- 6 Mart 2007
- 2.549
- 115
-
- Konu Sahibi Revolucion
- #1
ben hikayemizi bölümlere ayırıcam isteyen sadece doğumumuzu isteyen tüm hikayeizi okuyabilsin diye.
Macara Başlıyor:
norolojik ve psikiyatrik tedavilermiz biteli 6 ay oldu.artık bende kucağımda mis kokulu bi melek istiyorum ama korkuyorumda ya gene sonuç hüsran olursa ya yüzünü göremeden onuda kaybedersem ama ne olursa olsun herşeye razıyım çok sevdiğim goncamdan bir parça istiyorum ikimize ait.doktorlarım ısrarla hayır diyor hastalığın tekrarlıyacak diyor.jinekoloğumuzla görüşüyoruz sıkı bir takiple Allah'ın da izniyle olur diyor ve o ay bir müjde ilk denemizde varlığıyla karşılaşıyoruz.:asigim:evde testi yapıyorum inanamıyorum ertesi güne hemen randevu alıyorum sabahtan gidiyoruz eşimin haberi yok daha söylemedim.doktorumuz işte burda diyor bak babası bu noktacık bir can.eşim şokta nasıl yani bu bit tanesi ama deyip duruyor.ordan çıkıyoruz. bundan sonra sigaraya son deyip atıyorum çantamdaki paketi. ve anlaşıyoruz. 3 ay bitene kadar kimse bilmeyecek. buda giderse kimseyele uğraşmak istemiyorum. yolda bir telefon geliyor. babam yoğun bakıma alınmış kalp krizi geçiriyormuş eve gidip annemi alıyoruz ve hastahaneye herşey bi anda aklımdan çıkıyor canlarımdan biri canıyla uğraşıyor içerde. iki gün yoğun bakım arkasından acil ameliyat tüm damarlar tıkalı deniyor. hastahane tutmuyor başka bir yere nakli gerekiyor cihazlar yetersiz yer arıyoruz.doktor arıyoruz.cerrah bir arkadaşımız bir öneride bulunuyor eşinin telefonundan ulaşıyor ameliyata gireceği hastahenede yoğun bakıma alınıyor.ama kalp çok yorgun kurtulamayabilir 1 ay beklemesi gerekli ilk ayımız dedemizin başında yoğun bakım kapılarında geçiyor bu arada her hafta doktorumuza gidiyoruz. iyi olduğumuzu öğrenip rahatlıyoruz. dedemiz bir ayın sonunda kurtulup dönüyor evimize. artık rahatız. oda ne babamız bu kezde elim diye sızlanıyor hemen yine doktora el kisti alınmalı ama idare edebildiği kadar etsin deniyor.ertesi sabah eşim elini kullanamayarak uyanıyor.bu arada devrimin 9 haftalık.hemen doktoru arıyoruz.gittiğimizde acil ameliyata girmezse bir daha elini kullanamayacağını öğreniyoruz.öğlen ameliyata giriyor.o içerde biz oğlumla ameliyathanenin kapısında.1saat sonra bir hemşire narkozu arttırmak için imza istiyor ne oluyor diyorum iyi merak etmeyin diyor imzayı verip sakinleşmek için yukarı çıkıyorum. son basamakta başım dönüyor sonra acilde gözlerimi açıyorum.aklıma oğlum geliyor bir şey verdinizmi diyorum sadece ayıltıldığımı öğreniyorum. eşim ameliyattan çıkmış doktoruyla görüşüyorum iyimiş.3. ayımızda bir kanamayla uyanıp hastahanede soluğu alıyoruz. iğneler serumlar oğluşum iyi eve dönüyoruz. 5. ayımızda bir gce aniden sancılanıyorum. doktorumuzu arıyoruz. hemen gelin bende geliyorum diyor. bebişim aşaya inmiş doğum pozisyonuna girmiş korku dorukta :1no2: bir kaç gün sonra bu kez tansiyon sorunuyla gidiyoruz.günlerden pazar doktorumuz üşenmeyip geliyor gerekenler yapılıyor tekrar evimizdeyiz.6. ayın sonu ateşleniyorum eski rahatsızlığımın belirtileri baş gösteriyor.malesef yine pazar ve doktorumuz şehir dışında. arıyoruz başka bir doktor glip tetkikleri yapıyor. kendimize gelip hastaheden çıkartılıyoruz. son iki ay bebişim iki kez gelme teşebbüsünde bulunuyor. küveze girmemesi için bekletiliyor.:1no2: son haftalar dedemiz yine hasta bu arada üzüntüden travma geçiren annenemiz artık iyice gel git akıllı oldu babannemizinse son atakla hastalığı boyut değiştirdi artık görmüyorda
Doğum Başlıyor :
gece sancılarım başlıyor eşim vardiyalı çalışıyor ve bu hafta gececi yani işte.sakin olmaya çalışıyorum bu arada dedemiz rahatsızlanıyor hastahaneye götürülmesi lazım onu giydirip götürüyrum eve dönüyoruz sıkıntıdan olsa gerek sancılarım kesiliyor :1no2: yinede doktorumuza gidip görünüyoruz sabah bol bol gez bu gün yarın gelicek şimdi gidebilirsin diyor.erktesi sabah sancılar daha ağır ve yine düzenli ama oğlumda bir gariplik var geriniyor noluyor canımı yanıyor biraz sonra solunumum sorun yaratmaya başlıyor eşimi arıyıp durumu bildirip gelmesini söylüyorum. sabah 5:00 hastahanedeyiz. oksijene bağlanyorum serum veriliyor açıklığımız aynı sancılarınsa aralıkları uzamaya başladı.tekrar eve gönderiliyoruz çünkü eski rahatsızlığımdan dolayı orda kalmamalıyım.
Bu Kez Geliyoruz :
sabah duşta elimize bir parça geliyor buda ne hemen netin başına kordonmu değil suyumuz gelmediki daha peki ne neden düşmüyor :sm_confused: yine hastahanedeyiz o parçanın tıkaç olduğunu artık akşama kadar oğluşumun yanımda olacağını öğreniyorum.doktorumuz bekleyelim kendi sancılarını diyor sancılar var açılma 4 cm.i buluyor ama be çok iyiyim gezinip duruyorum. bu arada lavmanımız yapılıyor.babamız garip garip bize bakıyor yüzünde acı bi ifade ben iyiyim diyorum. ama herşey çok yavaş biraz sunni sancı veriliyor.ben hala geziniyorum arada ebemiz gelip açıklığımızı söylüyor nstye bağlanıyoruz sonra yine geziniyoruz. :dance: doğumhaneyi görmek istiyorum peki diyorlar bebek hemşiremiz ve ebemiz beraber doğumhaneye gidiyoruz sorucaklarımızı öğreniyoruz dahada sakinleşmiş geri dönüyoruz.açıklığımız 6 cm.ama bebişimin kalp atışları düzensizleşmeye başladı noluyor.akannehir kendime hakim olamıyor tedirginim ona bişey olmamalı olamaz Allah'ım bu kez yüzümüze gül. doktorumuz epidurli öneriyor sakinleşin ki kalp atışlarımız düzelsin diyor. sancı hissetmiyorum çok hafif zonklama ama bebişim daha önemli peki diyorum.anestezi uzmanımız geliyor epiduralimiz takılıyor. ama artık herşey bulanmaya başlıyor kendimi zorlasamda sakinleşemiyorum.:1no2: yarım saat sonra. artık pek çok şeyi hemşiremizin ve eşimin anlattıklarıyla anlatıcam çünkü ben hiç bir şey hatırlamıyorum :çok üzgünüm: Devrimimin kalp atışları iyice yavaşlamış hemen sezeryana alınmalıyız babamız imza veriyor. bense sadece ağlıyor ve titriyormuşum.sakinleştirici veriliyormuş sürekli ama titremem durmuyormuş.bir kare eşim boş gözlerle bize bakıyor. sedyeye alınmaya çalışıyorlar beni.başka bir kare yeşim senmisin (bebek hemşiremiz başımızda ameliyattayız.) nerdeyiz yatağına alıcaz seni.neyden sonra bilmiyorum.hemşiremiz anlatıyor. epidural uzmanına çatmışım kapa çeneni diye kaydirigubbakcemile3 amliyathanede dakika dakika soruyormuşum hangi aşamadayız şimdi napıyorsunuz.oğluşumu göstermişler tekrar ağlamaya başlamış ve bayılmışım bir kaç dakka o beni vermiycem demiş hemşiremiz döverim seni demişim kaydirigubbakcemile3 (çok özür dilerim ama gerçekten hiç bir şeyi hatırlamıyorum :çok üzgünüm: ) odamdayım yine hrşey kare kare başka bir bebek hemşiresi oğluşumu yanıma yatırıp emmesi için yardım ediyor.babam annem yanızda doktorumuz oğluşumun resimlerini çekiyor. birileri geldi kim bunlar. gece saat 10:00 kalkmak istiyorum hasta bakıcımız gelip hem beni kaldırıyor hemde temizleniyoruz. saat 12 :00 bu seste ne eşim iyimisin diyor. aklıma geliyor oğlum diyorum bak burda deyip yanıma yatırıyor. Allah'ım bu benimmi nasıl ne zaman geldi.senağlama canım yanıyor tutamıyorum. yine kayıp zaman.:çok üzgünüm: bir sesle uyanıyorum. bebek hemşiremiz oğluşuma mama veriyor sütüm yok malesef
bu arada tüm KK dostalarına sohbet odasında sıkıntılarıma destek olanlara haberi aldığında benimle beraber sevinen uyuzcimcimeme, her an bize destek olan yeşimpat hemşiremize ve herşeye rağmen bize inanan bana bu mucizeyi yaşatan ve bizi kurtaran doktorumuza teşekkürü bir borç biliyorum.ve yeşimpat hemşirem gerçekten hiçbir şeyi anımsamıyorum tüm sözlerim için senden özür diliyorum :çok üzgünüm:
kusura bakmayın biraz uzun ama tüm içimi dökmek istedim ve doğumdan korkanlar bu duygu için herşeye değer Şeniz
Macara Başlıyor:
norolojik ve psikiyatrik tedavilermiz biteli 6 ay oldu.artık bende kucağımda mis kokulu bi melek istiyorum ama korkuyorumda ya gene sonuç hüsran olursa ya yüzünü göremeden onuda kaybedersem ama ne olursa olsun herşeye razıyım çok sevdiğim goncamdan bir parça istiyorum ikimize ait.doktorlarım ısrarla hayır diyor hastalığın tekrarlıyacak diyor.jinekoloğumuzla görüşüyoruz sıkı bir takiple Allah'ın da izniyle olur diyor ve o ay bir müjde ilk denemizde varlığıyla karşılaşıyoruz.:asigim:evde testi yapıyorum inanamıyorum ertesi güne hemen randevu alıyorum sabahtan gidiyoruz eşimin haberi yok daha söylemedim.doktorumuz işte burda diyor bak babası bu noktacık bir can.eşim şokta nasıl yani bu bit tanesi ama deyip duruyor.ordan çıkıyoruz. bundan sonra sigaraya son deyip atıyorum çantamdaki paketi. ve anlaşıyoruz. 3 ay bitene kadar kimse bilmeyecek. buda giderse kimseyele uğraşmak istemiyorum. yolda bir telefon geliyor. babam yoğun bakıma alınmış kalp krizi geçiriyormuş eve gidip annemi alıyoruz ve hastahaneye herşey bi anda aklımdan çıkıyor canlarımdan biri canıyla uğraşıyor içerde. iki gün yoğun bakım arkasından acil ameliyat tüm damarlar tıkalı deniyor. hastahane tutmuyor başka bir yere nakli gerekiyor cihazlar yetersiz yer arıyoruz.doktor arıyoruz.cerrah bir arkadaşımız bir öneride bulunuyor eşinin telefonundan ulaşıyor ameliyata gireceği hastahenede yoğun bakıma alınıyor.ama kalp çok yorgun kurtulamayabilir 1 ay beklemesi gerekli ilk ayımız dedemizin başında yoğun bakım kapılarında geçiyor bu arada her hafta doktorumuza gidiyoruz. iyi olduğumuzu öğrenip rahatlıyoruz. dedemiz bir ayın sonunda kurtulup dönüyor evimize. artık rahatız. oda ne babamız bu kezde elim diye sızlanıyor hemen yine doktora el kisti alınmalı ama idare edebildiği kadar etsin deniyor.ertesi sabah eşim elini kullanamayarak uyanıyor.bu arada devrimin 9 haftalık.hemen doktoru arıyoruz.gittiğimizde acil ameliyata girmezse bir daha elini kullanamayacağını öğreniyoruz.öğlen ameliyata giriyor.o içerde biz oğlumla ameliyathanenin kapısında.1saat sonra bir hemşire narkozu arttırmak için imza istiyor ne oluyor diyorum iyi merak etmeyin diyor imzayı verip sakinleşmek için yukarı çıkıyorum. son basamakta başım dönüyor sonra acilde gözlerimi açıyorum.aklıma oğlum geliyor bir şey verdinizmi diyorum sadece ayıltıldığımı öğreniyorum. eşim ameliyattan çıkmış doktoruyla görüşüyorum iyimiş.3. ayımızda bir kanamayla uyanıp hastahanede soluğu alıyoruz. iğneler serumlar oğluşum iyi eve dönüyoruz. 5. ayımızda bir gce aniden sancılanıyorum. doktorumuzu arıyoruz. hemen gelin bende geliyorum diyor. bebişim aşaya inmiş doğum pozisyonuna girmiş korku dorukta :1no2: bir kaç gün sonra bu kez tansiyon sorunuyla gidiyoruz.günlerden pazar doktorumuz üşenmeyip geliyor gerekenler yapılıyor tekrar evimizdeyiz.6. ayın sonu ateşleniyorum eski rahatsızlığımın belirtileri baş gösteriyor.malesef yine pazar ve doktorumuz şehir dışında. arıyoruz başka bir doktor glip tetkikleri yapıyor. kendimize gelip hastaheden çıkartılıyoruz. son iki ay bebişim iki kez gelme teşebbüsünde bulunuyor. küveze girmemesi için bekletiliyor.:1no2: son haftalar dedemiz yine hasta bu arada üzüntüden travma geçiren annenemiz artık iyice gel git akıllı oldu babannemizinse son atakla hastalığı boyut değiştirdi artık görmüyorda
Doğum Başlıyor :
gece sancılarım başlıyor eşim vardiyalı çalışıyor ve bu hafta gececi yani işte.sakin olmaya çalışıyorum bu arada dedemiz rahatsızlanıyor hastahaneye götürülmesi lazım onu giydirip götürüyrum eve dönüyoruz sıkıntıdan olsa gerek sancılarım kesiliyor :1no2: yinede doktorumuza gidip görünüyoruz sabah bol bol gez bu gün yarın gelicek şimdi gidebilirsin diyor.erktesi sabah sancılar daha ağır ve yine düzenli ama oğlumda bir gariplik var geriniyor noluyor canımı yanıyor biraz sonra solunumum sorun yaratmaya başlıyor eşimi arıyıp durumu bildirip gelmesini söylüyorum. sabah 5:00 hastahanedeyiz. oksijene bağlanyorum serum veriliyor açıklığımız aynı sancılarınsa aralıkları uzamaya başladı.tekrar eve gönderiliyoruz çünkü eski rahatsızlığımdan dolayı orda kalmamalıyım.
Bu Kez Geliyoruz :
sabah duşta elimize bir parça geliyor buda ne hemen netin başına kordonmu değil suyumuz gelmediki daha peki ne neden düşmüyor :sm_confused: yine hastahanedeyiz o parçanın tıkaç olduğunu artık akşama kadar oğluşumun yanımda olacağını öğreniyorum.doktorumuz bekleyelim kendi sancılarını diyor sancılar var açılma 4 cm.i buluyor ama be çok iyiyim gezinip duruyorum. bu arada lavmanımız yapılıyor.babamız garip garip bize bakıyor yüzünde acı bi ifade ben iyiyim diyorum. ama herşey çok yavaş biraz sunni sancı veriliyor.ben hala geziniyorum arada ebemiz gelip açıklığımızı söylüyor nstye bağlanıyoruz sonra yine geziniyoruz. :dance: doğumhaneyi görmek istiyorum peki diyorlar bebek hemşiremiz ve ebemiz beraber doğumhaneye gidiyoruz sorucaklarımızı öğreniyoruz dahada sakinleşmiş geri dönüyoruz.açıklığımız 6 cm.ama bebişimin kalp atışları düzensizleşmeye başladı noluyor.akannehir kendime hakim olamıyor tedirginim ona bişey olmamalı olamaz Allah'ım bu kez yüzümüze gül. doktorumuz epidurli öneriyor sakinleşin ki kalp atışlarımız düzelsin diyor. sancı hissetmiyorum çok hafif zonklama ama bebişim daha önemli peki diyorum.anestezi uzmanımız geliyor epiduralimiz takılıyor. ama artık herşey bulanmaya başlıyor kendimi zorlasamda sakinleşemiyorum.:1no2: yarım saat sonra. artık pek çok şeyi hemşiremizin ve eşimin anlattıklarıyla anlatıcam çünkü ben hiç bir şey hatırlamıyorum :çok üzgünüm: Devrimimin kalp atışları iyice yavaşlamış hemen sezeryana alınmalıyız babamız imza veriyor. bense sadece ağlıyor ve titriyormuşum.sakinleştirici veriliyormuş sürekli ama titremem durmuyormuş.bir kare eşim boş gözlerle bize bakıyor. sedyeye alınmaya çalışıyorlar beni.başka bir kare yeşim senmisin (bebek hemşiremiz başımızda ameliyattayız.) nerdeyiz yatağına alıcaz seni.neyden sonra bilmiyorum.hemşiremiz anlatıyor. epidural uzmanına çatmışım kapa çeneni diye kaydirigubbakcemile3 amliyathanede dakika dakika soruyormuşum hangi aşamadayız şimdi napıyorsunuz.oğluşumu göstermişler tekrar ağlamaya başlamış ve bayılmışım bir kaç dakka o beni vermiycem demiş hemşiremiz döverim seni demişim kaydirigubbakcemile3 (çok özür dilerim ama gerçekten hiç bir şeyi hatırlamıyorum :çok üzgünüm: ) odamdayım yine hrşey kare kare başka bir bebek hemşiresi oğluşumu yanıma yatırıp emmesi için yardım ediyor.babam annem yanızda doktorumuz oğluşumun resimlerini çekiyor. birileri geldi kim bunlar. gece saat 10:00 kalkmak istiyorum hasta bakıcımız gelip hem beni kaldırıyor hemde temizleniyoruz. saat 12 :00 bu seste ne eşim iyimisin diyor. aklıma geliyor oğlum diyorum bak burda deyip yanıma yatırıyor. Allah'ım bu benimmi nasıl ne zaman geldi.senağlama canım yanıyor tutamıyorum. yine kayıp zaman.:çok üzgünüm: bir sesle uyanıyorum. bebek hemşiremiz oğluşuma mama veriyor sütüm yok malesef
bu arada tüm KK dostalarına sohbet odasında sıkıntılarıma destek olanlara haberi aldığında benimle beraber sevinen uyuzcimcimeme, her an bize destek olan yeşimpat hemşiremize ve herşeye rağmen bize inanan bana bu mucizeyi yaşatan ve bizi kurtaran doktorumuza teşekkürü bir borç biliyorum.ve yeşimpat hemşirem gerçekten hiçbir şeyi anımsamıyorum tüm sözlerim için senden özür diliyorum :çok üzgünüm:
kusura bakmayın biraz uzun ama tüm içimi dökmek istedim ve doğumdan korkanlar bu duygu için herşeye değer Şeniz