Evet ilki çok travmatikti. Bebek yırttı ama hissetmedim 3 dikişim vardı. Çok güzeldi doğumum bütün kadınlara öyle kolay doğum nasip etsin Rabbim inşA süpermiş. Bebek yırtmadan mı çıktı oranızıilkinde atılmıştı ama di mi?
Hasta bakıcı ne alaka yani sizde neden orada sustunuz ki ?
herşeyim oldu benim ama evet böyle anne olanları görüyorum kendi annem gibi mesela. Annem benim gözümde kusursuz bir insan. İnsanlık olarak elbette kusurları vardı ama annelik konusunda asla bize birşey hissettirmezdi bütün yükü sırtlanırdı bizi ezdirmezdi. Dağ gibi babam değil annem oldu hep arkamda. O anne sıcaklığını bu kadar düşünceli olmayı ben başarabilir miyim bilmiyorum. Ben anne gibi olamicam sanırım kanka gibi mi olucam onu da bilmiyorum. Tek hayalimdi annem gibi anne olabilmek ama ne zaman ya da hiç olmayacak mıyım acaba?Buraya kamu spotu olarak mutlaka doğum eğitimi alınmalı demeye geldim. Ben İstanbul akademinin keşkesiz doğum programını izledim netten. Kuzenim canlı katılmıştı ve izle dedi ki hekimim ve sayısız normal doğuma girdim. Ama maalesef ne devlette ne özelde doğumda yapılacaklar hiç anlatılmıyor. Sancının geliş zamanı, aralıkları belki anlatılıyor ama o sırada ne yapılmalı? Neler oluyor hiç yok. Sancıyla nefes egzersizlerine başlanması, geçtiğinde dinlenme, isterseniz duşa girme (ağrıyı azaltır) hiç bu bilgiler yok. Açılma tamamlandıktan sonra sancıyla ıkınmak da çok çok önemli. Ikınmamış hatta bacaklarını açmamış ve bu yüzden bebeğin doğumu gecikip oksijensiz kalmış anne hikayeleri var. Ikınma egzersizleri de öncesinde mutlaka yapılmalı ki ne yapılacak bilinsin.
Ben normal doğuma hazırlandım ama sezaryen oldu. O da hiç kolay değil karnınızı yarıp ameliyat ediyorlar sonuçta. Bir sorun yoksa iyi hazırlanmayla normal doğum çok daha iyi. Mutlaka psikolojik destek alın. Zaten çok gençsiniz hemen 2. çocuk düşünülmez. İleride iyileştiğinizde hazır olduğunuzda tekrar düşünürsünüz.
Bir de annelik hissi bende de geç geldi hatta geldi mi bilmiyorumanneler böyle olgun, bilgiç tipler gibi geliyordu ama ben hala aynı benim :) öyle doğumda yeni güncelleme gelmedi bana da ama çok sevdiğin biri oluyor tabi ve hayatın tamamen elbette değişiyor.
Ikınma tekniklerini nasıl öğrendiniz? Benim de şubatta doğumum öğrenebileceğim kaynakları önerir misinizBenim ilk doğumumun neredeyse aynısını yaşamışsınız ne yaşadığınızı da ne hissettiğinizi de çok iyi anlıyorumEn azından o kadar sancı çekip sonrasında sezaryene alınmamışsınız acı üstüne acı olacaktı,benimle birlikte doğum yapan bir kadın bunu yaşamıştı.Ben de ilk 2 sene falan bir daha asla doğurmam diyordum şimdi ikinciyi büyütüyorum
Her acı unutuluyor,hem ikincide daha tecrübeli oluyorsun ben özellikle ıkınmada problem yaşadığım için onun tekniklerini öğrenmiştim,bir de sancı gelirken odamda sıcak suyu belime tutmuştum.Yine suni sancı almıştım ama bu sefer 20 dk çektim sancıyı hemen doğumum oldu.
Ayrıca bebekle kurulamayan bağ bir müddet öyle gidiyor ama tabi ki sonrasında düzeliyor hiç kafanızı yormayın buna.
cok tesekkurler bende gerçek bir travma birakti doktorlara gidemiyorum
ben de bana sormadan müdahale etmelerine kızıyorum. Adı üstünde normal doğum biraz akışına bırakmak gerekiyor gerektiği yerlerde müdahale etmek gerek diye biliyorum eğer edeceklerse de bana sebebiyle birlikte yapacaklarını bildirmeleri gerektiğini düşünüyorum. Sonuçta bu benim ilk doğumum ve belki de son olacak. Kasaba gitmedim ben. Mucizevi bir olayın başrol oyuncusu bendim mükemmel bir duygu tarif edilemez. İçine etttiler afedersiniz. Epidural aklıma gelmedi bilmeme rağmenBir de şu var: 3 cm açıklık olduğunda hemen hastanehe yatırıp suni sancı verdirten doktorlar çok. Ben 3 cm açıklıkla 1 hafta gezdim sancısız. Doktorum düzenli sancın gelirse gelirsin, sancıyı evde geçirmen senin için daha iyi olur demişti. Evde 7 saat sancı cektikten sonra hemşireye haber verip hastaneye gittim. Hastanede 5 cm acilmam vardi ve sancilar 3 dk da bir geliyordu. Hemşire ona rağmen suyunu patlatalım süreci hızlandırılalım dedi. Sizde de oldugu gibi uzunca bir cubukla suyu patlattı zaten ne olduysa o saatten sonra oldu. Epidural istedim fakat kan sonuçlarım epidural için el verişsiz çıkınca sezaryene alın beni artık dedim. Siz yine araladarda 50 sn de olsa dinlenebilmissiniz ben de hiç es yoktu hem de hiç. Ağzım kupkuru oldu su içicem ama sancıdan içemiyorum. Doktor nerde? Yolda geliyor. Ikınmam geldi diyorum hemşire müsveddesi ıkınma hazır değilsin diyor. 6cm de kaldı açılmam. Doktor geldi açılma aynı. Dedim doktor bey benim ıkınmam var. Ee ıkın tabi dedi. Ama bebek strese girdi bi kere. Düşünsene rahim bebegi ittirmek için sana ıkın talimatı veriyor ama sen hemşire yüzünden o sancıyla ıkınmana bin bir gayretle engel oluyosun. Sonrası da zaten travmatikti. Vakum yapıcam gelmezse ameliyat... ameliyathane şuan senin için hazırlanıyor... hadi hemşire hanım bastır karına, vajinayı k.çına kadar kes, vakumu sok...bebegin nasil ciktigini ben de anlamadım dedigin gibi. Ama bende anlıktı her şey bebegimle birlikte odaya cikinca hepsi geride kaldı. Sizin yaklaşık bir yıla yakın süre geçmiş üzerinden hala korkunuz ilk günkü tazeliğini koruyor. Bence de destek almadan ikiciyi planlamamanız daha doğru olur.
Normal doğumda mücbir sebepler dışında su patlatma, suni sancı verme olayı olmamalı diye düşünüyorum. Çünkü bebek strese girince kanalda kaldı, kafasını çevirdi, zart oldu zurt oldu, içeriye sıçtı...durumları çok oluyor. Bu arada idrar boşaltmayı bana da yaptılar o ağrılı bir işlem değil ama muhtemelen siz o yapılma anına şahit olduğunuz için korkmuşsunuz. Ben de vakumu doktorun elinde görmeseydim belki o an o kadar zorlanmazdım. Ben çıglığı bastıkça doktorum "bunda bir şey yoook bunda bir şey yoook, hayır frappee, hemşire bastırrrrr bastırrrrr..." belki hakketten bir şey yoktu o esnada demir vakum korkusuyla kendimi kastigim icin ekstra acı cektim bilemiyorum
Bu arada size neden epidural yapılmadı?
ya bu hemşirelerde klasik herhalde o kadar çok kişiden duydum ki "o... kocanın altına nasıl yattın, aç bacaklarını kocana nasıl açtın" gibi gibi laflar.
Sapık oluyolar heralde anlamadım. Sanane milletin orasını burasını nasıl açtığından. Bir bebegin dunyaya gelmesine yardimci olmaktan o kadar bunalmışlar ki psikolojileri bozulmuş bence artık. Saģlıklı bir beyinden çıkabilecek cumleler değil bunlar. Yazık küçüçük günahsız yavrular bunların insafında bakımında oluyor bir de. Baksana "anne ve bebegi burda ölsün, bırakın" fln demiş. O yoğun bakımda yatan yavrucaklara da aynı muameleri yapma ihtimalleri çok yüksek.
Bu konuda asla kendinizi suçlamayın. Hisleriniz o kadar normal ki.
sezeryanla doguramazmisiniz?
Ağrı oluyor sıkışma hissi baskı dışardan bakınca bile hemen anlaşılıyor
Ben kuaföre gitsem bile özlüyorum herseyim oldu benim. Arkadaşım gibi geliyor gerçekten herseyi onunla öğreniyorum. Ama annemin bana verdiği o annelik sıcaklığını ben verebildigimi düşünmüyorum çünkü kendimi aşırı derece anne gibi hissetmiyorum bu zoruma gidiyor işteben korkudan sezeryan istedim. şimdi 20 aylık bir oğlum varinanır mısın hala benim oğlum değilde arkadaşım minik bir arkadaşım gibi hissediyorum acayip çok seviyorum ama daha çok minik arkadaşım gibi hissediyorum :) oyunlar oynadığım beraber uyuduğum beraber gezmelere gittiğim beraber yemekler yediğim minik bir arkadaş
Haklısınız elimden geleni kendim ve çocuğum için yapacağım
Yok ben hala birakmiyorum hiç
Aynı şekilde düşünüyorum tabi ki onların işi de zor ama o an deli gibi sancı çeken birine ufacık bilgi vermek haberin olsun demek zor olmamalı. En azından o an için tamam hazırım sakin ol şimdi kesecek sakin ol bunu yapacak diyebilirdim kendi kendime.
