- 10 Mart 2017
- 16
- 63
- 18
kimseye anlatamıyorum derdimi herkes bizi deli aşık özenilen uzun ilişki evlilik olarak görüyorum. ama gel gelelim ki durum bu. internette gezerken burayı gördüm ve kadın olarak benim büyüğüm olarak sizlerden yorum almak istedim hepinize teşekkür ediyorum çünkü kimseye anlatamıyorum bunları yediremiyorum kendime anlatsam da kimse inanmaz benim bu hale gelebileceğimi herkesin gözünde ben erkek arkadaşıma bu şekilde davranıyorum profili var. aileyle ilgili soran arkadaşlar olmuş tersi tek çocuğum ve herkesten ilgi görerek büyüdüm. hep sevilen sayılan değer verilen biri oldum. hiç bir zaman yaşımın insanı olmadım. zoruma gidende zaten böyle biriyken bu insana neden elim kolum dilim bağlanıp böyle yaşıyorum. inan'ın hepiniz haklısınız. annem ve babamla arkadaş gibiyiz zaten bir gün olsun onlardan hakaret bile duymadım.tek çocuğum bu yüzden aşırı derece de düşkünler. hele babam asla kırmaz kırmaz incitmez kötü söz söylemez salak bile demez bana. kendime kızıyorum sövüyorum babamın annemin kıyamadığı canımı nasıl bu hallere düşürürüm?? dünyaları istesem sunan babam ve annem beni bunları yaşayayım diye mi büyüttü ? istediğim her şeyi sunuyorlar. istediğim şekilde gezip tozabiliyorum maddiyat sıkışık olsa bile benim cebımden para eksik etmiyorlar istediğim şehir ülke nereye gezmek istesem gönderiyorlar. kendimi geçtim de benim anneme babama yazık. sizin söylediğiniz her şeyi ben zaten düşünüyorum kızmayın bana ama çaresizim ne yapacağımı bilmiyorum hayat annem babam bana güzellikler sunarken neden hala ondan gidemiyorum? inan'ın bana eskisi kadar canımı yakmıyor yaptıkları. tek derdim sizle paylaşmak birileri bilsin istiyorum. yemin ederim acaba üstümde büyü felan mı var diye düşünüyorum. bir insan gercegi bile bile neden hala onu kaybetmemeye çalışıyor yalvarıyor yakarıyor peşinden koşuyor. lütfen bana bir fikir verin. sanırım onun varlığına alıştığım için yokluğu ihtimalini düşünmek işime gelmiyor istemiyorum. onsuz yasayamıcağımı benden gittiği an yasayabileceğimi düşünmüyorum. elbette kızacaksınız yasarsın atlatırsın diye ama biraz benim açımdan bakın.. allah bozmasın 6 yıllık eşinizin her türlü her şeyi yapıp ayrıldığınızı düşünün bir yerlerde ne kadar da kötü olsa paylaştığınız güzel günler onsuz yarım buruk eliniz kolunuz gitmiş gibi hissedeceksinizdir nefretin yanında. sürekli ayrılığı düşünüyorum zaten ama sanırım beni alıkoyan bu kadar emek verdim her şeyimi her zerreme kadar verdim emeklerime kıyamıyorum diyorum. bu nasıl olabilir bilmiyorum ama inan'ın seviyorum. bir insan nasıl sevebilir nasıl böyle birini? ondan ayrılsam sudan çıkmış balığa dönerim. her hangi bir erkekle yıllardır konuşmadım bile. öyle çok arkadaşımda yok. ondan ayrılırsam eskişehir'den gitmem gerek. anılar bu şehrin her yerinde onunla anım var yasayamam onu başka biriyle görürsem kaldıramam emin'im bıraktığım saniye başka biriyle olacak zaten. benim kıyamadığıma başkası neler yapacak ve o kız onun a.sctgı için o kıza kul köpek olacak. çok garip be. eğer gidersem anne ve babamın benden başka kimsesi yok ve gidersem konuştuğum her insan zerresini burda bırakmam gerek. bana onu hatırlatan her zerreyi terketmem gerek. şuan burdan gidersem onu bırakabilirim. ama hem okulum var üniversite okuyorum mimarlık 1.sınıfım ve annem babam var. burdan gitmem demek geleceğime son vermem demek. ben ne yapayım şimdi?