Depremden kurtuldum ama..

Çok geçmiş olsun. Bu nasıl bir felaket böyle çok ama çok üzgünüm. Allah yardımcınız olsun

Çok üzgünüm çok.. Biz istanbulda sıcak evimizde otururken vicdan azabı çekiyoruz.Dışarda üşüdüm demeye dilim varmıyor. Acınızı paylaşıyoruz elimizden gelen yardımı da yaptık keşke daha fazlası gelse.

çok geçmiş olsun. çok zor bir dönemden geçiyoruz ama hepsi geçecek. yine çocuğunuzla ailenizle yuvanızda yaşayacaksınız. kurtulmanıza da çocuğunuzun zarar görmemesine de çok sevindim. sabredelim biraz daha moral bozmamak mümkün değil ama çocuğunuz için sabredin biraz daha.

Tam bir felaket yaşanıyor..umarım enkaz altındakiler çıkarılabilir...

Çok geçmiş olsun. Rabbim sağlık versin hem tüm deprem mağdurlarına.

Ekrandan izlemek bile çok zorken yakından yaşamak, şahit olmak tarif edilemez olmalı.
Çok büyük geçmiş olsun size, bize, hepimize. Geçmiş olsun demekle geçmeyecek ne yazık ki.. Zamanla yavaş yavaş normal hayata yeniden döneceğiz. Ama bu felaketi tamamen unutamayacağız.

Allah yardımcımız olsun.

Çok geçmiş olsun. Hepiniz için dua ediyoruz.

cokmuzor .!.:

İlk depremde sarsıntı sırasında can pazarı yaşadık bina olarak mahsur kaldık , ben, kızım kucağımda ikinci kattan atlayarak kurtuldum ayağım kırıldı ve kemik derinin dışına çıktı bu kadar.. Evimiz ikinci depremde ise tamamen çöktü.. kızım sürekli bana oyuncaklarını yatağını soruyor çok kötüyüm ev sadece ev değildi bizim için yuvamız herşeyimiz gitti, canımız kurtulducok şükür ama bundan sonrada nasıl yaşarız bilmiyorum.. evimiz yok artık çorabımızı dahi alamadım.. bi şekilde şehirden çıkmanın yolunu buldum arabayla aileme geldim burada guvendeyiz ama arkadaşım iki bebeğiyle göçük altında kaldı eşi yurtdısında görevli ASkerdi kızı çıkartamadılar diğer biri bir çocuğunu kurtardı diğerini alamadan çıktı psikolojim bozuk gözümden tek damla yaş gelmedi nasıl devam edeceğimi bilemiyorum.. yaşıyorsunuz şükret demeyin nolur ediyorum , bunları düşündüğüm için vicdan azabı duyuyorum hayatını kaybedenlere karşı ama o anı , o sarsıntıyı , kıymeti yaşadıklarımı unutamıyorum.. aklımda tek , kızımı hayatta tutma koruma düşüncesi, komşularım seslenmiş duymamışım bile atlamış olmama inanamıyorlar buradan sonra neyle nasıl devam edilir bilmiyorum daha önce hiç bu kadar büyük şok yaşamamıştım..

Genişletmek için tıkla...

Yaşadiginiz hic kolay degildi unutmaniz cok zor ama kendinizi lütfen yipratmayin vicdan insani yer bitirir evladiniz var

Çok geçmiş olsun şimdi neyseki güvendesin

Kmsl Hnd .!.:

Offff çok çok zor ağlayarak okudum inan ki bizde zor kaçtık kızlarımla tektim üstelik annem yakın babam geldi koşarak almaya bizi
Çıkış o çıkış daha giremiyorum eve

Ne olur devam etmesin artık

Genişletmek için tıkla...

Canım

Şoktasınız şu an hala gerçekliğini kavrayamadı beyniniz korumada .. rabbim yardımcınız olsun

Elhan .!.:

Canım

Genişletmek için tıkla...

Abla yaaasiz nasılsınız

Çok zor, soylenecek her söz kifayetsiz su anda...Allah yardimciniz olsun. Hiç unutulmaz bu ama hafifleyecek aciniz elbet...depremzedelere psikolojik destek sağlamak için ekipler olusturuluyor kısa sürede etkilenen bolgelere ulasacaklar. Kendiniz ve kiziniz icin takipcisi olun.

İçinde bulunduğunuz durumla ve ne yapabileceğinizle ilgili bilgi vermek istedim.

Böyle bir afet sonrasında akut stres dediğimiz bir durumda olabiliriz. Deprem, travmatik bir yaşantı olabilir. Şu an içinde bulunduğunuz hal anormal bir duruma verilen normal bir tepki.

1. Olayı yeniden yaşıyor gibi hissetmek (gözünüzün önüne gelmesi, kendinizi orada gibi hissetmek, vücudunuzun oradaymışsınız,gibi tepkiler vermesi
2. Olumsuz duygular içinde olmak (ilgisizlik, üzüntü, öfke, utanç, hissizlik, umutsuzluk)
3. Yaşadıklarınızın gerçek değil gibi gelmesi, şu an olduğunuz yerde değilmişsiniz gibi gelmesi, dalgınlık, hissizlik, yabancılık hissi (disosiyasyon)
4. Konuşmaktan, düşünmekten, insanlardan, depremi hatırlatacak şeylerden kaçınma
5. Uykuya dalmada güçlük, diken üzerinde hissetme, tahammülsüzlük, yerinde duramama, huzursuzluk
gibi belirtiler görülebilir.

Bu belirtilerin zamanla yok olması ve ilerlememesi adına şu birkaç gün kendinize alan tanıyın. Böyle hissetmeniz çok doğal, çok normal. Bunu yaşadığınız için çok üzgünüm. Her şey çok yeni henüz, zamana ihtiyacınız var. Hislerinizi kabul edip kendinize şefkat göstermelisiniz, zor bir durumdan çıktınız ve şefkate, bakıma ihtiyacınız var. Şu an bu dediklerim bile zor geliyor olabilir, zor gelirse dinlenebilirsiniz.

Bir süre geçtikten sonra özellikle kaçınma davranışından uzak durmaya çalışın, kaçınmamak çok zor gelebilir ancak zihninizin ne yaşadığını bilmeye ve hayata devam etmeye ne yazık ki ihtiyacı var. (Kaçınmadan kastım bu olay olmamamış gibi yapmak, depremle ilgili sizi endişelendiren şeylerden uzak durmak, hatırlamamak için fazla çaba sarf etmek) Bu yüzden sizi önemseyen birine kronolojik olarak neler olduğunu anlatmaya çalışabilirsiniz. Anlatırken bazı yerleri hatırlayamadığınızı fark ederseniz endişelenmeyin, deprem gibi hayatı tehdit eden travmatik durumlarda beynimiz tümüyle hayatta kalmaya odaklandığından olayları iyi kaydetmeyebiliyor ancak duyguları ve bedensel belirtileri kaydediyor. Sonrasında da olayı değil de hissettiklerimizi hatırlıyoruz ama aradaki kopukluk daha güvensiz hissetmemize, endişelenmemize neden olabilir, bu nedenle kronolojik olarak anlatmanızı önerdim. Şu an anlaşılmaya da ihtiyacınız var, bu nedenle paylaşmak uzun vadede iyi gelebilir. Bir önerim de yapabileceğiniz küçük işlerle uğraşmayı denemeniz olacak (mesela salata yapmak), baş edebileceğiniz şeyler olduğunu görmek ve fiziksel bir işle uğraşmak iyi gelebilir.

Normalde en güvende hissettiğiniz yer olan evinizde güvensiz bir duruma düştünüz, anormal bir durum yaşadınız. Güvende olduğunuza dair inancınız zedelendi, zamanla bu inanç iyileşecek ve negatif bir yerden nötr bir yere gelecek ama şu an şefkate ihtiyacı var. Eviniz için, yaşadıklarınız için üzgünsünüz. Bu aslında aynı zamanda bir yas dönemi. Sadece vefat eden insanların değil kaybedilen her şeyin yasını tutarız aslında. Siz de şu an bir yas sürecinden geçiyorsunuz. Hisleriniz çok olağan, çok normal. Hep böyle kalmayacaklar ama yaşadığınız durumu sindirirken böyle hissedebiliyorsunuz.

Çok geçmiş olsun.

Not: Birkaç hafta içinde durumunuzda değişme olmaz, kendinizi çok kötü hissederseniz ya da aşağıda* listelediğim belirtileri yaşarsanız benimle bu siteden iletişime geçebilirsiniz, yetkin bir uzmandan psikoterapi hizmeti almanız için çabalarız. Şu an için bu yaşantıyı sindirmeniz gerektiği ve hissettikleriniz normal olduğunu bilin.

*ne gerçek ne değil ayırt edememe, aşırı derecede içe kapanma, aşırı ağlama, yaşama son vermeye ilişkin düşünceler, ciddi hafıza kayıpları, konuşamama, aynı hareketleri tekrarlayıp durma, kendi ihtiyaçları ile hiç ilgilenememe

cokmuzor .!.:

İlk depremde sarsıntı sırasında can pazarı yaşadık bina olarak mahsur kaldık , ben, kızım kucağımda ikinci kattan atlayarak kurtuldum ayağım kırıldı ve kemik derinin dışına çıktı bu kadar.. Evimiz ikinci depremde ise tamamen çöktü.. kızım sürekli bana oyuncaklarını yatağını soruyor çok kötüyüm ev sadece ev değildi bizim için yuvamız herşeyimiz gitti, canımız kurtulducok şükür ama bundan sonrada nasıl yaşarız bilmiyorum.. evimiz yok artık çorabımızı dahi alamadım.. bi şekilde şehirden çıkmanın yolunu buldum arabayla aileme geldim burada guvendeyiz ama arkadaşım iki bebeğiyle göçük altında kaldı eşi yurtdısında görevli ASkerdi kızı çıkartamadılar diğer biri bir çocuğunu kurtardı diğerini alamadan çıktı psikolojim bozuk gözümden tek damla yaş gelmedi nasıl devam edeceğimi bilemiyorum.. yaşıyorsunuz şükret demeyin nolur ediyorum , bunları düşündüğüm için vicdan azabı duyuyorum hayatını kaybedenlere karşı ama o anı , o sarsıntıyı , kıymeti yaşadıklarımı unutamıyorum.. aklımda tek , kızımı hayatta tutma koruma düşüncesi, komşularım seslenmiş duymamışım bile atlamış olmama inanamıyorlar buradan sonra neyle nasıl devam edilir bilmiyorum daha önce hiç bu kadar büyük şok yaşamamıştım..

Genişletmek için tıkla...

Ağla ağla ağla. Çılgınca ağla. İçindeki tüm duyguları dışarı çıkar. Güçlü olmak için çabalama. Çök. Yaşa içinden ne geliyorsa. Hepsini yaşayınca yavaş yavaş toparlamaya başlarsın. Zamanı gelince. Zaten asla unutmayacaksın bunları. Ama şimdi tutma kendini.

cokmuzor .!.:

Ya hersey bir kabus olsun biri beni uyandırsın beni uyandırsın istiyorum, buz gibi durdum şu saate güvene çekene kadar kızımı ama artk dayanamıyorum gördüklerime duyduğum seslere tahammül edemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Offf benimde tüm ailem akrabalarım ordalar iletişim kuramiyorum enkaz altında kalanlar bir tarafta dışarda soğukta aç yaşamaya çalışanlar bir tarafta kimi düşünecegimi şaştım deprem öyle bişey ki ben beş yıl önce yaşadım depremi.Cok kötü bir şey bir yıl boyunca yatakta eşim dönse bile deprem oluyor sanıp fırlıyordum yataktan. Rabbim yardımcınız olsun ne desem bilmiyorum size çok zor

cok uzgunuz demek hafif kalir, insallaj en kisa zamanda toparlanabilirsiniz, Rabbim selamete cikarsin sizinle birlikte tum depremzedeleri

Çok geçmiş olsun,çok şükür bebeğiniz ve kendiniz kurtulmuşsunuz. Düşünceleriniz çok normal,sakın kendinizi suçlamayın. Eviniz,yuvanız,yaşanmışlıklarınız ...
Ama sağsınız ve inşallah çok daha güzel günler yaşayabilmek için fırsatınız var. Lütfen kendinizi çok üzmeyin
Size ve kızınıza bundan sonra sağlıklı,mutlu güzel bir hayat diliyorum
İnşallah bu felaketten Ülkece en az hasarla kurtuluruz

Ağlayın ne olur ağlamak sizi rahatlatacaktır
Keşke yanınızda olsan sarılsam beraber ağlasak