Depresyon nasıl geçer?

maviay55 .!.:

2 seneye yakındır ruh halim berbat. İlk zamanlar cok cok kötüydü yemek yememiştim 1 hafta ağlayamıyodm içim daralıyordu yaşamak anlamsızdı. Saniyeler gecmezdi. Doktora gittik ilac kullanıyorum bu arada hayatım boyunca cok zayıftım kilo aldım 49 iken suan 58 kiloyum. Boyum 1.64 yasım 24. Bazen ilac içmek istemiyorm hatta bu ara azalttım dozu. C***Rex içiyorum ilacı bilenler bilir. Hafif ve en cok kullanılan ilaç zaten. Bana katkısı olmadı mı tabiki olmustur ilk halim gibi değilim hayata devam edebildim uyusmalarım mide ağrılarım gecti çok şükür. Anksiyetem azaldı. Fakat hala ağlama hissi geliyor birden içime birşey çöküyor. Psikoterapi de aldım bir süre. Aslında ihtiyacım olan dostlardı dertleşmekti ama bu süreçte herkesin cıkarcı oldugunu anladım. Herkes mutlu insanlarla eglenmek istiyor bunu anladım en yakın bildiklerim fıs cıktı. Hala arkadasız tabiki ama ben yıprandım cidden. Herkes gibi sahte olamadım. Sevgilisi olan arkadaslarım unutuyorlar hemen. Muhtac göründüm cogu zaman ama onlardan saklasam dost olmanın anlamı neydi ki? Şimdi ise ilaca devam mi edim tam doz bilmiyorum doktora gitsem işe yeni girdim izin konu su cok sıkıntı vermiyorlarmıs kolay kolay. Baska ilaç da içmek istemiyorum ilaçlarla yasamak istemiyorum. Baska ilaç içsem ne olcak ki diyorum hepsinin yan etkileri var. Cidden kurtulmak istiyorum normal olmak daralmamk sıkılmamak. Tabi aile sorunlarım bitmedikçe zor keşke bencil ve gamsız olsaydım

Genişletmek için tıkla...

Depresyon ancak doğru tedavi ve hasta gayreti ile geçer, mutlaka yeniden doktora gitmeniz, durumunuzun tekrar ele alınması ve doz ayarlaması ya da belki de ilaç değişikliği yapılması gerekiyor. Sonra kontrol randevularınız da olacak. Önce sık, sonra bir kaç ayda bir. Tedavi bitene kadar. Doktora gidip ilaç yazdırıp onu aynı dozda kendi başınıza devam ettirmek sizi en iyi ihtimalle depresyon eşiğinde tutar, ama iyileştirmez. Hastanın doktor ile temasta kalması gerekiyor. Başka bir doktora da gidebilirsiniz ilk doktorunuzdan memnun kalmadıysanız. Ben doktorumla kontrollerimi aksatmayarak 8 ayda atlattım anksiyete bozukluğunu ve major depresyonu, gerekli minimum tedavi süresi bu zaten, doktor ne dediyse uydum, kahve müptelası olmama rağmen tavsiyesi üzerine kahve bile içmedim o sürede, bu sürede 6-7 defa gördüm doktorumu. Çünkü yaşama sevimcimi yeniden kazanmaktan başka bir şey istemiyordum. O zamanki en güçlü duygum buydu, doktorum sayesinde de hiç umutsuzluğa kapılmadım. Ama mesela yıllarca ilaç kullanan, doğru doktora denk gelmediğinden tedaviyi bırakan, kendi başına yıllarca ilaç kullanımına devam eden, onlarca kilo alan tanıdıklarım var. Ama hepsi inatlarından vazgeçip gerçekten tedavi olmaya karar verince doktorla işbirliği yapınca toparlandı. Biraz şans işi olabiliyor doktor ama denemek, şifa aramaya devam etmek lazım. Gereksiz yere ilaç kullanımını en aza indirmenin, en az kilo alımıyla atlatmanın ve hastalığın yineliyici döngüsünü kırmanın en iyi yolu doktorla etkileşimde kalmaktır. Gerekli durumda terapi de ekler doktor tedaviye. Tek başınıza baş etmeye çalışmayın lütfen.

Hasta vardır hasta vardır, denir bunu unutmayın. Yani bir ilaç ya da belli bir doz özellikle depresyon söz konusuysa her hastaya iyi gelmez, bazen 2-3 defa doz ayarlanır bazen ilaç değişikliğine gidilir. İçlerinde kötüleri olsa da senelerce eğitim görmüş bu insanlar, inanın o ilaç mı bu ilaç mı hangi doz, sizden çok daha iyi bilirler. Kendi başınıza bir kere verilen dozu devam ettirmek hem tedavi getirmiyor hem de gereksiz kilo alımına neden oluyor. Ben 8 aylık depresyon tedavisini sadece 2 kilo alarak atlattım. Zamanı gelince de doktor kontrolünde dozu azaltarak da ilaçları bıraktım.

Geçmiş olsun.

maviay55 .!.:

Mesela o yakın arkadasım da cok sey yasadı ailesiyle arası kötü baya benden kötü yani maddi olarak ailesinin durumu iyi bizden cok cok o kendini düşünüyor sadece buna maddiyat sebeb die.düşünüyorum tasası ypk o konuda. Bende bazen hep sorunlu birimiyim ben diyoeum hep dert anlatan kendine acıyan böle olmucam.diyorm ama yok o gücü bulamıyorum umutsuzlasıyorum bukez

Genişletmek için tıkla...

İnsanlara çok dertlerini anlatma sıkılır lar hastalığını anlatma önyargılı davranır lar normal görün güler yüzlü ol işine kariyerine odaklan hayat çok kısa sen kendini hasta ediyorsun bence mutlu olmaya çalış bırak insanları dostları vs benim vardı dostum ama şimdi nerdeler bi süre sonra dostluklar da bitiyo inan inşallah seni seven mutlu edecek birini bulursun canım ben seni ćok iyi anladım aslında benim annem depresyon gecirmisti bırakmıştı kendini babam biz küçükken vefat etti annemle yaşamak çok zordu psikoljikmen bizde çok yıprandik yüzüm gülüyordu ama içim kan ağlıyordu evliliği belki bi kurtuluş olarak gördüm ama iyi düşünmek lazım bunun için bekarlık hayatimi cok ozledim ama evliliğimin en güzel yani da oğlum en büyük kar ım onun varlığı çok sukur ümidini kaybetme sakin yıkılma sen kendine acimazsan kimse sana acimaz

maviay55 .!.:

Teşekkürler ama cok rahat oldugumu sanmanız şaşırtıcı

Genişletmek için tıkla...

Her laf agrına gidiyor, sorumluluk almalısın özetle, hatta bunu psikiyatristler diyor, önemli konu bu, rahatlığın sorumluluğunun sadece dersler ve varsa kurslar olması. Başka sorumlulukların olmalı, ev işleri, çalışma hayatı vs. gibi hatta bir de hobin olmalı ne olursa artık dikiş nakış yemek yapmak gitar çalmak, çoğumuz hayat telaşından atlıyoruz hobileri vs bir kenara itiyoruz ama hep bunları yapmalıyız aslında.