Merhaba arkadaşlar. Ben ailemden 2000 km uzakta bir şehirde yaşıyorum, aynı şekilde kayınvalidemler de ailemin yaşadığı şehirde yaşıyor. İlk olarak hep doğumumu kendi memleketimde yaparım diye düşünüyordum ailelerimiz bebeği görsün diye ama şimdi hamile olduğumu öğrendim ve olurda gebeliğim sağlıklı ilerlerse doğumum kışa geliyor. Orada 40ının çıkmasını bekle derken iyice havalar soğuyor ve buz gibi havada küçücük bebeği onca yoldan eve getirmek pek mantıklı gelmiyor. Eşim de aynı şekilde düşünüyor hem de doğumdan sonra kendi evimizde kalmak daha rahat olur diye düşünüyoruz. Buraya kadar bir sorun yok. Sorun doğumda ben de eşim de büyüklerden kimseyi yanımızda istemiyoruz. Sadece 21 yaşında kardeşim var onun gelmesini istiyoruz. Çünkü büyüklerimiz gerçekten herşeye karışan, her durumda moral bozan, laflarını esirgemeyen insanlar. Ben doğum sonrası yapamıyorsun, edemiyorsun, bakamıyorsun, sütün gelmiyor gibi sözler duymak istemiyorum çünkü zaten hassas bir dönemde olacağım. Kardeşim ve eşimle bu dönemi daha iyi daha rahat ve stressiz geçireceğimi düşünüyorum. Eşim kendisi diyor benim annemi kesinlikle çağırma moralini çok bozar diye ben de annemle asla anlaşabilen biri değilim. Şimdi biraz zaman geçsin, diyecekler ben geleyim hayır ben geleyim diye biz de kabul etmeyeceğiz ama laf edecekler biliyorum siz yapamazsınız gibisinden, küsecekler. Doğumumu memlekette yapmıyorum diye bozulacaklar. Şimdiden bunları düşünüp strese giriyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum ama kendim de kırılmak istemiyorum. Sizin yanınızda kimler kaldı doğum sonrası, neler yaşadınız , bana ne önerirsiniz düşüncelerinizi bekliyorum 
