Depresyon mu ? Yoksa isizlik sknts m ?

eşimle 15 yaşından beri anlaşıyorduk çok sevdik 21 yaşında evlendik ben liseden sonra hep çalıştım iyi yerlerde yüksek sınıftan insanlarla muhattaptım hep.sonra bir kızım oldu çok tatlı kuzum hamileliğimin 8.ayı işten ayrıldım ve tam 22 aydır çalışmıyorum eşimin ve kendi rızamla .Artık istiyorum ama bakacak kimsem yok şuan için çocuğuma .(çok zorlarsam annem bakar aslında o işi bırakır .) bende boş kaldıkça herkese herşeye sarıyorum durmadan takıyo kafamda büyütüyorum.kaynanamlar aramıyo diye eşime ,annem çalışıyor siye anneme herkese kızar oldum .ne yapıcam bilmiyorum artık sinirden ağlayamıyorumda bilmiyorum çok mutsuz ve sinirli birioldum ..olmamalıyım ben bir anneyim diyorum olmuyor

Elay83, çalışma hayatına ihtiyaç duyduğunuz çok net anlaşılıyor. Ancak çocuğunuzun hiç olmazsa 3 yaşına gelmesini bekleyin ki, yuvaya verebilin. O zaman tekrar çalışma hayatına dönersiniz. Önünüzdeki bir sene içinde ise kendinizi geliştirebileceğiniz kurslara gidin. Günde 2-3 saat anneniz ilgilenebilir kızınızla ve siz sonrasında sizi iş hayatında daha iyi konuma getirecek yeni birşeyler öğrenebilirsiniz.
Böylelikle başka konulara takılmak için vaktiniz ve enerjiniz kalmaz.

Çok teŞekkÜr ederım..ılgınız mutlu ettı