fisfisfisbende on gün önce boşanmayı düşünüyordum,baba evine gitmiştim ama yapamadım. 3 çocuk var ve eşim ne yaparsa sapsın 16 yılın emeği var aklım çok karışık,baba evine gittimde eşim beni gece gündüz aradı bana dediklerinden pişmandı geri döndüm evime ama bu kezde kaynanam karışıyor evime .bu kaynanalar karışmasa ne var sanki evliliği öldüren bence onlar.bu siteyi tesadüfen buldum iyiki bulmuşum en azından birileri beni dinliyormuş gibi rahatlıyorum . kadınlar kulübüne tşkler
eşimle dün konuştum. Beni sevmediğini eve gelsede yaptıklarından vaz geçmeyeğegini ama boşandıktan sonra evlilik düşünmediğini belki kızm için aynı evde arkadaş gibi olabileğeğini ben bayram a dr ler izin verirse gelcem o zamn konuşuruz dedi. Ama bu konuşma olumlumu olumsuz mu bilemedim. Ben onu severken aymı evde yabancı ve yaptıklarına devam ne fark edecek bu sefer ben ölecem orda diri diri girecem mezara bi çıkış bulamıyorum ondan da kopamıyorum....
ailem bırak artık bunu diyolar onlar benden uzakda ben de tamam ben kızımla duruyorum diyorum. onlar bilmiyor bu kadar mücadelemi. onlarda artık usandı sürekli sürekli. işte kendi kendimeyim anlayacağınız.adam şimdi güzel konuşur yarın hastaneye çağırır öbürgün kovar işte gelgitleri çok fazla.bende kukla gibi o ne derse onu yapıyorum ben onu seviyorum yuvamı seviyorum. tabii bi yuva kalmışsa ortada[/QUOTE
seni çok iyi anlıyorum çünkü 1 ay önce ben aynı durumdaydım ama benim kızım yoktu.bende eşin gibi gel git akıllıydım ve ben bir bayanım bu benim yaşadıklarımdan kaynaklandı ve ben eşimi nerdeyse kaybediyordum.mahkemeye başvurdu eşim gün alındı kağıt geldi ben ailesiyle tartışmıştım hemde çok kötü onlardan özür diledim baya bir mücadele etim ve evliliğimi kurtardım yani kısacası yaptıklarımdan çok pişman oldum.o mahkemeye başvursun bakalım göründüğü gibi hiç bir şey kaly değil buna emin ol benim 15 gün yaşadığımı bir ben bir de allah bir aileleye gelince onlar hayatının belli bir yerine kadar olucaklar ve ondan sonrasını düşün sen birde senin bir kız çoçuğun var bence eşini iyi bir psikoloj götür
eşimle dün konuştum. beni sevmediğini eve gelsede yaptıklarından vaz geçmeyeğegini ama boşandıktan sonra evlilik düşünmediğini belki kızm için aynı evde arkadaş gibi olabileğeğini ben bayram a dr ler izin verirse gelcem o zamn konuşuruz dedi. ama bu konuşma olumlumu olumsuz mu bilemedim. ben onu severken aymı evde yabancı ve yaptıklarına devam ne fark edecek bu sefer ben ölecem orda diri diri girecem mezara bi çıkış bulamıyorum ondan da kopamıyorum....
canım benım sana cevap yazıp yazmamakta tereddut ettım once ama paylasmayı dusundum 25 yıl once aynı seylerı bende yasadım esımı cok sevıyor ve bırde 1 yasında kızım vardı ustelık cok mutluyken ozamanlar neden boyle oldugumuzu cozemıyordum ortada problem yoktu cunku:1no2::1no2::1no2::1no2:daha önce bi kaç yerde yazmıştım.
evliliğim bitmek üzere ben bitsin istemiyorum. bazen ağlamaktan bayılıp kalıyorum yerimde bazen hiç ağlayamıyorum. işe bile gitmek zor geliyor. özlüyorum o taş kalpliyi ben o kadar güzel hayatımız varken neden allahım neden... bazen eve gelip bana olan sevgisinin bitmediğini ama artık boşanmmaız gerektiğini falan söyleyip beni daha çok yıpratıp gidiyor.ertesi gün aradığımda düşmanmışım gibi davranıyor. inanın şu an ellerim uyuşuyor. bazen kendi kendime güçlü olmalıyoım diyorum ama olmuyo işte... kızımdan da ayrıyım sabahlara kadar uyuyamıyorum... allahımdan yardım istiyorum her gece.. kolaymı ya yuva yıkmak neden her ne olursa olsun (gerçi bizdeki neden sıkıldım evlilikden demesi beceremedim demesi) ne yapacam bilmiyorum.. yaşıyomuyum ölümüyüm onuda bilmiyorum sadece onu özlüyorrum yuvamın huzurunu geri istiyorum 5 yıl kolay değil ki birde 4 yaşında kızım var adam büyülenmiş gibi hiç bişey görmüyo gözü. bende kör olmuşum ondan başkası yok sanki dünyada