Merhaba. O kadar canım sıkıldı ki buraya yazmak istedim. Çok uzun oldu ama dertleşmek istedim, anlatacak kimsem yok. Burası diyet bölümü olduğu için bunları yaşayan elbet çıkacaktır. Umarım anlayan olur.
Ben geçen sene 83 kiloydum, sonra çok sıkı diyet yaptım hatta kendimi aç bıraktığım zamanlar oldu (doğru değil biliyorum ama o zamanlar çok takmıştım) neredeyse yeme bozukluğu başlamıştı, kendi kendime beş altı kilo verdim sonradan sağlıklı vermek için diyetisyene gittim 63 kiloya düştüm. Beş ay kadar bir sürede gitti o kilo. Çok ciddi spor yaptım. Çok mutluydum. Hayatımda asla giyemediğim şeyleri giyebiliyordum. Ama altı kilo kadar geri aldım şu anda. Geçen hafta 69 kiloydum. Aşırı derecede yemek yemiyorum açıkçası, arada tatlı abur cubur isteğim çok oluyor ama sadece regl dönemlerinde olan bir şey. Benim sıkıntım şu, bu sene sınav senem olduğu için inanılmaz yoğun bir süreç geçiriyorum, öğünlerim çok düzensiz, uyku düzenim aşırı bozuk, spor yapamıyorum, her zaman diyete harfi harfine uyamıyorum. Ama elimden geldiği kadar uymaya çalışıyorum. Mesela araöğünler bazen arada kaynıyor, okulda oluyorum, dışarıda oluyorum ya da yoğunluktan aklımdan çıkıyor, araöğünü atlıyorum. Diyetisyen bunun da sıkıntı yaratacağını söylemişti ama hiç vakit bulamıyorum bazen. Öğlen doğru dürüst bir şey yiyemiyorum, topluluk içinde yemek yemek beni çok strese sokuyor ayrıca o saatlerde o kadar yorgun oluyorum ki, başım falan ağrıyor, mide bulantısından hiçbir şey yemek istemiyorum. Ama gün içinde bol bol su, yeşil çay içiyorum. Araöğün geç bile olsa yapmaya çalışıyorum. Derslerden fırsat bulduğum an spor yapıyorum. Özellikle bu hafta çok güzel gidiyordum, çok küçük kaçamaklarım olmuştu ama gayet iyiydim. Hiç abur cubur yemedim. Ödem yapacak şeylerden uzak durdum. Ki ben normalde çok rahat kilo verebilen bir insanım. Ama geçen hafta diyetisyenin tartısında 69 çıkmıştım, az önce tartıldım 71 buçuk. Şok oldum. Acaba gece geç saatlerde tartılmak yanlış da o yüzden mi böyle oldu? O kadar üzüldüm ki. Üstelik daha üç gün önce tartıldığımda 67 görmüştüm. Bir de diyetisyenin dediğine göre (bir aydır gitmemiştim) bir ay öncesine göre 4 kilo almış görünüyordum ama bunun sadece 1 kilosu yağ, geri kalanı kas ve su. O yüzden çok rahat verirsin demişti. 67'yi görmüştüm bu hafta içerisinde, şimdi neredeyse 72. Çok üzgünüm şu an. İnsan üç günde nasıl 4-5 kilo alır ki? Bunun hepsi ödem olamaz ki, ben sürekli yeşil çay içiyorum, kiraz sapı çayı içiyorum. Günde en az üç litre su içiyorum. İlla ki ödem atmam gerekirdi. Spor çok yapamasam da hareketsiz bir yaşamım yok, okul içinde aktifim sürekli. Nasıl böyle olur? Siz de yaşadınız mı böyle bir şey? Ben 20 kilo verdim, nasıl besleneceğimi, kaç kalori alacağımı az çok biliyorum ve gerçekten o kaloriyi geçmiyorum. O süreçte çok kaçamak yaptığım zamanlar olmuştu ama hiç böyle bir şey yaşamamıştım. Şimdi öyle kaçamak gibi bir şey yok ama böyle kötü durumlar oluyor. Ara ara böyle olması normal mi?
Şu anda yine kendimi aç bırakmayı düşünmeye başladım. O günler çok kötüydü, belki iğreneceksiniz ama kusmaya, aşırı derecede laksatif kullanmaya başlamıştım. Günde 500 kalori civarı yiyordum, saatlerce spor yapıyordum. Her yediğimin kalorisine bakıyordum, not alıyordum, kahvaltımı asla 100 kalori etmiyordum. Light sütün bir bardağı zaten 30 kalori, ben yarım bardak içiyordum düşünün. 10 gram da yulaf katıyordum. Kaç zaman böyle kahvaltı ettim. Diyetisyen çok korkuyordu, psikoloğa gitmemi istemişti hatta. Ama yine de çok güzel kilo vermiştim. Belki yine öyle yapmam gerekiyordur. Belki görüntü uğruna sağlığı hiçe saymak çok saçma geliyordur, bence de saçma biliyorum. Ama kilo konusunda gerçekten aşırı takıntılıyım. Kilo hayatım boyunca beni en çok etkileyen şeylerden biri oldu. Bana çocukluğumda bu konuyla ilgili o kadar çok travma yaşattılar ki. Daha anaokuluna giderken bile ben kiloluyum diye dışlandım, herkes bana güldü, hepsi bir olup kahkahalarla güldüler. İlkokulda, ortaokulda... Hep böyleydi. Kovalamaca oynarken bile dalga geçerlerdi, sen nasıl koşacaksın diye. Kaydıraktan kayarken "oha ayı geliyor dikkat edin" dediler. Daha çocuktum, arkadaşımla yemek için abur cubur almıştık, poşeti ben taşıyordum, apartmanın çocukları alay etmişti "oha bu kadar şişmansın bir de cips mi yiyeceksin" diye. Tahterevalliye bindim dalga geçtiler. Yemek yedim dalga geçtiler. Ben kaydırakta tren yaparken hep korkardım, birinin üstüne düşerim onu yaralarım diye. Kayamazdım korkudan. Böyle deyince muhtemelen 100 kiloymuşum gibi geliyordur. Öyle değildi elbet ama şişmandım yine de. Boy daha 160 cm olmamış, ama kilo 60'a dayanmış düşünsenize. Kocaman bir göbek, tablette oyun oynarken tablete değiyordu. Gülesim geliyor bunu yazınca ama öyleydi. Ne giysem önü sıkardı. Pantolon denerdim düğmesi kapanmazdı, kazak denerdim dar gelirdi, kocaman göbek çıkardı önden. Kıyafet almaktan nefret ederdim, ağlamadan çıktığım hiçbir alışveriş yoktu, annemle kavga ederdik üstüne. Ailemle bile çatıştık kiloluyum diye. Beden derslerinden nefret ederdim. Liseye geçince biraz verdim, normal görünüyordum, sonra bir rahatsızlıktan dolayı yeniden kilo aldım, ciddi ilaçlar kullandım, bu durum beni 83 kiloya kadar çıkardı. Yine 83 olursam ne yaparım bilmiyorum. Şu an bile dışarıda, okulda yürürken insanlar kilo aldığımı fark edecek diye ödüm kopuyor. Otururken sürekli "acaba yandan simitlerim çıkıyor mu" diye düşünüyorum. Sanki 100 kilo olmuşum gibi yürürken "acaba göbeğim çıktı mı, sallanıyor mu, bacaklarım sallanıyor mu, popom büyük mü, bana gülüyorlar mıdır" diye düşünüyorum. Sınıftan çıkasım gelmiyor, mecbur olmasam sınıfa kapatırım kendimi. Bu arada boyum 168. 70 kilo 168 boya göre çok fazla mı bilmiyorum. Sanırım yine eskisi gibi yapacağım. Çünkü yine o kiloya çıkarsam kafayı yerim. Ne yapacağımı şaşırdım. Oturup ders çalışmam lazım ama bunu düşünmekten hiçbir şey yapamıyorum. Ne olacak böyle
Dünyada çok daha büyük dertler var biliyorum, bu büyük bir mesele değil onu da biliyorum. Ama bu düşünceleri engelleyemiyorum işte. Yapamıyorum bir türlü. Zaten psikolojik anlamda çok sıkıntı yaşamış/halen yaşayan birisiyim, bir de bunlar var. Çok kötü oldum gece gece.
Ben geçen sene 83 kiloydum, sonra çok sıkı diyet yaptım hatta kendimi aç bıraktığım zamanlar oldu (doğru değil biliyorum ama o zamanlar çok takmıştım) neredeyse yeme bozukluğu başlamıştı, kendi kendime beş altı kilo verdim sonradan sağlıklı vermek için diyetisyene gittim 63 kiloya düştüm. Beş ay kadar bir sürede gitti o kilo. Çok ciddi spor yaptım. Çok mutluydum. Hayatımda asla giyemediğim şeyleri giyebiliyordum. Ama altı kilo kadar geri aldım şu anda. Geçen hafta 69 kiloydum. Aşırı derecede yemek yemiyorum açıkçası, arada tatlı abur cubur isteğim çok oluyor ama sadece regl dönemlerinde olan bir şey. Benim sıkıntım şu, bu sene sınav senem olduğu için inanılmaz yoğun bir süreç geçiriyorum, öğünlerim çok düzensiz, uyku düzenim aşırı bozuk, spor yapamıyorum, her zaman diyete harfi harfine uyamıyorum. Ama elimden geldiği kadar uymaya çalışıyorum. Mesela araöğünler bazen arada kaynıyor, okulda oluyorum, dışarıda oluyorum ya da yoğunluktan aklımdan çıkıyor, araöğünü atlıyorum. Diyetisyen bunun da sıkıntı yaratacağını söylemişti ama hiç vakit bulamıyorum bazen. Öğlen doğru dürüst bir şey yiyemiyorum, topluluk içinde yemek yemek beni çok strese sokuyor ayrıca o saatlerde o kadar yorgun oluyorum ki, başım falan ağrıyor, mide bulantısından hiçbir şey yemek istemiyorum. Ama gün içinde bol bol su, yeşil çay içiyorum. Araöğün geç bile olsa yapmaya çalışıyorum. Derslerden fırsat bulduğum an spor yapıyorum. Özellikle bu hafta çok güzel gidiyordum, çok küçük kaçamaklarım olmuştu ama gayet iyiydim. Hiç abur cubur yemedim. Ödem yapacak şeylerden uzak durdum. Ki ben normalde çok rahat kilo verebilen bir insanım. Ama geçen hafta diyetisyenin tartısında 69 çıkmıştım, az önce tartıldım 71 buçuk. Şok oldum. Acaba gece geç saatlerde tartılmak yanlış da o yüzden mi böyle oldu? O kadar üzüldüm ki. Üstelik daha üç gün önce tartıldığımda 67 görmüştüm. Bir de diyetisyenin dediğine göre (bir aydır gitmemiştim) bir ay öncesine göre 4 kilo almış görünüyordum ama bunun sadece 1 kilosu yağ, geri kalanı kas ve su. O yüzden çok rahat verirsin demişti. 67'yi görmüştüm bu hafta içerisinde, şimdi neredeyse 72. Çok üzgünüm şu an. İnsan üç günde nasıl 4-5 kilo alır ki? Bunun hepsi ödem olamaz ki, ben sürekli yeşil çay içiyorum, kiraz sapı çayı içiyorum. Günde en az üç litre su içiyorum. İlla ki ödem atmam gerekirdi. Spor çok yapamasam da hareketsiz bir yaşamım yok, okul içinde aktifim sürekli. Nasıl böyle olur? Siz de yaşadınız mı böyle bir şey? Ben 20 kilo verdim, nasıl besleneceğimi, kaç kalori alacağımı az çok biliyorum ve gerçekten o kaloriyi geçmiyorum. O süreçte çok kaçamak yaptığım zamanlar olmuştu ama hiç böyle bir şey yaşamamıştım. Şimdi öyle kaçamak gibi bir şey yok ama böyle kötü durumlar oluyor. Ara ara böyle olması normal mi?
Şu anda yine kendimi aç bırakmayı düşünmeye başladım. O günler çok kötüydü, belki iğreneceksiniz ama kusmaya, aşırı derecede laksatif kullanmaya başlamıştım. Günde 500 kalori civarı yiyordum, saatlerce spor yapıyordum. Her yediğimin kalorisine bakıyordum, not alıyordum, kahvaltımı asla 100 kalori etmiyordum. Light sütün bir bardağı zaten 30 kalori, ben yarım bardak içiyordum düşünün. 10 gram da yulaf katıyordum. Kaç zaman böyle kahvaltı ettim. Diyetisyen çok korkuyordu, psikoloğa gitmemi istemişti hatta. Ama yine de çok güzel kilo vermiştim. Belki yine öyle yapmam gerekiyordur. Belki görüntü uğruna sağlığı hiçe saymak çok saçma geliyordur, bence de saçma biliyorum. Ama kilo konusunda gerçekten aşırı takıntılıyım. Kilo hayatım boyunca beni en çok etkileyen şeylerden biri oldu. Bana çocukluğumda bu konuyla ilgili o kadar çok travma yaşattılar ki. Daha anaokuluna giderken bile ben kiloluyum diye dışlandım, herkes bana güldü, hepsi bir olup kahkahalarla güldüler. İlkokulda, ortaokulda... Hep böyleydi. Kovalamaca oynarken bile dalga geçerlerdi, sen nasıl koşacaksın diye. Kaydıraktan kayarken "oha ayı geliyor dikkat edin" dediler. Daha çocuktum, arkadaşımla yemek için abur cubur almıştık, poşeti ben taşıyordum, apartmanın çocukları alay etmişti "oha bu kadar şişmansın bir de cips mi yiyeceksin" diye. Tahterevalliye bindim dalga geçtiler. Yemek yedim dalga geçtiler. Ben kaydırakta tren yaparken hep korkardım, birinin üstüne düşerim onu yaralarım diye. Kayamazdım korkudan. Böyle deyince muhtemelen 100 kiloymuşum gibi geliyordur. Öyle değildi elbet ama şişmandım yine de. Boy daha 160 cm olmamış, ama kilo 60'a dayanmış düşünsenize. Kocaman bir göbek, tablette oyun oynarken tablete değiyordu. Gülesim geliyor bunu yazınca ama öyleydi. Ne giysem önü sıkardı. Pantolon denerdim düğmesi kapanmazdı, kazak denerdim dar gelirdi, kocaman göbek çıkardı önden. Kıyafet almaktan nefret ederdim, ağlamadan çıktığım hiçbir alışveriş yoktu, annemle kavga ederdik üstüne. Ailemle bile çatıştık kiloluyum diye. Beden derslerinden nefret ederdim. Liseye geçince biraz verdim, normal görünüyordum, sonra bir rahatsızlıktan dolayı yeniden kilo aldım, ciddi ilaçlar kullandım, bu durum beni 83 kiloya kadar çıkardı. Yine 83 olursam ne yaparım bilmiyorum. Şu an bile dışarıda, okulda yürürken insanlar kilo aldığımı fark edecek diye ödüm kopuyor. Otururken sürekli "acaba yandan simitlerim çıkıyor mu" diye düşünüyorum. Sanki 100 kilo olmuşum gibi yürürken "acaba göbeğim çıktı mı, sallanıyor mu, bacaklarım sallanıyor mu, popom büyük mü, bana gülüyorlar mıdır" diye düşünüyorum. Sınıftan çıkasım gelmiyor, mecbur olmasam sınıfa kapatırım kendimi. Bu arada boyum 168. 70 kilo 168 boya göre çok fazla mı bilmiyorum. Sanırım yine eskisi gibi yapacağım. Çünkü yine o kiloya çıkarsam kafayı yerim. Ne yapacağımı şaşırdım. Oturup ders çalışmam lazım ama bunu düşünmekten hiçbir şey yapamıyorum. Ne olacak böyle
Dünyada çok daha büyük dertler var biliyorum, bu büyük bir mesele değil onu da biliyorum. Ama bu düşünceleri engelleyemiyorum işte. Yapamıyorum bir türlü. Zaten psikolojik anlamda çok sıkıntı yaşamış/halen yaşayan birisiyim, bir de bunlar var. Çok kötü oldum gece gece.
o yüzden bunun benzeri bir kap aldım, Taşımalık tarifler serisinden yemeğimi hazirlayip cantaya atıp gezmeye cikiyorum. Gerçekten de çok güzel bir şey. Keşke alışkanlık haline getirsek:)
