çok saol canım umarım daha başka kimse yaşamaz bunu
Yazını okudum. Kendimi senin yerine koydum, tarifsiz bir acı
can, uzülme, kırılma, gücenme, vardır Allahın bir hikmeti....
Allah mutlaka sabrını da verir. allahım başka sınavlar vermesin sana...
can üzülme...........
güzel dileklerine çok teşekkür ederim arkadaşım Allah sana bin mislini versin inşallah,sen de ne güzel düşünüyorsun tebrik ederim her şerde bir hayır vardır elbet belki bebişin yaşasaydı ona alışınca öpüp koklayınca ona alışınca kaybedecektin bu çok daha beter olurdu belki de engelli olacaktı bu hem onun hem de sizin için bir ömür boyu azap olacaktı.Rabbim bizi bizden daha çok seviyor.
canım ben eşimi dinlemek istedim yani bu oratk acımızı o farklı boyutuyla yaşadığı için onu da anlamaya çalıştım.o yavrumuzu gördü,kucağında taşıyarak defnetti,yıkanmasına yardımcı oldu falan farklı yönden yaşadı acıyı,benimle paylaşmak istediğini hissettim ve konuşup rahatlamasına izin verdim.eşimin doğru düzgün bir ailesi yok tek sahip olduğu benim bu yüzden de içine atıp hastalanmasını istemedim çünkü panik atağı var halihazırda.neyse öyle işte..acılar zaman geçtikçe hafifliyor,o hüzün ve mahsunluk geçmiyor ama gözyaşları bir müddet sonra azalıyor.benim bir yavrum daha olduğu için kendimi toparlamam gerekti çünkü kızım gözümün içine bakıyordu onun için de büyük travma oldu..hamile kalmamı istemiyor öleceğimden korkuyor yavrum..kısmet yaa herşey inşallah hepimiz için hayırlısı olur..öpüyorum canım..
başınız sağolsun... çok zor bi durum. Allah sabır versin size de eşinize de
İnanın siz yazarken ne kadar agladıysanız bende okurken agladım cıdden ne denılır ne yazılır ne soylenır bılmıyorum kelımelerın tukendıgı nokta bu olsa gerek( bende 6 haftalıkken kalp atısı duyulmadıgından bebegımı aldırmak zorunda kaldım subatta bundan sonra subatı sevmıyecem off benn daha hıssetmedıgım bebegım ıcın psıkoloklara gıttım ya sız! RABBİM yardımcınız olsun ama hep kendımı avuttugum nokta ya karnımda tekmelerını hıssetsem de oyle kaybetsem napardım sızı okadar anlıyorumkı bılemıyorum bende aglamaktan yazamıyorum
CANIM OĞLUMU,ERAYIMI, KÜÇÜK BEBEĞİMİ KORUYAMADIM KAYBETTİM......... Bugün tam 32 gün oldu dayanılmaz bir acı tarif edilemez, kıyamadım oğluma ölümü yakıştıramadım.Doğumuma 1,5 ay kalmıştı herşeyi hazırdı.Şubatta geçse diyordum ondan sonrası çok az mart 20de kollarımda olucaktı oğlum bir ayın geçmesine tahammülüm gelmiyordu Allahım bana bir ömür hasretlik verdi. karnımda hareket ettikçe çok seviniyordum şükrediyordum allahım diyordum isteyen herkese tattır bu duyguyu diyordum hareket ettikçe kıpırdamıyordum ki rahatsız olmasın rahat rahat oynasın içimde die. bu yaz oğlumla olucaktım işi de bırakıp tüm zamanımı onunla geçiricektim dayanamazdım yoksa bi saat bile başkasına emanet edemezdim oğlumu kıyarmıydı annesi ona ama az kalmıştı artık erayıma kavuşmaya Allahım diyordum geçsin zaman geçsin gelsin geçsin şubat ayı......... işten ayrıldım doğumumu bekleyecektim,annemde kalmaya gittim. c.tesi sancılanmaya başladım aldırmadım yorgunluktandır dedim yatağıma uzanıp sevdim bebeğimi oğlum senden gelen herşeye razıyım ben dedim sen yeterki bi an önce kollarımda ol...Pazar sabah yine sancı ama çok deil ah dedim aptal kafam c.tesi çok yoruldum işte bak ceremesini oğlum çekiyor ne kadar vijdan azabı duydum < özür dilerim oğlum tutamadım seni özür dilerim nasıl anlamadım hareketlerini eşimin suyunun hareketleriyle oğlumun hareketlerini nasıl ayırt edemedim nasıl anlayamadım>............. p.tesi bi sancıyla uyandım anne die bağırmaya takatim yok o kadar feci bi sancı sürünerek annemlerin odasına gittim ben ölüyorum dedim bi tek dışarıda öyle bir kar var ki tek bir araba bile yok sokakta benim ağlamam apartmanı inletiyor ambulans geldi o karı hiç unutmuyorum kar benden oğlumu aldı 30 ocak 2012 yi hiç affetmeyeceğim o gün ve kar oğlumu aldılar benden.. doktoruma gittim önce ebe baktı bi ebe 5-6 hemşire nst bağladı oğlum nasıl dedim ben bilemem ki dedi açılmaya baktı yok. Doktorumun yanına indik ultrasonla baktı oğlumu gördüm çok mutlu oldum bebeğim nasıl yılmaz bey dedim görücez dedi hiç kimse tek kelime bişey demiyor sonra doktorum canım seni acil ameliyata alıcağım dedi ama dedim bebeğim için çok tehlikeli çok erken, senin için yapıcağım ameliyatı eşinde kanama olmuş dedi oğlum dedim bakıcaz dedi. Oysa oğlum erayım ölmüş söylemediler bana eşim annem babam hepsi biliyormuş söylemediler. dışarı çıktık baktım eşimde annemde babamda ağlıyor. eşimi çağırıp ben öleceğim sanırım oğluma iyi bak seni çok seviyorum dedim oda hiç bişey diyemedi ağladı. bebeğimin öleceği aklımın ucundan bile geçmedi.ama hep dedim hemşirelere anestezi uzmanına bile sordum oğlum nasıl die doktoruma yine sordum hiç kimse bana cevap vermiyor sanki duymuyorlar bana bakıyorlar dinliyorlar ama tek kelime cevap vermiyorlar.genel anestezi ile bayıltıp ameliyatım yapılmış. uyandığımda odadaydım annem ve eşim başımda gözlerimi açar açmaz oğlum nasıl anne dedim küveze almışlar kızım dedi. ağlamaya başladım anne o daha çok küçük dayanamaz dedim annem dayanamadı çıktı eşim geldi hadi dedim anneni ara söyle aşkım oğlumuz doğdu de dedim aradı söyledi sonra gözleri doldu kapattı. uyuşukluğum geçsin gidelim yanına çok merak ediyorum dedim... birden bebek ölmüş aşkım deyince dünya durdu sandım asıl o an öleceğimi hissttim neden ölmedim ben dedim neden duydum bunu nasıl kıyarım die bağırdım doğru söyle lütfen tamam gitmeyelim yanına ama bana öyle deme dedim çığlığıma dışarıda bekleyen annem babam abim geldi çok kötüydü çok eşim sarıldı bana ağladı beni zapt edemiyorlar doktorum geldi neden söylemedin bana neden söylemedim sordum bakıcaz dedin nedn söylemedin die bağırıyorum hastahanenin o salonu herkes duymuş hemşireler bile ağlamış..oğlumun boynuna kordon dolanmış ama sadece bir tur doktorum dört beş tur dolanıp yine de sağlıklı doğum gerçekleştiğini söyledi demekki kısmet deilmiş sen ne yaparsan yap bu olucakmış dedi. eşim ve abimler bebeği defnetmeye gidiceklerdi lütfen dedim yalvardım lütfen ben kalkamıyorum oğlumu bi kere getirin göreyim ben annesiyim görmek hakkım lütfen getirin dedim yalvardım olmaz daha çok üzülürsün dediler sanki o an daha mı az üzülüyordum ki. hemşire geldi kolumdaki serum iğnesine bişeler yaptı sonu gelmeden bayılttı beni uyandığımda eşim ve abimler bebeği defnetmiş gelmişler di eşim görmüş yalvardım ne olur söyle nasıldı oğlumuz dedim sana benziyordu deyince mahfoldum... Allahım çok kötüyüm şu an yazamıyorum ağlamaktan. sakinleştiricilerle hastahanede o geceyi geçirdim sessiz sedasızdı oda oğlumun bebeğimin sesi yoktu oysa ben öyle mi hayal etmiştim. sabaha kadar uyumadık eşim ve ben yan odadaki bebek ağlama sesini duydukça krize girdim çok zor bir geceydi eşim ve benim için. sonrası hastahaneden boş çıkmak ne kadar kötüymüş allahım hiç kimselere vermesin. şu an çok kötü durumdayım hiç çıkmıyor aklımdan hiç çok fena oldum yazacak okadar şey var ki daha fazla yazmaya takatim kalmadı. tek dileğim Allahım kimseye yaşatmasın böylesini evlat acısını kimselere vermesin.........
Ağlamaktan okuyamadım acını paylaşıyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun. Bende daha yeni geçen hafta 22 haftalık gebeliğimi tıbbı zorunluluk nedeniyle sonlandırmak zorunda kaldım. 1 hafta öncesinde öğrendiğim gün o kadar kötü oldumki günlerce ağlamaktan gözyaşım kalmadı,psikolojim bozuldu,onu hissettikçe kıpırdandıkça yaralarım derinleşti acılarım çoğaldı,önceden hareket etse diye dua ederken hareketleriyle mahvolmaya başladım. Benim ki 40.000 de bir görünen sakral teratom teşhisi. Kuyruk sokumunda büyük ve ilerledikçe büyüyen bir kısmı içine gömük büyük bir kitle. 5-6 doktor,profesör gitmediğim girmediğim cihaz kalmadı. 4 gün arayla grdiğim ultrasonda durumun daha kötüye gittiği 15-20 güne kalmaz bebeğin öleceği bu zaman zarfında bana büyük zararlar vereceği,rahmin parçalanması birdaha çocuk sahibi bile olamıyabileceğim için acilen sonlandırılması gerektiği bildirildi. Çok büyük bir karardı günlerce uyumadan düşündük eşimle,netten bişeyler okumak istedim profesörlere mailler attım sonuç hep kötü. Çok az rastlanan bir durum olduğu için nettede tam açıklayıcı bilgi yok. Genelde doğum sonrası büyük operasyonlarla sonuçlar iyi olabilirmiş ama bizim kitlenin 1/4 ü iç kısımda olduğu ve içi kan damarları ile dolu olduğu için durum çok kötüydü. Yaşaması çok zordu, az ihtimalle yaşasa bile geçireceği büyük operasyonlar sonrası kaka çiş tutamama,beyinde su toplaması,spastik,bacakları tutamama gibi riskleri çok büyüktü. Veya anne karnında anneninde hayatını tehlikeye sokabilecek pozisyonlara geldiğini söyledi doktorlar. Çok düşündük bir oğlum daha vardı onunda hayatını çok düşündüm bana bişey olsa onunda hayatı mahvolacaktı. Kızımdan istemeyerekde olsa vazgeçmek zorunda kaldık. Neden neden diye 40.000 de bir ihtimal nsl bana geldi diye yiyip bitirdim kendimi. Hala yazarken bile ağlamaktan başım ağrıyor çok üzgünüm nsl geçicek bu günler bilmiyorum. Ben narkozluyken gördüm bebeğimi,ilk baktığımda acaba doğrumu doktorların teşhisi diye o tümör oldu. Kocaman kafasından büyüktü morarmıştı kitle. Bebeğimde çok güzeldi herşeyi oluşmuştu. Beyaz kefene sarp kutuya koyup verdiler babası, aile mezarlığına gömdürdü. Yaşantımıza devam etmeye çalışıyoruz ama acılarımız ne zaman son bulur bilinmez Allahım hepimizin yardımcısı olsun.
canım benim rabbim sabırlar versn çok zor bi durum. hayat işte şimdi ne desem boş teselli etmez seni biliyorum.hepimiz iyi yada kötü bir sınava tabii tutulduk sabrımız sınanıyo dayanma gücümüz sınanıyo belki,mükafatı yine güzel olacak meleğin seni cennet kapısında bekliyor olacak üzülme.
islamda vefat eden bebeklerin ahiretteki yeri;
Çocuğunu kaybettiği halde buna sabreden Müslüman’a, Cenab-ı Allah’ın verdiği mükâfat Ebû Musa (ra) tarafından naklediliyor: “Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
Bir kulun çocuğu öldüğü zaman Allah Teâlâ meleklerine:
- Kulumun çocuğunun ruhunu mu aldınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Kulumun gönül meyvesini (ciğerparesini) mi kopardınız, buyurur. Melekler:
- Evet, derler. Allah Teâlâ:
- Peki, kulum ne dedi?, buyurur. Melekler:
- Sana hamdetti ve ‘innâ lillahi ve innâ ileyhi râciûn’ diye istircâda bulundu, derler. Bunun üzerine Allah Teâlâ:
- O halde kulum için cennette bir ev yapın ve adını da “hamd evi” koyun! buyurur.” (Tirmizi, Cenaiz 36)
Sevdiğini kaybeden bir insan, bu duruma sabreder, ağzından kötü söz yerine sadece ve sadece Allah’ı yücelten sözler çıkarsa kulun bu sabrı neticesinde Cenab-ı Allah, onu cennetine dâhil eder. Cennetinde de ona ismi ‘hamd evi’ olan bir mekân eder.
Rabbim sabırlar versin canım ayanma gücü versin sana ve ailene.
agladımmm çok üzüldümmm(( alahım sabırr versinn yenii melekle,kolarını,taçlandırsınnn
Allah ım sana sabır versinben ağlamaktan yazmaya zor geldim..bu yorumlar seni üzüyor belkide ama acını mutlaka yaşayacaksın başka türlü hafiflemez.... kimse onun yerini tutmayacak belki ama yeniden bebeğin olacak lütfen bunları düşün çok üzgünüm...bende 3 kere bebeğimi kaybettim ama çok küçüktü benim bebeklerim en büyüğü 8 haftalıktı...... en sonuncusunun üzerinden 4 ay geçti hala içim yanıyo ,küçücüktüler onlar daha o yüzden senin acını tahminn edemiyorum.Allah sabır versin canım.
suan hickira hickira aglayarak yaziyorum, kendime süz vermistim bidaha bu sayfaya girmiycem diye, bende senin gibi hastaneden eve bos gelenlerdenim, nasil kabim sizladi .....
ama simdi bir oglum var allah bagislarsa
gecmis olsun
allah sabır versin.nutkum tutuldu kalakaldım.söyleyecek söz bulamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?