Ama bildiğiniz üzere Alaska kutuba çok yakın. Bu yıl Kanada en sıcak yılını yaşadı derece 50'li gösterdi. Ben acaba kutupların erimesi ile bir hareketlenme olmuş olabilir mi ondayım.Ki Alaska’da hava sıcaklığına baktım, 20 derecelerde :)
Ah sormayın bende çok yüksekte oturuyorum oturup beklemekten başka hiçbr carem yok. En ufak sarsıntıda kalp krizi geçirecek kdar hızlı atıyor kalbim panik atak geçiriyorum sanki. Sizn korumanuz gereken birde bebeğiniz var pof
Benim bu aralar banada oluyo havalar fena sicak her an olucakmis gbi geliyo birde esim gece evde olmayinca dhada korku kapliyo icimi 5 katta otururyorum yikilirsa falan fln gbi seyler dusunuyorum devamliBenim gibi olan var mı diye merak ettiğim için bu konuyu açtım
Hava sıcak olduğunda deprem olacak korkusu ruhumu emiyor.. her an sanki sallanıyormuşum hissi uyanıyor.. 99 depremini iyi hatırlıyorum şükür hiç çevremden kaybım olmadı. Fakat bu korku bende kaldı.
Şuan yine çok sıcak bir hava var ve ben ya evim yıkılırsa ya ölürsem ya da ölmezsem beni bulamazlar diye türlü türlü kötü seneryolar yazıyorum.
Aranızda var mı benim gibi evhamlı olan?
Evet havalar sıcakken korkum daha çok artıyor benimde şu sıralar bayaa arttıBenim bu aralar banada oluyo havalar fena sicak her an olucakmis gbi geliyo birde esim gece evde olmayinca dhada korku kapliyo icimi 5 katta otururyorum yikilirsa falan fln gbi seyler dusunuyorum devamliyalnz deilsin
Aynen bende bu hislerdeyim sanki aklımı kaybediyorum sallandığımızda panikle ne yapacağımı şaşırıp her seferinde kapıya yöneliyorum sanki kaçsam kurturum gbi halbuki imkansz saniyelik bişey. Allah gerçekten ölümün de hayırlısını nasip etsin kimseye muhtaç bırakmadanSon zamanlarda bazı yerlerde görülen balık ölümleri ve aşırı sıcaklar bana da depremi çağrıştırıyor ama ALLAH bilir tabi. Ben de kendi kendime sallanıyorum ara sıra. 99 depreminde 19 yaşındaydım, İstanbuldaydım, beşik gibi sallandık ve garanti öleceğiz de ne zaman çökecek tepemize tavan diye beklerken çok az korkmuştum çünkü ya ölecektik ya kurtulacaktık sağ salim, daha kötü bir ihtimâli(sakatlık ya da aileni, yakınlarını kaybetme, enkaz altında kalma gibi) aklıma getiremiyordum çünkü hiç böyle büyük bir deprem yaşamamıştım, gelir geçerdi ve korkmazdık. Neyse işte o depremden sonra duyduklarım, gördüklerim, korkunç manzaralar, haberler derken yıllar içerisinde çok korkar hale geldim ama sallantı hissettiğimde oluyor, normalde panik yapmıyorum ama o zamn kalbim ağzımda atıyor sanki. ALLAH yardımcımız olsun.
Yer altı sularının yer değiştirmesinden kaynaklı oluşan boşluklardan dolayı plakaların kayabileceğini söylemişti sanırım bir prof. Alaska’daki bu olabilir mi, araştırmaları incelemek lazım.Ama bildiğiniz üzere Alaska kutuba çok yakın. Bu yıl Kanada en sıcak yılını yaşadı derece 50'li gösterdi. Ben acaba kutupların erimesi ile bir hareketlenme olmuş olabilir mi ondayım.
Sanırım yaklaşmakta olan yaklaşıyor yıllarca konuştuğumuz iklim değişikliği büyük iklim olayları artık baş göstermeye başlıyor. Buzullarda erimeler hızlanmış hele böyle de kutup noktalarında büyük olaylar olunca
Panik halinde olmasada çoğu zaman deprem aklimdadir. Eşim gece hafta şehir dışına cıktı, gitmeden deprem olursa evin şurasında olacağım yıkılırsa orada ararsınız beni dedim. Kapalı alan fobim var zaten enkaz altında kalırsam naparım bilmiyorum
Planlarınız güzel de 10 saniyede yerle bir oluyor heryer. Ben 1999 depreminde tüm ailemi akrabalarımın yüzde 70 ini kaybeden biri olarak diyebilurim ki umarım hıc kimse yaşamasın. Tam bir çaresizlik malesef.Beni rahatlatan bir şeyi yazayım
Ben çalışıyorken avrupa yakasındaydım. Kardeşimin üniversitesi de orada. Annem anadolu yakasında, annemin komşusu ile eşim aynı yerde çalışıyo, babam da anadoluda
En son istanbul depreminde telefonlar da kesilince plan yaptık. Kimse kimsenin konumuna gitmeye çalışmayacak. Eşim direkt komşunun arabası ile annemlere gidecek. Babam da eve gidecek. Onlar Anadolu yakasında toplanacaklar.
En kötü halde hiçbir toplu taşımanın vs çalışmayacağını düşünürsek biz de kardeşimin üniversitesinde bir mekan belirledik açık alanda. Bende saatler sürse de oraya gideceğim, o ise asla oradan kımıldamayacak. Babam annem eşim bizi almaya çalışmayacak. Biz Avrupa da onlar Anadolu da toplanacağız.
Evde de benzer senaryolarımız var. Şimdi çocuk doğunca yeni bir plan yapacağız. Deprem anında bebeği kim alacak? Bebekle evin hangi köşesine gideceğiz? Eşim dışarıda biz evde olursak veya tam tersi ne yapacağız? Gibi gibi...
O panik anında bunlar akla gelir mi bilmiyorum ama en azından o an için bir planın olması iyi. Kocaman bir deprem çantamız var. Şimdi bebek için de mama bez emzik vs koyacağız.
Hareketsiz kalacak olmak ve daracık alanı düşündükçe nefes alamıyorum.. öyle bir durumda yaşamam çok zor. Üst katta yaşıyor olmam biraz avantaj, önüm ormanlık alan. Bunlar biraz içimi rahatlatıyor ama çok zor inşallah kimse yaşamazZaten ölmekten çok beni korkutan bu
Daracık alanda günlerce beklemek...
Hele İstanbul da büyük çaplı olursa kurtarılmayı beklemem zaten
İzmir de bile az bina yıkıldığı halde günler sürdü çalışmalar
Planlarınız güzel de 10 saniyede yerle bir oluyor heryer. Ben 1999 depreminde tüm ailemi akrabalarımın yüzde 70 ini kaybeden biri olarak diyebilurim ki umarım hıc kimse yaşamasın. Tam bir çaresizlik malesef.
Amin. Ben evde bir hayat üçgeni belirledim ama oraya yetişmek nasip olur mu bilmem. Ben kapıya da yönelmiyorum çünkü merdivenler en çürük yerler diye biliyorum.Zaten binadan çıksam kaçacak yer de yok ki burada, on-onbeş dakika yürüme mesafesinde afedersiniz kıç kadar bir park var, gitsen şu an bile oturacak yer bulamazsın ama bide utanmadan afet toplanma alanı yazmışlar, gerisi hep birbirine çok yakın bina. Ev çöksede daha garanti diyemeceğim çünkü bu kez de sağ kalanlar altta kalanın canı çıksın misali yıkıntıların üzerinde dolaşacak, ya yakınlarını ya da bir şeylerini aramak ya da sırf durabilecek başka bir yer bulamadıklarından. Maalesef olacak olan bu yani, bizim burası ve İstanbul'un özellikle Avrupa yakasında çok semtin durumu cehennemi andıracak. O yüzden ALLAH yaşamın da ölümün de hayırlısını nasip etsin. Bide şu var deprem deprem derken neler çıkıyor, çok takarsak üşütürüz.Aynen bende bu hislerdeyim sanki aklımı kaybediyorum sallandığımızda panikle ne yapacağımı şaşırıp her seferinde kapıya yöneliyorum sanki kaçsam kurturum gbi halbuki imkansz saniyelik bişey. Allah gerçekten ölümün de hayırlısını nasip etsin kimseye muhtaç bırakmadan
99 Depremini tam merkezinde yaşadım.18 yaşında idim. Çok kötü anılarım ve kayıplarım var. Hava ile ilişkilendirip evham yapmıyorum ama ev tutarken kılı kırk yarıyorum. Bir zemin etüdü yaptırmadığım kalıyor :) Her yattığım evde kendime bir yaşam üçgeni kestiriyorum gözüme. Evimde kalmayacaksam muhakkak birilerine nerde olduğum haberini veririm. Bir şey olursa arayacakları yeri bilsinler diye. Bir de tutulmalardan korkar oldum depremden sonra. Çok kısa bir zaman önce tam güneş tutulması olmuştu depremden. Biz filmlerle gökyüzüne bakarken anneannem kuran okuyup dua ediyordu depremin habercisi bu diye. Dalga geçmiştik aramızda gülüp eğlenmiştik kardeşimle. 3 gün sonra deprem olmuştu hep bana depremi hatırlatıyor tutulmalar tedirgin ediyor.Benim gibi olan var mı diye merak ettiğim için bu konuyu açtım
Hava sıcak olduğunda deprem olacak korkusu ruhumu emiyor.. her an sanki sallanıyormuşum hissi uyanıyor.. 99 depremini iyi hatırlıyorum şükür hiç çevremden kaybım olmadı. Fakat bu korku bende kaldı.
Şuan yine çok sıcak bir hava var ve ben ya evim yıkılırsa ya ölürsem ya da ölmezsem beni bulamazlar diye türlü türlü kötü seneryolar yazıyorum.
Aranızda var mı benim gibi evhamlı olan?