Beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
beni koyup koyup gitme
ne olursun
bir deniz kıyısında otur
gemiler sensiz gitsin bırak
herkes gibi yaşasana sen
işine gücüne baksana
evlenirsin çocuğun olur
sonun kötüye varacak
beni koyup koyup gitme
ne olursun
elimi tutuyorlar ayağımı
yetişemiyorum ardından
hevesim olsa param olmuyor
param olsa hevesim
yaptıklarını affettim
seninle gelemeyeceğim
beni koyup koyup gitme
ne olursun
Attilâ Ilhan
onun en sevdiği şair Attila ilhan...o singapurdayken Attila İlhanın PİA adlı şiirini msj la yazıp göndermiştim.şiirin içinde de ,singapur yolunda demeseler, diye bir mısra vardır.oda ozaman ordaydı çok hoşuna gitmişti eminim okumak.büyük bir zevkle okuyorum yazdıklarını diyodu.şimdi senin bu yazdığın şiiri okuyunca geldi aklıma o günler,çok duygulandım.çok olmadı aslında ilk gittiği ay singapurdaydı.4 ay önce işte.o günler geri gelse keşke ozaman limandaydı hergün ulaşabiliyodum ona.denize açılacağı hafta nasılda çok konuşmuştuk.konuşuyoduk yetmiyo o uyuyana kadar da msj laşıyoduk.çok özledim o günleri azkaldı yakında gene öyle olucak biliyorum ama benimde sabrım tükendi sanki artık......
ne olur kim olduğunu bilsem Pia nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak seslenmese
ben bir şehre gitiğim vakit
o başka bir şehre girmese
otelleri bomboş bulmasam
içlenip buzlu bir kadeh gibi
buğlanıp buğlanıp durmasam
ne olur sabaha karşı rıhtımda
çocuklar Pia yı görseler
bana haber salsalar bilsem
içimi büspütün yıldızlar basar
bir hançer gibi çıkıp giderdim
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
singapur yolunda demeseler
bana bunu yapmasalar yorgunum
üstelik parasızım pasaportsuzum
ne olur sabaha karşı rıhtımda
seslendiğini duysam pia nın
sırtında yoksul bir yağmurluk
çocuk gözleri büyük büyük
üşümüş ürpermiş soluk
ellerini tutabilsem pia nın
ölsem eksizsiz ölürdüm..
ATTİLA İLHAN