• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

deprem van'ı yıktı bizide yıktı

esinveesin

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
17 Aralık 2011
40
2
88
Van
vanda yaşanılan depremde annemi kaybettim.babam abim ve 3 kız kardeş yaralı olarak çıktık sağlımız iyi ama psikolojik olark kötüyüz bu durumu en kısa zamanda nasıl aşarız???
 
vanda yaşanılan depremde annemi kaybettim.babam abim ve 3 kız kardeş yaralı olarak çıktık sağlımız iyi ama psikolojik olark kötüyüz bu durumu en kısa zamanda nasıl aşarız???

Başınız sağolsun Allahtan annenize rahmet sizlerede sabır diliyorum.Anneciğinizin mekanı cennet olsun.Bunun için ailece psikoloğa gitmenizi öneririm yardım almanız iyi olur.Dilerim en kısa zamanda aşarsınız.
 
Çok büyük geçmiş olsun ve başınız sağolsun
Allah sabırlar versin
Birbirinize kenetlenerek daha çabuk atlatabilirsiniz bu süreci
 
Son düzenleme:
Çok büyük geçmiş olsun ve başınız sağolsun
Allah sabırlar versin
Birbirinize kenetlenerek daha çabuk atlatabilirsiniz bu süreci

sayın mazbut;
"Başınız sağ olsun. Söyleyecek söz bulamıyorum. Allah sabırlar versin. "
sayın megan17;
"Başınız sağolsun Allahtan annenize rahmet sizlerede sabır diliyorum.Anneciğinizin mekanı cennet olsun.Bunun için ailece psikoloğa gitmenizi öneririm yardım almanız iyi olur.Dilerim en kısa zamanda aşarsınız. "
hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim sağolun,
psikolojik destek veriliyor verilmesine ama insan o anı o korkuyu nasıl atar bilemiyorum
 
Başınız sağolsun Allahtan annenize rahmet sizlerede sabır diliyorum.Anneciğinizin mekanı cennet olsun.Bunun için ailece psikoloğa gitmenizi öneririm yardım almanız iyi olur.Dilerim en kısa zamanda aşarsınız.

inşallah teşekkürler
 
canım çok büyük bir acı...Allah rahmet eylesin anneciqine mekanı cennet olsun cnm...99 depremini yaşayan biri olarak bu tür olayları atlatmanın ne demek olduqunu az çok bilirim...defalarca insanın gözünde canlanıyor...Allah kolaylık versin feraha ulaştırsın canım gerçekten çok üzüldüm...
 
canım çok büyük bir acı...Allah rahmet eylesin anneciqine mekanı cennet olsun cnm...99 depremini yaşayan biri olarak bu tür olayları atlatmanın ne demek olduqunu az çok bilirim...defalarca insanın gözünde canlanıyor...Allah kolaylık versin feraha ulaştırsın canım gerçekten çok üzüldüm...

sağolun acımı ve üzüntümü paylaştığınız için
size de geçte olsa geçmiş olsun siz nasıl soruların üstesinden gelebildiniz. inanın insan biryerde bitiyor nasıl desem pilli bir oyucağın pili bitti mi çaılışma hareket etmez işte aynen bu duruma geliyorum.
 
sağolun acımı ve üzüntümü paylaştığınız için
size de geçte olsa geçmiş olsun siz nasıl soruların üstesinden gelebildiniz. inanın insan biryerde bitiyor nasıl desem pilli bir oyucağın pili bitti mi çaılışma hareket etmez işte aynen bu duruma geliyorum.

canım ben 23 yaşındaydım o zaman...2.bebeqimi yeni dünyaya getirmiştim..17 günlüktü yavrum daha...o gece hiç uyumadı hep aqladı..saat 2yi geçe başımı yastıqa koyduqum gibi uyumuşum..büyük bir sarsıntıyla uyandık...kızımda 3 yaşındaydı...dışarı çıktık...sarsıntıların ardı arkası kesilmiyordu...çok korkuyorduk..asfalt acaip bir koku salıyordu etrafa..patlıcak bir bomba gibiydi heryer...uzun süre 2 ay kadar eve girmedim..annemlerin yanına memlekete götürüp bıraktı eşim bizi..kendi döndü çalışmak zorundaydı...memlekette bile olur olmaz zamanlada ''anne yine sallanıyoruz ayaklarım yerden kayıyor'' gibi sözler söylüyordum...aslında sallanmıyormuşuz bana öyle geliyormuş...depresyona girdim uzun bir süre..eve döndükten sonrada devam etti..deprem gece olduqu için uyuyamıyordum sanki yine aynı şeyler olucak sanıyordum...her an deprem olucak ve dışarı çıkıcakmışız gibi tetikteydik..deprem çantası falan hazırlamıştık..aramızda konuşuyorduk deprem olduqunda evin neresine sıqınalım diye...
kısacası atlatmak yıllarımızı aldı...hatta o dönemlerde şu gün deprem olucak yada şu saatte büyük deprem bekleniyor gibi söylentiler ortalıkta kol geziyordu...çoqu zaman evi bikaç günlüqüne terkettiqimizi bilirim...hayata tutunmak eski günlerimize dönmek seneler sonra mümkün oldu...çok zor günlerdi..
siz hala vandamı yaşıyorsunuz canım..eqer öyleyse keşke il deqiştirme gibi bir olanaqınız olsa..
 
canım ben 23 yaşındaydım o zaman...2.bebeqimi yeni dünyaya getirmiştim..17 günlüktü yavrum daha...o gece hiç uyumadı hep aqladı..saat 2yi geçe başımı yastıqa koyduqum gibi uyumuşum..büyük bir sarsıntıyla uyandık...kızımda 3 yaşındaydı...dışarı çıktık...sarsıntıların ardı arkası kesilmiyordu...çok korkuyorduk..asfalt acaip bir koku salıyordu etrafa..patlıcak bir bomba gibiydi heryer...uzun süre 2 ay kadar eve girmedim..annemlerin yanına memlekete götürüp bıraktı eşim bizi..kendi döndü çalışmak zorundaydı...memlekette bile olur olmaz zamanlada ''anne yine sallanıyoruz ayaklarım yerden kayıyor'' gibi sözler söylüyordum...aslında sallanmıyormuşuz bana öyle geliyormuş...depresyona girdim uzun bir süre..eve döndükten sonrada devam etti..deprem gece olduqu için uyuyamıyordum sanki yine aynı şeyler olucak sanıyordum...her an deprem olucak ve dışarı çıkıcakmışız gibi tetikteydik..deprem çantası falan hazırlamıştık..aramızda konuşuyorduk deprem olduqunda evin neresine sıqınalım diye...
kısacası atlatmak yıllarımızı aldı...hatta o dönemlerde şu gün deprem olucak yada şu saatte büyük deprem bekleniyor gibi söylentiler ortalıkta kol geziyordu...çoqu zaman evi bikaç günlüqüne terkettiqimizi bilirim...hayata tutunmak eski günlerimize dönmek seneler sonra mümkün oldu...çok zor günlerdi..
siz hala vandamı yaşıyorsunuz canım..eqer öyleyse keşke il deqiştirme gibi bir olanaqınız olsa..

desteğiniz için çok teşekkür ederim. sanırım kalmayacağız
 
Back