• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Dertleşmeye ihtiyacım var kimseyle konuşamıyorum ne olur bana akıl verin çıkmazdayım

Fulyacennet16

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Ağustos 2013
772
490
133
İstanbul
Merhaba hanımlar bu siteye de çok konu açtım ben biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce benim annem ve babam ayrı şuan babamın yanına geldim kafa dinlemeye eşimle 5 yıllık evliyiz ilk yılları kavga sorun bu zamana kadar geldik tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı annem yalnız kardeşimle kalıyor yaşadığım şehre getirdim onları kardeşimde işe yerleştirdim çok iyiler şükür babam ile küstük barıştım sonuca babam aile problemim kalmadı problem eşimden boşanma kararı verip veremem bu cıkmazdan cıkamıyorum eşinle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik eski konuları da var sineme cektim düzelir dedim olmadı sucşuau ben oldum babasının borcları var sureli para gönderdi yanındayım dedim ben dedikce o gönderdi ne evim var ne arabam tabi haliyle cocugumda yok nasıl olsun ki dimii hep yanında oldum bitsin istemedim her zorşuga gögüs gericez dedim ben çok atılgan sosyal biriyim o ise asosyal hiç arkadaşı yok acaba merhamet mi bilmem hiç ayrılamadım ondan üzüldüm anılara yaşanmışlıklara belki de akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı boşanıcam senle eşyaları da alıcam dedi annemin evinde bana hakaret etti gitti annecim çok agladı kadersiz kızım kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım ben isterdim ki bana anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı aşırı derece de ailesine düşkün babası ve ailesi bunu kullanıyorlar abisi de evli ama 1 kuruş vermez evi arabası cocuklar da var benim ne sucum var çalışan bayanım ama güçüm yok boşanma kararı var bende soğudum evet kırgınım darmadağınım ama nıye korkuyorum neden niçin annem babamın ayrışıgı bende tranva oluşturdu galiba korkuyorum geldi özür diledi oturduk konuştuk hala bana sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba dedi ayrılık senin için daha iyi dedi bana ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim bayramda babama gideyim çok daraldım dedim geldim arıyor konuşuyoruz ama soğuk tabi annem bu adam olmaz uğraşma kızım dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıuorda bana ama ben bunca terbiyezliğe bu degersizliğe ne kadar dayanıcam ne yapsam olmadı oyle cirkin biri de değilim boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar baglıyım ona anlamıyorum ne gurur kaldı ne kadınlığım insanlığım ne oluyor bana anlamıyorum nedir beni tutan sevgi miii beni seven yok ki çok yalnızım kızlar ne olur akıl verin kimseyle konuşamıyorum korkuyorum utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum "
 
Merhaba hanımlar,
Bu siteye de çok konu açtım ben. Biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum.
Hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce.

Benim annem ve babam ayrı, şu an babamın yanına geldim kafa dinlemeye. Eşimle 5 yıllık evliyiz; ilk yılları kavga sorun, bu zamana kadar geldik, tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı.
Annem yalnız kardeşimle kalıyor, yaşadığım şehre getirdim onları, kardeşimi de işe yerleştirdim çok iyiler.
Şükür babam ile küs idik ama barıştım sonuçta babamdır.
Yani aile problemim kalmadı.
Problem: eşimden boşanma kararı verip verememem. Bu çıkmazdan çıkamıyorum, eşimle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik, eski konularım da var hatta, sineme cektim, düzelir dedim, olmadı. Suçlusu ben oldum. Babasının borçları var diye sürekli para gönderdi, yanındayım dedim, ama ben dedikce o gönderdi. Ne evim var ne arabam. Tabi haliyle çocuğum da yok, nasıl olsun ki değil mi?
Hep yanında oldum, bitsin istemedim, her zorluğa gögüs gericez dedim. Ben çok atılgan sosyal biriyim, o ise asosyal, hiç arkadaşı yok. Acaba merhamet mi bilmem, hiç ayrılamadım ondan. Üzüldüm anılara, yaşanmışlıklara belki de.

Akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı, boşanıcam senle, eşyaları da alıcam dedi. Annemin evinde bana hakaret etti, gitti. Annecim çok ağladı, kadersiz kızım, kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım. Ben isterdim ki bana, anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı.

Aşırı derecede ailesine düşkün, babası ve ailesi bunu kullanıyorlar. Abisi de evli ama 1 kuruş vermez, evi, arabası, çocukları da var.
Benim ne sucum var? Çalışan bayanım ama gücüm yok, boşanma kararı var bende, soğudum evet kırgınım, darmadağınım ama niye korkuyorum? Neden? Niçin?
Annem ve babamın ayrılığı bende travma oluşturdu galiba, korkuyorum. Geldi, özür diledi, oturduk konuştuk. Hala bana “sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba” dedi. “Ayrılık senin için daha iyi” dedi bana. Ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim. Bayramda babama gideyim çok daraldım dedim, geldim, arıyor, konuşuyoruz ama soğuk tabi. Annem “bu adam olmaz, uğraşma kızım” dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıyor da bana ama ben bunca terbiyesizliğe, bu değersizliğe ne kadar dayanıcam?

Ne yapsam olmadı. Öyle çirkin biri de değilim. Boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar bağlıyım ona anlamıyorum. Ne gurur kaldı, ne kadınlığım, insanlığım. Ne oluyor bana anlamıyorum. Nedir beni tutan sevgi mi? Beni seven yok ki.

Çok yalnızım kızlar, ne olur akıl verin. Kimseyle konuşamıyorum, korkuyorum, utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum.
 
Merhaba hanımlar,
Bu siteye de çok konu açtım ben. Biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum.
Hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce.

Benim annem ve babam ayrı, şu an babamın yanına geldim kafa dinlemeye. Eşimle 5 yıllık evliyiz; ilk yılları kavga sorun, bu zamana kadar geldik, tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı.
Annem yalnız kardeşimle kalıyor, yaşadığım şehre getirdim onları, kardeşimi de işe yerleştirdim çok iyiler.
Şükür babam ile küs idik ama barıştım sonuçta babamdır.
Yani aile problemim kalmadı.
Problem: eşimden boşanma kararı verip verememem. Bu çıkmazdan çıkamıyorum, eşimle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik, eski konularım da var hatta, sineme cektim, düzelir dedim, olmadı. Suçlusu ben oldum. Babasının borçları var diye sürekli para gönderdi, yanındayım dedim, ama ben dedikce o gönderdi. Ne evim var ne arabam. Tabi haliyle çocuğum da yok, nasıl olsun ki değil mi?
Hep yanında oldum, bitsin istemedim, her zorluğa gögüs gericez dedim. Ben çok atılgan sosyal biriyim, o ise asosyal, hiç arkadaşı yok. Acaba merhamet mi bilmem, hiç ayrılamadım ondan. Üzüldüm anılara, yaşanmışlıklara belki de.

Akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı, boşanıcam senle, eşyaları da alıcam dedi. Annemin evinde bana hakaret etti, gitti. Annecim çok ağladı, kadersiz kızım, kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım. Ben isterdim ki bana, anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı.

Aşırı derecede ailesine düşkün, babası ve ailesi bunu kullanıyorlar. Abisi de evli ama 1 kuruş vermez, evi, arabası, çocukları da var.
Benim ne sucum var? Çalışan bayanım ama gücüm yok, boşanma kararı var bende, soğudum evet kırgınım, darmadağınım ama niye korkuyorum? Neden? Niçin?
Annem ve babamın ayrılığı bende travma oluşturdu galiba, korkuyorum. Geldi, özür diledi, oturduk konuştuk. Hala bana “sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba” dedi. “Ayrılık senin için daha iyi” dedi bana. Ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim. Bayramda babama gideyim çok daraldım dedim, geldim, arıyor, konuşuyoruz ama soğuk tabi. Annem “bu adam olmaz, uğraşma kızım” dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıyor da bana ama ben bunca terbiyesizliğe, bu değersizliğe ne kadar dayanıcam?

Ne yapsam olmadı. Öyle çirkin biri de değilim. Boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar bağlıyım ona anlamıyorum. Ne gurur kaldı, ne kadınlığım, insanlığım. Ne oluyor bana anlamıyorum. Nedir beni tutan sevgi mi? Beni seven yok ki.

Çok yalnızım kızlar, ne olur akıl verin. Kimseyle konuşamıyorum, korkuyorum, utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum.
:KK9::KK9::KK9:
Formumuzdayız yine!
 
Merhaba hanımlar,
Bu siteye de çok konu açtım ben. Biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum.
Hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce.

Benim annem ve babam ayrı, şu an babamın yanına geldim kafa dinlemeye. Eşimle 5 yıllık evliyiz; ilk yılları kavga sorun, bu zamana kadar geldik, tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı.
Annem yalnız kardeşimle kalıyor, yaşadığım şehre getirdim onları, kardeşimi de işe yerleştirdim çok iyiler.
Şükür babam ile küs idik ama barıştım sonuçta babamdır.
Yani aile problemim kalmadı.
Problem: eşimden boşanma kararı verip verememem. Bu çıkmazdan çıkamıyorum, eşimle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik, eski konularım da var hatta, sineme cektim, düzelir dedim, olmadı. Suçlusu ben oldum. Babasının borçları var diye sürekli para gönderdi, yanındayım dedim, ama ben dedikce o gönderdi. Ne evim var ne arabam. Tabi haliyle çocuğum da yok, nasıl olsun ki değil mi?
Hep yanında oldum, bitsin istemedim, her zorluğa gögüs gericez dedim. Ben çok atılgan sosyal biriyim, o ise asosyal, hiç arkadaşı yok. Acaba merhamet mi bilmem, hiç ayrılamadım ondan. Üzüldüm anılara, yaşanmışlıklara belki de.

Akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı, boşanıcam senle, eşyaları da alıcam dedi. Annemin evinde bana hakaret etti, gitti. Annecim çok ağladı, kadersiz kızım, kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım. Ben isterdim ki bana, anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı.

Aşırı derecede ailesine düşkün, babası ve ailesi bunu kullanıyorlar. Abisi de evli ama 1 kuruş vermez, evi, arabası, çocukları da var.
Benim ne sucum var? Çalışan bayanım ama gücüm yok, boşanma kararı var bende, soğudum evet kırgınım, darmadağınım ama niye korkuyorum? Neden? Niçin?
Annem ve babamın ayrılığı bende travma oluşturdu galiba, korkuyorum. Geldi, özür diledi, oturduk konuştuk. Hala bana “sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba” dedi. “Ayrılık senin için daha iyi” dedi bana. Ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim. Bayramda babama gideyim çok daraldım dedim, geldim, arıyor, konuşuyoruz ama soğuk tabi. Annem “bu adam olmaz, uğraşma kızım” dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıyor da bana ama ben bunca terbiyesizliğe, bu değersizliğe ne kadar dayanıcam?

Ne yapsam olmadı. Öyle çirkin biri de değilim. Boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar bağlıyım ona anlamıyorum. Ne gurur kaldı, ne kadınlığım, insanlığım. Ne oluyor bana anlamıyorum. Nedir beni tutan sevgi mi? Beni seven yok ki.

Çok yalnızım kızlar, ne olur akıl verin. Kimseyle konuşamıyorum, korkuyorum, utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum.

eline sağlık..

adam istemiyor diretmenin manası yok.
 
Merhaba hanımlar bu siteye de çok konu açtım ben biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce benim annem ve babam ayrı şuan babamın yanına geldim kafa dinlemeye eşimle 5 yıllık evliyiz ilk yılları kavga sorun bu zamana kadar geldik tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı annem yalnız kardeşimle kalıyor yaşadığım şehre getirdim onları kardeşimde işe yerleştirdim çok iyiler şükür babam ile küstük barıştım sonuca babam aile problemim kalmadı problem eşimden boşanma kararı verip veremem bu cıkmazdan cıkamıyorum eşinle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik eski konuları da var sineme cektim düzelir dedim olmadı sucşuau ben oldum babasının borcları var sureli para gönderdi yanındayım dedim ben dedikce o gönderdi ne evim var ne arabam tabi haliyle cocugumda yok nasıl olsun ki dimii hep yanında oldum bitsin istemedim her zorşuga gögüs gericez dedim ben çok atılgan sosyal biriyim o ise asosyal hiç arkadaşı yok acaba merhamet mi bilmem hiç ayrılamadım ondan üzüldüm anılara yaşanmışlıklara belki de akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı boşanıcam senle eşyaları da alıcam dedi annemin evinde bana hakaret etti gitti annecim çok agladı kadersiz kızım kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım ben isterdim ki bana anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı aşırı derece de ailesine düşkün babası ve ailesi bunu kullanıyorlar abisi de evli ama 1 kuruş vermez evi arabası cocuklar da var benim ne sucum var çalışan bayanım ama güçüm yok boşanma kararı var bende soğudum evet kırgınım darmadağınım ama nıye korkuyorum neden niçin annem babamın ayrışıgı bende tranva oluşturdu galiba korkuyorum geldi özür diledi oturduk konuştuk hala bana sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba dedi ayrılık senin için daha iyi dedi bana ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim bayramda babama gideyim çok daraldım dedim geldim arıyor konuşuyoruz ama soğuk tabi annem bu adam olmaz uğraşma kızım dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıuorda bana ama ben bunca terbiyezliğe bu degersizliğe ne kadar dayanıcam ne yapsam olmadı oyle cirkin biri de değilim boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar baglıyım ona anlamıyorum ne gurur kaldı ne kadınlığım insanlığım ne oluyor bana anlamıyorum nedir beni tutan sevgi miii beni seven yok ki çok yalnızım kızlar ne olur akıl verin kimseyle konuşamıyorum korkuyorum utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum "
Ne cevap yazacağımı bilemedim ama umarım her ne karar alırsanız da hakkınızda hayırlısı olsun, belli ki sorumluluk sahibi, kendinizi olduğu kadar ailenizi de düşünen bir kadınsınız, umarım bundan sonra mutlu olursunuz.
 
Merhaba hanımlar bu siteye de çok konu açtım ben biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce benim annem ve babam ayrı şuan babamın yanına geldim kafa dinlemeye eşimle 5 yıllık evliyiz ilk yılları kavga sorun bu zamana kadar geldik tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı annem yalnız kardeşimle kalıyor yaşadığım şehre getirdim onları kardeşimde işe yerleştirdim çok iyiler şükür babam ile küstük barıştım sonuca babam aile problemim kalmadı problem eşimden boşanma kararı verip veremem bu cıkmazdan cıkamıyorum eşinle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik eski konuları da var sineme cektim düzelir dedim olmadı sucşuau ben oldum babasının borcları var sureli para gönderdi yanındayım dedim ben dedikce o gönderdi ne evim var ne arabam tabi haliyle cocugumda yok nasıl olsun ki dimii hep yanında oldum bitsin istemedim her zorşuga gögüs gericez dedim ben çok atılgan sosyal biriyim o ise asosyal hiç arkadaşı yok acaba merhamet mi bilmem hiç ayrılamadım ondan üzüldüm anılara yaşanmışlıklara belki de akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı boşanıcam senle eşyaları da alıcam dedi annemin evinde bana hakaret etti gitti annecim çok agladı kadersiz kızım kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım ben isterdim ki bana anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı aşırı derece de ailesine düşkün babası ve ailesi bunu kullanıyorlar abisi de evli ama 1 kuruş vermez evi arabası cocuklar da var benim ne sucum var çalışan bayanım ama güçüm yok boşanma kararı var bende soğudum evet kırgınım darmadağınım ama nıye korkuyorum neden niçin annem babamın ayrışıgı bende tranva oluşturdu galiba korkuyorum geldi özür diledi oturduk konuştuk hala bana sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba dedi ayrılık senin için daha iyi dedi bana ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim bayramda babama gideyim çok daraldım dedim geldim arıyor konuşuyoruz ama soğuk tabi annem bu adam olmaz uğraşma kızım dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıuorda bana ama ben bunca terbiyezliğe bu degersizliğe ne kadar dayanıcam ne yapsam olmadı oyle cirkin biri de değilim boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar baglıyım ona anlamıyorum ne gurur kaldı ne kadınlığım insanlığım ne oluyor bana anlamıyorum nedir beni tutan sevgi miii beni seven yok ki çok yalnızım kızlar ne olur akıl verin kimseyle konuşamıyorum korkuyorum utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum "
Çocuk da yok, cinsrllik de yok, size değer de vermiyor ee ekonomik özgürlüğünüz de var.. Tamam boşanmak zor da biz çolukla çocukla yapıyorsak siz hayli hayli yaparsınız.. Çocuk olmayınca hiç evlenmemiş gibi hayatınıza bakarsınız ya..
 
Adam kendi aģzıyla söylemiş zaten boşanmanızı.Düşünmeye değer bir durum yok.Size kıymet veren bir adam yok karşınızda.Kendi kendinizi bu mutsuzluğa hapsetmenin hiçbir manası yok.
 
Merhaba hanımlar,
Bu siteye de çok konu açtım ben. Biraz uzun olacak belki ama içimi dökmek ve karışmış aklım ve duygularımla yazmak istiyorum.
Hepinizin bayramı kutlarım başlamadan önce.

Benim annem ve babam ayrı, şu an babamın yanına geldim kafa dinlemeye. Eşimle 5 yıllık evliyiz; ilk yılları kavga sorun, bu zamana kadar geldik, tayindir git zaman gel zaman düzelir dedik ama düzelen hiçbir şey olmadı.
Annem yalnız kardeşimle kalıyor, yaşadığım şehre getirdim onları, kardeşimi de işe yerleştirdim çok iyiler.
Şükür babam ile küs idik ama barıştım sonuçta babamdır.
Yani aile problemim kalmadı.
Problem: eşimden boşanma kararı verip verememem. Bu çıkmazdan çıkamıyorum, eşimle 3 yıl oldu ilişkiye girmedik, eski konularım da var hatta, sineme cektim, düzelir dedim, olmadı. Suçlusu ben oldum. Babasının borçları var diye sürekli para gönderdi, yanındayım dedim, ama ben dedikce o gönderdi. Ne evim var ne arabam. Tabi haliyle çocuğum da yok, nasıl olsun ki değil mi?
Hep yanında oldum, bitsin istemedim, her zorluğa gögüs gericez dedim. Ben çok atılgan sosyal biriyim, o ise asosyal, hiç arkadaşı yok. Acaba merhamet mi bilmem, hiç ayrılamadım ondan. Üzüldüm anılara, yaşanmışlıklara belki de.

Akrabalarımın yanında beni hep rencide etti. Daha 2 hafta önce annemin evinde kavga cıkardı, boşanıcam senle, eşyaları da alıcam dedi. Annemin evinde bana hakaret etti, gitti. Annecim çok ağladı, kadersiz kızım, kaderin bana benzemiş dedikçe ben dağıldım. Ben isterdim ki bana, anneme iyi bir eş ve damat olmasıydı.

Aşırı derecede ailesine düşkün, babası ve ailesi bunu kullanıyorlar. Abisi de evli ama 1 kuruş vermez, evi, arabası, çocukları da var.
Benim ne sucum var? Çalışan bayanım ama gücüm yok, boşanma kararı var bende, soğudum evet kırgınım, darmadağınım ama niye korkuyorum? Neden? Niçin?
Annem ve babamın ayrılığı bende travma oluşturdu galiba, korkuyorum. Geldi, özür diledi, oturduk konuştuk. Hala bana “sen benim için değerlisin ama sevgimiz bitti galiba” dedi. “Ayrılık senin için daha iyi” dedi bana. Ben yine yıkmayalım mücadele edelim dedim. Bayramda babama gideyim çok daraldım dedim, geldim, arıyor, konuşuyoruz ama soğuk tabi. Annem “bu adam olmaz, uğraşma kızım” dedi ama sevdiğini bildiğinden kıyamıyor da bana ama ben bunca terbiyesizliğe, bu değersizliğe ne kadar dayanıcam?

Ne yapsam olmadı. Öyle çirkin biri de değilim. Boşansam çok talibim çıkar bilirim ama niye bu kadar bağlıyım ona anlamıyorum. Ne gurur kaldı, ne kadınlığım, insanlığım. Ne oluyor bana anlamıyorum. Nedir beni tutan sevgi mi? Beni seven yok ki.

Çok yalnızım kızlar, ne olur akıl verin. Kimseyle konuşamıyorum, korkuyorum, utanıyorum belki de ama içimde ateş var dayanamıyorum.
Teşekkür ederim hiç farkında bile değilim yazım hatalarımın öyle hızlı yazdım ki aklım duygularım karmakarışık elinize sağlık
 
Boşanacam ve eşyaları da alcam diyen adamı saniye tutmazdım yanımda... eşya derdine düşmüş keko ya
Valla aynen öyle zaten evlenirken eşyaları biz aldık o da bir salon bir yatak odası beyaz eşya başka yok ki bir şey onları da alsın götürsün zaten kullanmam almam geriye bir şeyi kalsın da istemem zaten
 
Adam kendi aģzıyla söylemiş zaten boşanmanızı.Düşünmeye değer bir durum yok.Size kıymet veren bir adam yok karşınızda.Kendi kendinizi bu mutsuzluğa hapsetmenin hiçbir manası yok.
Haklısınız buğünde çok düşündüm gittim bir cafeye saatlerce düşündüm bayram sonrası aileme söyleyeceğim onları üzmek istemiyorum
 
Ben evlilik adına bir şey göremedim.çocuğunuz yok zararın neresinden dönerseniz kar.adam eşya derdine düşmüş yazık acıyorum böylelerine ,bende aynı yollardan geçtim.cesaretli olun biraz dünyanın sonu değil bu .Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Back
X