Bu konuyu açmak istemiyordum ama dayanamıyorum yine sinirden ağlıyorum deprem yüzünden o kadar yıpranıyorum ki anlatamam psikolojim alt üst oldu. Babamlar deprem olduğu gün sabah yola çıktılar halamın eşinin akrabaları deprem bölgesinde ayrıca dayımın eski eşi de. Sabah dayımın eski eşi aramış babamı ve evi yıkılmış eniştemin akrabalarından 5 kişi de enkaz altındaydı. Malesef 2 tanesi vefat etti tanımıyorum hayatımda 3-4 kere gördüğüm insanlar ama çok üzüldüm. Deprem günü babaannem amcamlarda kalıyordu zaten ameliyat olduğunu söylemiştim o günden beri babaannem sürekli bizim egimize gelmek istiyordu. Annem babaannemin gelmesini istemiyor nedenini söylersem konum ban yer ama kötü niyetle yaptığı bir takım eylemleri yazdığı kağıtlar yüzünden. Aynısını kendi abisinin eşine de yaptığı için ondan şüphe duyuyoruz çünkü bizim evimize başka giren çıkan yoktu. Neyse korkuyorum dedi bizim evimiz hem yeni hem de müstakil olduğu için annem dayanamadı git getir dedi. Depreme yakın bir şehirde değiliz batı Karadenizde yaşıyoruz. Neyse gittim getirdim ama o kadar zulüm ediyor ki anlatamam eize zaten aklım babamlarda ve deprem bölgesinde sürekli yemek yemek istiyor ve çok kilolu. Doktoru ona diyet yapması gerektiğini söylüyor ama umrunun işi değil. Kahvaltı hazırlıyorum normalde babam hazırlıyor baban yok şimdi hazırlarsın bir kere babana kahvaltı hazırladın mı diyor. Oturuyoruz yok pekmez yok mu reçel yok mu dolapta kaşar var getir. Yumurta pişiriyorum kızartma yok mu. Millet can derdinde o boğaz derdinde. Sonra çekirdek istiyor getiriyorum bu sefer diyor ki kavursana. Tatlı yapsana. Annem çalışıyor bu yuzden evde akşam yemeklerini ben yapıyorum. Zaten mutsuzum günde 10 öğün ona yemek hazırlamaktan bunaldım artık. Tuvalete götürüyorum o kadar ağır ki anlatamam size omzum kopuyor tekerlekli sandalyeye oturmayı gururuna yediremiyor. Sonra duruyor duruyor saçma sapan deprem yorumları yapıyor. Maraştaki etnik yapıyı söylüyor kendi de o etnik dini yapıdan orda onlar olduğu için kimse oraya gitmiyor bizi canlı canlı yaktılar şimdi de bizi gömdüler diyor. Diyorum aşk olsun kime öyle yardım yapmışlar yok ben biliyorum diyor. Zaten kendi etnik dini yapısı en iyisi bizimkiler kötü onlar çok bilgili iyi. Sevgilimin ailesinin nakliye firması var sürekli kaç şey yolladılar kaç tır gönderdiler diyor bu arada sevgilimin yengesinin akrabaları da deprem şehirlerinden birinde malesef ki abisi vefat etti. Küçük yengesi de erken doğum yaptı ve ben gidip nasıl böyle bir soru sorabilirim? bilmiyorum diyorum onlar zaten yollamaz onlar ermeni onların memleketi full ermeni diyor offf yani zaten sinirlerim çok yıpranmış durumda azarlıyorum bazen kötü konuşuyorum sonra üzülüyorum. Dayımla eski eşinin konusunu açtı ne olmuş diye sonra durdu keşke geberip gitseymiş dedi annem de çıldırdı tabii ki ağzına geleni söyledi senin çenen hiç mi susmaz ağzından hiç mi hayırlı bir şey çıkmaz geldiğinden beri demediğin kalmadı boğazın da durmuyor hiç mi üzülmüyorsun dedi. Sonra babaannem ağladı tabii babam olmadığı için onun göz yaşına kanan kimse yok. Dudaklarım yolundu artık susayım bir şey yapmayayım diye ama bugün kendimi yoldum malesef sinirden zaten sinirlerime fazla hakim olamıyorum. Gelmiş yine bana deve gibisin sen neden gitmedin herkes deprem bölgesinde diyor. Yani ben gitsem ne yaoabilirim hiçbir şey bilmiyorum? Sonra dedim ben ne yapabilirim ki zaten gidenler pişman ayak bağı sadece dedim. Zaten ne işe yararsın ki sürekli yatıp duruyorsun ne temizlik ne yemek yapıyorsun işe de girmedin kime çektin bilmiyorum diyor. Geldiğinden beri evde tüm yemekleri ben yaptığım halde. Gerçekten bu soğukta kapı dışına atmama az kaldı. Evde köpeklerim var enkaz altında kalsak bunlar bizi yer yok buraya yardım gelemez böyle saçma sapan konuşup duruyor. Rahmetli anneannem göçmen onun ülkesi yardım göndermiş mi abimin eşi yabancı onun ülkesi yardım göndermiş mi. Yok depremi gemi yapmış yok ne kadar ölmüş yok ölü sayısını gizliyorlar. çığlık atmak istiyorum gerçekten ellerim titriyor artık
Son düzenleme:
