- 22 Temmuz 2022
- 2
- 4
- 36
- Konu Sahibi tekiryesili
- #1
merhaba,ben uzun süredir majör depresyonla boğuşuyorum.hâla düzelebilmiş değilim, ilacı yeni bıraktım, terapi alıyorum.
depresyonda olunca insanın karnını doyurmak için bile eli kolu kalkmıyor. sürekli uyuyordum. şu an 8-10 saate indirebildim. düzenli uyumak için program yaptım.bu süre zarfında evde çok is birikti, yemek temizlik yapamıyordum. yavaş yavaş toparlanmaya başladım.
size sorum şunlar;
1)bir yerden başladım ama her şey üstüme üstüme geliyor. 'başaramıycam' deyip bir çökkünlük içine giriyorum. bi de her şeyi cok ayrıntılı düşünüyorum. mesela çamaşır asmam için odayı temizlemeliyim, dolap baştan aşağı temizlenmeli, odanın tertemiz olması için duvarları, camları her yeri silmeliyim vs vs.. her şeyi birbirine bağlıyorum o karmaşık ağ beni çok yoruyor.daha pratik nasıl olabilirim?
2)birikmiş çamaşır çok, uzunca bir müddet kirli kaldılar. Bu yüzden makine deterjan ve suyu aldıktan sonra bekletmeye alıp, 10 saate yakın bekletiyorum. böyle makinem zarar görür mü? sizin başka öneriniz var mı?
3)evde iki kedim var kumları balkonda,o yüzden balkonu kullanamıyorum.kumlarını günde iki kere temizlesem de yetmiyor.bu konuda kedisi olanlar ne yapıyor fikirlerini merak ediyorum.bi de kedi ve çocuk aynı anda oluyor mu?nasıl oluyor, nelere dikkat ediyorsunuz?
4) kendimi toparlamadam çocuk yaparsam bakamam, hakkına girerim diye çocuk yapmadım. 35 yaşına geldim, sizce çok mu geç kaldım.
not: toparlanma aşamasındayım,lütfen kırıcı yorum yapmayın, modumu aşağı çekecek yorumlara değil, beni yukarı taşıyacak tavsiyelere ihtiyacım var.
bu durumu yaşamayanlar tam empati kurmakta zorlanabilirler.önceki hâlime, " bak gelecekte böyle olacaksın, evin böyle olacak" deselerdi ağzım açık kalırdı.böyle olacağımı hiç ummazdım. düsmez kalkmaz bir Allah..
umursamaz biri değilim, gerçekten umursuyorum. evime kimseyi çağıramıyorum, kendim çağıramadığım icin kimseye de pek gitmem. yardımcı kadın çağıramam, parayı denkleştirsem bile utanırım. annem de kaç kere yardım edeyim beraber halledelim dedi ama olmaz, kendim halletcem inşaallah.
depresyonda olunca insanın karnını doyurmak için bile eli kolu kalkmıyor. sürekli uyuyordum. şu an 8-10 saate indirebildim. düzenli uyumak için program yaptım.bu süre zarfında evde çok is birikti, yemek temizlik yapamıyordum. yavaş yavaş toparlanmaya başladım.
size sorum şunlar;
1)bir yerden başladım ama her şey üstüme üstüme geliyor. 'başaramıycam' deyip bir çökkünlük içine giriyorum. bi de her şeyi cok ayrıntılı düşünüyorum. mesela çamaşır asmam için odayı temizlemeliyim, dolap baştan aşağı temizlenmeli, odanın tertemiz olması için duvarları, camları her yeri silmeliyim vs vs.. her şeyi birbirine bağlıyorum o karmaşık ağ beni çok yoruyor.daha pratik nasıl olabilirim?
2)birikmiş çamaşır çok, uzunca bir müddet kirli kaldılar. Bu yüzden makine deterjan ve suyu aldıktan sonra bekletmeye alıp, 10 saate yakın bekletiyorum. böyle makinem zarar görür mü? sizin başka öneriniz var mı?
3)evde iki kedim var kumları balkonda,o yüzden balkonu kullanamıyorum.kumlarını günde iki kere temizlesem de yetmiyor.bu konuda kedisi olanlar ne yapıyor fikirlerini merak ediyorum.bi de kedi ve çocuk aynı anda oluyor mu?nasıl oluyor, nelere dikkat ediyorsunuz?
4) kendimi toparlamadam çocuk yaparsam bakamam, hakkına girerim diye çocuk yapmadım. 35 yaşına geldim, sizce çok mu geç kaldım.
not: toparlanma aşamasındayım,lütfen kırıcı yorum yapmayın, modumu aşağı çekecek yorumlara değil, beni yukarı taşıyacak tavsiyelere ihtiyacım var.
bu durumu yaşamayanlar tam empati kurmakta zorlanabilirler.önceki hâlime, " bak gelecekte böyle olacaksın, evin böyle olacak" deselerdi ağzım açık kalırdı.böyle olacağımı hiç ummazdım. düsmez kalkmaz bir Allah..
umursamaz biri değilim, gerçekten umursuyorum. evime kimseyi çağıramıyorum, kendim çağıramadığım icin kimseye de pek gitmem. yardımcı kadın çağıramam, parayı denkleştirsem bile utanırım. annem de kaç kere yardım edeyim beraber halledelim dedi ama olmaz, kendim halletcem inşaallah.