ben de 2 gün evvel kaybettim bebeğimi.6 aylıktı.çok üzüldüm çok ağladım ama ablam beni kendime getirdi...kendisi doktor ve doğum boyunca başımdaydı zaten doğumumu da arkadaşı yaptırdı.ikisinin de yüzü bembeyazdı...baktı ki ben isyan ediyorum,ağlıyorum aldı beni karşısına o gece bana neler oldugunu,işlerin yolunda gitmediğinde bana neler olabileceğini anlattı.resmen tokat gibi geldi o konusma bana...plesanta içerde kalmış çıkmamış ve rahme yapısıp kalabilirmiş.böyle durumlarda komple alınabiliyormus rahim.bana söylediği ben o anda senin cocuk dogurup doguramamanı düşünmedim asla dedi.rahmin alınsaydı sen yarım bir insan olacaktın 27 yaşında menapoza girecektin.erken yaşta kemiklerin çatır çatır kırılacak,adet olamayacak,yani menapoza giren bir insan ne yaşıyorsa onları yasayacaktın dedi...artık biraz daha mantıklı düşünmeye başladım.acım bitti mi kesinliklee hayır...aklıma geldikçe gözyaşlarım akıyor hemen ama tek tesellim ilerde tekrar çocuk dogurabilme şansım var...her işte bir hayır vardır kızlar.Allah a sığınalım dua edelim rabbim elbet bize de nasip edecek...cennetten kardeşlerini yollayacak yavrularımız...ben inanıyorum.Allah sevdiği kuluyla uğraşırmıs...sağlıcakla kalın...