Selam herkese
Ben yeni üyeyim sizlerle paylaşmak istediğim bişeyler var
Arkadaşlar 8 senelik evliyim, 7 yaşında oğlum var severek evlendik hemde ne sevmek 6-7 yıl çıktık çocukluk aşkı bizimkisi aynı mahallede oturuyorduk komşumun oğlu babam çok karşı çıktı o zamanlar ama eşim ne kadar yanlış düşündüğünü hep ıspatladı sevgisi ve ilgisiyle benim aileme saygısıyla.
Şimdi 3 damadı var benim eşim için o bambaşka der..
Evliliğimiz Allah’ıma binlerce şükür güzel gidiyo eşim yumuşak huylu, anlayışlı, herşeye karışmayan, her istediğime elinden gelen bişeyse evet diyen bize karşı eli açık (kendisi dışarda bi simit alıp yemez bizsiz) kötü alışkanlığı olmayan evinden işine , işinden evine, çalıştığım için evdeki bütün işlerime yardımcı (ütü yapar, cam siler, evi süpürür) bi insan hal böyle olunca ona karşı sevgim ve aşkım arttı ve asla eksilmedi kendini soğutması için bi durumumuz olmadı aileside çok iyidir maddi olarak sıfır sıfır elde var sıfır ama, manevi olarak kayınvalidem bana hep kuzum der biraraya geldiğimizde, benim gelinlerim bi tane oğlanlarım düşünsün ailesiyle iyi geçinsin erkekten olur herşey der.
Kayınvalidem çalışmamı takdir eder kendileri Anadolu insanı sıcak, içten, samimi zaten önemli olan da maneviyat
karışıp görüşen insan değiller zaten kayınpederim yok siz yuvanızda mutlu olun ben başka bişey istemem der..
Buraya kadar hiçbir sorun yok biliyorum ;
Bizimde sorunumuz iş;
Eşim 3 yıl önceye kadar fabrikada cüzzi bir miktara şimdinin asgari ücretinde çalışıyodu. Böyle bişey sahibi olamayız diye 7 senelik (bekarken girmişti) işini bıraktı pazarcılık yapmaya başladı bi kamyonet aldık 2 sene meyve sebze sattı şehrin en güzel kaliteli pazarlarında Pazar yerleri amcasının oğullarına ait biz kira veriyorduk 2 sene sonunda biz çıkcaz yerlerimize deyince eşim saf dışı kaldı aslında hem güzel kazanıyor hemde sabah gidip akşam evine geliyodu, sadece yoruluyor diye üzülüyordum ama eşim sizi iyi yaşatayım ben yorulmam diye düşünürdü. O işten saf dışı kalınca başka Pazar yeri bulamadık ve eşim çok kısa bi süre işsiz kaldı abisi taksi şöförü, onun vasıtasıyla aynı durağa şöför olarak başladı.
İşte bütün sorun burdan çıktı. Eşim sürekli olarak gece işinde 14,30 da arabayı alıyo gece 1 de geliyor eve ben sürekli gündüz Pazar günü izin günü eğer ben oturur beklersem görüşebiliyoruz yok beklemezsem 1 hafta görüşemiyoruz. 2 günde bir sabaha kadar nöbet herşey çok güzelken 1 senedir taksi şöförü 1 senedir kavgamız gürültümüz hiç dinmedi bi türlü sürekli gece çalışmasını kabullenemiyorum ilk zamanlar haftalarca yemek bile yemedim her gece ağlıyordum piskolojim bozulmuştu eve gelmek canım istemiyordu şimdi biraz alışmaya başladım eşim kazancı için işini savunuyo bi kaç yerle görüştü hep asgari ücret teklif ettiler böyle 2000 tl yi buluyo Allah bereket versin elim kolum bağlı hala kabullenemedim halbuki size karşı mahcubum diye bize dahada düştü sabah evde olduğu için oğlumu kahvaltı ettiriyo okuluna bırakıyo daha ne yapıyım diyo ama öte yandan pazardı, taksiydi sigortası yok 3 senedir , buda beni çok üzüyo 5 ay önce ev aldık bazen o kadar üstüne gidiyorumki biz gece yalnızız ölsek haberin olmaz falan diye tamam çıkayım diyo, ama ben evi ödeyemeyiz diye çık diyemiyorum kabulde edemiyorum kaldım böyle…
Buda sorun mu demeyin camdan bakıyorum akşam bi yere giden bi cift görsem gözlerim doluyo bizde böyleydik diyom.evime adım atan yok aile hayatı diye bişey kalmadı pazardan pazara nereye gidersen İşten geliyorum evde bir oğlum, bir ben kimseler yok sanki evin herşeyi oymuş…
Durak çok yakın yemek yemeye geliyor 10 dk duruyo , durmuyo
Çıkıyo gidiyo…
bazen diyolar sırf gece zor oluyodur falan diye arkadaşlardan hemen etkisinde kalıyorum gözlerim doluyo 2. Çocuk niyetimiz var ama böyle nasıl olur bilmem….korkuyorum gelecek kaygım var kendimi yalnız hissediyorum….
(bi yandanda kıskanıyorum gece kimler biniyo arabasına diye halbuki güvenimi sarscak en ufak bi hareketi olmadı)
Okuyan arkadaşlara çok teşekkürler…
Çok mu abartıyorum kızlarrr 
Ben yeni üyeyim sizlerle paylaşmak istediğim bişeyler var
Arkadaşlar 8 senelik evliyim, 7 yaşında oğlum var severek evlendik hemde ne sevmek 6-7 yıl çıktık çocukluk aşkı bizimkisi aynı mahallede oturuyorduk komşumun oğlu babam çok karşı çıktı o zamanlar ama eşim ne kadar yanlış düşündüğünü hep ıspatladı sevgisi ve ilgisiyle benim aileme saygısıyla.
Şimdi 3 damadı var benim eşim için o bambaşka der..
Evliliğimiz Allah’ıma binlerce şükür güzel gidiyo eşim yumuşak huylu, anlayışlı, herşeye karışmayan, her istediğime elinden gelen bişeyse evet diyen bize karşı eli açık (kendisi dışarda bi simit alıp yemez bizsiz) kötü alışkanlığı olmayan evinden işine , işinden evine, çalıştığım için evdeki bütün işlerime yardımcı (ütü yapar, cam siler, evi süpürür) bi insan hal böyle olunca ona karşı sevgim ve aşkım arttı ve asla eksilmedi kendini soğutması için bi durumumuz olmadı aileside çok iyidir maddi olarak sıfır sıfır elde var sıfır ama, manevi olarak kayınvalidem bana hep kuzum der biraraya geldiğimizde, benim gelinlerim bi tane oğlanlarım düşünsün ailesiyle iyi geçinsin erkekten olur herşey der.
Kayınvalidem çalışmamı takdir eder kendileri Anadolu insanı sıcak, içten, samimi zaten önemli olan da maneviyat
karışıp görüşen insan değiller zaten kayınpederim yok siz yuvanızda mutlu olun ben başka bişey istemem der..
Buraya kadar hiçbir sorun yok biliyorum ;
Bizimde sorunumuz iş;
Eşim 3 yıl önceye kadar fabrikada cüzzi bir miktara şimdinin asgari ücretinde çalışıyodu. Böyle bişey sahibi olamayız diye 7 senelik (bekarken girmişti) işini bıraktı pazarcılık yapmaya başladı bi kamyonet aldık 2 sene meyve sebze sattı şehrin en güzel kaliteli pazarlarında Pazar yerleri amcasının oğullarına ait biz kira veriyorduk 2 sene sonunda biz çıkcaz yerlerimize deyince eşim saf dışı kaldı aslında hem güzel kazanıyor hemde sabah gidip akşam evine geliyodu, sadece yoruluyor diye üzülüyordum ama eşim sizi iyi yaşatayım ben yorulmam diye düşünürdü. O işten saf dışı kalınca başka Pazar yeri bulamadık ve eşim çok kısa bi süre işsiz kaldı abisi taksi şöförü, onun vasıtasıyla aynı durağa şöför olarak başladı.
İşte bütün sorun burdan çıktı. Eşim sürekli olarak gece işinde 14,30 da arabayı alıyo gece 1 de geliyor eve ben sürekli gündüz Pazar günü izin günü eğer ben oturur beklersem görüşebiliyoruz yok beklemezsem 1 hafta görüşemiyoruz. 2 günde bir sabaha kadar nöbet herşey çok güzelken 1 senedir taksi şöförü 1 senedir kavgamız gürültümüz hiç dinmedi bi türlü sürekli gece çalışmasını kabullenemiyorum ilk zamanlar haftalarca yemek bile yemedim her gece ağlıyordum piskolojim bozulmuştu eve gelmek canım istemiyordu şimdi biraz alışmaya başladım eşim kazancı için işini savunuyo bi kaç yerle görüştü hep asgari ücret teklif ettiler böyle 2000 tl yi buluyo Allah bereket versin elim kolum bağlı hala kabullenemedim halbuki size karşı mahcubum diye bize dahada düştü sabah evde olduğu için oğlumu kahvaltı ettiriyo okuluna bırakıyo daha ne yapıyım diyo ama öte yandan pazardı, taksiydi sigortası yok 3 senedir , buda beni çok üzüyo 5 ay önce ev aldık bazen o kadar üstüne gidiyorumki biz gece yalnızız ölsek haberin olmaz falan diye tamam çıkayım diyo, ama ben evi ödeyemeyiz diye çık diyemiyorum kabulde edemiyorum kaldım böyle…
Buda sorun mu demeyin camdan bakıyorum akşam bi yere giden bi cift görsem gözlerim doluyo bizde böyleydik diyom.evime adım atan yok aile hayatı diye bişey kalmadı pazardan pazara nereye gidersen İşten geliyorum evde bir oğlum, bir ben kimseler yok sanki evin herşeyi oymuş…
Durak çok yakın yemek yemeye geliyor 10 dk duruyo , durmuyo
Çıkıyo gidiyo…
bazen diyolar sırf gece zor oluyodur falan diye arkadaşlardan hemen etkisinde kalıyorum gözlerim doluyo 2. Çocuk niyetimiz var ama böyle nasıl olur bilmem….korkuyorum gelecek kaygım var kendimi yalnız hissediyorum….
(bi yandanda kıskanıyorum gece kimler biniyo arabasına diye halbuki güvenimi sarscak en ufak bi hareketi olmadı)
Okuyan arkadaşlara çok teşekkürler…
Çok mu abartıyorum kızlarrr 
