladigimiz odalarinin hicbir anlami yok ihtiyac oldukca giriryorum. Besikleri didsinde ayrica odamiz icin 2 tane oark yatak da almistik. İkiz arabasi, tasima kotuklari ana kucagi daha bir suru sey. Bu aci nasil gecer bilmiyorum. Omur boyu her ikiz gordugumde icim ciz edecek mutlaka. Allah tum evladini kaybedenlere sabir versin. Karnimda vefat edeli yaklasik 9gun olmus oyle dedi dr. Biyopsi yaptirdik hicbirsey cikmadi. Bilmiyorum cok karmasik duygular icicndeyim. Vicdanen huzursuzum. O topraga verilirken ben hastanedeydim. Babasi ve ailesi ilgilendi. Bebegi gormedik ikimizde. Elimizde ultrason resimleri var ona da bakamiyorum dayanamam diye. Benim hikayemde boyel. İkiz gebelige gore beklenen hicbir sorunu yasamamistim. 1 kez dahi kusmadim. Kilom iyiydi. Bebeklerin gelisimi cok iyiydi. Bu mutluluktan bu travmaya ne ara geldik o 1 saat bizi nerelere getirdi. Butun hazirliklarim bosa gitti. Ameliyattan ciktim hastane odasinda buldum kendimi. O gunden beridir de ruh gibiyim. Daha cok detayi var ama ozetle durum bu. Cok kisis yasamis bu durumu ama teselliye bunlar da yetmiyor maalesef.
allah sabır versin canım bende tam 1 ay önce ikizlerimi kaybettim. en azından 1 tanesi kaldı sana bende oda yok 2 yavrumuda toprağa verdim ne yapalım kaderimiz buymuş diyorum ağlamadanda duramıyorum keşke 1 tanesi yaşasaydı en azından teselli bulurdum banada bebeklerimden geriye sadece ultrason kağıtları kaldı her ağladığımda o görüntüleri öpüp kokluyorum. dayanılacak gibi değil kucağımda karnımda bomboş kaldı yinede çok şükür allahıma inşallah cennette kavuşuruz
Basin sagolsun allah sabir versin. Sende detaylardan bahsedebilirmisin. Boyle soruyorum ama bir teselli okur umuduyla. Vefat nedenleri neydi kac haftalik kaybettin
Amin insallah saglikla evladini kucaklarsin allah nasipne tsin insallah. Henuz cok yeninoldugu icin uzulmemek mumkun degil tabiki teselli olan oglan var tabiki cok sukur ama yinede insanin aklinda hep o anlar hep yasaydi soyle olurdu gibilsinden fikirler gelip gidiyor, bazen cok caresiz hissediyorum kendimi. Etrfimdaki kisiler bir iki gun sonra normal hayatlarina donduler yemek icmek gulmek mac seyretmek bunlar beni cok daha uzdu. Ben bir boslukta manasi olmayan zamanlarvyasiyirum o gunden beri. Sandimki herkes benim kadar aci cekiyor, ama anlamam uzun surmedi oyle olmadigini.
Acini tazelemek istemem ama senin kac haftalikti kaybettiginde, vefat sebepleri neydi, sezeryanmi oldun ve ne kadar sonra hamile kalmana izin verdi dr. Bu detaylarda benim icim muhim paylasirsan sevinirim.
Canım ben erken doğum yaptım amniyon suyunun azalması nedeniyle 24 haftalıkken normal doğum yaptım doktorum en az 6 ay korunmamı istedi hatta 1 yıl beklememi önerdi ve bende tam 1 yıl sonra hamile kaldım bu bebek bana ilaç gibi geldi içimdeki acı sızı asla geçmiyor ama yeni bir bebek heycanı insanın acısını sızısını hafifletiyor zaman herşeyin ilacı diye boşuna dememişler ben 10 ay nerdeyse hergün ağladım sızladım ultrason resimlerine hergün bakıyordum içim yanıyordu zor günlerdi ama inan bana zamanla alışıyorsun ve diğer evlatların sevgisi insanı hayata döndürüyor....
inşallah bebeğin cennet çocuğu olmuştur ve sizi cennetin kapısında karşılar
eğer bebeğin doğup yüz yıl yaşasaydı şu an elde ettiği dereceyi elde edemezdi
bu senin tesellin olsun, günahsız kirsin kavuşmuş Rabbimize