O duyguyu hissetmeniz çok ama çok doğal, çok çok insani. İhtiyacınız olan şey duyguyu doğru yönetebilmek. Aslında böyle böyle olgunlaşmıyor muyuz hayatta, yutkunarak, hazmederek, baş ederek... Akla dahi gelmeyecek genç bir yaşta, tercih ederek değil, ölüm yoluyla bir eşin bu dünyadan yok olmasına şahit olmak o kadar bambaşka bir hal ki... Ölen kişiye zamanında hissedilmiş duygularla hiç alakası dahi olmayan, kadın olmakla, erkek olmakla alakası olmayan, hani eski türk filmlerinde söz edildiği gibi, ölenin aziz hatırasına hürmet diye bir duyguyla baş başa bırakıyor insanı. Geride kalan kişi bu duyguyu çok uzun yıllar taşıyor. Bu, başına gelmeyenin kavrayamayacağı çok özel bir alan. Eşiniz sizi seviyor belli ki çok değer veriyor ve sizinle çok mutlu. Ne bugün ne de 10 yıl sonra bir gün, asla bunu gündeme getirmeyin, eşinizi çok incitirsiniz. Bırakın o naif burukluk sizle yaşasın gitsin. İçtenlikle mutluluklar dilerim.