Arkadaşlar lütfen tecrübelerinizi paylaşırmısınız.
Doğumum çok yakın. Kayınvalidem uzakta oturuyor. Elbetteki hakkı olduğu üzere doğumuma gelecektir. Fakat çok geriliyorum. İlk doğumumda bebeğim erken doğdu. Ameliyatlı halimle hastane koridorlarında uyudum. Tükenmiştik. Hastane küvöz derken maddi manevi.... Çalıştık ödedik. O ise geldi kendisine hiç bir şey yapmasam bile eşime gizli gizli şikayet edecek bir şeyler buldu onu da beni de üzdü. Ama yüzüme melek gibiydi. O gittikten sonra anladım kişiliğini.
Şimdi gelecek ve biz o gittikten sonra altı ay eşimle tartışacağız.Ben hiç kimseyi istemiyorum aslında. Ne anne ne kayınvalide. Annem zaten gelmek istemiyor. Gelini de doğum yapacak. Biricik oğlunun eşini bırakıp gelemez:) Eşim zaten yanıbaşımda olacak.Ama mecburum katlanacağım da şimdiden kendimi hazırlıyorum.
1) Hastaneden gelince yok yeni lohusa yalnız bırakılmaz deyip (ben inanmıyorum) başımın dibinden ayrılmayacak. Onun yanında Uyuyamayacağım çünkü susmuyor.Tv açıyorum ekrandaki her sahneye yorum yapıyor. Televizyonda her yaşlı gördüğünde e yaşlılar saygı ister , anne çok kutsaldır gibi laflar sokacak. uyuyamayınca sütüm gelmeyecek. Uyumak için gün içinde odama gideceğim gelip yatak odamda yatağın ucunda oturup bekleyecek. Eşime ben böyle uyuyamıyorum diyeceğim. Annesini uyaracak. İki gün sonra sırf öyle yaptım diye doldurmalar başlayacak. çocuğu kaçırıyor, benle sohbet etmiyor, gülmüyor. Bir şeyler bulacak.
Halbuki sussa , anlasa, yardımcı olsa, şikayet etmese ne olur sanki...
2) Kimsenin yanında göğsümü açıp emziremem benim ailemde ayıp. Ben de utanırım. Diğer odaya geçeceğim.Yine şikayet edecek. Geçen sefer sırf fırsat vermeyeyim diye yanında emzirdim ah kızım keçi göğüslüsün sütün az olur, rengi de açık, almayacak galiba dedi. İnanın sütüm kesildi. Ama inat ettim 15 ay emzirdim.
3) Yemek falan da istemiyorum ondan eşim var zaten o yapsın. Ama sırf eşine baktım demek ve sonra karşılığını beklemek için eşimin yanında bana yemek servisi yapacak, o yokken oralı olmayacak. Ben yine üzüleceğim. Bu sefer kararlıyım inşallah canım istiyor falan deyip kendime tost, gevrek falan hazırlıycam yemiyeceğim sırf baktım demesin diye.
4) Doğumda hafta sonu eltim gelecek beni hiç sevmez uzaktayım ve kendi param var diye nefret ediyor resmen. Hep bizden bir şeyler bekliyor. Vermiyorum. Kayınvalideyi görümceyi anlatıyor dinlemiyorum diye deli oluyor. Gelip çocuğuna inadına gürültü ettirecek. Koltuklarımın üzerine tabakları koyup yemek yedirecek. Gıcıklığına çekirdek çitletecek. Benim çocuğumda onun çocuğunu çok sever . Düşünün gümbürtüyü. Yazarken gülüyorum. Normalde çocuktur kızmam, ama inadına yapıyor kızıyorum.
Biz gittiğimizde ise onun katına giremeyiz. Oda üst kata gelir yer içer ama hep hastadır yatar. Eşini bize karşı doldurur. Valide bunlara bir ev ve maaşının büyük kısmını veriyor, yemek, çamaşır, bulaşık hepsi onun üstüne. Menfaatleri icabı ayrılmıyorlar.Bana ise zerre faydası olmamıştır. Evlenirken eşimin eski nişanlısının masraflarını bile (milyarlarca borcu vardı) birlikte ödedik. Ama eşyaları görmedim. Kadın hiç haberi yokmuş gibi davrandı. Buna rağmen hiç bir şey yokmuş gibi kaynanalık yapmaya çalışıyor. Gelinin korkusuyla bazen soğuk bile davranıyor. Eşim uyarıyor da pişman oluyor.
Aslında kayınvalide ile yüz göz değiliz hatta resmiyiz. Bu yüzden pek gelmezler istemediğimi de biliyor, çünkü ikiyüzlü yüzüme melek. Ne yapıyorsa arkamdan...ama biz senede 5-6 kez gideriz. Benim eşim hep uzak kalmış. Ve çok duygusaldır eşim beni kırmaz ama kırılır. Aileme de iyidir.
Diğer geliniyle hep çekişme halinde. Alışmış bu tarz hayata. Dul, inanın gelin çekişmesi olmadan hayatının anlamı yok. Birbirlerinin her hareketinden bir anlam çıkarıp kavga ediyorlar. Sonra kayınvalide tamam kızım özür dilerim diye ağlayıp duygu sömürüsü yapıyor. Ama diğer oğlu annesini dinlemiyor susturuyor.
Şimdi diğerine bu kadar emeği varken dişini geçiremeyen, ben sokakta kalsam umursamayacak ama sırf eşimin duygusallığını kullanarak bana kayınvalidelik değil kaynanalık yapmaya çalışan bu insana sırf eşimin hatırı için nasıl dayanabilirim.
Bir kağıda eşin için sabret, yakında gidecekler yazıp onlar gelince ara sıra alıp kendime telkin vermeyi düşünüyorum. Daha farklı taktikleri olan varsa lütfen yazsın. Nasıl başederim bu kayınvalide ve eltiyle. Yoksa doğum öncesi abartıyormuyum.
Doğumum çok yakın. Kayınvalidem uzakta oturuyor. Elbetteki hakkı olduğu üzere doğumuma gelecektir. Fakat çok geriliyorum. İlk doğumumda bebeğim erken doğdu. Ameliyatlı halimle hastane koridorlarında uyudum. Tükenmiştik. Hastane küvöz derken maddi manevi.... Çalıştık ödedik. O ise geldi kendisine hiç bir şey yapmasam bile eşime gizli gizli şikayet edecek bir şeyler buldu onu da beni de üzdü. Ama yüzüme melek gibiydi. O gittikten sonra anladım kişiliğini.
Şimdi gelecek ve biz o gittikten sonra altı ay eşimle tartışacağız.Ben hiç kimseyi istemiyorum aslında. Ne anne ne kayınvalide. Annem zaten gelmek istemiyor. Gelini de doğum yapacak. Biricik oğlunun eşini bırakıp gelemez:) Eşim zaten yanıbaşımda olacak.Ama mecburum katlanacağım da şimdiden kendimi hazırlıyorum.
1) Hastaneden gelince yok yeni lohusa yalnız bırakılmaz deyip (ben inanmıyorum) başımın dibinden ayrılmayacak. Onun yanında Uyuyamayacağım çünkü susmuyor.Tv açıyorum ekrandaki her sahneye yorum yapıyor. Televizyonda her yaşlı gördüğünde e yaşlılar saygı ister , anne çok kutsaldır gibi laflar sokacak. uyuyamayınca sütüm gelmeyecek. Uyumak için gün içinde odama gideceğim gelip yatak odamda yatağın ucunda oturup bekleyecek. Eşime ben böyle uyuyamıyorum diyeceğim. Annesini uyaracak. İki gün sonra sırf öyle yaptım diye doldurmalar başlayacak. çocuğu kaçırıyor, benle sohbet etmiyor, gülmüyor. Bir şeyler bulacak.
Halbuki sussa , anlasa, yardımcı olsa, şikayet etmese ne olur sanki...
2) Kimsenin yanında göğsümü açıp emziremem benim ailemde ayıp. Ben de utanırım. Diğer odaya geçeceğim.Yine şikayet edecek. Geçen sefer sırf fırsat vermeyeyim diye yanında emzirdim ah kızım keçi göğüslüsün sütün az olur, rengi de açık, almayacak galiba dedi. İnanın sütüm kesildi. Ama inat ettim 15 ay emzirdim.
3) Yemek falan da istemiyorum ondan eşim var zaten o yapsın. Ama sırf eşine baktım demek ve sonra karşılığını beklemek için eşimin yanında bana yemek servisi yapacak, o yokken oralı olmayacak. Ben yine üzüleceğim. Bu sefer kararlıyım inşallah canım istiyor falan deyip kendime tost, gevrek falan hazırlıycam yemiyeceğim sırf baktım demesin diye.
4) Doğumda hafta sonu eltim gelecek beni hiç sevmez uzaktayım ve kendi param var diye nefret ediyor resmen. Hep bizden bir şeyler bekliyor. Vermiyorum. Kayınvalideyi görümceyi anlatıyor dinlemiyorum diye deli oluyor. Gelip çocuğuna inadına gürültü ettirecek. Koltuklarımın üzerine tabakları koyup yemek yedirecek. Gıcıklığına çekirdek çitletecek. Benim çocuğumda onun çocuğunu çok sever . Düşünün gümbürtüyü. Yazarken gülüyorum. Normalde çocuktur kızmam, ama inadına yapıyor kızıyorum.
Biz gittiğimizde ise onun katına giremeyiz. Oda üst kata gelir yer içer ama hep hastadır yatar. Eşini bize karşı doldurur. Valide bunlara bir ev ve maaşının büyük kısmını veriyor, yemek, çamaşır, bulaşık hepsi onun üstüne. Menfaatleri icabı ayrılmıyorlar.Bana ise zerre faydası olmamıştır. Evlenirken eşimin eski nişanlısının masraflarını bile (milyarlarca borcu vardı) birlikte ödedik. Ama eşyaları görmedim. Kadın hiç haberi yokmuş gibi davrandı. Buna rağmen hiç bir şey yokmuş gibi kaynanalık yapmaya çalışıyor. Gelinin korkusuyla bazen soğuk bile davranıyor. Eşim uyarıyor da pişman oluyor.
Aslında kayınvalide ile yüz göz değiliz hatta resmiyiz. Bu yüzden pek gelmezler istemediğimi de biliyor, çünkü ikiyüzlü yüzüme melek. Ne yapıyorsa arkamdan...ama biz senede 5-6 kez gideriz. Benim eşim hep uzak kalmış. Ve çok duygusaldır eşim beni kırmaz ama kırılır. Aileme de iyidir.
Diğer geliniyle hep çekişme halinde. Alışmış bu tarz hayata. Dul, inanın gelin çekişmesi olmadan hayatının anlamı yok. Birbirlerinin her hareketinden bir anlam çıkarıp kavga ediyorlar. Sonra kayınvalide tamam kızım özür dilerim diye ağlayıp duygu sömürüsü yapıyor. Ama diğer oğlu annesini dinlemiyor susturuyor.
Şimdi diğerine bu kadar emeği varken dişini geçiremeyen, ben sokakta kalsam umursamayacak ama sırf eşimin duygusallığını kullanarak bana kayınvalidelik değil kaynanalık yapmaya çalışan bu insana sırf eşimin hatırı için nasıl dayanabilirim.
Bir kağıda eşin için sabret, yakında gidecekler yazıp onlar gelince ara sıra alıp kendime telkin vermeyi düşünüyorum. Daha farklı taktikleri olan varsa lütfen yazsın. Nasıl başederim bu kayınvalide ve eltiyle. Yoksa doğum öncesi abartıyormuyum.
inanın benimde çok kısa bi süre önce bu gibi sebeplerden sütüm azdı,çocuğumun düzenini oluşturamadım,gürültü patırtı içinde 1 buçuk ayını geçirdi yavrum şimdi ne uyku düzeni var ne bişey...ama lütfen sütüm kesilicek diye şimdiden düşünmeyin bebeğinizin size ihtiyacı var...ya eşinizle konuşun olmıyacağını yada annenizi yanınıza çağırın,aynı şeyleri tekrar yaşamayın,gelsin torununu görsün sevsin ama sizi üzmeden
