Dışarıdan bir bakış açışına ihtiyacim var

Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler
Nişanlın bir de babası ile ortak iş yapıyor değil mi? Yani finansal olarak ona bağımlı, zaten o yüzden babasının bilgisi, izni ve girişimi olmadan bir şey yapamıyor. Evlenirseniz sülalesi içinden geçecek, kocan olacak adam gık diyemeyecek haberin olsun. Adam varlık gösteremiyor, ailesi olmasa basbayağı bir hiç. İstediği kadar iyi olsun, adam zayıf. Koruyamaz kollayamaz, babası kapıyı gösterirse aç kalır korkusuna. Onlara gık diyemeyecek, hayır dediği sadece sen olacaksın.
 
Nişanlın bir de babası ile ortak iş yapıyor değil mi? Yani finansal olarak ona bağımlı, zaten o yüzden babasının bilgisi, izni ve girişimi olmadan bir şey yapamıyor. Evlenirseniz sülalesi içinden geçecek, kocan olacak adam gık diyemeyecek haberin olsun. Adam varlık gösteremiyor, ailesi olmasa basbayağı bir hiç. İstediği kadar iyi olsun, adam zayıf. Koruyamaz kollayamaz, babası kapıyı gösterirse aç kalır korkusuna. Onlara gık diyemeyecek, hayır dediği sadece sen olacaksın.
Geçen yıla kadar öyleydi. Ayrıldı babasından is olarak. Öncekine göre az kazansa da bu bağımlılıktan kurtulmak için
 
Aileler görüşmüyor mu?
Evlilik için pek hazır değil gibi.
Ailesi Sen arkadan doldurup gönderiyorsun gibi algılıyor olabilir. Ailesiyle biraz daha yakınlık kursan daha çok görüşsen iyi olabilir. Hem sen onları daha iyi tanırsın , niyetlerini anlarsın hem de onlar seni daha iyi anlar.
 
Her erkek az çok babasının kafasindadir, sizinki üstüne babaya göbeğinden bağımlı maalesef çok büyük hayalkırıklıklari bekliyor sizi bu evlilikte.... üstelik bilmem farkında mısınız ama onun da ailesi sizi istemiyor , yoksa bu kadar ağırdan almazlardi
 
Son düzenleme:
Geçen yıla kadar öyleydi. Ayrıldı babasından is olarak. Öncekine göre az kazansa da bu bağımlılıktan kurtulmak için
Adam daha yeni esnaf. Babası orda 40 yıllık esnaf. İşi ayırdı diye babasından kopabileceğini sanmanız, kusura bakmayın ama biraz saflık. Babası istese ona orda iş yaptırmaz, bunu çok iyi biliyordur.
 
Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler
Bu sekilde durumlarda benim tecrübem sessizce plan yürütmeden ve söylemeden karsıdan gelecek yorumlari dinlemek olurdu.Nisanlın babasının ya da ailesinin ne istediigini seni tanidigindan ve tepkinden dolayi soylemekte cekiniyor muhtemelen.Ayrılmandan korkuyor belki de?
Hic elestirmeden konustugunda belki acılır cozulur.
Bu sekilde düşkünlüğü evlendikten sonra devam ederse kötü yalnız.Benimki evliligimizin ilk aylarinda akraba ziyaretlerinde babam kalkmadan kalkamayiz o ne zaman gidelim derse o zaman evimize gideriz onlarla kalkıp dediginde cinnet geciriyordum icten ice .Törpülemedim yonttum direkt ben.İyi olc tart derim.
 
Ailesine karşı daha dik bir duruş sergilemesi gerekirdi .Olay maddiyatsa düğün değil nikahla da evlenilir . Eşyanın ucuzu seçilir . Belki de böylesi hayırlıdır ve bu süreçte bunları görmüş olursunuz .
 
Siz bu kişiyle evlenirseniz aile hep size karisir, nisanliniza resti çeksin evini tutsun eşyasını alsin, düğünü yapsin. Yapmıyorsa bosverin ailesini ilgilendirmez sizin nerde oturacağiniz, karisamazlar. Siz baska şehirden onun şehrine geliyorsunuz yalniz yaşıyorsunuz, insanların umrunda degil
 
İkinizinde babası otoritermiş ama bak sen evlenmeye ikna etmişsin ama o hala ağzının içine bakıyor.

Kalbinizi kırmak istemem ama hata üstüne hata etmişsiniz. Ailenizi karşınıza almışsınız. Her şerde bir hayır vardır.

İnanınki evlenmek daha dönülmez bir hataya sebep olacak gibi.
 
Bu sekilde durumlarda benim tecrübem sessizce plan yürütmeden ve söylemeden karsıdan gelecek yorumlari dinlemek olurdu.Nisanlın babasının ya da ailesinin ne istediigini seni tanidigindan ve tepkinden dolayi soylemekte cekiniyor muhtemelen.Ayrılmandan korkuyor belki de?
Hic elestirmeden konustugunda belki acılır cozulur.
Bu sekilde düşkünlüğü evlendikten sonra devam ederse kötü yalnız.Benimki evliligimizin ilk aylarinda akraba ziyaretlerinde babam kalkmadan kalkamayiz o ne zaman gidelim derse o zaman evimize gideriz onlarla kalkıp dediginde cinnet geciriyordum icten ice .Törpülemedim yonttum direkt ben.İyi olc tart derim.
Fikirleriniz için çok teşekkür ederim. Küçük yaştan beri birlikte olmanın verdiği bir rahatlıkla birbirimize karşı çok seffafizdir. Hatta o kadar seffaf olmasa ben daha az tepki verirdim muhtemelen
 
Arkadaşlar simdi şöyle ailesi bizi onayladı, diger abisi de sevdiğiyle evlenmiş öyle islere karismiyorlar.
Babasinin cevresi var, aslında mali mülkü de var ama borçlar vs belini doğrultamadi. Ben o şekilde düğün yapti dedirtmem diyor
Ben de o zaman seneye deyin siz de rahatlayın ben de dedim. Hemen olsun değil, bu sene deyip bana hala tarih vermemeleri beni yordu
 
Arkadaşlar simdi şöyle ailesi bizi onayladı, diger abisi de sevdiğiyle evlenmiş öyle islere karismiyorlar.
Babasinin cevresi var, aslında mali mülkü de var ama borçlar vs belini doğrultamadi. Ben o şekilde düğün yapti dedirtmem diyor
Ben de o zaman seneye deyin siz de rahatlayın ben de dedim. Hemen olsun değil, bu sene deyip bana hala tarih vermemeleri
Dışardan görünen şu arkadaşım: ailesine gerekince resti çekebilen dik duruşlu bir kadın ve ezik pısırık hevessiz ve güçsüz bir erkek. Yok ben çekerim, sinirlerim çelik gibidir derseniz buyrun, afiyet olsun.
:KK43:
 
Merhabalar,
Direkt konuya girmek istiyorum. Ben 24 yaşındayım, nişanlıyım, memur olarak çalışıyorum
Nisanlimla uzaktan akrabayiz, ancak bir akrabalık ilişkimiz olmadi farkli şehirlerde büyüdük yaşadık.
Uzun zaman önce arkadaşça konuşurken aramızda kopmayan bir bağ oluştu. Birbirimizi sevmeye basladik ve çıktık bir yola. Okul bitene kadar uzaktan ilişki yürüttük, aralarda birkac sefer birbirimizi gördük sadece.
Ben evlilik için aileme konuyu actigimda karşı çıktılar, işlerimiz denk olmadığı için (oturmuş isi yoktu serbest calisiyordu)
Ben aileme rağmen onun olduğu şehri tercih listeme yazdim ve buraya geldim.
Nisanim oldu bir şekilde. Nişanlimla da hicbir sorun yaşamadık neredeyse
Ancak bu düğün tarihi hala belli olmadı. Ailesinin maddi durumları normalde iyi ancak bu yıl bir takim zorlanmalar oldu. Babası maddiyat olsa hemen yapalım diyor. Ama nasil deyim cok agirkanli bir insan babası, bir işi erteledikce erteler. Bu yıl düğün yapicaz dendi ama hala tarih belli değil, ben soranlardan utanıyorum. Nişanlım dedi ki borçla da olsa sade bir düğün yapicam ben. Hatta ertesi gün nikah tarihi almaya gidecektik. O gün babasıyla konuşmuş ama bu şekilde düğün yapmaya ikna edememiş. O da bana bütün konuştuklarımız iptal dedi. Ben çok hayal kırıklığına uğradım. Sen babanı ikna etmeye çalıştığını söyleseydin ben söylerdim sana ikna olmayacağını. Baba ben böyle böyle yapmayı düşünüyorum diye karşısına çıkarsın sandim dedim, o mahcup bir sey diyemedi öfkeyle baya bir sey saydım.
Tamam en azından evimizi onceden tutup mobilyaları yavas yavas alalım bari onların taksiti bitsin diye konuştu benimle. Ama ne ev bakmaya gitti benimle, ne de kesin bir şey söylüyor tutucaz tutmicaz. Onun için de kızdım. Ben buraya geldim tek yaşıyorum, evimden memnun değilim ayri bir eve çıkayım desem düğün olur mu olabilir mi bilmiyorum, yaşayacağımız eve geçsem bana bir şey demiyorsun..Beni belirsizlikte birakma ne yapacaksan ya da ne yapmayacaksan soyle dedim. Babamla konuşmadan gidip ben ev tuttum diyemem dedi. Tamam o zaman önce söyle felan dedim, yine öfkeyle bir sürü saydım, sonrasinda özür diledim ama olan oldu.. Onlarin evi ile benim çalıştığım yer arasi uzak. Biz benim işime yakin oturmaya karar verdik. Babasi ona bile karışmış orda ne isiniz var diye. Ya ben bilmiyorum bu yaşadıklarım normal mi? Ben mi abartıyorum, sabırsızlanıyorum
O diyor ki ben de senin istediklerini istiyorum, ben de dedim ki isteyip istememen onemli değil ki istesen de bazi şeyleri yapamayabiliyorsun. Bana söyle beni boş yere umutlandirma ben de ev esya bakmayayim dedim. Tamam babamla konusucam dedi
Bir yandan onu üzmek hiç istemiyorum, bir yandan olanlari mantığım almıyor, babam yanımda değil onun güçsüzlüğü var...Ne yapacağımı nasil düşüneceğimi şaşırdım
Yardımcı olursanız sevinirim, sevgiler

Bu kadar babacı adamdan koca olur mu, açıkçası olmasa daha iyi olur...

Evlendikten sonra bu yaşadıkların daha da yoğunlaşacak düşünürken bunu da göz önüne almalısın.
 
Dışardan görünen şu arkadaşım: ailesine gerekince resti çekebilen dik duruşlu bir kadın ve ezik pısırık hevessiz ve güçsüz bir erkek. Yok ben çekerim, sinirlerim çelik gibidir derseniz buyrun, afiyet olsun.
Heh işte ayyynen durum bu. Dışarıdan bir göz istemişsin ya gördüğümüz bu.
 
X